მას შემდეგ, რაც ნიკას წინადადებაზე დავთანხმდი,აკვიატებული ფიქრები არ მანებებენ თავს.
კაბინეტში ვზივარ და გაციებულ ყავას ვუყურებ არადა ფიქრებით სულ სხვაგან ვარ.
სისულელე ჩავიდინე რომ დავთანხმდი,ეს არ იყო სწორი ნაბიჯი ჩემი მხრიდან თუმცა საშინელი გრძნობა დამეუფლა როცა მის გვერდით სალომე წარმოვიდგინე,ეს საშინელება იყო!
ქალურმა ალღომ არ მომცა უფლება დამეთმო,ამიტომაცაა ახლა ჩემ არათითზე წამოცმული ბეჭედი.
საგვარეულო ბეჭედი...
ბეჭედი რომლის გაკეთებაზე სულ სხვაგვარად ვოცნებობდი,თუმცა ვაღიარებ,რომ როდესაც ნიკამ ხელი მთხოვა და ეს იმაზე რეალური იყო ვიდრე წარმომედგინა,თავი ყველაზე ბედნიერ ქალად ვიგრძენი.
თითქოს ჩემში დაგროვებული ყველა ემოცია ერთად იწყებდა აფეთქებას და მე ეს მაშინებდა...
მე მას ვეჩვეოდი,
ვეჩვეოდი,
მჭირდებოდა,
დანაკლის ვგრძნობდი როცა მიდიოდა და გონება მკარნახობდა რომ ესარ იყო კარგი,ორ თვეში ის წავიდოდა მე კი აქ დავრჩებოდი...
ბოლოს როცა თავი ამატკივა ფიქრებმა ხელები თავზე შემოვიწყვე და ღრმად ამოვისუნთქე. *მორჩა,ლოლა,შენ ის არ შეგიყვარდება,გაერთე მასთან ერთად და ბოლოს ხელის ჩამორთმევით,გულთბილად დაემშვიდობე!* ჩამძახა შეინაგანმა ხმამ...
გაციცებული ყავა ნაგავში გადავუძახე და საათს დავხედე,შესვენება იწურებოდა.თვალებით დავუწყე ირაკლის ძებნა(გეგამ შვებულება აიღო) რომ გავსულიყავით.


***
ღამის ათი საათი იყო მშაობას რომ მოვრჩი,ჩემი ნივთები მოვკრიბე და მანქანაში ჩავჯექი,არღვლიანებთან ვიყავი დაბარებული.
საცობების გამო გვიან მომიწია მისვლა,თან ახლა ყველაზე მეტად მინდოდა სახლში წასვლა და გამოძინება რადგან ღამენათევი ვიყავი.
თმა ყურსუკან გადავიწიე და ზარი დავრეკე,ნიკამ გამიღო.
ოთახიდან სიცილ-ხორხოცის ხმა გამოდიოდა.
ნიკამ ლოყაზე ხმაურიანად მაკოცა,ხელი ჩამკიდა და სასტუმრო ოთახში გამიყვანა.
უნებურად გამეღიმა...
ოჯახის წევრები მაგიდას მისხდომოდნენ და ტკბილად საუბრობდნენ.ჩვენი გამოჩენისას ყველამ მიატოვა თავისი საქმე და თბილი მზერით გადმოგვხედეს,გარდა ერთისა ტუჩებ-გადმოტყვლეპილი ქალბატონი წარბშეკრული უყურებდა ჩემ მხრებზე შემოხვეულ ხელს.
გამეცინა და ყველას მოკითხვის შემდეგ ჩვენც მივუსხედით მაგიდას.
-მოკლედ ლოლიტა,ჩვენ ვთამაშობთ ბოთლის დატრიალებას!-ღიმილით შემომცინა სადედამთილომ და მაგიდის შუაში განთავსებულ ბოთლზე მიმანიშნა.
მთელი საღამო თბილ მასლაათში გავლიეთ,ვიცინეთ და ვიმხიარულეთ სანამ სალომეს ნიკაზე კოცნა მოუწევდა!
სიმწრისგან ბოლი ამდის და კბილებს ვაკრაჭუნებ.*სანამ არ გცემ შენ არ მოისვენებ,ასე გინდა არა? ნახავ კინწის კვრით რომ გაგისვრი ნიკას ცხოვრებიდან!* ვსისინებ გონებაში და სალომეს გაბრწყინებულ სახეს ირონიულად ვუღიმი.
არაფრით ვაღიარებ რომ ამ,უბრალო,კოცნამ ასე ამაფორიაქა და ამაეჭვიანა,თუმცა ყველაფერი ხომ ამას ამტკიცებს?
დასკვნა ერთია:ნიკა ცუდად,მოქმედებს ჩემზე!
ლილე ამჩნევს რომ გუნება მიფუჭდება და უცნაურად ხითხითებს,აშკარაა რომ რაღაც აქვთ მას და გეგაშკას გეგმაში რაღაც უცნაურად გვაკვირდებიან ნიკას,მე და იმ გაქუცულ ინდაურს...


***
ტკბილად მძინავს ბალიშთან ჩახუტებულს, აზუზუნებლ ტელეფონს თადახუჭული ვიღებ და ვპასუხობ.
-შენი ნახვა მინდა!-მესმის ტუჩებ-აბზუებულ-აშპაკლული ინდაურის ხმა.
ღმერთო ჩემო,რა ცუდია დილას ასე რომ ვიწყებ...
-დრო და მისამართი მომწერე-ვპასუხობ ნამძიმარევი ხმით და სწრაფად ვუთიშავ.
ნეტავ რამ შეაწუხა დიდი სალომე?ვეკითხები ჩემ თავს და საწოლიდან ვდგები,საათის ციფერბლატი შუადღეს აჩვენებს.
სააბაზანოში შევდივარ და დილის პროცედურებს ვიწყებ.
აბაზანიდან გამოსულს მახსენდება რომ სალომეს ესემესი უნდა მოეწრა...
ტანსაცმელს დიდ ხანს ვარჩევ.
კარადიდან შავი,მუხლს ჩაცილებული ვიწრო სარაფანი გამომაქვს და ვიცვამ.ფეხზე ფერად ბოტასებს.ტუჩებს წითელი ტუჩსაცხით "აკურატულად" ვიფერადებ და თმებს კოსად ვიკრავს.შავ თვალებს ჩვეულებრივად ვიტოვებ მხოლოდ ტუშით ვიღებავ და მზად ვარ.
სახლიდან გვიან გავდივარ,არაფერი უჭირს თუ დამელოდება...
მანქანას სადგომზე ვაყენებ და კაფეში შევდივარ,ქალბატონი ფანჯარასთან მდგარ მაგიდასთან დასკუპებულა და ყავას მიირთმევს.ნელი-ნაბიჯებით მივიწევ მისკენ და მეტი ეფექტისთვის თავბრუდამხვევად ვიღიმი.
-გამარჯობა-ვესალმები სალომეს და მის წინ ვჯდები.-აბა რატომ დამიბარე?-ინტერესით სავსე მზერტით ვუყურებ და პასუხის მოლოდინში ხელებს მაგიდაზე ვაწყობ.
-მინდა ნიკას შეეშვა!-თავდაჯერებული ტონით მპასუხობს და თვალებში მაშტერდება.
-კაი?-ვეკითხები აკისკისებული და ტელეფონი ჩანთიდან ამომაქვს.
*სად ხარ?* მწერს ნიკა.
*რაზბორკაზე ვარ,სალომემ დამიბარა* ვწერ პასუხს,ტელეონს ვინახავ და ტუჩებხატულა სალომეს აღშფოთებული ვუსმენ.
-გესმის რას გეუბნები?შეეშვი ჩემს კაცს!-წიკვინს განაგრძობს სალომე.
-ახლა კარგად მისმინე,-სკამიდან ვიწევი და მისკენ ვიხრები-კაცი რომელზეც შენ საუბრობ ჩემი საქმროა,მე კიდევ იმას რაც ჩემია არავის არ ვუთმობ.შენი მუქარა ნამდვილად არ მაშინებს, აი ჩემის კი ნამდვილად უნდა გეშინოდეს რადგან როცა საქმე ჩემსას ეხება იქ ყველაფერი აზრს კარგავს,ტყავს გაგაძრობ იცოდე შე გაფოფრილო,ტუჩებგადმოგდებულო ინდაურო!-დავასრულე ჩემო მონოლოგი და სკამის საზურგეს მივეყუდე.
-ყოჩაღ!-მეჩურჩულება ნაცნობი ხმა და ყელში მკოცნის.
-აქ რაგინდა?-ვეკითხები გაოცებული და სალომეს წარბაწული ვუყურებ.-შენ არ მიდიოდი?-ვეკითხები მეამიტურად და მის სახეზე ვიცინი.
მიდის...
-საშიში ქალი ხარ,ლო....-ამბობს ნიკა და თითებზე მეფერება.
მისი "ლო" ყურში უცნაურად მხვდება და ყურებდე მეღიმება...
არა,უსათუოდ ცუდად მოქმედებს ჩემზე ნიკა არღვლიანი!
ცუდად გაქვს საქმე ლოლიტა,ძალიან ცუდად.
-დიდი ხანია რაც მოხვედი?
-დაახლოვებით ოცი წუთია,გარედან გიყურებდით და როცა მივხვდი სადაც იყო აფეთქდებოდით შემოვედი,უნდა განმემუხტე!-ამბობს წარბების თამაშით და უკვე მეორედ,უკითხავად მეკონება ტუჩებზე.

აღიარება:ჩემი ბიჭია ნიკა,ჩემი ეგზოტიკური ბიჭი,ეგზოტიკური ტუჩებით!



***
20 ივლისი იყო,გეგას დაბადების დღე.ბარში იხდიდა ვაჟბატონი,დილიდან მორიგეობით მირეკავდნენ ხან ლილე,ხან გეგა აქაოდა არ დააგვიანოო.
დაგვიანება კი გარდაუვალი იყო,დღეს მორიგე ვიყავი და საბედნიეროდ,გახარებულმა ირაკლიმ გამომიშვა და ჩემ ნაცვლად განაგრძო მუშაობა.
უკვე ათი იყო დაწყებული სახლში რომ მივედი,წყალი გადავივლე და სასწრაფოდ დავიწყე მზადება.
გარდერობში კაბების სექცია გამოვაღე და არჩევა დავიწყე.
რაღაც სასწაულად მინდოდა,ულამაზესი ვყოფილიყავი ამ საღამოს.კარადიდან შინდისფერი,მოკლე და სწორი კაბა გადმოვიღე.კაბა ულამაზესი იყო,წვრილ ბრიტელებზე,ტანზე გამოყვანილი.ფეხზე კრემისფერი მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელები მოვირგე,ამჯერად უფრო მკვეთრ მაკიაჟზე შევაჩერე არჩევანი.ტუჩები უფრო უკეთ გამოვკვეთე და თვალები ჩავიშავე.გრძელი ქერა თმები ცხენის კუდად შევიკარი და სარკის წინ დავტრიალდი.
ბარში ზუსტად ათზე მივედი და ნაცნობი სახეების დანახვისას მათკენ ავიღე გეზი.
-გილოცავ გეგაშკაა!-სასაცილოდ გავიწელე,საჩუქარი გადავეცი და თბილად გადავეხვიე იუბილარს.
-მადლობ,რძალო!-წარბების თამაშით ჯერ გამომხედა შემდეგ კი ნიკას რომელიც თვალს არ მაშორებდა და ნელ-ნელა მოდიოდა ჩვენკენ.
-როგორც იქნა მოხვედი-ღიმილით გადმომხედა არღვლიანმა და გულში ჩამიკრა.
საოცარი სურნელი ჰქონდა,ანაც უბრალოდ მე მომეჩვენა ასე.
პიტნის,სიგარის,სასმლის,სუნამოს და კიდევ იმ რაღაც "ეგზოტიკურის"...
ასეთი სურნელი მხლოდ ნიკოს ჰქონდა,ჩემ ნიკოს და არავის სხვას.
უნებურად გამეფიქრა, რა იქნებოდა როცა ის წავიდოდა, ჩემი ცხოვრებიდან და ეს მასკარადი დასრულდებოდა.გული გამეყინა ამის გაფიქრებაზე და თავი მის ყელში ჩავრგე , თითქოს მისით ავსება მსურდა...
თუმცა ეს შეუძლებელი იყო.
მე ამ წამს ვაღიარე რომ ნიკა რაღაც დოზით უკვე იყო ჩემში შემოჭრილი და ამან ძალიან დამაფრთხო...
ეს არ იყო კარგი.
მართლა,არ იყო კარგი.



უკვე დაშლას ვაპირებდით როცა დარბაზში წყნარი,საცეკვაო მელოდია გაჟღერდა.სკამიდან ვდგები და მოცეკვავეთა ბრბოს ვუერთთები.
თვალებს ვხუჭავ და ვირინედები.
საოცარია როგორ დადებითად მოქმედებს მუსიკა ადამიანზე,თითქოს ჯადოსნური ძალა ჰქონდეს უცებ გააღიმებს დამწუხრებულს...
მუცელზე ვგრძნობ ცხელ ტორებს და სურნელით ვხვდები რომ ისაა.მისკენ მატრიალებს და წელზე მხვევს ხელებს.
ისეთი გრძნობა მიჩნდება თითქოს ყველა შეოგვეძვარცვა ირგვლივ.
სამი წუთი მთელ საუკუნედ მინდოდა გაწელილიყო და მის მკერდზე მოთავსებული ჩემი თავით დავრჩენილიყავი ასე,თუნდაც მთელი ცხოვრება.
ცეკვის დასასრულს ნაზად დამატრიალა და მის მკლავებში ჩაკარგულმა მალევე დავაფიქსირე ჩემს ტუჩებზე მისი რბილი ტუჩები.
ის მკოცნიდა ფრთხილად,მთელი სიფაქიზით.
მე ვგრძნობდი ვისკის მართრობელა სითხეს მის ტუჩებზე,მის სიმხურვალეს და მზად ვიყავი მისთვის მთელი სამყარო მეჩუქებინა.

მე ის მიყვარდებოდა...
თან ისე რომ ვერ ვახერხებდი ამის შეჩერებას,
ვიცოდი რომ მეტკინებოდა ,
მაგრამ წამიერი ბედნიერება საკმარისი იყო რომ ყველა შიში,ყველა ეჭვი მოესპო და ნიკას მკლავებში გაბლანდულს ეგზეტიკური სიტკბოება მთელი არსებით შემეგრძნო...



ვეცადე დიდი გამოსულიყო.მადლობა ყველას ვინც კითხულობს და მიკომენტარებს.
უყვარხართ მარიამს!
პ.ს არ ვიცი შემდეგი თავის დადებას როდის შევძლებ,ასე რომ წინასწარ გიხდით ბოდიშს.