მანქანაში
-ნინაჩკა მისმინე, ვიცი ვერგადაგაფიქრებიებ მაგრამ იმისუფლება მაინც მომეცი მეც შემოვიდე რა შნეგვერდით უნდა ვიყო მაგრამეშნია შენიმარტო გაშება ტო. ხოცი დაბომბილ მინდორზე აპირებ გასეირნებას ეგრე არშეილება ამნაღმველი უნდა გაიყოლო თორე დაიბრიდები და გეფიცები ჩემთვს ვერვაპატიებ რო შენ რამე დაგემართოს. მერე ხოაზრზეხარ უნდა მოვძებნო ვინ იქნება და მო*****ა კარგის ტრ**ი . მარა მანამდე ბალუ მომ*****ვს მე.
-მანქანაში რჩები უკვე გითხარი. ვიცი რასაცვაკეთებ
-იარაღი მაინც გაქ ?
-არა დაა არც მჭირდება
-რატო ტო დახჩობას უპირებ ? მაგ ახვ**ს ვერდაახრჩობ
-არა მაგრამისე უნდა გავაკეთო რო მიხვდეს რისთვის იღებს
-აუ გეხვეწები რა ხოამდენიწელია გიცნობ და არაფერი მითხოვია არ გინდა რა ხოიცი ლეო მაინცარდატოვებს მაგ ამბავს ისე და მაგრა დაერხევა მაგ შენ სვანსკის ბიჭებიც მე გიო რეზი და ლუკა ხო იცი მივხედავთ და რატო ერევი
-ცამეტი წლიდან ოცდაორ წმალამდე არავისთვის არ შმეირჩენია ჩემი და დათუჩასთვის რამის დაშავება და ვინჩემიფეხებია სვანსკი ან მაგას შევარჩინო მე უნდა გადავუხადო სამაგიერო და მორჩა რა ტვინს ნუღამიჭამ თუ მეხმარები დამეხმარე ისე რო ზედმეტი არგინდა და თუარა გააცერე და ჩავალ ჩემით მივხედავ ჩემთავს
-აუ კაირაა ნინაჩკა ხოიცი შენზე ვზრუნავ და არმინდა პრობლემები შეგექმნას თორე მაგრა ყ***ე არ ახლა სვანსკის ვინ დაბრიდავს ? პროსტაარმინდა რა რო შენ ცუდადგამოჩნდე და რამე რაა
-გააჩერე ჩავდივარ
-რა?
-გააჩერე ჩავდიივარ !
-კაიბოდიშ ხმასარამოვიღებ
-გააჩერემეთქი !
ნინამ ხელის მუხრუჭს მოკიდა ხელი და შუა ტრასაზე დაამუხრუჭა კარ გააღ და მანქანდან გადავიდა მეგიც გადაყვა და ტაქსი გააჩერეს და წავიდნენ ნიკუშა აზრზე რო მოვიიდა უკვე გვიანიყო ვერდაეწეოდა.
„აუ რაიდიოტი ვარ ღმერთო ახლა როგორვპოვო სვანსკის რესტორანიი აუუუუუ რამეარდაემართოთ“-ამას ფიქრობდა მანქანის სავარძელზე ერთჯერად ხელსახოცზე რო რაღაც შავს მოკრა თვალი ზუსტად იქ იდო სადან ნინაჩკა იჯდა ჩქარა აიღო და გაშალა
„სვანსკის ბიჭები მოგვყვებიან. რესტორანი ჩვენი ძველი კაფის გვერდითაა“
ნიკუშამ მაშიინვე სიჩქარეს მოუმატა. ათი წუთის შემდეგ მკვეთრად დააამუხრუჭა და მანქანა იქვე ჩიხში გააჩერა. გზის მეორე მხარეს მინის კედლებიანი რესტორანი ჩანდა.
ვიტრინაში მაგიდასთან მსხდომი მეგი და ნინა ჩანდნენ, მაგიდასთან თეთრ პერანგიანი მიმტანი იდგა და იღმოდა, გოგოებს სახეზეცოტა ნერვიულბა ეტყობოდათ უეცრად მიმტანი შებრუნდა და რამდნეიმე წუთში ორი ფინჯანით დაბრუნდა. ყველაფერი მშიდად იყო გოგოები ყავას სვავდნენ.
-ნინაჩკა ნერვიულობ?
-ვნერვიულობ ? არა რაღც სხვაა ეს
-ისე კარგი რესტორანია
-ჰო არაუშავს
-ნეტა სადაა თვითონ
-რავი აბა სულ აქ არის ხოლმე,
-შენი აზრით მოვა ?
-უეჭველი. ფრთხილად გახედე მაგის ლაქია გვიყურებს და თნ ტელეფონზე ლაპარაკობს, სანაძლეოს დავდებ სვანს ურეკავს რომ აქ ვარ
-დაველოდოთ მაშინ მაგრამ ხო იცი რამხელა შარია
-მიღირს
-ჰოალბათ
დაბალი მწგალი მელოტი კაროტიფილისნცირ ცხვირიანი წითელი კაცი ტელეფონე ლაპარაკონდა და დაჟინებით უყურებდა ნინაჩკას. ცოტა ხანში გათიშა და სამზარეულოში გაუჩინარდა. გოგოები ნახევარ საათს მაინც ისხდნენ კაფეში უკვე იმის იმედიც აღრ ჰქონდათ რომ მოვიდოდადა ამ დროს ვიტინებიდან შავი BMWები დაინახეს
-მოვიდა-ნიშნის მოგებით თქვა ნინაჩამ, თან უსაზღვროდ კმაყოფილი სახე ჰქონდა
-საიდან იცოდი-მეგი ისე გაკვირვებუი უყურედა გეგონება ეს ესაა ვირაცამ უცხოპლანეტელების არსებობა დუამტკიცაო
-ყოველთვის სასურველი აის რაც მიუწვდომელი-ცალი წარბი აწია და გაიღიმა- მისთვის კი ყოველთვის მიუწვდომელი ვიყავი.
-მაგარიხარ
-ვიცი-ნინაჩკამ გაიცინა და მმიმტანს ანიშნა მოსილუყო
-გისმენთ ქალბატონებო-ყალბი ღიმილი ესროლა მიმტანმა
-ორი შოკოლადის ტორტი და ორიც ანანასის წვენი
-ერთიი ამას შეხედეეთ- საშუალო სიმაღლის შავგვრემანი წვერიანი ბიჭი ხელებგაშლილი იდგა შემოსასვლელ კარში-ამას რას ხედავს ჩემი თვალები, თვით ანგელოზი ჩამობრძანდა ციდან
-გეყოფა გიორგი
-გიორგი ?-გაკვირვეუბლმაა შეხედა მეგიმ
-შენი აზრით ნამდვილი სახელი არ აქვს თუ დაბადბის მოწმობაშ სვანსკი ჩაუწერეს-ნინაჩკა თითქმის იცინოდა
-შეხედეთ ანგელოზმა სახელით მომმართა-სვანსკი ისერომ ხელები არ დაუწევია მაგიდისკენ წავიდა-ის ერთდერთია ვისაც უფლება აქვს ასე მომმართოს-შმეხვედრი მაგიდიდან ვაშლი აიღო და ჩაკბიჩა, გგოებს გააჟრჟოლათ, ამაზე საზიზღარიი რაღა უნდა ყოფილიყო
-გაიცანი ეს მეგია თუმცა შესაძლოა ესს ისედაც იცი, შენ ხომ ჩემს შესახებ ჩემზე მეტი იცი-ნინაჩკაამ ცალყბად გაიცინა
-ჰო რათქმაუნდა ანგელზის საუკეთსო მეგობარი, ეს როგორ არ მეცონიდება-ის დაიხარა და ნაზად აკოცა მეგის ხელზე, თუმცა ვაშლს ჯერ კიდევ ღეჭავდა და პირი გამოტენილი ჰქონდა
-სასიამოვნოა-ზიზღით თქვა მეგიმ, თუმცა სვანსკი მას უკვე აღარ უსმენდა
-აგელოზო მგონი აქ სტუმრობისთვის შეუფერებელი დროა შენთვის არა ?
-ასე რატომ ფიქრობ ?
-ქალაქშ ხმა გავრცელდა რომ დაქვრივდი პატარავ-ნინაჩკას სისიხლი სახეზე მოაწვა მაგრამ თავი შეიკავა
-ჰო ასეა...
-და ასე მშივდად ზიხარ რესტორანში ? ვაუუ აშკარად ადვილად გადაგაქვს დარდი
-თუკი საერთოდ დარდობ
-რასგულისხმობ ?-ვაშლი გადასცდა და ლამის დაიხრჩო გაოცებისგან
-წესით უნდა ხვვდებოდე რას ნიშნავს „ყველას ბებიის“ ცოლი იყო,
-იმას რომ გავლენა დიდია ფული ბევრი თავისუფლება ცოტა ?
-ზუსტად
-ანუ შენ რისი თქმა გინდა
-წესით უნდა ხვდებოდე
-და აქ რატომ ხარ?-ნინამ ეშმაკურად გაირიმა და მიმტანს გახედა რომსაც შეკვეთა მოჰქონდა-ყველაფერი გასაგებია-ოცდა თორმეტივე კბილი გამოაჩინა ისე გაიღიმა დამიმტანისკენ გაემართაა-მომეცი მომეცი ანგელოზს მეთვითონ უნდა მოვემსახურო. რესტორანი დახურეთ დღეს მხოლოდ ჩვენია ქალბატონებო.
ნინაჩკამ კმაყოფილი სახით გადახდა მეგის რომელიც სულ მთლად გაფთრებულიყო
-რა მოხდა ? რასახეგაქ ?
-შეხედე-მეგიმ თავით სვანსკის ქამარზე ანიშნა-მას იაღი აქვს
-მერე?
-არგესმის ? მას იარაღი აქვს.
-ხო შარვალზე.
-მერე ?
-თუ ყველაფერი ისე წავა როგორც ჩავიფიქრე შარვალი არაფერში დასჭირდება -ნინამგაიცინა
-მოიცა შენ რა აპირებ მასთან...-დამთვრება ვერ მოასწრო
-არციფიქრ რომ ეს არაკაცი ჩემგან რამეს მიირებს ეს აზრადაც არ გაივლო და მორჩი ამაზე ლაპარაკს შეიძლება მიხვდეს ან გაიგონოს მაშნ კი ნამდვილად ორივეს თავს იმ იარაღით გაგვიხვრეტს აქვე და ახლავე
-როგორ დამამშვიდე
-ათი წუთიც იყავი და მერე რამე მოიმიზეზე ნიკუშა გარეთ გელოდება და წადით
-აქ უნდა დაგტოვო ? არა
-ჩვენ ხომ შევთანხმდით.
-ჰომაგრამ
-არვაითარი მაგრამ მისმინე ვიცი ჩემზე ნერვიულობ მაგრამ ასეა საჭირო მარტო უნდა დავრჩეთ და მე თუ რამე დამემართება იცოდე რომ დათუჩას შენ უნდა მიხედო კი ბაზარიარაა ძმაკაცები ყავს მაგრამ დამიჯერე დაჭირდები მე თუ აღრ ვეყოლები
-ასენუ ამბობ რა დამირდი რომ კარგად იქნები დამპირდი რომ ხვალ ერთდ წავალთ საავადმყოფოში ნიკუშას მანქანით და გზაში სთრბაქსში ვიჩხუბებთ იმაზე რომელი ყავა უყვართ ბიჭებს და რომელი ვუყიდოთ-მეგისლამის თავლები ცრემლით აევსო, და ხმა აუკანკალდა
-მისმინე ვერ დაგპირდები, მაგას ვერ დაგპირდები მაგრამ გპირდები ყველაფერს გავაკეთებ იმისთვის რომ ეგრე მოხდეს. -ამ დროს სვანსკი მოვიდა
-აბაა რახდება ქალბატონებო?-ყურებამდე ღიმილით მიუჯდა მაგიდას.
-არაფერი მეგი მიდის
-რა სამწუხაროა-ყალბად შეიცხადა სვანსკიმ -უკვე ბნელა გინდა ჩემი ბჭები გაგაცილებენ
-არა არა შეყვარებულმა მოაკითხა ხომ გესმის-ნინაჩკა ცოტა ანერვიულდა არ უნდოდა მეგი მათთვის ჩაგდო ხელში
-კარგი მაშინ ნახვამდის იმედია კიდევ შევხვდებით.
-კარგად მეგ-ნინაჩკა ადგა და მაგრად ჩაეხუტა.
მეგიმ გზა გადაჭრა და ნიკუშას დაურეკა. მანაც მანქანა გამოიყვანა და რამოდენიმე წამის შემდეგ უკვე თავალს მიეფარა განათებული ვიტრინა.
ნინაჩკამ და სვანსკიმ ბევრი ილაპარაკეს
-ანუ შენ ამბობ რომ ამ ხნის განმავლობაში არ გიყვარდა ?
-არა მთლად ეგრეც არაა ბოლოსდაბოლოს 9 წელი ვიიყავით ერთად მაგრამ ხომ გესმის უბრალოდ მისთვის უარის თქმა თვითმკვლელობას უდრიიდა-ნინაჩკას თავისი თავი ეზიზღებოდა ასეთი აპარაკის გამო
-ძალიან ცუდია ძალიან ცუდია ასე რომ იტანჯებოდი პატარა ანგელოზო
-ჰო მაგრამ ტანჯვა დამთავრდა ასე არ არის ?
-ნამდვილად ასეა. მისმინე აქ არაა კარგი პონტი წამო ჩემთან ავიდეთ და რამე ფილმს ვუყუროთ
-ჰოო? კარგი წავიდეთ
სვანსკკი წამოდგომაშ დაეხმარა და გარეთ გავიდნენ, მანქანაში დიდხანს ილაპარაკეს და როგორც იქნა მიაღწიეს სვანსკის სახლს. სახლი ჩაბნელებული იყო გარდანვე ეტყობოდა რომ მარტო ცხოვრობდა.
-ამხელა სახლშ მარტო ცხოვრობ ? კარში შესულმა ნინაჩკამ ჩუმად იკითხა
-ჰო მხოლოდ იმიტომ რომ ერთაადერთი ვისაც ჩმთან ცხოვრების ღირსად ვთვლიდი ვერ ახერხებდა ამას.
-და ახლა ?
-ახლა შეუძლია -ის ნელა მიუახლოვდა ნინაჩკას და წელზე ხელი მოხვია, ნინაჩკამ უხერხულად იგრძნო თავი და ცადა თვი გაენთავისუფლებინა მაგრამ სვანსკი გაშვებას არ აპირებდა.
-მისმინე გიო გთხოვ არგინდა რა გამიშვი
-კი მაგრამ რატო?
-უბრალოდ ჯერ მზად არ ვარ-ორი წუთი მომეცი აბაანაშ შევალ კარგი?
-კარგი-მან ხელი გაუშვა-აბაზანა აი იქ არის-და კარისკენ ანიშნა
-ნინაჩკა კარსუკან გაუჩნარდა