(გარეთ გამოვიდა და თოვლიან გზას ფეხით ჩაუყვა, უცნაურია ცხოვრება წინა წლის ამდროს როგორი ბედნიერი იყო ახლა კი ... ახლა ქმართან ყოველდღე ჩხუბბის და ყვირილის მეტი არაფერი ხდება ოჯახში, კიდევ კარგი საკუთარი წიგნების მაღაზია აქვს დროის უმეტესს ნაწილს იქ ატარებს და მშვიდდება...საკუთარ თავზე ფიქრობს...რალამაზი იყო როგორი ოჯახის შვილი, რატომ გაყვა გურამს ცოლად??მასზე 8 წლით უფროს კაცს .. მთელი ოჯახი შეიწირა მისმა ამ ნაბიჯმა, რატომ ??ახლა ბედნიერია?არა ახლა მარტოსულია, ერთადერთი შვილის გამო ცდილობს შეინარჩუნოს ურთიერთობა ქმართან სხვა დანარჩენი მათ შორის დიდიხნის წინ მოკვდა...)
- ხოდ დედა ? (ჩანთიდან მობილური ამოიღო და უპასუხა)
- ბავშვი გელოდება ნინა სად ხარ?მასწავლებელმა დამირეკა შენი ნომერი არ ჰქონდა
- ხო ვიცი დამაგვიანდა, ამერთხელ მაპატიეთ (საყვადურიანი ხმით მიმართა დედას)
- მერას მემდური??ბავშვია ცოდო ამ სიცივეში ...
- შენ ამოიყვანე?
- შენი ძმა ჩავიდა, ჩემთან არის ბუტ გამოაირე
(დედა...მისი ერთადერთი იმედი...თუმცა ელისოსგან არაფერი დარჩენილიყო ძველი, ახსოსვ ნინას დედამისი მაღალი შავგვრემანი გამხდრი ქალი იყო ახლა 80 კილო მაინც იქნებოდა ... ამჭკნარი, დაბერებული და ადსუსტებული, ყოველთვის ეგონა მამა დიდხანს იცოცხლებს დედა უფრო ვერ აგსტანსო, რადგან მამამისი-კანონიერი ქურდი მაღალი ომახიანი, ჯამრთელი მამაკაცი იყო, ჯანღონით სავსე და ძლიერი, ეგონა მამა მუდამ დაიცავდა მუდამ დაეხმარებოდა მუდამ გვერდით დაუდგებოდა მაგრამ აი ასე...აი ასე შეეწირა იმ არჩეულ გზას რომლთაც ცხოვრობდა, ქუჩა...ციხე და შავი სამყარო, ის მოკვდა !!!დედამისი რომელიც ასეთი სასურველი ქალი იყო უბრალოდ მოტყდა...დაუძლურდა დასუსტდა და საბოლოოდ დანებდა..აი ესიყო სიყვარული თორემ ახლა რასაც ნოდარის მიმართ გრძნობდა მას ერ ეთქმეოდა ნამდვილად სიტყვა-სიყვარული !!თვალზე ცრემელბი იგრძნო და წამსვე მოიშორა, ფიქრები რატომღაც ახალგაზრდა ბიჭისკენ წავიდა და ცისფერთვალება მამაკაცის თვალებში ჩაიკარგნენ...)
- და როგორი სიმპატიურიაა (გაეღიმა ქალს)
- ღმერთო შენ მიშველე, ალბათ ახლა დაასრულა სკოლა მე კი ამხელა ქალი (გაბრაზდა ასკუთარ ფიქრებზე და ყურადღEბის გადასატანად მძიმე როკს აუწია მობილურში...არ ახსოვს ფეხით რამდნეი იარა, ახლაღა გაახსენდა რომ მანქანა კაფესთან დატოვა და ჩაეცინა, სულ უყვარდა ფეხით სიარული მაგრამ მანქანა არასდროს დავიწყებია რამ გამოაშტერა)
- ანდრეის ბრალია (უთხრა პირველმა მემ)
- ვინ ჯანდაბაა ანდრეი (შეიცხადა მეორე მემ)
- ოჰ ვითომ არ ახსოვს ახლა (ჩაერთო მესამეც და გაგიჯებულმა ქალმს დედის კორპუსი სწრაფად აირბინა რომ შვილისთვის ლოყები ჩაეკოცნა)
.....................................................................
- რას ხატავ ? (შიშველი ვიტასი ოთახში შეუვარდა ლუდით ხელში ძმაკაცს)
- განახებ (გაეღიმა ბიჭს)
- არ მითხრააა არააა არააააშანსი არააა ახლა გული ამერევა კაი რა (Aმოიგმანა ბიჭმა და იქვე სავარძელში ჩაესვენა, თან სიგარეტს გაუკიდა)
- რაგაწუხებს ? (კვლავ იცონოდა ანდრეი...მხიარული იყო ძალიან მხიარული ყველაფესრ სხვანაირად უყურებდა და ეს გახდათ ზუსტად მისი ნიჭი, არ ჩხუბობდა არ ბრაზობდა მაქსიმალურად ითმენდა და რაც მთავარია მუდამ იღიმოდა)
- კარგი რა ანდრეი ყველაფერ წმინდას გაფიცებ დედის ტოლია
- ძალიან ლამაზია
- კი არის მაგრამ მაინც დედის ტოლია
- შვილიც ყავს (წარმოთქვა ბიჭმა უდარდელად ხოლო ვიტას წარბები ზევით აუვიდა)
- მითუმეტეს შვილიც თუ ყავს გაკლია?
- ხომიცი რაღაც თუ დავიჩემე მერე მორჩაა ვიტას (ოდნავ ხმა გაიმკაცრა ანდრეიმ)
- ქალი დაილია? წამო მოსკოვი ავიღოთ თუ თბილისი არ გსურს
- ასე რა განაღვლებს ? (ისევ ის მომაჯადოვებელი ღიმილლი)
- შენზე ვღელავ ამხელა ქალები გვინდა ახლა?ისედაც ყველა ნაბიჯზე პოლიცია დაგვსდევს ანდრეი არ გინდა
- მოგწონს ? (ბიჭმა ნახატი შემოაბრუნა...საოცრად ლამაზი ფერები ერთმანეთს ერეოდა და ულამაზეს ნახატს ქმნიდა, ქალის სახე იყო თითქოს ფანქრით წაგეშალაო, სევდიანი და მწვანე თვალები უნათებდა მხოლოდ მის ნაღვლიან სახეს)
- ნახატი არჩვეულებრივია ხომიცი მაგრამ
- მომაძებნინე რა (სახე გაებადრა მამაკცს)
- ოხ ანდრეი
- შენ ხო ჩემი სულ გესმოდა გთხოვ
- მერე და შენი მკურნალობა?
- სადან დავიწყოთ ძებნა ? (ისე იკითხა თითქოს არ გეგონოს ვიტასის კითხვა)
- რამე გითხრა მის შესახებ?
- კი ნინა ჰქვია (გაიკრიჭა აანდრეი)
- ღადაობ??და რა გიარია შეჩ...ემა ?მარტო ის ვიცით რომ ნინა ჰქვია
- არა რატომ?კიდევ სობრანიეს ეწევა და ძალიან ლამაზია
- ღმერთოოოოო
(თავზე ხელი შემორტყა მკაცრმა ძმაკაცმა და ბედნიერ ანდრეის მომაბეზრებლად გადახედა)
- შარში გაგვხვევ ზუსტად ვიცი ანდრეი, ზუსტად


რამდენად გავაგრძელებ არ ვიცი, კომენტარებს რაც გადავხედე საოცარ არღაცეებს მიწერენ :დდდ შენს "ლუციფერს" არასოდეს წავიკითხავთ და არც სობრანიე ვარგაო და ნუ მოკლედ :დდდდ ამიტომ შეიძლება საკუთარი გვერდი შევქმნა და იქ გავაგრძელო წერა ყველას ვისაც სურვილი გექნებათ შეგეძლებათ თქვენი ნამუშერების დადება ყველანაირი სიბოროტისა და შურის გარეშე <3 მადლობა ყველას