სახლში როცა მივედით ყველა თავის ოთახში ავიდა მეც ასევე ჩემს ოთახში შევედი ხუთ წუთში ჩემთან თორნიკე შემოვიდა
- მარიამ ვინ იყო ის ტიპი? (თორნიკე)
- ვის გულისხმობ თოკო?
- კაი რა თავს ნუ ისულელებ სოფოს რომ ჩაეხუტა მასზე ვამბობ ( თორნიკე)
დავინახე ამ დროს როგორ შეეცვალა სახე
- აამმ იკაზე ამბობ?
- ხო მასზე (თორნიკე)
- იკა არ გახსოვს? ჩემი ძველი კლასელი სოფო რომ უყვარდა უყვარდა კი არა უყვარს
- შენს დაქალს გადაეცი თუ სიკვდილი არ უნდა მასთან ერთად აღარ დავინახო (თორნიკე)
სწრაფად გავიდა ოთახიდან თორნიკე და კარები მთელი ძალით დახურა
გათენდა შემდეგი დღეც . დღე როდესაც თბილისში ვბრუნდებით .დილით ადრე ავდექი აბაზანაში შევედი და მალე გამოვფხიზლდი შემდეგ კონფორტული ტანსაცმელი ჩავიცვი და ბარგი გავამზადე . ქვემოთ როცა ჩავედი უკვე ყველა იქ იყო მანქანებში გადავნაწილდით და თბილისისკენ გავემართეთ . სახლში მისული დედას და მამიკოს გადავეხვიე და მაშინვე ჩემი ოთახისკენ გავემართე გზაში ძალიან დავიღალე საწოლზე ემბრიონის ფორმაში დავწექი და მალევე მორფეოსის სამყაროში გადავეშვი. საღამოს გამეღვიძა მისაღებიდან ხმაური ისმოდა და მეც მაშინვე ქვევით გავემართე მთელი სასტავი შეკრებილი იყო მეც მათთან მივედი და სოფოს ჩავეხუტე .. გადავწყვიტეთ ამის პატრონმა რა ქნას გვეთამაშა და დავიწყეთ კიდეც თამაში პირველი დემეტრე იხუჭებოდა თორნიკემ ჩემსკენ გამოიშვირა ხელი
- ამის პატრონმა რა ქნას (თორნიკე)
- რა ქნას და სამი თვე ალექსანდრესთან იმუშაოს როგორც მოსამსახურემ (დემეტრე)
- რააა? მე მიკეთებთ ხალხო ამას?
-მე მიკეთებთ ხალხო ამას? ამას სახლშიც უნდა გავუძლო? (ალექსანდრე)
- ოჰ ამოიდგა ენა ვაჟბატონმა
- როცა საქმე ჩემს საკეთილდღეოდ არაა აბა რას ვიზავ თან სულაც არ მინდა სახლში პატარა ბავშვი მყავდეს და რომ მინდოდეს ჩემი მეყოლებოდა(ალექსანდრე)
- კარგი თანახმა ვარ მე ვიმუშავებ
- მეღადავებით ხო (ალექსანდრე)
- სამი თვე შენს ნერვებზე დაკვრა კარგი იქნება მართალია მუსიკალური სკოლა არ დამიმთავრებია მაგრამ მაინც
დედას გავაგებინე და მამას ჩვენი თამაშის შესახებ ალექსანდრეს ორივე ძალიან ენდობა და დაგვთანხმდა რომ სამი თვე მასთან გადავსულიყავი ბარგი ჩავალაგე და მეორე დღეს ალექსანდრესთან წავედით მივხვდი რომ მისი სახლისკენ არ მივდიოდით
- ალექსანდრე სად მივდივართ
ბევრჯერ ვკითხე სად მივდიოდით თუმცა ხმას არ მცემდა ბოლოს ჩემი კითხვებით დაღლილმა ერთი მითხრა
- სვანეთში მივდივართ ახლა დაწყნარდი და ჩუმად იყავი (ალექსანდრე)
როგორც ყოველთვის არაფრისმთქმელი სახე ქონდა ნეტა როგორ შეუძლია ასეთი იყოს სულ სერიოზული სახით დადის მისი გაცინება ალბათ მოვლენაახოლმე მაგრამ ოდესმე ნეტა იცინის? მთელი გზა ხმა არცერთს არ ამოგვიღია . მალე მივუახლოვდით დიდ აგარაკს ალექსანდრემ საბარგულიდან ბარგი გადმოიღო მეც მივეხმარე გადმოტანაში და ჩემი ოთახი მაჩვენა
- საქმეს ხვალიდან დაიწყებ (ალექსანდრე)
ყველაფერი გამაცნო რაც უნდა გამეკეთებინა
- ჯერ არ დამიწყია მუშაობა და უკვე ბრძანებები დამიწყე
- ჩემთვის ეს ჩვეულებრივი ლაპარაკია და შენ როგორც გინდა ისე გაიგე ეგ ჩემი პრობლემა არაა (ალექსანდრე)
დღეს ყველაფერი დავათვალიერე გავიგე რა სად იყო ცოტა რამ მაინც შხაპი მივიღე და მალე დავწექი რადგან ვიცოდი ხვალ ეს ვაჟბატონი სიცოცხლეს გამიმწარებდა მაღვიძარა დავაყენე და მაშინვე დამიძინე. დილით რათქმაუნდა მაღვიძარას რომ არ გავეღვიძებინე ისე ვერ გავიღვიძებდი ქვევით როცა ჩავედი ურჩხული ზუსტად მაშინ შემოვიდა სახლში მხარზე პირსახოცი ქონდა გადაკიდული და წყლის ბოთლი ეჭირა ალბათ სავარჯიშოდ იყო . მალე ჩამოვიდა ქვევით ჩამოვიდოდა გუშინ მითხრა რომ საუზმე უნდა დამეხვედრებინა დილით . და აი გამოჩნდა ვაჟბატონიც


აი ბევრჯერ მოვიხადე ბოდიში და ხლაც იგივეს ვაპირებ ეს უკვე ძალიან დაგიანებული თავია და თან პატარაც ძალინ ვწუხვარ თუ იმედები გაგიცრუეთ უბრალოდ რთული პერიოდი მაქვს და ვერაფერს ვერ ვწერდი რამდენჯერმე ვიფიქრე თავი დამენებებინა ისტორიის გაგრძელებისთვის უბრალოდ აღარ ვიცოდი რა დამეწერა მართლა ძალიან ვწუხვარ შეიძლება მალე ვერ დავდოხოლმე ვერ ვახერხებ ვერანაირად მაგრამ იმედია დიდი თუ არა პატარა და საყვარელ თავებს დავდებ .. ძალიან დიდი ბოდიშით და მიყვარხართ