არვიცი უბრალოთ საიდან დავიწყო, ეხლა ძალიან ცუდად ვარ, იმდენი ემოცია დამიგროვდა რომ ცრემლებს ვეღარ ვაჩერებ. გეტყვით რომ ადრე მომწონდა ერთადერთი ბიჭი მაგრამ სხვა გავიცანი და მგონი შემიყვარდა, თენგო ჩემთვის მართლაც იდეალურია ალბათ ყველა გოგო იოცნებებდა მისნაირ ბიჭზე. მე და თენგო უკვე ერთი წელია ვიცნობთ ერთმანეთს და ვმეგობრობთ მაგრამ ერთმანეთი არგვყავს ნანახი ბევრს გაუკვირდება Facebook-ში გაცნობილ ბიჭს როგორ ვენდობი რომელიც ნანახი არმყავს, ეს მეც არ ვიცი უბრალოთ ყველას ვენდობი სამწუხაროდ და შემდეგ გული მტკივა, ახლაც ასეა მართლა მეგობრულათ ვუყურებდი მაგრამ არვიცი რამოხდა. უკვე ორი კვირაა შეყვარებულს დაშორდა და სულ ყურადღებას ვაქცევდი, გუშინ ცოტა ვიჩხუბეთ რადგან რომ ვწერდი მეორე ან მესამე დღეს მიბრუნებდა პასუხს, მითხრა:"არარის აუცილებელი ყოველ დღე მოგწეროვ"
მე:"მაინტერესებს როგორხარ და ხომ შეიძლება მომწერო? მაგის გამო უნდა მეჩხუბო?"
თენგო:"რა გაუგებარი ხარ, ამხელა გოგო ხარ და ვერ ხვდები იმას რომ გაბრაზებული ვარ და ჯავრს შენზე ვიყრი?"
მე:"იქნებ საქმე მაქვს?"
თენგო:"თქვი მაშინ"
მე:"დავიჯერო გაინტერესებს?"
თენგო:"ხო"
მე:"იცი რა მეგობარო Facebook ვირტუალური სამყაროა ვერ გაიგებ ადამიანი სინამდვილეში როგორია, იმედია მიხვდები ამ სიტყვებით რისი თქმაც მინდა"
თენგო:"ლარიანს ჩამირიცხავ?"
მე:"რააა?"
თენგო:"ხომ მეგობრები ვართ და ჩამირიცხავ?"
მე:"არა"
თენგო:"რატომ? მე ხო გეხმარები ხოლმე"
მე:"შენ არაფერში მეხმარები ერთი თვის წინ გთხოვე რჩევა მჭირდებათქო და ჯერ კიდევ არ გიკითხავს რაში შენ მაგას ეძახი მეგობრობას შენ როცა ცუდად ხარ ყოველთვის გამშვიდებს და შენ?"-"კარგი ყველაფერი გასაგებია"-"ნახვამდის"
არც კი მოუწერია ამის მერე მეკი დებილივარ ჩემ თავს ვერ გავაგებინე რომ არ შეიძლება ყველას ნდობა და მეგობრობა, არ უნდა დავახლოვებულიყავი ასე ხომ ვიცოდი რომ ისევ მე მეტკინებოდა გული არადა ყველაფერი მოფიქრებული მქონდა როგორ ჩავიცმევდი რას ვეტყოდი სად შევხვდებოდი ახალ კი არვიცი რავქნა არადა სულ მისი სიტყვები მახსენდება მაშინ ნაჩხუბარი იყო შეყვარებულს და ვამშვიდებდი, რომ შეურიგდა მითხრა რომ "თამთა რომ არა შენ იქნებოდი ჩემი"ო არვიცი რატომ მაგრამ სულ ეს სიტყვები მახსენდება.
კარგით მეყოფა თენგოე საუბარი, გეტყვით რომ 17წლის ვარ საშვალო სიმაღლის ლურჯი და ვალებიმაქვს და ქერა თმა.
დასაძინებლად დავწექი მაგრამ არვიცი რაზე ვიფიქრო, მოიცადე მესიჯი მომივიდა ტელე შორს მიდევს ნეტა ვინაა მესიჯი ვნახე ზუეასგან იყო:" როგორ ხარ?"
ზურა ჩემი კლასელია ნეტა რა უნდა მას მხოლოდ მაშინ ვახსენდები როცა ინტერნეტი ჭირდება მაგრამ ახლა არდადეგები და ჩემგან შორსაა.
მე:"კარგად შენ?"
ზურა:"კარგას, აი ხომ ხედავ მარტო ინტერნეტისთვის არ მახსენდება:D"
მე:"გამაკვირვე, აბა რახდება?"
ზურა:"არაფერი მეგობარი მოვიკითხე"
მე:"ზურიკელა:*"
დილით ადრე ავდექი 6საათზე ვარჯიშობ ხოლმე.
ზაფხული ცოტა მოსაწყენი გახდა საშინელი ამუნდებია, დასასვენებლად იმერეთში წავედი სოფელში ნათესავებთან პატარა 2წლის გოგო ყავთ და ისეთი საყვარელია რომ არვიცი ამ უბანში სულ ბიჭები არიან და გარეთ არ გავდივარ მხოლოდ წიგნებს ვკითხულობ და პატარას ვუვლი.
-ამოდით სახლში საჭმელი ჭამეთ.
ესეც მაგული პატარას დედიკო ისიც თბილია
-მივდივართ.
მალევე ავირბინეთ კიბეები
-მარი ყავას დალევ?
-კი შენც გინდა?
-კი გავაკეთებ ეხლავე.
-მე გავაკეთებ შენ დაისვენე.
-დასასვენებლად ჩამოხვედი აქ და შენ დაისვენე.
-კარგი რა გავზარმაცდები ესე და ყველაფერი დამავიწყდება მინდა რომ მოგეხმაროთ.
-კარგი.
უცებ გავედი სამზარეულოში და ცივი ყავა ავთქვიფე და მალევე გამოვიტანე.
საღამოს ბადრი ბაბუა და ნინო ბებიაც მოვიდნენ და ვიღაც მოყვებოდა უკან მე ყურადღება არ მივაქციე სუფრა გავშალეთ და დაჯდნენ მეკი ჩემ წიგნს დავუბრუნდი "ელ ჰეილის-" წმინდა ინგლისური მკვლელობები "" რამდენჯერმე დავინახე ის ბიჭი როგორ მიყურებდა მაგრამ დავაიგნორე, ტელეფონი არიჭერს კარგად და უაზროდ დროს აღარ ვკარგავ.
უკვე ორი კვირა გავიდა რაც აქ ვარ ცოტა მოვიწყინე ტელეფონს ძლივს დავაჭერინე ისე რომ Facebook ჩამერთო რატომღაც თავს ვეღარ ვიკავებდი თავს რატომღაც მეგონა რომ თენგოს მესიჯი დამხვდებოდა მაგრამ არაა მის გვერძე შევედი ახალი არაფერი იყო და არც ეწერა ბოლოს როდის შენ ვიდა, მარი არ გინდა ისევ გახსენება, ახალი არაფერი იყო და გამოვედი, ეზოში დიდ კაკლის ჩრდილში ჰამაკში ჩავწექი და ისევ ოცნება დავიწყე რომ დამირეკოს და მითხრას "სიხარულო მომენატრე მითხარი სადხარ რომ გნახო" და აქ ჩამოვიდეს ჩუმათ გავიპარებოდი და რომ დავინახავდი ისე ძლიერ ჩავეხუტებოდი სუნთქვა გაუჩერდებოდა. გაჩერდი გეყოფა ჩემო თავო ნუღარ ფიქრობ მასზე.
არდადეგები მოსაწყენი გახდა სახლში ვარ უკვე ორი კვირაა, ჩემ ოთახში ვზივარ ახლაც მოწყენილი ძალიან ცხელა და ნაყინს ვჭამ. ნეტა ვინ ხმაურობს იქით? ვინ მოვიდა?
-მარიიიიიიი
-ჩემი გოგო მოსულა-გამიხარდა.
ჩემი ბიძაშვილი ჩამოვიდა ნათია ვგიჟდები ამ ბავშვზე მართალია 15წლისაა მაგრამ ჩემთვის მაინც პატარაა.
-ესე უნდა დამივიწყო არგრცხვენია გოგო-გაბრაზებულმა ვუთხარი.
-შენ ჩამოსულიყავი მერე.
-ხოო გამოვასწორებ მაგას და წანოვალ შენთან.
-მართლა-თვალები გაუბრწყინდა.
-ხოო. აბა როდის მივდივართ?
-ხვალ.
-ოოო ცოტა დრო გვქონია, ყავა გინდა?
-აუუ კიიი ბევრი ყინულით.
-კარგი მე ყავას გავაკეთებ და შენ ჩემებს დაელაპარაკე გამოშვებაზე.
-კაი.
ნათია მისაღებ ოთახში გავუშვი მეკი სამზარეულოში გავედი და ყავის გაკეთება დავიწყე.
-მარი ბარგის ჩალაგება დაიწყე.
გახარებულმა ჩავეხუტე ყავა მივაწოდე სწრაფად და ოთახში გავვარდი, ნათია გამომეკიდა, სწრაფად გამოაღო გარდიროვის კარები და ტანსაცმლის გადმოყრა დაუწყო
-მარი ჩემთან რომ წავალთ მდინარეზე და ბირჟებზე მოგვიწევს სიარული.
-კარგია მოკლე შორტებს ტოპებს და მაიკებს წამოვიღებ და ხოო საროჩკებს, სხვა მინდა რამა?
-კი, ბიკინი.
-ეგეც?
-კი აბა მდინარეზე რა უნდა ჩაიცვა?
-ხო კაი.
ბარგი ჩავალაგე
-რაღაც გავიწყდება?
გადავხედე ვარგს და გაკვირვებულმა ვკითხე.
-რააა?
-კაბები.
-დამცინი კაბა რათ მინდა?
-არიცი რომ ჩვენთან კლუბია?
-არვიცოდი და რამდენი წლიდან?
-16წლიდან.
-ჰაჰაჰა მარტომ ვიარო მერე.
-შემომხედე არვგავარ 17წლისას.
-ტანით კი და ჭკუით არ და მამაშენი გაგვიშვებს?
-კი მთავარია ლუკა და გიო წამოვიდნენ.
-ვინები არიან?
საეჭვოდ შევხედე და ღუტუნი დავუწყე.
-ჩემი მეგობრები.
-ხოოო? ხომარ მოგწონს რომელიმე?
-რას ბიდავ გოგო? ჩემი მეგობრები არიან.
ღამით ჩემთან დავრჩით და გეგმები დავაწყეთ.
ნათიასთან მალე მივედით და ბარგი ამოვალაგეთ და დავისვენეთ.
-წამო გარეთ ლუკას და გიოს გაგაცნობ.
-ამომასუნთქე გოგო დავიღალე.
-კარგი აბა რას ჩაიცმევ?
დალაგებული ტასაცმელი აურია და ეს რომ დავინახე
-რასაკეთებ ? ძლივს დავალაგე.
-შენთვის შესაფერის ტასაცმელს ვეძებ…აი ვიპოვე.
შავი დახეული მაღალ წელიანი შორტი და ცისფერი ტოპი გამომიღო.
-კარგი რა პირველად ვხვდები და ესე მიტყდება.
ნათიას შევხედე და გაბრაზებული მიყურებდა
-ან ამას ჩაიცმევ ან ჩემთან არ დადგები, აირჩიე?
-კარგი.
მალე ჩავიცვი თმა ავიწიე და ნათიას დაველოდე
-ნათიააააააა-დავიყვირე.
-რა გაყვირებს.
ნათია რომ დავინახე ვიფიქრე "ვაუუუ" მოკლე დახეული ჯინსის შორტი და თეთრი ტოპი.
-რა ლამაზიხარ გოგო.
-წამო გველოდებიან ბიჭები.
სახლიდან მანამ გავედით ვიღაც ბოლო ხმაზე ყვიროდა
-ნათიალუკა აა.
-მოვდივარ გიოოო.
ხელი მომკიდა და კარისკენ გამაქცია.
-ნათია ნელააააა.
გარეთ ორი სიმპატიური ბიჭი დაგვხვდა ორივეს ისეთი სხეული ქონდათ არვიცი ეტყობათ რომ ვარჯიშობენ და ეს ბრიჯები და მაისურები ნუუუ რაა.
-მარი გაიცანი გიო და ლუკა, ბიჭებო ეს მარია ჩემი ბიძაშვილი.
-სასიამოვნოა მარიამ.
-ჩემთვისაც
-გოგო ასეთი ლამაზი ბიძაშვილი თუ გყავდა აქამდე რატომ არ გაგვაცანი.
-გაჩუმდი გიო და ზედმეტი არ მოგივიდეს.
-სად მივდივართ?
-ეს პირველად არის აქ.
-ხოო.
-ეეეე ბიჯო მდინარეზე ხოარ წავიდეთ?
-გაგიჟდი გიო რა მდინარე, მარიამ ბირჟაზე ხომ გამოხვალ?
-არმიყვ....
-კი რათქმაუნდა ორივე ვიქნებით.
-მგონი მარიამს სხვა რამის თქმა უნდოდა.
-ლუკა მე უკეთ ვიცი და ასეთი გოგო გაგაცანით და ნაყინებს არ გვიყიდით.
-თქვენ მარტო ის თქვით რისი გინდათ?
-გიო მაგას კითხვა უნდა მე შოკოლადის მინდა.
-მარიამ შენ?
-ლუკა რათქმაუნსა მარწყვის ხოიცი გოგოებს მარწყვი უყვართ.
ვაიმე ლაპარაკს არც მაცდიან გიო და ნათია და თუ გავბრაზდი მერე ნახონ ამათმა.
ნაყინები ვჭამეთ და ცოტა დაბნელდა, ბირჟასთან მივედით და ნაცნობ სილუეტს მოვკარი თვალი მაგრამ ვერ ვიცანი ზურგით იდგა. ვაიმე რამდენი არიან რა დაიმახსოვრებს ამდენ სახელს არადა ჯერ ნახევარი გავიცანი, ნეტა ის ბიჭი ვინაა ვიცი რომ ვიცნობ მაგრამ ვუნაა.
-მარიამ გაიცანი აჩი ჩვენი ძმა.
-ოჰ რა ლამაზი ხარ .
-მადლობთ.
აჩიმ ხელი მომკიდა და ნაცნობი სულუეტისკენ წამიყვანა
-ჩემი ნათესავიც აქ არის და გაგაცნობ.
როდესაც ნაცობის სახე დავინახე
-როგორ ხარ?
ვაიმე ძალიან გამიხარდა მისი დანახვა კარგია რომ აქარის კარგად გავერთობი.
-ვა კარგად შენ აქ საიდან?
ჩამეხუტა და გადამკოცნა.
-ბიძაშვილთან ჩამოვედი შენ?
-მეც ბიძაშვილთან ვარ მოიცა უკვე გაიცანი აჩი.
-მოიცადეთ თქვენ იცნობთ ერთმანეთს?


.......................................................

იმედი მაქვს მოგეწონებათ. გთხოვთ შემიფასეთ და ყველამ დატოვეთ კომენტარი, ყველას აზრი მაინტერესებს.