როცა წვიმა გადაიღებს
სკოლაში მე ნინია და სოფი ჩვენ ვართ საუკეთესო მეგობრები, რომელთანაც შემიძლია ვიყო ის რაც ვარ, ნადვილი მე, ნამდვილი გიჟი, გადარეული თეო–თეოოო... ჩვენ საუკეთესო მეგობრები, ყოველი გაკვეთილის დასასრულს გამოვდიოდით დერფანში, რადგანაც იქ გველოდებოდა ჩვენი რჩეული ბიჭები , ჩვენი ნამდვილი ჯელტმენები. 11 კლასის დამამთავრებელი ჯგუფის გიო, ნოდო და რეზი. თუმც ჯერ არცერთ მათგანმა არიცოდა ჩვენი მათდამი გრძნობების შესახებ. ივნისის თვე იყო, საკმაოდ გრილოდა , სკოლა ბავშვებისგან თითქმის დაცარიელებულია, თუმც ყველა დამამთავრებელი მოსწავლეები ემზადებოდა გამოცდებისათვის. მეც რათქმაუნდა არვაცდენდი, მიყვარდა სწავლა და შესაბამისად მომავლის მიზნებიც დიდი მქონდა.. ამ დღეს რატომღაც ჩემი მეგობრები არ იმყოფებოდნენ სკოლაში, და მარტო ვარ, მოწყენილი, ქიმიის კაბინეტიდან ვბრუნდებოდი ჩემს ჯგუფში. უცებ დერეფანში აჩქარებული ფეხის ხმა მესმის, და მხარეზე ხელის შეხება ვიგრძენი თეოო! შეგიძლია ერთი წამი დამითმო? ნოდო! ეს ხომ ნოდოა! გავიფიქრე გულში და მთელი სხეულით ავკანკალდი. როგორ ველოდი და ვოცნებობდი ამ წამზე, როგორი ბედნიერი ვარ, გოგოებო სად ხართ გულში გავიფიქრე და პასუხი – კი როგორ არა ნოდო – იცი თეოო აქ არ მიდა ასე გესაუბრო იქნებ სკოლის ეზოში გავიდეთ, დიდ დროს არ წაგართმევ სულ რაღაც ათი წუთით. – ნოდო იცი ეხლა დამრიგებლის გაკვეთილი მაქვს დააა – კარგი, კარგი, არაუშავს გაკვეთილების დამთავრებას დაველოდები. და აქვე სკოლის ეზოში, გასასვლელთან დაგელოდები. – კარგი ვუპასუხე და გავეშურე ჯგუფისაკენ. წავედი მაგრამ დაკარგული მქონდა აზროვნება, რა აღარ ვიფიქრე, ხან მიხაროდა ხან მეშინოდა იქნებ რა ეთქვა, ორი გაკვეთილი მქონდა დარჩენილი და იმდენად გაიწელა, მთელი საუკუნე მეგონა. მასწავლებელმაც რამდენჯერმე მომცა შენიშვნა, ნუცუბიძე რა გჭირს? შენ დღეს არ მომწონხარ, აა დაქალები რომარ გყავს მიტო ხარ მოწყენილი ხოო? – დიახ მას, ახლა ყველაზე მეტად მინდა ისინი მყავდნენ აქ ჩემს გვერდით. გავოფიქრე მე. ამის გაფიქრება და უცებ გამახსენდა მივწერე ჩემს კიდევ ერთ მეგობარ ბიჭს საბას, საბა დამელოდე უჩემოდ არ გახვიდე სკოლიდან, რაღაც აუცილებელი საქმე მაქვსთქო. კარგიო მიპასუხა. და როგორც იქნა დასრულდა გაკვეთილები. როგორც კი გამოვედი კლასიდან დავინახე საბა და გახარებული მივარდი. – სააბ სააბ – რახდება თეოო? – აუ გთხოვ არ დამტოვო, ცოტა მეშნია. – კიმაგრამ რახდება. – იცი ნოდო გასასვლელთან მელოდება და ცოტას ვღელავ, შენ რომ იქნები ჩემთან მე ცოტა შევთამამდებიი. შენ ხომ იცი რომ მე ნოდო მაგრა მომწონს. – გაგიჟდი შეენ ? შენ გინდა რომმ?? არა არა არაარსებობსსს. და ისე იღიმის თითქოს ყველაფერი იცოდა და უფრო მეტიც ნოდოს მოულოდნელი გამოჩენა არც კი გაკვირვებიაა. – კარგი რა გთხოვვვ. – კარგი, კარგი გავიდეთ ერთადდ. იცი თეოო, მედა ნოდო დიდი ხანა ვმეგობრობთ, არ დაგიმალავ და ჩვენი ძმაკაცობა, შენი არსებობით უფრო გაღრმავდა. – რას ამბობ საბაა?! იმედია ჩემი გრძნობების შეახებ მისთვის არაფერი გიტქვამს... – რას და გეტყვი ყველაფერს, ნოდოს შენ უყვარხარ პირველი კლასიდან და აქამდე ინახავდა, გულით ატარებდა შენდამი გრძნობებს, ხომ იცის ჩვენ რომ მეგობრები ვართ და ყველა სხვა სიახლოვესთან ერთად ეს მომენტიც არ გაუშვა ხელიდან,ჩემთან გაუნხილველად. მას დიდი ხნის წინ უნდოდა შენთვის ეთქვა მაგრამ მოგერიდა, მიზეზი კი ის არის , მისი ფიქრით სწავლაში არ შეგიშალა ხელი. _ რას აბობ საბუ, შენ ეს აქამდე იცოდი და მე დამიმალეეე? შენ ხომ ჩემი საუკეთესო მეგობარ ხარ... – უბრალოდ გამიგე რაა , რომ მე კაცი ვარ. და კაცმა, კაცურად მთხოვა, არ გამემხილა და გვერდით დავდგომოდი. მე როგორ გეტყოდი? – კარგი კაგიი ვუპასუხე და გამოვედით ერთად, მივდივარ და ვფიქრობ ნეტა არ დამხვდებოდეს ნეტა სადმე წასულიყო. მაგრამ შორიდანვე დავინახე ბიჭებთან ერთად იდგა და როგორც კი შემამჩნია, ფრთილად გამოეყო ბიჭებს და წამოიწია ჩემსკენ. – როგორ გამახარე რომ არ დამაღალატე და ჩემისათხოვარი შემისრულე. იცი თეო მე დიდი ხანია მინდოდა ეს დღე დამდგარიყო. აი სწორედ დღეს გავხდი 17 წლის. – ვა მართლაა, გილოცავ ვუპასუხე თავაუხრედად მე. – მადლობა, და სწორედ ამ დღისათვის ვინახავდი ყველაფერს. თეო ძალიან გთხოვ ქუჩის მოპირდაპირე მხარეს სკვერში დავჯდეთ. – კარგი ვუპასუხე და თავს ვეჩხუბებოდი, რომ როგორმე არ შემემჩნია ღელვა. ფრთხილად ჩამჭიდა ხელი და გადამიყვანა გზის მეორე მხარეს. დავჯექით სკვერში და მეუბნება – თეო გესმის ჩემიი? – კი ნოდოო. – იცი ბევრს ვფიქრობ ცოტას მეც ვღელავ. გთხოვ შემომხედე. და ნაზად ნიკაზე ხელი მომკიდა და ამაწევინა თავი. თეო იცი მე შენ მთელი ჩემი გრძნობებით და არსებით მიყვარხარ. – ნუთუ ნოდოოო ამოვილუღლურე მე.. – კი თეო კი ეს ნამდვილის გულწრფელი და მართალი გრძნობაა რომელიც მთელი ამ ხნის მანძილე მაბედნიერებს და მახალისებს იმ წამის გაფიწრება რომ შენ... უფრო სწორად მე და შენ ერთად... ეს ხომ ბედნიერების საწინდარიაა, ეს არის მომავალი სადაც ჩვენ მედა შენ გავშლით ფრთებს და ერთად ცხოვრების ბოლომდე ერთად ვიფრენთ... – კარგი ნოდო კარგიი ახლა ვერაფერს გეტყვიი, დაფიქრება მჭირდება, დაბნეული ვარ , ეს ჩემთვის იმდენად მოულოდნელი იყო, არა წარმოუდგენელიც კიი.. – კარგიი მე აქვარ აი ჩემი ნომერიც.. ჩემი ხელი აიღო და პასტით დამაწერა , ნომერთან პატარა გულიც დამახატა... მე თავაუხრელად დავშორდი ისე, წამოვედი უკანაც არ მიმიხედავს, არადა ვგრძნობდი რომ იდგა და თვალს არ მაშორებდა, სანამ რომელიღაც შენობას არ მოვეფარე. მოვდიოდი და დავცქეროდი მის დაწერილს ჩემს ხელზეე. მისი ხელის სითბოს კიდევ ვგრძნობდი, ის იმდენაც მხურვალე იყოო ის იმდენად თბილი და სასიამოვნოო... როგორ მინდოდა არასოდეს მომშორებოდა მისი სითბო და ის სიტვები რომელიც ჩემთვის ბევრს ნიშნავდა არასოდეს ამომშლოდა გონებიდან. სახლში მისვლამდე , ტელეფონზე მრავალი წერილი მომივიდა, სუყველა მისი, მიყვარხარ თეო და მინდა ეს იცოდე, გადაუყვარებლად მიყვარხარ, სულის შეკუმშვამდე და გულის გაჩერებამდე. შენ ხარ მზე რომელიც ჩემს ცხოვრებას ანათებს, ათბობს და ალამაზებს. შენს გარეშე არარაა ჩემი ცხოვრება. მიყვარხარ ჩემოო... სახლში მივედი არა კიარ მივედი მივფრინდი. სიხარულით თვალებიდან ნაპერწკლები მცვიოდა. ზუსტად ვიცოდი რომ ჩემი ბედნერება დაიწყო. |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
