ორი საათის განმავლობაში გეგმებს ვაწყობდით. საბოლოოდ ყველაფერი დავგეგმეთ და ყველანი რესტორანში წავედით საჭმელად. მთელი საღამო რესტორანში გავატარეთ და ძველ ამბებს ვიხსენებდით. ბევრი ვიცინე ანდრიას ბავშვობაზე ისეთები ამბები გაიხსენეს ბიჭებმა რომ აი არ ვიცი. თურმე სამი წლის რომ იყო პირველად "შეაბა" გოგო დაროგორ ებლატავებოდა მეო მაგარი მანქანა მყავსო და გაგასეირნებო მდიდარი ბიზნესმენი ვარო და რაღაცეები. თერთმეტისათვის დავიშალეთ. ოთახში ძალიან დაღლილი შევედი, მაშინვე დასაძინებლად წავედი. მთელი ღამე ანდრია და ჩვენი პაწუკა მესიზმრებოდნენ. დანარჩენი დღეები საინტერესო არაფერი ხდებოდა სამი დღის შემდეგ უკან დავბრუნდით და სანდრომაც დამიწყო კონტროლი ყველაფერს მიკონტროლებდა რას ვჭამდი,რას ვსვამდი და საერთოდ რას ვაკეთებდი ყველაფერი იცოდა. ვარჯიში მინდოდა მაგრამ სულ კუდში დამდევდა და ვარჯიში ამიკრძალა ბევრი სირული ამიკრძალა. დღეს კიდევ ექიმთან მივდივართ მე და სანდრო რომ გავუგო ბავშვის ჯანმრთელობა როგორია. მალე მივედით იმედის კლინიკაში. იქ პირველად ვნახე ჩემი პატარა და გული სიხარულით ამევსო. მესმოდა როგორ უცემდა პატარა გული და მიხაროდა. მიხაროდა, რომ ასეთი საჩუქარი მიბოძა ანდრიამ. ძალიან გახარებული ვიყავი. ექიმმა მითხრა 15 ივლის ორი თვის გახდებიო და ისევ მოდიო რომ გაგსინჯოთ და ყველაფერზე გამოგიკვლიოთო,რომ რაიმე დეტალი არ გამოგვრჩეს და ბავშვის ჯანმრთელობას არ ვავნოთო. მოკლედ გახარებული ჩავჯექი მანქანაში და სანდრომაც დაიწყო.
-ხო ჩამოვედით თბილისში რატომ არ ეუბნები ამდრიას ბავშვზე საცააა ორი თვის გახდები.
-არ ვიცი.
-რა არ იცი გოგო არ გამაგიჟო როდემდე აპირებ დაუმალო ბავშვის არსებობა? მანამდე არ ეტყვი სანამ მუცელი კარგა გვარიანად არ დაგეტყობა? ანდრიას და ბავშვს ასე ნუ ექცევი ნუ ხარ ეგოისტი ანდრიას აქვს უფლება რომ იცოდეს ის ბავშბის მამაა და თანაც ბავშვა მამა სჭირდება
-იქნებ სულაც არ უნდა ანდრიას მამობა?
-შენ უნდა უთხრა გასაგებია დანარჩენი კი თვითონ უნდა გადაწყვიტოს.
-არ ვიცი მეშინია სანდრო მეშინია რომ ამაზე გორბაჩოვმა იცის უკვე და ამით ანდრია დააშანტაჟოს.
-რეებს ბოდიალობ გოგო. ანდრიას უყვარხარ და მას ეს ბავშვიც ენდომება. ხოლო რაც შეეხება მაგ ნაგავს ანდრია ახლოსაც არ მოუშვებს.
-სწორედ მაგის მეშინია, რომ ახლოს არ მოუშვებს და სწორედ მაგის გამო გორბაჩოვი მას მოკკავს მე კი არ მინდა ის დავკარგო გესმის არ მინდა, რაც შეეხება სიყვარულს თვითონ არ უთქვამს რომ ვუყვარვარ და შესაბამისად არ მჯერა.
-მია სულ დადებილდი ამ ფეხმძიმობაში მემგონი. როგორღა გამოხატოს სიყვარული? ყ ელაზე მეტ დროს შენ გითმობს ცუდად რომ ხდები ყველაზე მეტს ის დარდობს და თავის თავზე ბრაზობს რომ ვერ მოგიარა სათანადოდ და ამიტომ ხარ ცუდად.
ხმა ვეღარ ამოვიღე ან რა უნდა მეთქვა? ის მართალი იყო. ანდრიას აქვს უფლება რომ იცოდეს ბავშვზე. მამობის უფლებას ვერ წავართმევ ის მიყვარს და მის გარეშე ვერ გავძლებ. სარკეში გავიხედე რამდენჯერმე და შევამჩნიე რომ შავი მერსედესი უცხო ნომრით უკან მოგვყვებოდა. მალე ძალიან ახლოსაც კი მოვიდა ცოტახანში კი წინიდანაც მოგვადგა სწორედ ისეთივე მერსო როგორიც უკნიდან მოგვყვებოდა. აი ახლა კი დაგვერხა ეს აშკარად გორბაჩოვის ხალხი იყო.
-სანდრო მეშინია.
-ნუ გეშინია ცქნაფუ მე შენთან ვარ.
-მიყვარხარ ძამიკო.
-მეც მიყვარს ჩემი სულელი და
-სანდრო სანამ ისინი რამეს გვიხიმანებენ მინდა რაღაც გითხრა
-გისმენ.
-შენ მართლა...
სიტყვის დასრულება ვერ მოვასწარი უკნიდან ის შავი მერსო დაგვეჯახა წინიდან კი მეორე მერსო მე გონება დავკარგე მერე აღარაფერო მახსოვს. თვალები რომ გავახილე მეც და სანდროც სკამებზე ვიყავით მიბმულები. გარშემო ნშენობის ნანგრევწბი იყო. ვერ ვხვდებოდი სად ვიყავით, მაგრამ მალე მივხვდი სადაც ვიყავით.
-აბა ვნახოთ ვნახოთ...
არასასურველი ხმის გაგონებისას ტანში უსიამოვნოდ გამაჟრჟოლა.
-რამდენი ხანია არ მინახიხარ მია როგორ გაზრდილხარ და დამშვენებულხარ.
ხელებს უსიამოვნოდ დაატარებდა ჩემს სახეზე
-შენჯ ბინძური ხელწბი გაწიე!
დავუყვირე როგორც შემეძლო.
-ოოოო ასეც ნუ განრაზდები ძალწბი შემოინახე დაგჭირდება.
-სად ჯანდაბაში ვართ.
ახლა სანდრომ დაიწყო ყვირილი.
- ხედავ მია შენი ძამიკო ვერ ცნობს ამ სახლს?-გორბაჩოვი
-სახლს? შენ რა ჩვენ დედას და მამას სახლში მოგვოგვიყვანე??-მია
-ხო უფრო კონკრეტულად მათ საფლავზე ვართ.-გორბაჩოვი.
-რას ქვია ძამიკო ამიხსნის ვინმე?-სანდრო
-შენ რა არ გითქვამს მისთვის მიაკო??-გორბაჩოვი
-რა უნდა გეთქვა მია?-სანდრო.
-რა და შენ და მია გენეტიკურად თუ როგორც ეძახით ნამდვილო და-ძმა ხართ.
-რა? მია რატომ არ მითხარი?-სანდრო
-იმიტომ რომ ამ მონსტრისგან მინდოდა დამეცავი მაგრამ საკმაოდ ჭკვიანია.-მია
-მე მონსტრი არ ვარ ძვირფასო მე ვარ ადამიანი.-გორბაჩოვი
-არ ხარ ადამიანი შენ დედა,მამა და ბიძა მომიკალი როგორ ფიქრობ ამის შემდეგ ადამიანი ხარ?-მია
-დიახაც ვარ! ახლა კი ანდრიას დავურეკოთ და მოვიკითხოთ.-გორბაჩოვი
-მისგან რაღა გინდა შენ ხომ მე და სანდრო გჭირდებოდით ჩვენ აქ ვართ გთხოვ მას ნუ ჩარევ.-მია
-არა ძვირფასო ცოტა ხომ უნდა გავხალისდე!-გორბაჩოვი
-შენსნაირი ნაგავი მეორე არ არის!-სანდრო.
გორბაჩოვი ამ სიტყვებზე საკმაოდ გაბრაზდა და მუშტი გაუქანა.
-გააანებე თავი შე ნაგავო-ბოლოხმაზე დავუყვირე.
-ჩააწყვწტინწთ ხმა ამ ბო.ს-გაბრაზებულმა გორბაჩოვმა დაიყვირა.
მე მისი ხალხი მომვარდა და პირზე ნაჭერი გამიკეთა. ვუყურებდი როგორო გამეტებით ურტყამდა სანდროს და ყვირილის მეტს ვერაფერს ვერ ვაკეთებდი. ზუსტად სამი საათი სანდროს სცემდა როცა გონება დაკარგა მე მომიტრიალდა.
-ახლა ცოტა გავერთოთ სანდროს დაირეკავ და ეტყვი სადაც ხარ თუ გინდა რომ სანდრომ იცოცხლოს!-გორბაჩოვი
-კარგი-ძლივს გასაგონად ვთქვი ყვირილისგან ხმა ჩამიწყდა და ვხაოდი.
გორბაჩოვმა ანდრიას დაურეკა და ტელეფონი ყურზე მომადო.
-ალო.
-ანდრია მია ვარ.
-მია სად ხართ ამდენ ხანს შენ და სანდრო.
-გორბაჩოვმა გამოგვიჭირა ახლა კი სურს რომ აქ მოხვიდე,მაგრამ გთხოვ არ მოხვიდე.
-რას მთხოვ გოგო აბა მაგ ახ....თან ვერ დაგტოვებ მოვკლავ მაგ ნაბო...ს
-ანდრია მიყვარხარ ძალიან ძალიან მიყვარხარ.
ამისთქმაღა მოვასწარი და გორბაჩოვმა გამარტყა.
-მე გითხარი რომ გეთქვა მისამართი! კარგი შენ არ ეტყვი მე ვეტყვი!
ტელეფონი ყურთან მიითანა და დაიწყო მუქარით.
-ახლა კარგად მისმინე ანდრია თუ გინდა რომ შენი გოგო გადარჩეს და მისი ძმაც ცოცხალი დარჩესბ მიხვალ თუ არადა მია მოკვდება აის პირობას გაძლევ.
-არა ანდრია არ მოხვიდე გთხოვ-დავიყვირე და კიდევ გამარტყა გორბაჩოვმა.
-ახლა შენ მომისმინე მიას ხელი კიდევ რომ დაადო მოგკლავ არ გაცოცხლებ იცოდე ვერ გადამირჩები!-ბოლო ხმაზე უყვიროდა ანდრია გორბაჩოვს. ამაზე გორბაჩოვი გაბრაზდა და იარაღი ამოიღო.
-არ გაბედო და არ დამემუქრო არ დაგავიწყდეს რომ მე მია მყავს და ნებისმიერ დროს შემიძლია მოვკლა!-არც გორბაჩოვმა დააკლო ყვირილი.
იარაღი გადატენა და მე დამინიზმა, ტყვია მხარში მომხვდა საშინელი ტკივილი ვიგრძენი და ბოლო ხმაზე დავიყვირე.
-ეს შენთვის გაკვეთილი იქნება ანდრია. ახლა კი მოხვალ ქალაქგარეთ მიას ოკახის დამწვარ სახლში ეს სახლი ცხრა მუხის მთაზეა! თუ არ მოხვალ შემდეგი ტყვია შუბლში მოხვდება მიას!


ვიცი რომ პატარა თავია,მაგრამ ძალიან მინდოდა ამ თავის დადება და იმედია მოგეწონებათ. შემიფასეთ ^_^ <3