ვფიქრობდი რა გამეკეთებინა იმ იდიოტისთვის , რომ ესეთი რამე აღარ გაემეორებინა . ასე გაგრძელდა ჩემი ფიქრები სანამ შუადღის წვიმა არ დაიწყო . ჩემი სერი ჟაკეტი ავიღე და სახლისკენ გზას გავუდექი . ოდნავადაც არ მაწუხებდა ის ფაქტი , რომ წვიმა ჩემს წაბლისფერ თმას ასველებდა .
ღმერთი ყველა ადამიანს რაღაცისთვის აჩენს . ზოგს იმისტვის რომ სამშობლო დაიცვას ; ზოგს გაჭირვებულის დახმარებისთვის ... მე კი , მე რისთვის გამაჩინა ღმერთმა ? ცხოვრებამ მხოლოდ დიდი ტკივილი მომგვარა : ჯერ მარტო 12 წლისას დედა გარდამეცვალა ; საშინელი დედინაცვალი მყავს ; შეყვარებულმა ყველას წინაშე დამამცირა -ის ნამდვილი გარეწარი აღმოჩნდა ....რა ხდება ჩემს თავს ?
ამ ფიქრებში გართული ვიღაცას რასაც ქვია შევასკდი . ჩემსკენ ზურგით იდგა .
-წინ ვერ იყურები ?!-მივახალე მე , მიუხედავად იმისა რომ მე ვიყავი დამნაშავე .
-აქაც შენ ?!-შემოტრიალდა და საშინლად დაიჭყანა აბაშიძე.
-შენ აქ რა ჯანდაბას აკეთებ ?
-წესიერად ილაპარაკე თორე ენას ამოგგლეჯ და ძაღლებს მივუგდებ საჭმელად !-დამემუქრა საბა .
-ჯობია შენს თავს მიხედო რაა !ვაფშე ჩემზე რაც თქვი მაგის მერე შენ აქ მოდიხარ ?
-დამიშლი ?! მაგას თუ გაბედავ მკვლელობისთვის რამდენი წელია ? დიდი დიდი 6-7 . ბევრი არაა ასე რომ...-თქვა და გაიკრიჭა.
-ნუ შუტკაობ იღრუბლება ! და საერთოდ გული არ გაქ ? მე ხო გასაგებია , მაგამ !
-კარგი ერთი არ გამაცინო , ჩემზე უკეთ იცი , რომ გული არ მაქ ! ოდესმე ვინმე შემყვარებიია ? პრინცებში შენ საიდან გეცოდინება ?! მაგგრამ აი მე შენზე ყველაფერი ვიცი , ვიცი რეებიც გაგიკეთა იმ რაქვია ? ხო ! ხო ! ლაშამ . თავისუპლად სემიძზლია ეს ყველას ვუთხრა და ახლა არა მარტო მთელი კლასი მთელი სკოლა ამაზე ილაპარაკებს !
-ეს რა შანტაჟია ?!-ვკითხე ცოტა ანერვიულებულმა .
-ჭკვიანი გოგო .
-კარგია რომ აღიარე , რა ჯანდაბა გინდა ! გაივალისწინე შენს მსახურობას არ დავიწყებ !-ვთქვი მე და ცოტა უკან დავიწიე .
-ჰმმმ.... მოდი ჯერ-ჯერობით მხოლოდ ბოდიში იყოს .
-ბოდიში ????-გავიკვირვე მე .აბაშიძემ კი თავი დამიქნია .
-კარგი ,-ვთქვი და ღრმად ამოვისუნთქე რადგანაც თითქმის 1 წელია ბოდიში არავისთვის მითქვამს .-ჰმმმ...მე , მე ...ბბბბბბ.....ბო...არა ! არა ! არ შემიძლია , რა რთული ყოფილა .
-აბა ! აბა !-თქვა უგულო არსებამ და დამცინავად გაიკრიჭა.
-მე .....მე ....ბბბბ.....-ასე გაგრძელდა მთელი 10 წუთი .-მოკლედ ბოდიში !
-ოჰჰჰ! ძლივს . შენს გამო გავცივდი ! ხმ არ მომივლიდი ყინულის პრინცესა ?!
-ფეხებიც ხო არ დაგიკოცნო?! არავითარ შემთხვევაში ,მოვკვდები და არა !
-კარგი , კარგი !-თქვა და მანქანაში ისე ჩაჯდა , თიქოს მე იქ არც ვიყო .შუა წვიმაში ამტოვა და წავიდა .
-ურზდელი , ჩავილაპარაკე მე და სახლისკენ წავედი.
იქ რასაც ქვია მთლიანად გალუმპული მივედი ."დედა" მომვარდა და გაგიჟებული მიყურებდა . მაგრამ მე მხოლოდ ჟაკეტი გავიხადე და იქვე დავიიდე .
-მოდი ბუხრის წინ დადექი , არ გაცივდე -შემომთავაზა მან .
-არ მინდა !-ვიცოდი რომ ამას მარტო იმიტომ ამბობდა , რომ მამაჩემი იყო იქ .ეს ვთქვი და ჩემს ოთახში ავირბინე .
როგორც ყოველთვის იქაურობა საშინლად არეული იყო . მე იქვე პუფზე ჩამოვჯექი და თვალები დავხუჭე :"ხვალე ნიას დაბადების დღეა ! აუ რა მაგარია ! .... მაგრამ იმედია ის კრეტინი არ დაპატიჟა . არა , ჭკუა უნდა ვასწავლო ...აჰამ !"ვთქვი მე და თვალები დავხუჭე .
მეორე დღეს ანუ შაბათს ნათელი დღე იყო . ჩიტები ჩემს ფანჯრის რაფასთან ისხდნენ და ლამაზად გალობდნენ . მე ლაზათიანად გავიზმორე და კარადა გამოვაღე :"აბა რა გვაქს აქ !"ვთქვი და კაბების მთლელი გროვა გამოვიღე : წითელი ? არა ! შავი ?არა ! არა! სტაფილოსფერი ? ნუ ...არა ! აი ლურჯი კი სულ სხვაა !"ლურჯი კაბა ჩავიცვი , ფეხსაცმელი მაღალქუსლიანი შავი , თმები კი.....
არც არაფერი მიჭამია ისე გავვარდი სახლიდან სალონში .. იქ უკვე ყველა ძალიან კარგად მიცნობდა . კვირაში სამჯერ სიარული ცოტაა ?მოკლედ იქ შევედი და ყველას გასაგონად ვთქვი :
-გამარჯობა!
-გამარჯობა , ელენჩო !აბაა ...დღეს სად მიდიხარ ასე გამოპრანჭული?
-დაბადების დღეზე !ესეიგი ლიზიჩკა -ვუთხარი მე -თმები მაღლა ამიწია ... აი იცი როგორ აი გახსოვს 3 თვის წინ რო გამიკეთე ?
-ხო კაი , მაგრამ აი ეს!-მითხრა ლიზიმ და ჟურნალში მყოფ გოგოზე მიმანიშნა .
-ძაან კაია! ხო და მაკიაჟიც გმიკეთე ხო !
-კაი !-რამდენიმე საათში იქედან გამოვედი როგორც ნამდვილი დედოფალი . ამაყად და მედიდურად !
მოკლედ ასე მივედი სახლში . 6ის ნახევარზე ნიკამ მომაკითხა და ფანჯრიდან ამომძახა .
-ელეონორა !-დამიძახა მან
-ცოტა ჩუმად !-გავაჩუმე მე !
-რატო?! ვაა , რა ლამაზი ხარ ?!-შემაქო მან და გაიღიმა .
-მამა არ მიშვებს . მაგრამ ვიცი რაც უნდა ვქნა -ვთქვი და ფანჯრიდან გადაძრომა დავიწყე .
-შენ ხო არ გაჟრიალებს! არ ჩამოვარდე !
-დამიჭირე !-ვუბრძანე მე და ჩასახტომად გავემზადე .
-ოკ !-თქვა ნიკუშკამ და მაგრად დამიჭირა .
-ყოჩაღ !-ვუთხარი უკვე ძირს მყომა და ტაში დავუკარი . 15 წუთში ნიას უზარმაზარ სახლთან ვიდექით .
შესასვლელთან ულამაზესი ყვავილები იყო დარგული . შიგნით სახლი კი ბუშშთებით სავსე იყო . მოკლედ დეკორატორი გადასარევი...
- ნინ , გილოცავ !-ვუთხარი და მაგრად ჩავეხუტე ნიას .
-მადლობა , აუუ! რა მაგარია !-თქვა როცა ჩემი საჩუქარი გახსნა .
-ვიცოდი რო მოგეწონებოდა !რას მიაშტერდი რა იყო?-ვკითხე გაოცებულმა .
-დაუპატიჟებელი სტუმარი!
-არა ! ოღონდ ეგ არა -კინაღამ გულის შეტევა დამემართა მე და ნელა გავიხედე უკან .
-პრივეტ გოგოებო !გილოცავ ნია !-თქვა აბაშიძის საშინელმა ხმამ .-ყინულის პრინცესაც აქ ყოფილა !
-ვინ დაგპატიჟა ?!-გაბრაზებულმა ვკითხე მე .
-ეგ შენი საქმე არაა ! მილედი !-დამცინავად მითხრა მან .
-გაეთრიე აქედან ! წადი რაა! ეს ნიას დაბადების დღეა , არ მინდა რომ ჩააშხამო !-ვუყვირე მე .ამის გაგონებაზე ხელზე მაგრად მომიჭირა და მისკენ მიმიზიდა .
-რამე ხო არ დაგავიწყდა ?-აღარაფერი მიპასუხია ისე გავთავისუფლდი აბაშიძის ხელებიდან და ისე წავედი სხვა ბავშვებისაკენ .
ძააან მაგრა ვერთობოდით ვცეკვავდით ვსვავდით , ვთამაშობდით , მაგრამ ეს ბედნიერება დიდხანს არ გაგრძელდა .
-აბა რითი ვერთობითო ?-იკითხა აბაშიძემ და გვერდზე მომიჯდა .
-შენი საქმე.....-სიტვის დასრულება არ მაცალა ყურში კიდევ ჩამჩურჩულა
-რამე ხო არ დაგავიწყდა ! ადენ ხალხში ნუ მათქმევინებ რაა!
-იცი რაა!-უკვე ხმამაღლა ვუთხარი მე .-ძშენი არ ეშინია და ფეხებს ვერ მომჭამ . შენს თავს მიხედე ჯობია თორე გიჩივლებ და ციხესი ჯდომა ხო არ მოგენატრა ?-ვთქვი ხელი ჩანთას დავავლე და გაგიჟებული გავედი სახლიდან .
-ელენე !ელენე!-მეძახდნენ ბავშვები მაგრამ მე უკან არ ვიხევდი .
არც სახლში მისვლა მინდოდა და არც ნიასთან აბრუნება . საწყალი ნია , ალბათ დაბადენის დღე ჩავუშხამე . ყველაფერში მე ვიყავი დამნაშავე , მაგრამ რას ვიზამდი იმის ატანა რასაც აბაშიძე აკეთებდა უკვე შეუძლებელი იყო .
-მძულს საბა აბაშიძე-ვიყვირე ბოლლო ხმაზე , მაგრამ მერე ჩურჩულით ვთქვი -მან ჩემი 1 წლის წინანდელი ტკივილი გააღვიძა . მეგონა გამოკეთების გზაზე ვიყავი , მაგრამ არა ! არა ! არა ! ის თუ ყოველდე ჩემთან ერთად იქნება ძველი ელენე ვერ დაბრუნდება !
ცოტა რომ დავწყნარდი , მერეღა აღმოვაჩინე რომ ღამის 3 საათი იყო . 20 გამოტოვებული ზარი დედასგან ალბათ გაგიჟდებოდა . სასწრაფოდ გავიქეცი სახლისკენნ და ისევ ჩემს ოთახში ავძვერი . ამ დროს მამა შემოვარდა
-სად იყავი ?!-მკითხა გაგიჟებულმა .
-მეგობრის დაბადებისდღეზე .-ვუპასუხე სერიოზულად და ფეხზე გავიხადე
-მე ხომ გითხარი რომ არ წასულიყავი .
-ვახხხ რააა ! მეგობრის დაბადების დღეზე წასვლა დანაშაულია ?-არაფერი უპასუხია წყნარადა გაიხურა კარები .
მე ჩემს საწოლზე დავებერტყე და თვალები მივნაბე მაგრამ მაინც ვფიქრობდი რა მოხდებოდა ხვალ? ნეტა ის იდიოტი თუ წავიდოდა სკოლიდან ?! მაგრამ ეს მხოლოდ ოცნება იყო აუხდენელი ოცნება ! მეტა მოშორებულიყო აქედან წასულიყო სადაც უნდოდა იქ ოღონდ აქ არა ! ამ ფიქრებში გართულს ჩამეძენა .
მეორე დღეს ზლოზვნით ავედი და ჩემი ხალათი შემოვიცვი . სააბაზანოში შევედი და თავი მოვიწესრიგე ,საჭმელი ვჭამე , ჩავიცვი და სკოლაში წავედი
სკოლის შესასვლელთან ბავშვების სხვადასხვა ჯგუფი იდგა და ლაპარაკობდა . გამიკვირდა , ნეტა ვინ ჩავარდა მათ ყვბაშჳ თქო და გაავწყვიტე მომესმინა , მიუხედავად იმისა რომ ეს უზრდელობა იყო .
*********ჭორიკნები*********
-გოგო ხედავ თურმე რეები ხდება ?
-აუჰჰ ! არადა როგორი ამაყი და ამპარტავანია !
-აბაა , საერთოდ არ ეტყობა .
-აჰამ!



********ბიჭები *********
-გაიგე ბიჭო ხომერიკის ამბავი?
-ეგ ვინ არ იცის რაა!
-აბა ! არადა ვაფაშე არ ეტყობოდა რაა!



******* ”დედოფლები”*******
-აუ ! გოგო , რა საწყალია ხომმერიკი რაა!
-აბა გოგო , მაგას ვიღა შეიყვარებს რაა?!
-ჰა ! ჰა ! ჰა ! დებილი გოგოგოა , არადა როგორ მოაქვს თავი თითქოს დიდი ვინმე იყოს .

ამის გაგონებაზე კინაღამ ცუდად გავხდი , მუხლეი მომეკეცა და თვალებიდან ცრემლები წამომივიდა , ხოლო როცა მათაც შემამჩნიეს მომვარდდნენ და დაცინვა დაიწყეს
-რაო? ისეთი მაგრაი აღარ ვართო?!
-აბა ! ამას ეხა ვიღა შეხედავს ?!
-ჰა ! ჰა ! ჰა ! რა საწყალი ხარ!
ისინი დამცინოდნენ მე კი ხმას არ ვიღებდი , ანდაც რა უნდა მეთქვა ?! მაგრამ მერეღა მოვტვინე , რომ ეს ყველაფერი იმ იდიოტი აბაშიძის გაკეთებული იქნებოდა , რომელიც კუთხეში იდგა და მშვიდად უყურებდა სანახაობას .