5თავი.

***
-ასე უბრალოდ მთავრდება?
-ასე უბრალოდ..
-თითქოს,არც არაფერი ყოფილა?
-თითქოს,არც არაფერი ყოფილა..

***
გაზაფხულის მშვიდი და ცხელი საღამო იყო.ელენესთან აივანზე ვისხედით გოგოები.ელენე მისი და საბას ამბებს ყვებოდა.სალომე რჩევებს აძლევდა,ლიკა უკვე უჩევდა პირველ პაემანზე რას ჩაიცვამდა მე და მარიამი კი მშვიდად ვისხედით და ვეწეოდით.ელენე ერთი-ორჯერ გამკიცხავ მზერას გვესროდა,შემდეგ კი ისევ სალომეს უგდებდა ყურს.სახლში სულ მაეტოები ვიყავით.ელენემ აიჩემა დავლიოთო,ლიკაც აყვა შემდეგ მარიამიც მე და სალომეს კი სხვა გზა არ დაგვიტოვეს.სამზარეულოში შევედით.ელენემ ვისკი მოიტანა,სალომემ ნამცხვრები და შოკოლადები გადმოიღო,მე და ლიკამ კი თეფშები და ჭიქები გავაწყვეთ.ვისკი მალევე გათავდა,გაჩერება არგვინდოდა სწრაფად ჩავირბინეთ მარკეტში და ორი ბოთლი არაყი ვიყიდეთ.გაუჩერებლად ვსვავდით,თან ჩვენი პატარაობის ამბებს ვიხსენებდით.ვიცეკვეთ..ძალიან ბევრი ვიცეკვეთ,გამთენიისას კი უკვე ძალიან დაღლილები ლოგინებში დავწექით.
ეს იყო ის საღამო,რომელიც ჩვენს გონებაში ჩაიბეჭდებოდა ისე როგორც ერთ-ერთი კველაზე ბედნიერი დღე.ერთად ვიყავით ხუთივე.ეს კი ჩვენთვის ყველაზე დიდი ბედნიერება იყო.


***
მთაწმინდაზე მათ ადგილას ისხდნენ ერთმანეთის პირისპირ.სბა ხანდახან თუ ეამბორებოდა ლოყაზე.უყურებდა გოგონას,რომელიც ყველაზე ძვირფასი იყო მისთვის.ყოველი მისი ღიმილისას ტანში ბედნიერების ჟრუანტელი უვლიდა.იცოდა ეს გოგო მისი იყო და მას ვერავინ წაართმევდა.არუნდოდა რამე დაეჩქარებიდა,იცოდა ელენეს ეს ურთიერთობა აკმაყოფილებდა.არუნდოდა,კიდევ უფრო მეტად აერია.მთავარია იცოდა,რომ მას უყვარდა.განა საბას არ უყვარდა?უყვარდა!სწორედაც,რომ უყვარდა მაგრამ ამ სიტყვას ძალიან უბრთხილდებოდა.არუნდოდა,ეს სიტყვა მათთვისაც გაუფასურებულიყო.
მისი თმა ხელებში მოიქცია და წაეთამაშა.
ელენეს გაეღიმა..
საბასაც გაეღიმა დადიანის ღიმილზე.
კვლავ ჩუმად ისხდნენ,არაფერს ამბობდნენ.
ან რა უნდა ერთქვათ..ეს სიჩუმე იყო ყველაფრის მთქმელი..

***
გავიდა დრო..და გავიდა ხანი..
ჩვენ გავიზარდეთ..უკვე აბიტურიენტები გახლდით..ბიჭებს უნივერსიტეტის კარი შეეღოთ და მეორე კურსზე იყვნენ.მე და სანდრო ერთად ვიყავით.მარიამს თაყვანისმცემელი გამოუჩნდა სახელად ვაკო,რომ გეკითხად თვითონ არ მოსწონდა მაგრამ ერთი დღეც არ გავიდოდა მის გარეშე.ლიკა და ირაკლი ისევ ძველებურად იყვნენ.ლიკა აქ და ირაკლი იქ.მაგრამ საბოლოოდ მაინც ერთად.სალომე თავს იკავებდა,სულ იმას გაიძახდა გამოცდები გვაქვს ჩასაბერებელი რა გესიყვერულებათო!(გამოგიტყდებით და ცოტა პენსიონერკა იყო.)
ელენე და საბა კი ახალ ეტაპზე გადავიდნენ.
ერთად იყვნენ მაგრამ,საბა მაინც უბრთხილდებოდა სიტყვა „მიყვარხარს.“ ელენესთვის,ჯერ არც კი უთქვამს.
ელენე,იბრდღვნიდა ყველაფერს.
სულ იმას გაიძახდა,არ ვუყვარვარ და ალბათ ვეცოდები და იმიტომაა ჩემთანო.
ჩვენ კი ყველა ერთად ვხალისობდით მის ისტერიკაზე.


***
-ელენ..-გაისმა ის ხმა დადიანს ყველაზე მეტად,რომ უყვარდა.-სად ხარ?
-მაკინესთან,გოგოებს ველოდებით უნდა მოვიდნენ.-უპასუხა დადიანმაც.
-ნახევარი საათით,რომ მნახო?გპირდბეი მალე დაგაბრუნებ.
-კარგი.-მშვიდად,თქვა მაგრამ ისეთი გახარბული იყო ბრდღვნიდა ყველაფერს.სულ ორი დღეა არ უნახავს და უკვე ის მოენატრა..
-2ჭუთში მანდვარ,ჩამო.-ეს უთხრა და ტელეფონი გათიშა.
ისე მომეხვია,მეგონა გამჭ....ტავდა.ხტუნავდა,სარკის წინ ტრიალებდა პატარა ბავშვივით.ისეთი ბედნიერი იყო..ტელეფონს დახედა,სწრაფად გადამკოცნა დამიბარა,რომ აუცილებლად მოვიდოდა და კიბეები ჩაირბინა.მანქანაზე მიყუდებული საბა,რომ დაინახა ეგონა ბედნიერებისგან გააფრენდა.ისევ ეს ნაცნობი შეგრძნება.მისკენ დაიძრა,რომ მიუახლოვდა ხელები კისერზე მოხვია და მთელი ძალით ჩაეხუტა.საბამაც მოხვია ხელები..
-ელენე გავიჭყლიტე.-გაიცინა საბამ.
-მომენატრე..
-ვიცი.-ისევ გაიცინა რურუამ.
-მოიცა შენ არა?-სწრაფად გამოეცალა საბას და თვალი გაუსწორა.
-მმ..მოიცა დავფიქრდე..-კვლავ გაიცინა მან.-მგონი არა.
-არა ხო?კაი კარგად!-შებრუნდა და სადარბაზოსკენ დაიძრა.ორი წამიც არ იყო გასული მის წინ საბა,რომ აესვეტა,მისკენ მიიზიდა და ცხვიზე აკოცა.
-რა სულელი ხარ.როგორ შეიძლება,არ მომნარებოდი!-საბას სიტყვებზე დადიანს გაეღიმა,ხელები მოხვია და ლოყაზე აკოცა.
-ოხ ელენე..-უკმაყოფილოდ ამოიჩურჩულა და ნაზად დაეწაფა მის ნაზ ტუჩებს.როგორ მონატრებია..მხოლოდ ორი დღეა არ შეხებია..მაგრამ ისე ძალიერ მოენატრა..დღეს,რომ არ ენახა ეგონა გააფრენდა.ჯერ ზედა ტუჩი დაუკოცნა,შემდეგ ქვედა.
არ ჰყოფნიდა უფრო მეტი უნდოდა..
მთელი დღე ახვეწნინა საბა,რომ მასთან დარჩენილიყო.ძალიან უნდოდა მასთან დარჩენა,მაგრამ ისე სიამოვნებდა,რომ თხოვდა..რათქმაუნდა მასთან დარჩა,დაგვირეკა და ბოდიში მოგვიხადა „გადაგდებისთვის“.ერთი-ორი ვუწივლეთ,ვუკივლეთ და მერე დავმშვიდდით.ისევ და ისევ,მთაწმინდაზე ავიდნენ მათ ადგილას.თბილისს გადაჰყურებდნენ.ისეთი ბედნიერი იყო დადიანი ეგონა გააფრენდა.ბედნიერი იყო,რომ ყველასთვის სასურველი ბიჭი მისი იყო და სხვისი არავისი.ბედნიერი იყო,რომ საბას უყვარდა. არასდროს უთქვას ეს საბას მაგრამ ელენე ხომ გრძნობდა...

***
ელენეს დაბადებისდღე იყო.უკვე თპრმეტი საათი ხდებადო.ელენემ ხელი ჩაიქნია,საბა არ მოვაო.მაგრამ რაიცოდა წინ რა ელოდა.ნაჩხუბრები იყვნენ.ელოდა..მთელი დღე ელოდა,მაგრამ საბა არსად ჩანდა.არც ჩვენ ვიცოდით რა ხდებოდა.ბიჭებმა დარბაზიდან გაგვიყვანეს.სინათლე ჩაქვრა,ელენე იმდენად იყო გაბრაზებული ცოფებს ყრიდა.
-გეგონა არ მოვიდოდი არა?-უკნიდან მიეხუტა საბა.მთელს ტანში ჟრუანტელმა დაუარა.
-მაინც მოხვედი..-საბასკენ მიტრიალდა და მოეხვია.
-გილოცავ პატარავ.-ყურსუკან აკოცა რურუამ დადიანს.ზურგით შეატრიალა და ყელსაბამი გაუკეთა,ისეთი პატარა ლამაზი ანგელოზის ყელსაბამი იყო..დადიანმა ცრემლების შეკავება ვერ შეძლო.
-მადლობა.-ჩუმად დაიჩურჩულა და მოეხვია საბას.
-მიყვარხარ ელენ..-ეგონა მოესმა,ისეთი მაგარი გრძნობა იყო..მეცხრე ცაზე იყო მედნიერებისგან.იცოდა საბას,რომ უყვარდა მაგრამ მისგან ნათქვამი..გიჟდებოდა!კვდებოდა,როცა იაზრებდა,რომ საბას ზუსტად ისე უყვარდა როგორც მას.-ყველანაირად ვიკავებდი ამის თქმისგან თავს ელენ,მაგრამ მიყვარხარ..ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარხარ.არაფერი მჭირდება შენზე მეტად.არაფერია ეს სიცოცხლე უშენოდ.ჩემი ჰაერიხარ,წყალიხარ..საჭმელიხარ..ყველაფერი ხარ გესმის?ისე მიყვარხარ ჯერ,რომ არავის არსად არავნ არ ჰყვარებია.უშენობას ვერ ავიტან გესმის?უშენოდ არაფერი არმინდა..
დადიანმა ცრემლების შეკავება ვერ შეძლო..
ისეთი ბედნიერებაა,როდესაც ამ სიტყვებს შენი საყვარელი ადამიანისგან იგებ..ისეთი გგონია გააფრენ.
-აკოცე დადიანი,აკოცე!-ვყვიროდით აქედან ჩვენ.
-მაკოცე დადიანი,მაკოცე.-გაიცინა საბამ და ცხვირზე დაკრა ხელი.
-ვკოცნი ხო,ვკოცნი.-იცინის დადიანიც და საბას ხვევს კისერზე ხელს,მისკენ იწევა და კოცნის.ლიკა მის ფოტოაპარატს იღებს,მათ ბედნიერ მომენტს აფიქსირებს..დაუვიწყარი წამი იყო.
ამ დღეს ყველანი ბედნიერები ვიყავით.

***
-მგონია,რომ ყველაფერს გავაფუჭებ.-ამოიკვნესა ელენემ და საბას უფრო მჭიდროდ მიეკრო.
-ნუ ფიქრობ მაგაზე ელენ..-ყელში ეამბორა მის საყვარელ გოგოს.
-საბა უშენოდ მოვკვდები.-ცრემლების შეკავება ვერ შეძლო დადიანმა.
-არიტირო რა..-შეევედრა რურუა.
-რას ნიშნავს არ ვიტირო?შენ რა უჩემოდ გაძლებ?მითხარი გაძლებ?-მხარში მუშტა ჩასცხო ელენემ.-არგიყვარვარ შენ,ისევ შენი მაშო გიყვარს!უჩემოდ ცხოვრება შეგიძლია?მე არა!როგორცჩანს შენ კი..-ისტერიკაში ჩავარდნილიყო უკვე ელენე.
-ელენე დაწყნარდი.-ყელზე ძარღვები დაეჭიმა საბას.ელენეს ჩახუტება სცადა,მაგრამ ელენე გამოიწია.
-არმჭირდება შენი ჩახუტება.-ტონს აუწია ელენემ.
-მეორეჯერ,ტონს ჩემთან აუწევ და გპირდები ვეღარასდროს მნახავ.მე შენ მიყვარხარ და არა მაშო.ნუ იტანჯავ და თავს ნუ იგიჟებ ამ ფიქრებით ელენე.შენთან ვარ რადგან შენ მიყვარხარ..გითხარი,რომ მიყვარხარ ელენე!რატომ არ გჯერა ჩემი?რატომ შეგაქვს ჩემს გრძნობებში ეჭვი?მე ეს შენთვის ოდესმე მიკადრებია?შენშ ეჭვი ოდესმე შემპარვია?
-ბოდიში.
-არ მინდა,რომ ეს ტონი ჩვენში არსებობდეს კარგი?-მიიხუტა ელენე.
-კარგი.

***
გავიდა დრო და გავიდა ხანი.
ჩვენც გავიზარდეთ და ბიჭებიც.
არანაირი ცვლილება არ იყო,გარდა იმისა,რომ ელენეს პაკლონიკი გამოუჩნდა გეგა.რურუამ ეს,რომ გაიგო გაგიჟდა და გადაირია.ელენეც არ იყო გეგას მიმართ გულგრილი და ეს უფრო აგიჟებდა რურუას.საოცრად ეჭვიანი გახდა,ელენეს ყოველ ფეხის ნაბიჟზე აკონტროლებდა.ელენე კი უფრო და უფრო თამამდებოდა.გეგას თავსაც არ არიდებდა,ჩვენ არ გვისმენდა..თავის ნებას მიყვებოდა,მხოლოდ იმას აკეთებდა რაც სურდა.დიდი გარჩევები იყო.გეგა კი არაფრით არ სცილდებოდა ელენეს.საოცრად ბრაზობდა საბა.
არ ვამთკუვნებდით..
ვიცოდით ელენე არ იყო მართალი..
ელენე სულ იმას იმეორებდა „რამოხდა,რას ვშვები ცუდსო.“
ვერვცნობდით ელენეს..
ერთდღეს საბამ გეგა ისე ცემა,ისე „გაჩენის დღე აწყევლინა.“
თანდათან ყველაფერი თავის კალაპოტს უბრუნდებოდა,ელენეც დალაგდა მაგრამ,ყველაფერი ისე არაა,როგორც ჩვენ გვინდა.
საბას მამამ გულის შეყევა მიიღო.ამის შემდეგ ჩამოცილდა ყველაფერს,ბიჭებსაც,ჩვენც და ელენესაც.ჩვეულებრივი მუმუა გახდა.მათი ურთიერთობა ისეთი გამაგიჟებელი იყო!არვიცი,მე არ მინახავს მამა-შვილის ასეთი ახლო ურთიერთობა...
საბასთვის ცხოვრებამ აზრი დაკარგა,სულ აღარ ჭამდა..დაილია,ცარიელ ძვლებად იქცა.
კონტაქტი,ბიჭებთანაც გაწყვიტა.ყოველ დღე ურეკავდა ელენე საბას მაგრამ მისი ტელეფონი,ყოველთვის გათიშული იყო.ისე განიცდიდა..საბა ენატრებოდა..კვდებოდა ისე ენატრებოდა.
ბოლოს..
ამ მონატრებას შეეჩვია..
ზუსტად ამ დროს,გამოჩნდა ისევ გეგა.
გამოჩნდა და ყველაფერი აურ-დაურია.ელენემ ისევ,დაიწყო მასთან ერთად სიარული.ბოლოს გეგამ სიყვარულის ახსნაც გაბედა..წარმოიდგინეთ და ელენემ „დაბრო“ მისცა.ყველანი შოკორებულ მდგომარეობაში ვიყავით.
გაოგნებულები..
გაკვირვებულები..
ახშფოთებულები..!
ეს ხმა მალევე მივიდა საბას ყურამდე.
იმდღესვე გეგა თაბაგარი ინგოროყვაში,მრავალი მოტეხილობით მიიყვანეს.ყველამ იცოდა ეს საბას გაკეთებული,რომ იყო.ელენემ ეს ამბავი,რომ გაიგო გაგიჟდა ამდენი საბამ,როგორ გაბედაო.გაკვირვებისგან ვერაფერი ვუთხარით ჩვენ.ელენეს სახლის კარები გამოვიხურეთ და გამოვედით.თურმე სავადმყოფოში წასულა,გეგას მოსანახულებლად.გეგას დედამ პალატაში არ შეუშვა,დიდხანს იცადა და უკვე მოსაღამოვებულს უკან სახლში მობრუნდა.სადარბაზოსთან,თვალჩაწითლებული,გამხდარი წვერიანი საბა,რომ დაინახა ადგილზევე გაშრა.საბას თავი არც აუწევია ხელით ანიშნა უკან გაჰყოლოდა.ფეხები უკან რჩებოდა,ისე არ უნდოდა მასთან ერთად წასვლა.კორპუსთან ახლოს სკვერში დასხდნენ.საბამ მძიმედ გადაყლაპა ნერწყვი და დაიწყო..
-გეგა როგორ გყავსო?-მთელი ირონია,ჩააქსოვა ამ სიტყვებში.
-....-ელენესგან პასუხი,მხოლოდ ჩუმი კვნესა მიიღო.
-რომ გეკითხები მიპასუხე ელენე!-გაბრაზდა საბა.
-ს-ს-აა-ბა.-ცრემლების შეკავება ვერ შეძლო დადიანმა.
-არიტირო!ტირილი არ გაბედო ელენე!-იღრიალა ბოლოხმაზე რურუამ.
-გთხოვ..ძალიან გთხოვ..
-გეკითხები და მიპასუხე.გეგა როგორ გყავსთქო?!
-ცუდათაა..საბა!ჯანდაბა ძალიან ცუდათაა!-ამოიგმინა ელენემ.
-მივდივარ ელენე.-ტონი დაუმშვიდდა საბას.
-რ-რაა?-ამოიხავლა დადიანმა.
-მივდივარ ელენე,საქართველოდან მივდივარ.-ისევ მშვიდი იყო საბას ხმა.
-არა..გთხოვ..უშენოდ არ შემიძლია.-ბლანტმა სითხემ კვლავ დაიწყო დენა.
-უჩემოდ არ შეგიძლია..-მწარედ ჩაიცინა საბამ.
-მიყვარხარ საბა!
-როცა უყვართ,არ ღალატობენ ელენ..
-მაპატიე,გთხოვ მაპატიე..-ევედრებოდა ელენე.
-არიტირო,პატარავ არიტირო.-შუბლზე აკოცა საბამ და გაუღიმა.
-ვიცი,რომ არასწორი ვარ.საბა ვიცი,მაგრამ მე..ჯანდაბა,ჩემდაუნებურად მოხდა!-ტირილს ვერ წყვეტდა ელენე.
-ვიცი..ვიცი,რომ მე ვარ დამნაშავე ელენ.ვიცი,რომ არ უნდა მოგქცეოდი ესე,მაგრამ არ შემეძლო,გესმის?არშემეძლო,გოგი ჩემთვის ბევრს ნიშნავდა.
-ასე უბრალოდ მთავრდება?
-ასე უბრალოდ..
-თითქოს,არც არაფერი ყოფილა?
-თითქოს,არც არაფერი ყოფილა..

ჰელოუთ.ვიცი ბავშვებო,რომ ძალიან დავაგვიანე და ბოდიშს გიხდით.მართლა მიზეზები მქონდა.დიდი იმედიმაქვს მოგეწონებათ,იმდენი ვწერე აი არვიცი,წავშლიდი მერე ისევ დავწერდი და როგორც იქნა მოვრჩი.სავარაუდოდ,შემდეგი ბოლო თავი იქნება.კომენტარებს ველოდები!მადლობა,რომ კითხულობთ.
(პ.ს არვიცი ვინ მაგრამ შეტყობინება მომივიდა,რომ ჩემი Facebook-ის ლინკი სურდა ვიღაცას -https://www.facebook.com/horan.tommo?fref=ts თუ კიდევ ვინმეს გაქვთ სურვილი,დამამატეთ და მომწერეთ სიამოვნებით გაგიცნობთ.)