ვიფიქრე როგორ დავივიწყო ყველაფერი მეთქი... განტვირთვა მჭირდებამეთქი... და გადავწყვიტე...ფოთში წავსულიყავი ბიძაშვილებთან... ისეთი აუტანელი სიცხეა ვოცნებობ ვინმემ ნეტავ ყინულებიან აუზში ჩამაგდოს და მანამ არ ამომათრიოს სანამ ცუდად არ გავხდები... სანამ სიცივისგან არ გავლურჯდები... ისევ სახლში ვგდივარ... დინამიკებში ისმის რაღაც მუსიკა თუმცა ვერვარჩევ ალბათ ქვემოთ ისევ ჩემი დეგენერატი ძმა რაღაც იდიოტო0ბას უსმენს... ფანჯარაში გავიხედე... თანდათანობით ათასობით აზრი მომდის თავში... რომელიც მინდა ფურცლებზე დავანთხიო თუმცა ჯერ მეზარება... სიგარეტს მოვუკიდე და ღრმა ნაფაზი დავარტყი... ახლა ალბათ უფროსი ქალბატონები იტყვიან რა ესიგარეტება ამ 16 წლის ღლაპსო მაგრამ ნურას უკაცრავად მაგარი მახატია რას ამბობენ უფროსი ქალბატონები...
-ლანა! შენ რა ისევ ეწევი?! მამა მოგკლავს!
-დათუნა ნუ ტლიკინებ რა ჯანდაბა გინდა ვერგაიგებს მამა...ის მთელი დღეები სამსახურშია... რაც დედა დაიღუპა მას მერე ბოლოს როდის ნახე სახლში?! საინტერესოა ახსოვს თუარა მისამართი ის მხოლოდ ფულს აგზავნის და ვიღაც ძიძა დამიიყენა!
-ლიკა მოვიდა... და წესიერად ილაპარაკე შენ უფროსივარ და მაქ უფლება ჩაგანათO ხოლმე
-დავაი რა.... ამოვიდეს ლიკა...
დათUნა ნერვების მომშლელია -_- საშინელებაა... დედისერთა ვყოფილიყავი ჯობდა... ან საერთოდ ემბრინი რომ ვიყავი მაშინ რატომ არ მოვკვდი?
-ლანა... რაღაც მოხდა....
-რა გაფითრებულიხარ რაარი?
-ორსულად ვარ...
-მდაჰ... ველოდი იმისგან ხო?
-ხო...
-ეგ ... გინდა მივადგე?!

-მოიცა გაგიჟდი?!
-კაიხო რაიყო შენკიდე ვღადაობ :დდ
-აუ ლანა რა....
-კაი ხო რასუპირებ ამ ნაბიჭვარს?!
-დავიტოვებ...
-ხო და მერე რითი უნდა არჩინო? 15 წლის ბავშვმა კიდე ერთი ბავშვი რა დედიკო მოგხედავს ღამის სმენის ექთანი როა თუ მამიკო იმ ბოზთან როგაიქცა და ფულებში იხრჩობა? ისე ჰო კომპესაცია აქვს გადასახდელი და ჯერარმახსოვს ის 200 ლარი გადაეხადოს )))
-უნდა მოვთხოვო?
-რო მოთხოვო არაფერი დედაშენი დაითანხმე და სასამართლოს გადაეცით საქმე...
-ეე ჭკვიანო ))) მომე სიგარეტი
-არშეილება შენთვის :დდ
-მიდი რა...
-----------------------------------------------------------------
*ლიკუნა*
-დეე მოვედი...
-ლიკუნა...შენს ოთახში რაღაც ვიპოვე...
(აუუუ ჩემი დედა ვატირე რა... ის თუა გავჭედავ... )
-იმედიმაქვს იცი რაზე მაქვს საუბარი
აცრემლებული თვალებით შემომყურებდე დედა... თითქოს მევედრებოდა თვალებით საკუთარი პირით მეღარებინა საკუთარი კრახი
-დე... ვაპირებდი შენთვის თქმას... იცი?...
-დემეტრესგან?!
-ჰო დე...
-ხომ ხედავ სვილო?! ხომ გეუბნებოდი? ხომ გეუბნებოდი არ მოუშვა ასე ახლოსთქო... უბრალოდ დაწოლაზე ჰო მესმის რამეს ვიზამდით მაგრამ ამ ბავშვს რავუყოთ?! შენ გგონია მოშორება გამოსავალია?! იცის იმ არაკაცმა?
- არა დე...მაგრამ არსებობს გადასავალი... მამას არასდროს გადაუხდია კონპესაცია 200 ლარი ის ხომ დაგროვდებოდა?
წარმოგიდგენია? შეგვიძლია მოვთხოვოთ...
-არავითარ შემთხვევაში იმ ბინძური ვირთხის ფული არ მჭირდება!
-კი მაგრამ დედა ის ფულში ცურავს!|
-არა! არა და არა! დემეტრეს ვურეკავ...
-არა გთხოვ... დე გემუდარები.....
-შენს ოთახში წაეთრიე ამ საღამოს უნდა ვიმუშავო და ისედაც ცუდადვარ! ისედაც გამწარებული ვარ და შეიძლება შემომაკვდე!
ბოლო ხმაზე ყვიროდა და თან ცხარე ცრემლებს ღვრიდა...
არვიცი მერე რამოხდა... მე ოთახში შევიკეტე... სიგარეტს მოვუკიდე და ტირილი დავიწყე...
ასე 15 წუთში დემეტრემ დამირეკა ხელის კანკალით ავიღე ტელეფონი და ყურს მივაბჯინე...
-გოგო შიგ ხოარ გაქ?!
-დემე...
-დედას მოგიტყნავ მე რომ მაგ საქმისთვის გამსროკონ გაიგე?! ბავშვს თუ ხვალვე არ მოიშორებ სადაც დაგიჭერ იქ ჩაგწიხლავ....
-დე....დეეემე.....
ტელეფონი გათიშა... მთლიანად ვკანკალებდი.... სიგარეტს ნერვიულად ვექაჩებოდი და ცრემლებს ვღვრიდი... რაზე ვფიქრობდი... არაფერზე...
-დედააა!
ერთი ესღა დავიღრიალე.... და ნიავს გავუთანაბრდი....
-ლიკა! ლიკა კარები გააღე!
ისმოდა ხალხის ქოქოლა და ვიღაცის კივილი....
-----------------------------------------------------------------
*ლანა*
ამ დილაუთენია აზრზე არ ვარ ვინ უნდა იყოს...
-ალლლლოოო...
ზანტად ვუპასუხე მარიამს...
-რაა? როდის?... ფუ ამის დედა მოვტყან... მოვდივარ...
----------------------------------------------------------------
-დედამისი სადაა?
-ვერ ლაპარაკობს... ან არ ლაპარაკობს...
-ნახე ვინ მოვიდა....
ლიკას დედამ დემეტრეს ზიზღით გახედა... ხელები მომუშტა.. დანას დაწვდა და წამოდგა....
-თინა დეიდა.... დააკავეთ ვინმემ... თინა დეიდა რას აპირებთ?!
წინ მე და მარიამი გადავუდექით....
-მკვლელო! არაკაცო! 1 შვილი მყავდა! შე ! სიმწრით გაზრდილი შვლი! ყველაფერი ვიცი! ისიც ვიცი რა უტხარი როცა დაურეკე! ჰო ჩაწერილია დიქტოფონში! დედას მოგიტყნავ!
დანა მისი მიმართულებით მოიქნია... მთელი ძალით გაგვწია განზე და დემეტრესკენ წავიდა....
-თინა დეიდა.... ვაიმე... მოკლავს...
კარშივიღაც მაღალი და მდიდარი ჩაცმულობის კაცი შემოიჭრა... ის უეჭველად რეზო ბიძია იყო... თინას წინ გადაუდგა და ხელი დაუკავა..
-თინა!
-შენ რა ჯანდაბას აკეთებ აქ?! შენ აქ რაგინდა რეზო ბატონო?! შვილი სიკვდილამდე ვერ გაიხსენე და ახლა მოხვედი რომ ნახო როგორ გავმწარდი?! ახლა ბედნიერი ხარ? ნახე შეხედე შენ შვილს! შეხედე! როგორი ლამაზია არა?! 3 წლის იყო რომ დატოვე... მუხლზე ჩამოგეკიდა შეგეხვეწა და წიხლის კვრით გააგდე! გახსოვს რეზო?! თვალებში მიყურე! შე ! შეხედე შენი შვილი წევს იმ საწოლზე გაყინული და დალურჯებული! როდესმე მოეალერსე?! როდესმე რაიმე რჩევა მიეცი?! როდესმე გიკითხავს ლიკა შვილო როგორ ხარ?! არა! ჰოდა ახლა რა? რაგინდა აქ?! გაეთრიე!
თინამ რეზოს სახეში შეაფურთხა და ესღა დაამატა
-ვაი რომ ამ ფურთხის ღირსიც არახარ!
რეზოს არაფერი უთქვამს აცრემლებული თვალებით გავიდა კარში და უკანმოუხედავად წავიდა...
-მეც წავალ...
-შეეენ? არა შენ არ წახვალ დემე.... ჯერ შენთან არდამთარებულა საუბარი... ჯერ ახლა იწყება...