ზოგჯერ ცხოვრება გაიძულებს, (ზპგჯერ რა ჩემს შემთხვევაში ყოველთვის, უბრალოდ ზოგჯერ უფრო ჯდებარა ხოხვდებით) შეეგუო იმას და გააკეთო ის რისი გაკეთებაც საშინლად არგსურს და არგინდა.. ზუსტად ასეთ მდგომარეობაში ვარ მე.. ცოტას ჩემს შესახებ მოგიყვებით და შემდეგ გავაგრძელებ ჩემი ისტორიის მოყოლას..
ლიზივარ 17 წლის, ლიზი ბაგრატიონი, ჩემდა სამწუხაროდ, მაქვს ქერა თმა, კარგი ცხვირი და საშუალო ზომის ტუჩები. უიხოკიდე თაფლისფერი თვალები.. დიდი არაფერი გოგო არვარ. კარგი ტანი მაქვს უბრალოდ ესაადაეს. გავაგრძელებეხლა.
მყავს დედ-მამა და და-ძმა.. პატარაა-და. დიდია-ძმა.. დედაჩემი ნათიაა, მამაჩემი ნიკა, ჩემიდა ანა-13 წლისაა, ძმა საბა-20. მარტო ვცხოვრობთ მეანა და საბა.. ნათა და ნიკა ყოველთვის მოგზაურობაში არინ ამიტომ არგვაქვს მათთან კარგი ურთიერთობა. ჩემიძმა ასრულებს მშობლებისროლს ჩემთვის, და არამარტო მშობლების ძმისროლიც კარგადმოირგო. ამიტომ მაინც დიდი ძმაა და შევიწროვებული ვყავარ, მე ოღონდ ანა არა, ისჯერ პატარააო და დადის გოგო თავისუფლად :დ :/ ესაა ჩვენი ოჯახი, დიდი არაფერია ერთი შეხედვით, ნუ ჩემთვი არაფერია მაგრამ ბევრი ნატრობს ჩვენსავით ცხოვრებას.. დიდი სახლიგვაქვს, ბევრი ტანსაცმელი, დიდიეზო დარავი რა ჩამოთვლის. შეიძლება ითქვას რომ მდიდრები ვართ, ბავშვებს არასდროს არაფერი არ მოგვკლებია მშობლების გარდა.. ცოტას საბაზე და ანაზე მოგიყვებით. ჩემიძმა მთელს უბანში და უბანსფარგლებს გარეთაც პოპულარული ბიჭია, მისი სახელისგაგონებაზე ყველას ეშინია, ამიტომ ვარ შევიწროვებული.. მაგრამ სიმპატიურია ძალიან, ცისფერი თვალებიაქვს, სწორი ცხვირი, დიდი ტუჩები თანაც შავგვრემანია, მეცმინდა მისნაირი გარეგნობა, მაგრამ ესეთიდავიბადე და არშეიცვლება..
ჩემიდა ანა ძალიან ლამაზია, მწვანე თვალებიაქვს, პატარა ტუჩები, სწორი ცხვირი და ქერა თმმა. ბევრი მეგობარიყავს, ჩემგან განსხვავებით თავის ასაკის ბავშვებთან ისიც პოპულარული გოგოა. არცერთს რომ არვგავარრაა.
ჩემი ძმა კარგად იცმევს, მოდასმიყვება ბიჭი, ჩემიდაც მასგავს.. მევარ ცოტაარიყოს ოჯახში გარიყული, განსხვავებული რაცგინდათ ისუწოდეთ.. არვიცმევ ამ ვარდისფერ ტანსაცმელს და არვგავარ ბარბისთოჯინას როგორც ჩემისკოლის გოგოებიარაინ და ჩემიდაიკოც. ამისგამო ყველა რა ჩემიძმა და ნინი ყოველთვის მეჩხუბებიან, მაგრამ მერის ლიზივარ რომ მათ დავუჯერო. უიხო ნინი ჩემი ბავშობის დექალია, სულ ერთადვართ, ნუკი განვსხვავდებითთ ერთმანეთისგან მაგრამ მაინც სულერთად ვართ და ყოველთვის ყველაფერში ვუგებთ ერთმანეთს. ძაიან ლამაზია, აი სასწაულია, არარის ბარბის თოჯინა მაგრამ მაინც პოპულარულია.
მგონი ამ დახასიათებებით და ჩემი ოჯახით თუ რაცქვია თავი მოგაბეზრეთ და გინდათ ყოველდღიურ ცხოვრებაზე გადავიდე..
დარწმუნებული ვარ დღეს არაფერი მოხდება რაც გამაკვირვებს, რადგან არასდროს არაფერი არხდება, დავიძინებ, რვა საათისთვის ჩემი ძმა გამაღვიძებს, მეც ავდგები ავემზადები და წავალთ მე და ანი სკოლაში, გავრჩერდები 7 გაკვეთილი და შემდეგ ტაქსი მიმაბრძანებს სახლში, ვისწავლი გაკვეთილებს, მასწავლებელთან წავალ, მერე კიდე მასწავლებელთამ, და ისევ ტაქსსთან ერთად დავბრუნდები სახლში, შემდეგ გავაკეთებ საჭმელს, წყალს გადავივლებ და დავიძინებ... შემდეგი დღებიც ასე მეორდება.. ხო ვიცი ძალიან მოსაწყენი ჩანს მაგრამ მე არვარ პოულარული ბარბის თოჯინა, ასერომ არც ბიჭები არ დამდევენ კუდში, ამიტომ მხოლოდ ამის კეთება მიწევს. კარგი წავედი ბავშვებო დავიძინებ თორემ უკვე დაგვიანდა და დილით ადგომა გამიჭირდება..
-----
გამარჯობათთ. პირველად ვდებ ამ საიტზე ჩემს მოთხრობას.. იმედი მაქვს ძალიან არ გამაკრიტიკებთ, ნუ ვიღებ კრიტიკას მაგრამ იმედია დაან ცუდი არგამომივიდა. ძალიან გთხოვთ გამოხატოთ თქვენი აზრი. მე ელი ვარ და უკვე მიყვარხართ. :)) <3