თამაში დაიწყო :
ფუუუ, გამიტანა,რა დებილი ვარ რა,არაუშავს ნუკა შენც გაუტან გოლს. ძლიერად დავარტყი და არისსსს,გოოლ.
-იესს,გოოოლ (მე)
-ძალიანაც ნუ გაგიხარდება (საბა)
-იდიოტი (ჩავიბურტყუნე მე )
-მესმის შენი ბურტყუნი (საბა)
-უნდა გესმოდეს (მე)
მანაც დაარტა,მაგრამ ვერ გამიტანა,ახლა ჩემი ჯერი იყო,თამაში 5 ამდე იყო, მეც მოვემზადე და დავარტყვი და ისევვ გოოლ, იესს,საბა სიბრაზისგან ლამის გამსკდარიყო.
-იესსს, 2:1 ჩემს სასარგებლოდ ბატონო საბა (მე)
-მალე ჩაგშხამდება ეგ სიხარული (საბა)
-იოცნებე,იოცნებე,ოცნებას კაცი არ მოუკლავს,ტასო ეგრეა ხო (მე)
-ხო,ხო ეგრეა (იცინოდა ტასო)
ახლა ის არტყავდა,ფუუუუ გამიტანა, კარგი არაუშავს, ნუკა დამშვიდდი, ყველაფერი კარგად იქნება, შენ მას მოუგებ.
-მადამ 2:2 (საბა)
-დიახ (მე)
ახლა ჩემი ჯერ იყო,ისევ დავარტი და ვერ გავუტანე, თუმცა, სამაგიეროდ ცოტა უხერხული ადგილი დავუზიანე ჩემს ნახევარძამიკოს. სახეზე გაწითლდა,მაგრამ არ შეიმჩნია,დარბაზში ყველა იცინოდა,საბა და მისი ბანდაც კი. აი ეგრე კრეტინებს ეგრე უნდათ. ახლა მან დაარტა და გამიტანა, უკვე ნერვები აღარ მქონდა თამაშის,მაგრამ ნუკა შენ არ უნდა დანებედე. შემდეგ მეც გავუტანე,მანაც გამიტანა, საბოლოოდ კი ფრედ დამთავრდა, არც უკმაყოფილო და არც კმაყოფილი ვიყავი, ასევე ვიტყვი საბაზეც. ზარი დაირეკა. დარბაზიდან გასვლას ვაპირებდით,როცა ვაჟბატონის ბანდიდან ერთერთი მოვიდა ჩემთან.
-გამარჯობა, მე გეგა მქვია, მაგრა თამაშობ (გეგა)
-მადლობა (მე)
-ხო, რა უნდა მეთქვა,ისა ხო, არ გინდათ სკოლის შემდეგ მაკდონალში წავიდეთ ? ბიჭები მივდივართ და თუ გინდათ თქვენც წამოდით (გეგა)
-აა,რავიცი დედაჩემს ვეტყვი და ვნახოთ თუ გამომიშვებს (მე)
-მეც (ტასო)
-კარგით აბა (გეგა)
დეედას არ ვეტყვ რომ საბა ჩემს კლასში იყო,თორემ გადამიყვანს სხვა კლასში,მერე ტასოსთანაც ვერ ვიქნები ხშირად,თან მომწონს ეს კლასი,ამიტომ არ ვეტყვი. დანარჩენმა 3 გაკვეთილმა უაზროდ ჩაიარა, ისე მინდა გითხრათ ჩემი ნახევარძამიკო არ იყო მახინჯი,პირიქით ძალიან სიმპატიურს აჩენდა მისი შავი ფერის თმები, მწვანე ფერის თვალები და სიმაღლე, ტუჩები ზომიერი ჰქონდა. აუ რა შტერი ვარ რეებზე ვფიქრობ რა.
-ზარი დაირეკა (ტასო)
-ხო წამო,ალბათ დედაჩვენები გარეთ დგანან,ერთად ვუთხრათ (მე)
-აჰამ, დედაშენს რა ქვია ? (ტასო)
-კატო, შენსას ? (მე)
-ქეთი,მაგრამ ყველა ქეთოს ეძახის,ვერ იტანს ქეთის რომ უძახიან (ტასო)
კიბეებზე ჩამოვდიოდით,როცა დედაჩემი მამას ეხუტებოდა,არა არ არსებობს,ნეტავ რა გადაუტრიალდა თავში დედას,ვაიჰ, ალბათ უკვე ჩემზე იცის,ვაიმე დაიმშვიდდე თავი, ნუკა თავი ხელში აიყვანე და წადი მშვიდად, ხელზე ტასოს ვებღაუჭებოდი,გაუკვირდა მაგრამ ყველაფერს შედეგ ავუხსნიდი, ღმერთო არ არსებობს საბა და მისი ბანდაც მათ გვერძე არიან, კარები გამოვაღე და ხარბად ჩავისუნთქე ჰაერი. დედას მივუახლოვდი.
-დეე (მე)
-ნუკა მერე აგიხსნი ყველაფერს (დედა)
ერეკლე მამა ჩაიმხულა ჩემს წინ, ერეკლე მამა რა,მამა არის. თვალებში ცრემლები ჩაგვიდგა ორივეს, უკვე მეტის მოთმენა აღარ შემეძლო,ჩავეხუტე, ჩავეხუტე 11 წლის ნანატრ მამას ჩავეხუტე,ხარბად შევისუნთქე მისი სურნელი, ღმერთო რა ხდება, ხელში ამიყვანა და დამატრიალა,ყურში ჩამჩურჩულა.
-ჩემი პრინცესა ხარ (მამა)
მეც ჩავჩურჩულე ყურში.
-შენ პრინციც გყავს (მე)
-ის პრინცი სხვისი იყო,მაგრამ ის ვიშვილე (მამა)
ძალიან,ძალიან,ძალიან მაგრად ჩავეხუტე მამას, გაშვება აღარ მინდოდა, ამ დროის განმავლობაში მწეველი მზერა მაწუხებდა, ეს მზერა კი საბას ეკუთვნოდა, მამა ბიჭებს მიუახლოვდა და რაღაცაზე დაიწყეს ლაპარაკი, ახლა შევამჩნიე დედა,ტასო და ვიღაც ახლაგაზრდა ქერათმიანი, ცისფერთვალება გოგო, ალბათ ტასოს დედაა,რა ლამაზი დედა ჰყოლია, მათ მივუახლოვდი.
-ნუკა, დედაა გაიცანი ეს ჩემი ბავშვობის მეგობარია ქეთო დეიდა (დედა)
-ვაიმე,ხოიცი რომ ვერ ვიტან როცა დეიდას და ეგეთებს მიძახიან,საყვარელო უბრალოდ ჩათვალე რომ მე შენი მეგობარი ვარ (ქეთო)
-აუ რა მაგარია,გოგო დედაჩვენები ერთმანეთს რო იცნობენ (ტასო)
-აუ ხოო (მე)
დედასთვის უნდა მეთქვა მაკდონალდზე, მაგრამ მან დამასწრო და მითხრა რომ მიშვებდა.
მაკდონალდში მაგრა გავერთეთ, სხვათაშორის ბიჭები ძალიან საყვარლები აღმოჩნდნენ,მხოლოდ საბაა მათგან უჟუმური ჯმუხი, მისგან მწეველ მზერას ვგრძნობდი,ეს ფაქტი კი მაღიზიანებდა. ცოტახანში წამოვედით, დედამ დამირეკა რომ მამას სახლში მივდიოდით,ამიტომ ამ ვაჟბატონთან ერთად მომიწევდა წასვლა, რა გაუძლებს ეხა მთელი გზა ამის უჟუმური სახის ყურებას.
ძალიან ჩქარი ნაბიჯებით მიდიოდა, მე კი არ შემეძლო,თან მაინტერესებდა ეს ადგილები,სულ ახალი ჩამოსული არ ვარ ?!
-აუ დამელოდე (მე)
რაღაცის თქმას აპირებდა,როცა ვიღაცამ დაუძახა. სახე რაღაცნაირი,ცინიკური გაუხდა, ბიჭი მოგვიახლოვდა, ამათვალიერა,ჩამათვალიერა, არ მომეწონა ეს ფაქტი, საბამ მის უკან გამომწია, ბიჭმა კი ირონიით სავსე ხმით დაიწყო ლაპარაკი.
- ვაა ეს შენი შეყვარებულია ? (ბიჭი)
- არაა შენი საქმე, წადი რა ოთო (საბა)
- სანამ არ მეტყვი ვინაა,არ წავალ (ოთო)
- მართლა ? (ირონიით სავსე საბა)
- მესხი ეხლა მეჩქარება და იცოდე მაინც გავიგებ (ოთო)
- წარმატებები (საბა)
ვიღაც ოთო წავიდა, ამ ვაჟბატონმა კი მკვლელი სიფათი შემომანათა.
- ვინ იყო ? (მე)
- არაა, შენი საქმე და მამასთან არ წამოგცდეს (საბა)
- ვეტყვი (მე)
- ნუ ხარ ეგეთი ჯიუტი (საბა)
- არ ვარ ჯიუტი,უბრალოდ მაინტერესებს (მე)
-ხო კარგი, ვერ ვიტან მაგ ტიპს,მასაც არ ვეხატები გულზე,ხოდა შორს დაიჭირე ცოტა მაგ ტიპისგან თავი (საბა)
აღარაფერი მიპასუხია, გზა გავაგრძელეთ,საბა ჩაფიქრებულიყო, მე კი მასზე ვფიქრობდი შტერივით.

ვიცი ძალიან პატარა თავია,მაგრამ რაც შემეძლო დავწერე,გპირდებით შემდეგი თავი უფრო დიდი იქნება, სხვათაშორის ვაპირებ ახლა საბაზე და ნუკაზე გავაგრძელო ისტორია, იმედია მოგეწმონებათ <3 <3 ველი თქვენს შეფასებებს ^__^