- მოდიი რაა
- არაა დამეწიეე
ეს გვანცაა ჩემი ბავშვობის მეგობარი და თანაკლასელი ,, ის თავის მშობლიურიი კუთხიდან მამის დაღუპვით მინიჭებულ ტკივილს გამოექცა და აქ ჩემს ახლობლად ბათუმის პატარა უბანში დასახლდა .. გვანცა დედისერთა ლამაზი გოგო იყოო მიუხედავად იმისა რომ პატარები ვიყავით დანახვის თანავე ჩავკიდე ხელი და დავპირდი რომ არასდროს მივატოვებდი .. ყველაზე კარგი კი ის იყო რომ იგი ჩემი თანაკლასელი აღმოჩნდა . ჩემს გვერძე მერხზე იჯდა და თავიდან ჩემს მეტი მეგობარი არავინ ყავდა .. მალე გაიარა წლებმა .. პატარა გოგოს ნაწნავები წელზე გაშლილმა წითელმა თმამ შეცვალა , უკვე გაზრდილმა გვანცამ თავისი მწვანე თვალების მოხდენილად ტრიალი დაიწყოო და მეგობრებიც გაიჩინა .. ამჯერად ამ გოგოს არა მეგობარი არამედ შეყვარებული ვიყავი .. მიუხედავად იმისა რომ მის მოხიბლვას უამრავი ბიჭი , უამრავი საჩუქრით სცდილობდა იგი მაინც მხოლოდ ჩემს სიყვარულს სჯერდებოდა ..
მალე გავიდა დრო ,, მალე სკოლას ვამთავრებდით , ყველა გამოსაშვები საღამოსთვის ემზადებოდა განსაკუთრებიით კი გვანცა , რომელიც ისე იყოო დაკავებული ამ მზადებით ბოლო დროს გადამივიწყა
- სანდრ არმცალია (( ძალიან დაკავებული ვარ ^^ გამოსაშვებ საღამოზე შევხვდებით .. გპირდები მოგეწონები ..
მიყვარხარ
__________
ეს ბოლო სმს იყო რომელიც მისგან მივიღე .. მთელი კვირა არ გამოჩენილა .. ფიქრი მიპყრობდა ნუთუ მართლა წამართვა ვინმემ მისი თავი ,, ნუთუ მართლა დამთავრდა ის სიყვარული რომელიც ერთმანეთთან გვაკავშირებდა .. იმდენო რამე გადავიტანეთ ერთად . მახსენდებოდა როგორი შურდათ ბიჭებს ჩემი და რამდენი ვერ მიტანდა ამ მიზეზით განსაკუთრებით იმიტოომ რომ მიზანს ვერ მიახწიეს დაგვანცა ვერ წამართვეს .. ახლა კი სმს ს ველოდი ან ზარს რომელიც არ მოდიოდა ...
ძმაკაცებიკი მეუბნეოდნენ რომ მალე ყველაფეერი კარგად იქნებოდა ^^
. ....
ისევე როგორც ამ წლებმა ამ კვირამაც მალე გაიარა :
ყველა ბავშვი მოგროვდა , კიდევ უფრო გალამაზებული გოგონები თავს იწონებდნენ და გარშემო იყურებოდნენ .. ჩემი მზერა სხვას ეძებდა იმ სხვაას რომელიც არ ჩანდა .. ნერვიულობას და დალევას მოვუმატე :
მაგრამ მალე კარებში ნამდვილი ანგელოზი შემოვიდა
გვანცა კარში შემოვიდა და არარსებული , დაუჯერებელი სილამაზე შემოიტანა . თვალებს არვუჯერებდი , ახალი ვარცხნილობა კიდევ უფრო თვალისმომჭრელს ხდიდა მის სახეს , მისი ღიმილი კიდევ უფრო ალამაზებდა მას . იმ კაბაში მისი ნაზი სხეული კიდევ უფრო ლამაზი და მიმზიდველი ჩანდა. ყველა მას უყურებდა ყველა მისკეენ მიიჩქაროდა
ის კი
_ სანდროო გილოცავ <3
- ჩემოლამაზო :3
ვუყურებდი უამრავ ზიზღით სავსე თვალს რომლებიც ჩემსკენ იყურებოდნენ ვხედავდი მათ სახრეზე არეკლილ შურს , სიძულვილს , ბოღმას მაგრამ იმასაც ვამჩნევდი რომ ჩემი სიხარული ჩემს მეგობრებს ახარებდა და სწორედ ეს მხდიდა ბედნიერს .
მალე გამოსამშვიდობებელი სიტყვის დრო მოვიდა გვანცა სცენისკენ წავიდა , იქაც მოხდენილად მოკალათდა და კიდევ უფრო მომხიბლავად დაიწყო თავის მწვანე თვალების ტრიალი .
მერე მიკროფონთან მივიდა და დაიწყო :
- დღევანდელი დღე თითოეული ჩვენთაგანისთვის მნიშვნელოვანია , დღეს ვამთავრებთ იმ გზას რომელზეც 12 წელი ერთად მოვდიოდით , დღეს მთავრდება ის დღეები სადაც დილის 9 საათიდან ერთად ვუსმენდით მასწავლებლებს :/ ,ერთად ვცელქობდით ვმხიარულობდით და ვსწავლობდით ერთად შემოვიარეთ ჩვენი ქვეყნის მშვენიერი ადგილები , ამ 12 წლის განმავლობაში ბევრი რამ შეიცვალა მაგრამ ყველაზე დიდი ცვლილება ახლა მოხდება და ბოლოს
რაგინდა მომავლისგან?
ამ კითხვაზე ყველას თავისი პასუხი აქვს , ყველა თავისებურად უყურებს მომავალს მე კი ველი ბედნიერ მომავალს ჩემს საყვარელ დედასთან , მეგობრებთან ერთად და იმ ადამიანთან ერთად რომელსაც უკვე ქვია ჩემი მეორე ნახევარი , ველი კარიერას რომლითაც შევძლებ ვიამაყო . ველი ცხოვრებას სადაც ყოველი დღე ბედნიერად დაიწყება და ყოველი საღამო ახალი ბედნიერების მოლოდინში დამთავრდება და ბოლოს უამრავი წლის მერე ველი დასასრულს , რომელშიც კვლავ ჩემს საყვარელ ადამიანებთან ერთად ვიქნები და რაც მთვარია ამდენი ლოდინის შემდეგ ჩემს საყვარელ მამიკოსთან ერთად ვიქნები .
დარბაზში მქუხარე ტაშის ხმა გაისმა ყველა უფრო გაკვირვებული უყურებდა მას , ბევრი კი კიდევ უფრო შურიანი თვალებით მიცქერდა მე , ის კი , ის კი კვლავ ჩემსკენ მოდიოდა