პატარა ვიყავი....ჰოჰო არმოგესმათ.. 5 კლასელი პატარა გოგო რომელმაც არცკი იცოდა რა ხდებოდა ირგვლივ...რა ბოღმას და შურს ატარებდნენ მეგობრები,ახლობლები და საერთოდ მის ირგვლივ მყოფელი საზოგადოება...
როგორც ყველა ნორმალური ადამიანი (ბავშვი)მეც სკოლაში დავდიოდი...უდარდელი ბავშვი ვიყავი სწავლის მეტი არაფერი რომ არვვიცოდი მაგრამ მოხდა საშინელება.(აქ ცოტა არ იყოს მეცინება) ჰოოო. აი ის უბედურება კლასელს რომ შეუყვარდები... ნორმალურ და მოზრდილ ხალხში ეს ხერხი ამართლებს ხოლმე მაგრამ ბავშვებში რომლებმაც არიციან სიყვარული რა არის და თან შეყვარებულები არიან... თან საოცრება ისაა რომ თავის დროზე ამ ბიჭს ჩემი "ვითომ მეგობრები"მიმხედრებდნენ..მაგრამ როგორც იტყვიან სიყვარული იმარჯვებსო ეს ამბავიც გავიგე ყველაფერი დავივიწყე და რამდენიმე თვე შვენი "ვითომ სიყვარულით"ვტკბებოდითსანამ ჩემი კიდევ ახალი კლასელი არ გამოჩნდა და არმითხრა რომ ვუყვარდი მიუხედავად იმისა რომ ვიცოდი...
როგორ იციან ხოლმე საქმის გარჩევები არ დააკლო ერთმანეთს დიმამ და გეგამ...
მე საწყალი ნერვიულობბისგან აგარ ვიყავი...ან რა მანერვიულებდა?!ძმაკაცები დღეს იჩხუბებენ და ხვალ შერიგდებიან ...აქედან კი ჩემი "ვითომ მეგობრები"მამხნევებდნენ "დამშვიდდი ემმბს ხოიცი რა რისი მოჩხუბრები ეგენი არიან" ეს ამბავი იმდროისთვის შეილება მართლა წყინდათ ეკატოს ქეთას და ლენუკას მაგრამ მათი შური მაინც არ მავიწყდებოდა რაც მაშინ გამიკეთეს... დიმას და გეგას ჩხუბმა რამდენჯერმე გაიჯღერა საზოგადოებაში და მთელ ქალაქს მოადო მის შესახებ...იმდროს ჩემი საუკეთესო მეგობრებად ეკუნა და ეკატო ითვლებოდნენ მაგრამ არა დღეს...არვიცი საიდან ეკუნა გულში ამდენი ბოღმა ჩემს მიმართ, მაგრამ ის რაც მომიყვეს თუ როგორ ცდილობდა რომ ჩემი დაქალის ყოფილი დაეკერა რომ შეეყვარებინა თავი ჩემთვის და მერე ისე დამშორებოდა რომ გული ეტკენინებია ჩემთვის მაგრამ ეს არც გამკვირებდია იმის მერე რაც გავიგე რომ თავის დროზე ეკუნა მე და ჩემ მეგობრებს გვაბრალებდა რომგეგასთან საქმე ვერ ააწყო..დიახ არ მოგესმათ გეგასთან რომელიც ჩემი შეყვარებული იყო... კარგა ხნის შემდეგ ეკუნას ჩამოვცილდი, ვერგეტყვით რომ აღარ ვმეგობრობთ მაგრამ რაღაც ახლო პონტში ვართრა..
კარგი რაც შეეხება დიმას და გეგას ჩხუბს ერთხელ იმდენი მოხდა რომ დავშორდით...დიახ ავშორდით დიმას გამო... ეს 2 თვე საშნელი სიძულვილი მქონდა დიმას მიმართ გულში მაგრამ ეხლა როცა ვაანალიზებ რომ ეს დროულად უნდა მომხდარიყო მადლოერების გრძნობა მიჩნდება მის მიმართ... სასწაული ისაა რომ დიმას 5 წელი კიდევ ვუტყვარდი გეგასგან განსხვავებით...შეიძლება ვუყვარდი და თქმას არ აპირებდა მაგრამ როგორ შეგიძლია იფიქრო ასეთი რამ ბაბნიკ ბიჭზე რომელსაც ყოველ კვირაში სხვა უყვარს...
დავუბრუნდეთ ეკატოსთან და ლენუკასთან ეს ორნი ბიძაშვილები არიან...ქეთა მათი განუყრელი მეგობარია... და ერთი დეაკო რომელიც ჩემი ცხოვრებიშ უმნიშვნელოვანესი ადამიანი გახდა..მოკლე მოჭრით (ლ.ს.ოსელი ნუ გეგონებით) ჩემი საუკეტესო მეგობარი გახდა. მან ეკატოს და ეკუნას ადგილი თავისუფლად დაიკავა ისე რომ არცკი მეპარება ეჭვი მის მეგობრობაში..ამასობაშ ჩემი ნათესავები დამავიწყდნენ ამავდროულად მეზობლები და მეგობრები სანდრა და ანი... საბოლოოდ დეა სანდრა ანი და მე შსანიშნავი ოთხეული ვიყავით... ისეთი სასტავი ვიყავით ერთმანეთის ყველაფერი რომ ვიცოდით... ანი და გუგა(ესეც ჩემი მეზობელი) შეყვარებულები იყვნენ. ერთად დავდიოდით ყველგან წვეულება პარკი სეირნობა მაღაზია თუ რა იქნებოდაგვერდით ვედექით ერთმანეთს...დრო გადიოდა ჩემი წარსული თავს მახსენებდა მაგრამ არა გოგოებთან. მათთან ჩვეულებრივი ურთიერთობა დავამყარე და დავუახლოვდი ყველაფერი დავივიწყე...რაც გეგასთან არ გამოვიდა..დღემდე ვერ ვპატიობდი თავს ისეთ შეცდობას რომელიც მე და ვუშვი და კლასელი შევიყვარე მაბგრამეს ჩემი ბრალი არიყო...პირველი მან მომაქცია ყურადღება და მისგან გავიგე რომ ვუყვარდი აბაა მე-5 კლასელმა რავიციც სიყვარული საერთოდ რა ხილია?
ასე გაიარა რამდენიმე წელმა თითქმის ერთფეროვნებაში და საერთოდაც არ ვჯავრობდი ამას...ბევრი ადამიანისგან განსხვავებით არმქონდა ისეთი ცხოვრება ყირაზე რო დგებოდა და აქეთ პრობლემა სწავლაშ იქეთ კიდე პრობლემები ურთიერთობაში რო ქონდა... მეთუ მკითხავთ 11-12 კლასელებმა ჯერ უბდა ჩაამარონ და უნივერსიტეტში კიდე მესმის პირად ურთიერთობაზე ფიქრი მაგრამ ეხლანდელ თაობას ვინმემ თვალი რომ ჩაუკრას უკვე ბავშვების სახელებზეჩ ფიქრობენ...(ნუგამკიცხავთ მეც ეხლანდელ თაობა სმივეკუთნები მაგრამ დასტოინებს) ჰოდაა წარმატებით ჩავაბარე უნივერსიტეტშიც ამდღეს ხომ გაგიჯებით ველოდი და რატომ? ოპერაცია დიდი და საშინელი ოპერაცია გადავიტანე როგორ დედაჩემი ამბობს მაგრამ მე გავიგე კი რამე?ამ დღეს ისე მოუთმენლად ველოდიროდის შევისუნთქავდი ჩემი ცხვირით ჰაერს რომ პირველი დღე უნივერსიტეტში წასვლის მაგივრად ცხვირში ტამპონეის მოცილების დღედ მექცა... ასე მოკლედ დავამთავრე ჩემი წარსული და გადავედი იმ მომავალზე რომელსაც ასე ველი...
თბილისში მედა დეაკო როგორც ყოველთვის ერთად ვგეგმავდით წასვლას მაგრამ უნივერსიტეტები სამწუხაროდ არდაგვემთხვა,პრინციპში დეას არუნდოდა ჯავახიშვილი ჩემგან განსხვავებით.. ის სეუში მოხვდა ჩემი კლასელებიც ზოგი თბილისში ზოგი უცხოეთში ზოგიც სად და სად... ასე მოვიშორე ცხოვრებიდან ზედმეტი ბარგი მაგრამ რაც შეეხება ეკატოს კეთას და ლენუკას ისევ დაქალებად დარჩნენ და თბილიშიც არანაკლებ ვხვდებოდით ერთმანეთს საერთო სასტავი გავიჩითეთ ო რომ ამბობენ მაგ პონტში ალბად მე ეკატო დეა ქეთა ლენუკა სანდრა და ანი. აქ ისეთ ტიპეპს შევეჯახეთ მთელი სკოლის პერიოდი რომ ვახსენებდით და ისე არარეალურად ხდებოდა ეს სყველაფერი მეგონა რომ გამომეღვიძებოდა მაგრამ რადროს ეგ იყო... მოკლედ ეკატოდა ლენუკა იცნობდნენ ისეთ ტიპს ჩემიათქო რომ ვამბობდი ბავშვობიდან და ისე ამიხდა ეს სიტყვბეი რომ ვფიქროობდი ნეტა კიდე ბევრი რამეზე მეთქვა ჩემი ადრეთქო...
ერთხელ მე და დეაკო წავედით ჩემი კურსელის ფართიზე კლუბში,რათქმაუნდა იქ სხვებიც იქნებოდნენ და შევხვდით სწორედ ეკატოს და ლენუკას. მონატრებული გოგოები კარგად ჩაავიხუტეთ გულში მედა დეაკომ..დაბადების დღის აღნიშვნიშ შემდეგ ბევრი ვიცეკვეთ ის ის იყო უნდ დავმჯდარიყავი ძალიან დაღლილი რომ ნაზი მუსიკა ჩაირთო და დაჟდობა არ მინდოდა. ფეხზე წამოვდექი და ბართან მივედი, შოკოლადის კოკტეილი შევუკვეთე დადაველოდე. ირგვლივ ყველლა წყვილებში ცეკვავდა მათ შორის ჩემი გოგოებიც.. მე?მე ვიდექი ესე მარტო კოკტეილით ხელში ამდროს მოდის ის...ის ვინც ჩემია და ხელს მკიდებს და საცეკვაოდ გავყვავარ.
გამიღიმია
-შეგეძლო გეთქვა რომ გამოგყოლოდი.
-ჩათვალე გადაგარჩინე! მითხრა მოჭრით და ფეხი ავუწყვე.
ისე მინდოდა მისი მხარის ჩახუტებას მის ბალოტისფერ მწვანე თვალებში მეყურებინა და ახლოდან შემესწავლა მაგრამ თავს სასწაულ გახარებულად ვერ დავანახებდი ამიტომ ჯობდა ისევ ისეთ მდგომარეობაში(მის წელზე მიხუტებული კისერზე ხელებ შემოხვეული) ვყოფილიყავი.ეს იყოდა ეს მუსიკაც დამთავრდა და ხელი გავუშვი. მისთვის ზედმეტად არ შემიხედავს რადგან არმინდოდა ეფიქრა რომ ვიცოდი ვინც იყო და არ მივშტერებოდი. თუმცა ისე გამიხარდა უკან წასული რომ მოვიხედე ლამის ყბა ჩამოდებული მიყურებდა ალბა გაუკვირდა რომ ცეკვის გაგრძელებაზე უარი ჩემგან მიიღო... არიყო შეიძლება ამას შეჩვეული და ურჩევნოდა მისი წესებით მეთამაშა მაგრამ ემილის ხომ მისი წესები აქვს! გავიფიქრე გულში... მაგრამ იმასაც მივხვდიმისთვის რა დამცირება იყო ეს ბიჭს რომელსაც გოგოების ზღვა ყავს და კისერზე ეკიდებიან ვიღაცამ ცეკვის გაგრძლებაზე უარი უთხრა. ამდღის შემდეგ აღარ მინახავს. მხოლოდ მაშინ როცა 21 წლის ეკატოს გათხოვების ამბავი გავიგეთ და მისკენ გავეშურეთ სენაკში. იქ მისვლამდე გული მიგრძნობდა რომ ნიკა და თემო ძმაკაცებიიყვნენ მაგრამ არმჯეროდა საიდან ამხელა მანძილიათქო. როგორც ჩანს არ შევმცდარვარ. მედა დეა გადავეკონეთ ჩვენს ახლად გაბედნიერებულ ეკატოს რომელიც ბავშ ვობიდან უყურებდა თემოს. იქრომ ,მივედი სავარძელეზე მოვკალათდი და გამოკითხვა დავიწყდე ამდროს კი ვიღაცამ წყლით სავსე ჭიქა მომაწოდა და მმითხრა პირი გაგიშრებოდა დალიეო. თავი მაღლა ავწიე, სუნთქვა შემეკრე და მის მწვანე ბალოტისფერ თვალებში ჩემი თავი ვიცანი. გავუღიმე წყალი გამოვართვი და არ დავბნეულვარ ჩემი კითხვები დავაყარე ბავშვებს...
-ანუ ბოლო ბოლო გადაწყვიტეთ ასე მოქცევაც- მე
-ხო საყვარელო ეხა შენი ჯერია- იცინის ქეთა
-ჯერ შენს ქორწილში უნდა მაქეიფო ქეეთ
-აჰაჰა ჯერ ბიძაშვილმა დაასწროს -გაუღიმა დეამ ლენუკას და გადახედა...
ამდროს ტელეფონის ზუზუნი გაისმა და ტელეფონს ნიკამ უპასუხა
-ალიო დავიდ! მოდი ჰოჰო მანდ შემოუხვიე და მეორე არის ეს სახლი.
ამის გამგონე დეამ თვალებ გაბრწყინებულმა გადმომხედა. მეკიდევ თვალებით ვანიშნე დამშვიდდითქო.
-აბა ემილ! დამიძახა ეკატომ რასაპირებ სამომავლოდ ფავორიტი არგყავს?
-შენ ისეთი ბედნიერიხარ ეხლა მეგობრების გაბედნიერების დროც დადგახო?!-გაუცინა თემომ ეკატოს და მოფერებით აკოცა ლოყაზე.
პატარა ბაშვი შემოდის და ამბობს...
მანქანა მოვიდაო...
ეკატო ფეღზე წამოხტა მოვიდნენო...
-ნუგეშინია რაცმთავარია ბავშვი არხარ!უთხრა თემომ და გარეთ გასვლა და სტუმრებზე დახვედრა გადაწყვიტა...მე გვერდით მივუჯექი ეკატოს და დავამშვიდე ოთახში ბედნიერი სახით დედამისის შემოდის რამაც მისი გაკვირვება გამოიწვია.. მივიდა და მაგრად გადაეხვია... მოკლედ ამ ამბავს დიდი რამე არ მოყოლია თემოს სახლში მთელი 1 კვირა ვიყავით და ხან ნერვებს ვუშლიდით ერთი მეორეს და ხან ვესიყვარულებოდით ამდროის განმავლობაში გავიგე როგორ უჟუჟუნებდა თვალებს დეა დავიდს.ეს არც მიკვირდა დიდიხანია დავიდი მოსწონდა. ვცდილობდი ჩემ თვალებს იგივე არ დატყობოდა როცა ნიკას ვხედავდი...
-ემააა!ემააა! ჩამოოდიი ქვემოოთ ჩქააარააა!! ღრიალებდა ბოლო ხმაზე თემო
-რააიყოოო ამდილით რაგაჩხავლებთ?! შევბღვირე იქვე მყოფ ყველას...
-რა რიცხვიაა დღეეს ხომ ვერ შემახსენებთ ??
-29 ი...
-დიიაახხ დიაახხ ხვალ ეკატოსს დაბადების დღეაა ესს როგორ დაგავიწყდააა?!
-კაიი დამშვიდდი რა გავაკეთო ? დაიცა ადა ესე რო ღრიალებ ეკატო სადაა?
-გავუშვით ქეთასთა და ლენუკასთან ერთად საყიდლებზე
-კაი რასვაკეთებთ ეხა?
-აბა ემილია! ამდროს ნიკას სახე უნდა დაგენახათ როცა მოესმა ემილია! სახე გაებადრა და ჩემი ძალიან ნაცნობ სახეს რომ დააკვირდა დარწმუნებული ვარ რომ გაახსენდა რამდენიმე წლის უკან ვიღაც ემილია რომ წერდა.
შენ და დეამ სახლი უნდა მორთოთ საყიდლებზე დავის გავიყოლებ და რაღაცეებს ვიყიდით ნიკა აქ დარჩმა და დაგეხმარებათ გაფორმებაში... თურამე დაგჭირდათ დაუძახეთ რაც შეეხება გაფორმებას მინდა იატაკიდან ჭერამდე იყოს დაკიდებული ეს დიდი ბურთები ეს ყვავილები და ყველაფერი მთელი სახლი თქვენს განკარგულებაშია!
-და როდის დავრუნდებით სახლის უფროსო?!ვკითხე სიცილით
-ღამით სიყვარულებო და სურპრიზი დამხვდეს... დავიდს გამოვატან კიდევ რაღაცეებს და გვიან შეკვეთას მოიტანენ.
-როგორ მიყვარს რომანტიკოსები გავეკრიჭე და ოთახიდან გავუშვი თემო დავიდთან ერთად. უკან მოვიხედე და გაუცებული ნიკა და დეა მიყურებდნენ
-რასაკეთებთ დაღამებას ველოდებით ?! აბა ჩქარა კიბე ! ესვთქვიდა ჩმი გამიკვირდა ეს პირველიიყო როცა კლუბის მერე დაველაპარაკე აქამდე სულ თვალებით და ღიმილით თითქოს ვსაუბრობდით
-ეხლავე უფროსო და ოთახიდან გავიდა ნიკა!
-ოოუუ ემოო?
ეს შენხარ?! მითხრა დეაკომ
-ჩუუ გოგო !
-კაი მოდი ჩევენ ევ დავკიდოთ.
როგორციქნა კიბეც მოიტანეს.
მე კიბეზე ავედი დეა კიბეს მიკავებდა.
ნიკამ გამოგვხედა და
-არარა ვერგენდობით! და ძირს ბალიოშები დამიწყო ირონიულად ამომხედადა გამიღიმა.
-აუუ დეაკო მირეკავენ უპასუხერა და მაგიდისკენ მივუთითე სადაც თტელეფონი ზუზუნებდა.
-აუ ებს კიბეს ვიკავებ და ვერვიზამ ხოიცირა!
-იყოს მევუპასუხებ თქვა ნიკამ და ტელეფონს უპასუხა მე წარბაწეული გავხედე
-დიახ.დიახ,.. კი მაგრამ თქვენი შვილი მაღლაა და ვერ დაგელაპარაკებად,
მივდვი დედაჩმი იყო.
კიბეზეა ასული და იწელება ჭერს რომ მიწვდეს(იწიმის)
ნიკამ ტელეფონი გათშა და გაკვირვებულს გავხედე უკაცრავად მაგრამ ვინმემ მოგცა უფლება რომ უპასუხე ? ნიკამ გამიღიმია არც მჭირდება მაგისთვის უფლება! წარბი აწია და გვერძე გაიხედა.
-ვაიმეე დეააა გახედერაა გარეთ ნახე როგორი ქარი ამოვარდაა
-რაა? გარეთ ჩემი ჩანთა მაქვს დატოვებული უნდა შემოვიტანოო და უკან მოუხედავად გაიქცა...
-დეეააა არგაბედოოო - და კიბეც აჯანჯღარდა...
-ძირს დავეცი, ჩამოვვარდი და ფეხი ვიღრძე. იქაურობა ჩემმა კივილმა მოიცვა... გითხარი მე შენ ვერგენდობითქოო კიდევ კარგი რომ ბალიშბი მაინ დავაწყვეე!!!
-მოკეტეე შენი ბრალია რომარ გეღრიალა აქ არ ვეგდებოდიი.. მოკეტე და ამაყენე. შევუბღვირე ნიკას.
-რა ნუთუ ვეღარ დები ფეხი მტკივა იდიოტოო..
დეაა რომ შემოვიდა სიცილით კინაღამ გასკდაა..
-აუუ ემმბსს აქრაგინდაა ეე?!
-გაჩუმდი სულელი რომ გავარდი გარეთ და დამტოვე აქ მარტო მაგის ბრალია. თუ მორჩებით სიცილს კეთილი ინებეთ და ამაყენეთ...
-მე ავიყვან შენ ყინულები მოიტანე.
ნიკამ ამიყვანა და მდივანზე დამსვა.
-ფეხი დაჭიმე
-ააააააააააააააა!!!მტკივა მტკივაა
-კაი ნუ ყვირიხარ ყური მეტკინა.
-შენრაგენაღვლება შენგამო ვაგდივარ ეხლა აქ არადა კიბეზე უნდა ვყოფილიყავი და გამეფორმებინა კედლები..
ნიკა იცინის.
-რაას იცინიხარ იცი ეხა რომ შენ მოგიწევს თან ჩემი მოვლა თან გაფორმება?
-უკაცრავად ? აწია წარბიდა ტონი შეეცვალა
-ჰოჰო დიახ რაც გაიგე!
მოვიდა და ჩემი თავითან დამიჯდა!
-დეააა!დეაა!
-რააგაყვირებბთ
-ეხლა შენდა დავიდს გაბარიათ სახლის მოწყობა წუტთი წუთზე მოვა მე შენს დაქალს უნდა მივხედო და ყინულებს ველოდები
-ოუ ნიკს შენ ძიძაობა დაიწყე? ვუთხარი ირონიულად.
-ჩემ გამო ყოფილხარ ასეთ დღეში და ხომ უნდა გამოვისყიდო ცოდვები ?!
ამან გამაკვირვა!
ყინულები ფეხზე დამადო და დავრწმუნდი რომ ამას განძრახ აკეთებდა:ფეხზე ხელს მიჭერდა...მერე მიბწკენდა
-მტკივა!
-აა გრძნოობ?
-არა საერთოდდ!!
გაიცინა და კარის ხმა გაისმა...
-დეეააკოო გააღერაა-დაუძახა ნიკამ
-დეა გამოვიდა და კარი გააღო
დავიდ! უკვე მოხვედი ?!
-კიი და ძალიან მწყურიაა გაოცებული შემოდის და რას ხედავს
მე გაშოტილი წინ ვწვივარ ტავთან ნიკა და ფეხზე ყინულები
-არა ვიცოდი და თავიდანვე შევატყვე რომ ერთმანეთი გულზე არ გეხატებოდათ მაგრამ ასე თუ იჩხუბებდით არმეგონა!!! თქვა სიცილით და ნიკას გახედა!
-სიცილისდროა ეხლა?! შევბღვირემე ყველაფრის გაკეთება თქვენ მოგიწევთ საყვარლებო მე ვიქნები აქ და დავისვენებ!
-აუუ რასამწუხაროაა საღამოს ვერ წამოხვალ! დავიდი
-სად?მე
-სახლის გაფორმებამდე რესტორანში ვახშამი და მერე წვეულება სახლში
-აუუ ჩემი ფეხიი რადროს ესს იყოოო .. ნიკააა ნიკააა სასწაფოდდ გამოდიი აქეთთ
-რაგაღრიალებს გოგო!
-რადა დღეს შენ წამიყვან ხელ მოკიდებული რესტორანში იცი რატო ? იმიტომ რომ შენ გამო სიარული ცალი ფეხით მიწევს!
-უკაცრავად? წარბი აზიდა ნიკამ
-ნიკუშა რახდება? გაეცინა დავიდს
-დეამ აუხსა რაც მოხდა და დავიდმა მხარი ამიბა მეც !
-არა ძმაო დანაშაული უნდა გამოისყიდო! დავიდი
-რაგაუძლებს დღეს ამის ჯუჯღურს!
-მოგიწევს ატანა-მე
მოვიდა საღამოც ოთახში თავი ნიკას ავაყვანიე ჩაცმაში დეა დავიხმარე მერე დავიძაღე და თავი წავაყვანია.
-რომარმცოდნოდა რომ ნიკამ ძალით გააქცია გარეთ დეა და ქარის ამბავი მოიგონა ვიფიქრებდი რომ რაღაც დოზით მაინც მიტანდა მაგრამ ამ ამბების შემდეგ მის აზრში ვიცოდი რომ ჩემი აუტანლოვბა და სიძულვილი იჯდა.
ეს რომარმცოდნოდა ვიფიქრებდი რომ რაღაც დონუთ შესაძლოა სიმპატია ქონოდა ჩემს მიმართ ისეთი თვალებით მიყურებდა და იმ საღამოს ისე ზრუნავდა ჩემზე... ვახშმის დროს მაგიდები ახლო ახლოს იყო ერთმანეთთან მაგრამ მაგიდასთან მხოლოდ 2 სკამი იყო .
ჩემდა არ გასაკვირად ნიკამ სკამზე ჯერ მე დამსვა მერე წინ დამიჯდა.
ეკატო და თემო ერთად ქეთა და ლენუკა ერთად და დეაო და დავიდიც ერთად.
-აბა მისტერ ბოროტებავ მშია იქნებ რამე შეუკვეთო?
-მოიტანენ შეკვეთილიაუკვე მისის კატასტროფავ..
ღამემ მშვიდად ჩაიარა წვეულებაზე სახლში რომ დავბრუნდით ნიკას დახმარებით სავარძელზე დავჯექი. ისეთი დამღლელიიყო ის საღამო თან უკვე თემოს ძმაკაცებიდა ჩვენი მეგობრებიც მოვიდნენ ჩვენთან. ისეთ დღეში ვიყავი რაუნდა მეკეთებია ქვემოთ ფეხზე ვერ ვდგებოდი ერთი იდიტი გამო. ბოლო ხმაზე გავიყვირე
-ნიკაააააააააანიკკკკკაააააააააანიკაააააა!!
-დაამოხდააა???
-ზევით ამიყვანეე
-მე შენ სიტყვაზე ესე უნდა ვირბინო?
-კიი სანამ ფეხზე არ დავდგები მანამ
-და ჩამოვეყრდენი .ზემოთ ამოყვაანა
-ესე ადრე რატო ამოდი>
-ფეხზე რომ ვდგებოდე არშგაწუხებდი ისე ამოვიდოდი !
-კარი მიხურა და ჩემდა გასაკვირად საწოლზე ჩამომიჯდა.
ახლა ასე უნდა იყურო? უხეშობა არ დავაკელი მე!
-არა!
და ჩამიხუტა!
ჯერ გაუზრებლად ლამის ხელები ავწიე და მოხვევა გადავწყვიტე გამახსენდა მისი სიძულვილი მაგრამ ტუკი ვძულდი და ვერმითანდა რაღატო მეხუტებოდა?
ინტრიგამ მომიცვა!
-ამდენს რატომ ფიქრობ ხელი მოხვევაზე? ჩემი ხელები აიღო და უკან მის წელზე შემოიჭდო.
-რასაკეთბ? ვუთხარი ჩუმად ყურთან.
-აუ ბოდიში რა მაგრამ თან სიცილს ვერ ვიკავებ ისეთი სასაცილო იყავი იმ კიბეზე რომ მინდოდა გამეწვალებინე მაგრამ შენს გადმოგდებას მართლა არ ვგეგმავდი იქედან.
-ამაზე მწარედ გამეღიმა.
-ნიკამ ხელები გამიშვა და დაიწყო
პირველად გახსოვს ხომ კლუბში შეგხვდი? ერთად რომ ვიცეკვეთ. ვაღიარებ გამაოცე ისე თავდაჭერილად ცეკვავდი თან ამდროს ვფიქრომ როგორ გადავაბათ და ვიცეკბოთ მეორე ცეკვა და ამდროს ცეკვა შეწყვიტე. მაშინ მივხვდი როგორი ამაყიც იქნებოდი და ისე წადი არც შემიმჩნია.
ვაღიარებ რომ მისი საუბრის დროს სიამაყით ვივსებოდი რადგან ჩემი ფიქრები მისას დაემთხვა.
შემდეგ აქ ამოყავი თავი თურმე ეკატოს მეგობარი ყოფილხარ. შენ რომ შეგემჩნიე ამიტომ წყალიც კი მოგაწოდე.. ყველაფერი კარგად იყო დღევანდელ დღემდე ისეთი მშვიდი მეგონე სანამ კიბიდან დავარდებოდი და ამდროს იღიმის! მაგრამ ისეთი სასაცილო იყავი ძირს რომ ეგდე გაშოტილი რომ სიცილს ვერ ვიკავებდი!
-იდიოტო!მუჭი დავკარი მკერზე!
-სასაცილოა ხომ ძაან!
-აუ ეხაც ძაან სასაცილოხაარ ასე რომ წიკვინებ და ლოყები გიწიათლდება!
-თუშეგიძლიათ გადით მეძინება დღეს დავიღალე ერთი იდიოტის გამო ფეხზე ვეღარ ვდგები ისე მტკივა ფეხი ამიტომ დასვენება მჭირდება უნდა დავიძინო!
-ოუუ ფეხიი მართლა ხოო ! დაწექი და დაგიმუშავებ!
-ნიკა გარეთ გადი!
საერთოდ არ მისმენ !
-დიახ! და ფეხის ზელას შეუდა
-აუუ! მეტკინა
-მაპატიე!
-თუმორჩით დამტოვეთ !
- კარგი გაიღიმა შუბლზე მაკოცა და გავიდა!
იმ ღამით ძლივს დავიძინე ემოციებით დატვირთულმა გული ძლივს დავიმორჩილე რომ არ ამოვარდნილიყო...
მეორე დილით ფეხი უკეთ მქონდა და ნელნელა დავდიოდი კიდეც. ჩავალაგე ჩემი ჩანდა მოვუბოდიშ ეკატოს და თემოს და დეაკოს ვუთხარი რომ მივდიოდი უკან ვბრუნდებოდი და ეს საუზმეზე ეთქვა მარტო მაშინ თუ ვინმე მიკითხავდა მაბგრამ ამას ნაკლებად ვფიქრობდი.
ხელი გასაღებს დავაველი ჩანთები მანქანაში ჩავყარე და ისისიყო ვჯდებოდი რომ ჯიბეები მოვიქექე და ტელეფონი ვერ ვიპოვე
-ჯანდაბაა რადროს ეს იყო !
და ისევ უკან გავბრუნდი. ტელეჰონი ავიღე და კარებში დავიდი შემეჩეხა.
-აბაბა საიდ გაგიწევია?
-მივდივარ !
-რატომ?
-ზაფხულია სულ აქ ვერ დავრჩები სახლში უნდა წავიდე!
-მოიცა თბილისსი აღარ დაბრუნდები?
-კი დაახლოებით 1 თვეში
-ჰაა? მერე ნიკა?
-ეგ ვაფშე რა შუეშია?
-მოიცა და შენთვისს? ისადა ემმ ანუ ჩევენ რომ თბილისში ჩავალთ არ ჩაოხვალ ?
-არვიცი ვნახოთ!
-კაი წავე პაკა დაავიდ!
-კარგად
გამოვედი თუ არა ვიგრძნი რომ რაღაც ისე არ იყო...ჩემი თავის მეშინოდა
რა მომდიოდა?!
სახლში მივედი ! მონატრებული ხალხი ვნახე ! გავიხარე და დავიღალე მგზავრობით !
ჩემს ოთახში ავედი დასაძინებლად და დეას ზარები ვნახე ტელეფონი დავბლოკე და ძილს მივეცი თავი
დილით ეკატოს ზარმა ყურები დამიყრუა
-ალიო!
-შენ სად გაშპი გოგო ასე ?! აასეუნდა ხოო მეგობრის ბედნიერების გაზიარება?
-აუუ ეკატ დეაკოს კითხე მოგიყვება გთხო არშემიძლია მანდ გაჩრება უბრალოდ!
-არაა საჭირო ყველაფერი ვიცი მითხრა უკვე და 3 დღეში სუყველა შენთანვართ რამდენიმე ღამით მერე ჩემთან გავალთ თან თბილისელებს დავათვარიელებიებთ აქაურობას. აჰაჰა კაი ეკატო ხოიცი რო ნიკასგვერდ....
-აპ ეგ არ გამაგონო შენ ვერ ხვდები ვერაფერს გააფრთხილეშნები რომ ხვალ მოვალთ!
ქვემოთ ჩავედი და დედაჩემს ვუთხარი რომ სახლი ცოტახნით დაეთმო. მანაც არ დააყოვნა და ჩემ დასთან ერთად სოფელში წავიდა . სახლი ჩემ განკარგულებაში იყო რომ მოვიდნენ ბავშვები.
-აქა მშვიდობა, მარჯვენა ფეხით შემოვდივარ ! გაიღიმა და გადამკოცნა !
-დავიდ მობრძანდი
-აბა ჩემი გოგო ასე როგამოიქეცი იქედან ნუთუ მარტოხარ სახლში?!- ქეთა ეკატო და დეა მოდის
-ჩემოპატარებოო დღეს ჩემთან რჩებით და სახლს არ ვანგრევთ!
-რაც მთავარია ვრჩებით -ნიკა და ლენუკა მოდის
ჩემი ბავშვები რაკარგებიხართ.
ეხა დავრეკავ კიდე ორ გიჟს მოგამატებთ!
-ოუუ სანდრა და ანიი ! გაუხარდა დეას
-მალე ჩამოვლენ. და აი 10 წუთში ისინიჩ შემოდიან !
მე ბავშვები გავაცანი ერთმანეთს და თითქოს დიდი ნაცნობებივით აითვისენ ყველამ ერთმანეთი.
-ანი ამსაღამოს პარკში ვაწვებით ყველა ფეხით და გოგა ნიკა და გუგაც წამოიყვანე
-აუ ესეიგი ვგიჟაობთ დღეს!
-კი აბა რა მიუგო ქეთამ.
-კარგი მოდი ჯერ გავნაწილდეთ -დავიდი
-კარგი ესეიგი მოდი გული ერთმანეთს არ დავწყვიტოთ და წყვილი დავაწვინოთ საწოლზე
ეკატო თემო თქვენ ოთახში ჩვენ ყველანი ძირს გავშლით
-არა არა არა არც მე და არც თემო იქ არ დავწვებით უსამართლობაა ყველამ ძირს დავაფინოთ !
-აჰაჰა გიჯებო რაღაცას ვიზამთ !
-მოდი და ჯერ არ ვჭამოთ?! დავიდი
-იმედია რამეს გააკეთებთ!ნიკა
-უკვე გავაკეთე! ხელები მომძვრა 6 პიცა დავაცხვე მაგრამ მეეჭვება გეყოთ ჯერ ეხა ჭამეთ დაკმაყოფილდით პარკიდან რომ წამოვალთ ხინკალი წამოვიღოთ და მოვხარშოთ! მე
-გადასარევი გეგმაა-ლენუკა
-წავედით რა ეხა გადავლება გვინდა ქვემოათ ჩავიდეთ ჰო?-ქეთა
-ჰოჰო წყალიც გაგიცხელეთ!
-აიიმე როგორ მიყვარხარ -დეა
გოგოები ქვემოთ ჩავიდნენ ეკატო და თემო ბარგის ამოსატანად
-დავიდ რახდება ახალი ? მე
-რავი ნიკას... აქრა ტელეფონი არიიჭერს?! ქვემოთ ჩავალ რა !
დავრჩით მე და ნიკა ოთახში!
-რატომ გაურბიხარ ჩემთან საუბარს?!
უარყოფას აზრი არააქ ჯობდა პირდაპირ გაგვერკვია ყველაფერი
-ხო გაგირბივარ!არმინდა ჩემ სიახლოვეს იყო! ამიტომ წამოვედი იქედანაც არმინდოდა აქ გაჩერება.შენ?! აქაც მომაკითხე!
-დიახ მოგაკითხე და მოგაკითხავ კიდეც ჩვენი აქ წამოსვლა ჩემი იდეა იყო!დიახ ჩემი ...ხელები კედელზე მიაყრდნოდა მის ხელბში მომიმწყვდია.ისე ახლოს იყო ჩემთან მეგონა ვერ გვაუძლებდი და ვაკოცებდი....
მაგრამ გადამარჩინეს
-ნიკა დედაშნი ვერ გიკავშ...ოოუუ მაპატიეთ -დავიდი
-დროზე მოხვედი თქვა ირონიულად ნიკამ
მე თავი გავინთავისუფლედა პარკში წასასვლელად მოვემზადეთ... დაბენელებულში პარკისკენ დავიძარით ფეხით. წყვილ წყვილად მოსიარულეები ლამიონების შუქზე სიბნელეში გრილი ზაფხულის ჰაერი და სეირნობა...
სასწაული ღამე იყო სიბნელეში ვიღაცამ ხელი წელზე მომხვია და მისკენ მიმზიდა შევატყვე რომ ნიკა იყო და განთავისუფლება ვცადე ! და გუგასკენ გავეშურე მაგრამ ხელი მაგრად მომიჭირა და უკან დამხია ისეთი ძალით მიმაკრო მის ტანს ვაღიარებ გაშვება არ მინდოდა.
-რაგინა?! რატომ არ მეშვები ?!
-ბიჭებო ჩვენ დაგეწწევით -მიაძახა დავიდს
-ესეიგი რამინდა? გავაკეთო ის რაც მინდა? დიახ გავაკეთებ და მერე კაცი ვერ გიშველის!
-რაა? იდიოტო რა უნამუსოხარ !
წამოვდექი წასასვლელად!
-აჰაჰაჰა ! პატარავ რა გულუბრყვილოხარ ! სხვათაშორის რაც შენ იფიქრე ეგ არა! მოვიდადა სახე ახლოს მომიტანა მისი გახშირებული სუნთქვა მეცემოდა სახეზე. ტუჩემი ახლოს მომიტანა ოდნავ გაეღიმა მე სახე გვერძე გავწიე არმინდოდა ის ფიქრები გამართლებულიყო რასაც ვფიქრობდი. ჩემს გვერძე გაწეულ სახეზე გაეცინა და ჩუმად მითხრა სხვათაშორის შეყვარებული ადამიანი გოგოს იმას არაკადრებს თუ გოგოსაც არაქვს რაიმე მოთხოვნილებები
ამისთქმაზე საშინლად გამეცინა და გამახსენდა რომ ამ ფრაზას ადრე ხშირად ვიმეორებდი! ხოხო არ მოგესმათ ადრე მაშნ სკოლის მოსწავლე რომ ვიყავი მაშინ ზუსტად!
-ნიკამ გაოცებულმა შემომხედა რა გაცინებსო ტვალებით მანიშნა
-ეგ სიტყვები რაც წეღან თქვი ჩემია !
-ჰაა?
-დიახ სიტყვის ქურდი ხარ !
-აჰაჰაჰ ნუმაცინებ ! როგორ თუ შენია!
-როგორ და აი ასე ჭრელად !
-აუ ბავშვი ხარ და როგორ დაგასერიოზულო?
-შენ რა თავი ჩემზე დიდი ხოარ გგონია?
-სიმაღლე არ იტვლება? გამომხედა გამარჯვებული ღიმილით!
-მაინც იდიოტი ხარ !
გაიცინა და ხელი ისე მარად მომხვია მეგონა მიმსრისავდა.
წავიდეთ დავეწიოთ.
გზაში ბვერ რამეზე ვსაუბრობდით და იმდროს როცა ბავშვებთან ერთად სკამზე უნდა დავმსხდარიყავით გოგოები ადგნენ და თან დამიძახეს
-რახდება დეა?
-ნახე გეგა მოდის
-გეგა? სად?
-აი აგერ გოგო შენს წინ
-რაა? ის გეგაა? როგორ შეცვლილა ! მის გვერდით მდგომები ვიცანი მაგრამ გეგაა??
-აბა რა გგონია რამდენ წელია არგინახავს ?
-გეგა მოვიდა თავაზიანად გვნახა და მოგვიკითხა
მაგრამ ჩემთან მიმართებაში მის ხმას ირონია არცილდებოდა იქნებდა უბრალოდ ასე მეჩვენებოდა?
კარგი გავიარეთ!
ბიჭებს მთელი ქალაქის ხალხზე ვესაუბრეთ სახლში მისულები ძალიან დავიღალეთ თან ეკატოს ტელეფონი არჩრდებოდა სახლიდანნ ურეკავდნენ და გვეპატიჟებოდნენ. მეორე ღეს მასთანაც გვაიარეთ დეასთანაც და ისევ თბილისში დავბრუნდით!თან როგორ დავბრუნდით ? მანქანა სახლში დავტოვე და ნიკას ჩავუჯექი რადგან მაინც მარტო იყო. ეკატო ქეთა და ლენუკა თემოსთან ისხდნენ, დეაკო კი დავიდთან!
გზაში არიკითხავთ რამოხდა? დავიდმა დეას გზაში სიყვარული აუხსნა თან როგორ? დინამიკები დიდ ხმაზე თან მღერის თან ნელნელა ფანჯრიდან თემოს მანქანიდან თითო თითო ვარდებ იღებს დეამაც არ დააყოვნა და სიყვარულითვე უპასუხა!
მერე შევაჩერეთ გზაში მანქანა და ეკატომ გინდა ტუ არა ატრაქციონები მინდა ჩვენც კიდე მივყევით მის ნებას და გავედით სულ რაღაც 30 წთ.თ ნიკამ ეშმაკის ბორბალზე დამსვა მის გვერდით და თან დაიწყო
შენ ხარ ამქვეყნად ყველაზე ნერვები მომშლელი ადამიანი, ისეთი რომ ვინმეს ს აიძუკებს...ფსიქიკაზე მოქმედებ თან საშინლად... აი აუტანელი გრძნობის მატარებელი ვარ შენს წინაშე და სანამ აქედან გადავმხტარვარ გეტყვი რომ თავი შემაყვარე... აი ზემოთაც ავედით საიდანაც მთელი ქალაქი მოჩანდა ნიკამ კი მთელი ხმით იღრიალა"მიყვარხაარ"
ცოტა ხნის შემდეგ დააყოლა რავქნა დაველოდო შენს პასურხ ტუ გადავეშვა თავით ?! და ჩაეღიმა...
-იდიოტიი ხარრ ამქვეყნად ყველაზე დიდი იდიოტიი და მიტომაც იყვარხარრ!!
აუ შენ ატრაქციონებს უცდიდი გოგო აქამდე სიტყვა როარ დაგიძრავს?1 გაეცინა და ჩამეხუტა!
-როგორმიყვარხარ!
-მეცძალიან!
-აუ მაინც იდიოტი ხარ !
ესიყოდა მოვიდა, ნაზად მომპარა პირველიკოცნა და თან დააყოლა პირველს კოცნას არ ეკითხებიან პირველს პარავენო გაიცინა და გულში ჩამიკრა
ჯერ სად ხარ პატარავ მომავალი კიდევ წინაა !