„აკო“
ყიფიანის სახლიდან ისე სწრაფად გამოვედი ,ლამის დავგორდი კიბეზე. უკვე საკმაოზე მეტი მქონდა დალეული ,მაგრამ კარგიც იყო გამბედაობა არ მაწყენდა. ალბათ გიკვირთ მაგრამ მასთან არ შემიძლია, ისაა უფროსი იმიტომ რომ მართალია, მართლა ვერ შევასრულე პირობა ვერ გავაბედნიერე. ზედმეტად ადრე დავიწყეთ ურთიერთობა ,მთელი გააზრებული ცხოვრებაა მიყვარს. ყველაფერს სჭირდება ხელშეწყობა, შეიძლება გრძნობა არ გაქრეს მაგრამ მხოლოდ ეს არ არის საკმარისი, მე იმდენად ვიყავი საქმეზე გადართული ყველაფერი დავივიწყე. ჯერ ოთხი წელი დაქორწინებიდან, როგორც იქნა რომ დავითანხმე და გამომყვა, ბავშვი არ გავაჩენინე. აბორტი არ გაუკეთებია,ამას არ დავუშვებდი მაგრამ არც ის დავუშვი ბავშვი ცასახულიყო. ვიცოდი ბავშვი ძალიან უნდოდა , მეც მინდოდა მაგრამ ხომ უნდა მიმეხედა ჩემი მტრებისთვის. შურისძიებით დაბრმავებულს ისიც კი აღარ მესმოდა როგორ ვანადგურებდი ნელ-ნელა საყვარელ ქალს ამდენი ზურგშექცევით, უემოციობით, გამუდმებული იგნორით ,სახლში გვიან მივდიოდი, დილით ადრე მივდიოდი, ხანაც გამთენიისას გავდიოდი ,რა თქმა უნდა არ იცოდა სად ვიყავი,რას ვაკეთებდი ,ვისთან ვიყავი დავბრუნდებოდი თუ არა ისიც არ იცოდა . შემდეგ ყველაფერი დამშვიდდა, შურისძიების წყურვილი ჩაცხრა, მამაჩემის საფლავზე დადებული პირობა აღვასრულე ,მისი მკვლელები საკადრისად დავსაჯე, მე ხომ სამართლიანობისტვის ვიბრძოდი და ამის გამო საკუთარი თავიც გავანადგურე და ისიც...
შემდეგ ნამდვილი გამონათება იყო, სხივი რომელიც არასდროს ჩაქრება, ჩემი ლილე, ჩემი სიცოცხლის აზრი, ნამდვილი ანგელოზია . ხასიათით ძალიან მგავს, ასეთ პატარასაც კი ეყუპბა როგორი ჯიუტი და ბუზღუნაა. მეგის გავს ქერა ,მაგრამ ჩემი თვალები აქვს ...თვალები რომელიც ასე ძალიან უყვარს ჩემს ქალს, ხო ის ჩემია, მხოლოდ ჩემი. ღმერთმა ჩემთვის შექმნა ,სხვისი ვერასდროს იქნება. ეგოისტი ნაბიჭ.. ვარ მაგრამ ამას ვერ შევძლებ, მის გაშვებას ვერ შევძლებ თუნდაც ისევ ვერ შევძლო იდეალური ცხოვრების შექმნა,თუნდაც ისევ უყურადღებო ვიყო,ისევ გაათენოს ღამეები ჩემს გამო და ისევ ეტკინოს. სათიტაოდ ავუნაზღაურებ თიტოეულ დღეს , იმ ცრემლს რომელიც ჩემს ლოდინში დაუღვრია , დავიწყებულ ვახშამს, „გადაგდებულ“ სტუმრებს, მარტო გაშვებას და ყველაფერს ... ავანაზრაურებ კი? შევძლებ? ბევრჯერ მითქვამს ეს მაგრამ ვერ შევასრულე, ნარკომანს ვგავარ, რომელიც ყოველ ჯერზე ამბობს რომ შეეშვება , მაგრამ არაფერი გამოსდის. არავის ესმის ჩემი, ბიჭებსაც არ ესმით,იმათ გამომძიებლის არ ესმით, არ უნდათ გაუგონ ვერ იტანენ ჩემს საქმეს . მეც არ უნდ ამიყვარდეს, მეც მხოლოდ გარკვეული მიზეზით უნდა ვყოფილიყავი იქ, მეც მამას მემკვიდრეობის გაგრძელება უნდა მდომოდა ,მაგრამ შემიყვარდა, სისხლშია ეს საქმე, ჩემს ვენებში მოძრაობს და ვერ შევძლებ გვერდი ავუარო ნაბიჭვარ მოძალადე, მკვლელ დამნაშავეს როცა შემიძლია ვაზღვევინო ....
მთელი ჩემი ცხოვრება ქაოსი იყო , ყოველთვის ვცდილობდი დალაგებას მაგრამ ვერ ვახერხებდი. მონდომება მაკლდა ალბათ, იქნებ გამძლეობა არ მქონდა. არ ვიცი, ან სურვილი მართლაც არ იყო საკმარისი.
საშინელება ის იყო რომ ზუსტად ისე გამომივიდა როგორც ხშირად ხდება, მთელი შევარებულობის პერიოდი საოცარი იყო , გვერდიდან ვერ მიშორებდა, არც ერთი წამი მავიწყდებოდა, არცერთი დეტალი მისი ცხოვრბიდან ისიც კი ვიცოდი რამდენი დღე იყო დასული ჩვენი პირველი შეხვედრიდან. შემდეგ დავინიშნეთ, ისევ ისე გაგრძელდა მის გამო მთებსაც დავძრავდი ყველაფერს გავაკეთებდი... შემდეგ დასრულდა ჩემი გართობა სულ რამდენიმე წელში დასრულდა . მამა მოკლეს და ყველაფერი დასრულდა ,მასთან ერთად დავკარგე რაღაც ნაწილი , ის პოლიციელი იყო სულ დაბალი საფეხურიდან დაიწყო და გენერლობას მიაღწია . უამრავი მადლიერი ადამიანი და ორჯერ მეტი მტერი ჰყავდა, ბოლოს მოკლეს , დედა დაქვრივდა მე კი დავრჩი ჩემი საამაყო მამის გარეშე...
ორი თვე გვერდიდან არ მომშორებია მეგი,სულ ჩემტან იყო .მის მკლავებში ვპოულობდი ნუგეშს,კალტაში ჩავუდებდი თავს, მისი ერთი შეხება და ვმშვიდდებოდი. ვიცოდი ეშინოდა, საშინლად ეშინოდა მომავლის ,მაგრამ არაფერს მეუბნებოდა .ყოველთვის გვერდით მედგა,როგორც ვაძლევდი უფლებას და სულ მამხნევებდა. როცა შევავაზე დაგვეჩქარებინა ქორწილი დამთანხმდა, გამიკვირდა მაგრამ ორმაგად გამიხარდა. თაფლობის თვეც კი ერთი კვირა გაგრძელდა. იმაზე ვიყავი ჩაციკლული ინფორმაცია მიმეღო, ვინმე გამომეჭირა შემდეგ კი ყველა ხელში მომექცია და მტვრად მექცია . მისი მზრუნველობა, მისი სიყვარული, მოთმინების უნარი საზღვრებს სცდებოდა, იქნებ რომ ეჩხუბა,ეყვირა მოეთხოვა ასე არ ყოფილიყო.იმდენად გამათამამა მისმა მხარდაჭერამ, სიმშვიდემ და ლოდინმა მეგონა სულ ასე იქნებოდა. სულ მეყოლებოდა გვერდით ,არასდროს წავიდოდა. სახლში მისულს სულ საწოლში დამხვდებოდა, ჩავეხუტებოდი და მისი სურნელით გაჟღენთილი დავიძინებდი .
იდიოტი ვარ ! მაგრამ გამოვასწორებ, უნდა გამოვასწორო!
უკვე სახლთან ვიყავი ,ჩვენს სახლთან .მინდოდა ჩემი გოგო იქ გაზრდილიყო და დავითანხმე დარჩენაზე, მე კი ბინაში გადავედი. ეზოში ლამპიონები ანათებდა, სახლის შესასვლელთან სინათლე ენთო. კოდი შევიყვანე და ეზოში შევედი. ვუყურებდი ბაღს ,ყველა კუნჭული ერთად მოვაწყვეთ, მახსოვს როგორ დავაგდე ჯერ კიდევ მიწიან მინდორზე, ბოლომდე რომა რ იყო დაფარული ბალახით , ყვავილების დარგვა არ ვაცადე , ბევრი ვაკოცე . სულ დამსვარა მერე წყლის მილი აიღო და გამწუწა, გავბრაზდი და გავეკიდე. მთელს ეზოში გიჟებივით დავრბოდით. ორი დღე დაგვჭირდა დასარგველად, შემდეგ ისე უვლიდა ყველაფერს ვეჩხუბებოდი მე არ მაჭმევ მაგდენს მაგ მცერანრეებს რომ ამარაგებ სასუქით და წყლითთქო. დამცინოდა მერე და მაბრაზებდა. მერე მეც ვაწვალებდი და რომ გამებუტებოდა ვირიგებდი .
კარზეც კოდი შევიყვანე და შევედი. საიდანღაც გამოდიოდა სინათლე, მეორე სართულზე ვიღაც საუბრობდა. მეგონა მოვკვდებოდი, იმის გააზრება რომ იქ ვიღაც იყო ,იმ დროს ვიღაც იყო მასთან ბოლოს მიღებდა. კიბეები როგორ ავიარე არ ვიცი, მგონი არც ვსუნთქავდი სანამ კომპიუტერის ეკრანზე მეგის ძმა არ დავინახე. ამ დროს ალბათ დროის განსხვავების გამო ესაუბრებოდა. კიბის მოაჯირს მოვუჭირე ხელი და მივეყრდენი. ჰოლის სავარძელში იყო მოკალათებული, მოკლე ლურჯი პენუარი ეცვა .გამაჟრჟოლა , გამახსენდა მისი შეძენის მომენტი . მე ვუყიდე დიდი ხნის წინ, არ იცვამდა ,მხოლოდ ბოლო დროს დაიწყო ალბათ იმიტომ რომ ყურადღებასაც არ ვაქცევდი და შეიძლება ისიც იფიქრა რომ სხვა მყავდა . ღმერთო რა სულელი ვიყავი!
-არ მომწონს ეგ შენი იდეა და მომკალი რა ..
-ახლა ისევ არ დაიწყო ...ისევ არ დაიწყო თორემ მოგკლავ
-ყველა შენკენაა და ჩემი სიძისკენაც ხო უნდა იყოს ვინმე ... ცოლი იმისტვისაა რომ ბოლომდე გაგიძლოს ჭირშიც და ლხინშიც .არა ერთხელ და ორჯერ , რამდენჯერაც საჭიროა იმდენჯერ და დაელოდოს ლხინს
-ხო დავლოდებოდი როგორ მადგამდა რქებს? რა გასაჭირზე მელაპარაკები როგორ აკვნესებდა იმ კახ... იმაზე მელაპარაკები? - ეს რომ გავიგე ისევ სემეკრა სუნტქვა,ვინ ქალზე საუბრობდა... რა ქალზე .როგორ ! მას მართლა ეგონა ...მართლა ეგონა რო ვიღაც მყავდა? თან იცის ვინ? რა აფსურდია ეს საიდან მოიტანა
-არ მჯერა მე მაგის ,თუნდაც
-რა თუნდაც ... ყველანი ერთნაირები ხართ
-მეგი
-ხმა არ გამაგონო. ბავშვებს აკოცე ,რძალიც მოიკითხე- უცებ მიახალა გაბრაზებულმა და ლეპტპი დახურა. ტყავის სავარძელში მოკრუნჩხული ჩაწვა, მუხლები მკერდთან მიიტანა .ტიროდა, ტიროდა და კიდევ ერთხელ დიდი დოზით მძულდა საკუთარი თავი . თითქმის უხმაუროდ მივუახლოვდი. მუხლებზე ვიდექი მისი ხელი ჩემს მარწუხებში მოვიქციე .გაოგნებული მიყურებდა, ვერ იჯერებდა თუ მე ვიყავი
-მაპატიე ... აპატიე შენს არაკაც, შენს იდიოტ, უტვინო ,სულელ აკოს
-აქ რას აკეთებ! - თეთრი კანი ცრემლებით ჰქონდა დაღარული,მაგრამ მაინც შეეცადა მშვიდად ეთქვა - როგორ გაბედე ... საერთოდ როგორ ბედავ მოსვლას, ამ დროს აქ მოსვლას და უტიფრად ბოდიშის მოხდას... ვერასდროს შეძლებ ბოდიშის მოხდას იცი რატომ> იმდენი რამისთვის უნდა მთხოვო პატიება ვერც კი შეძლებ, მოგბეზრდება .მე რომც გაპატიო ვერ შეძლებ გესმის? შენ იმდენად უგულო ხარ არც კი იცი რა გამიკეთე, ვერც კი ხვდები როგორ მომიღე ბოლო თორემ აქ არ იქნებოდი და არ მეტყოდი მაგას... წადი აქედან !
-არ წავალ! გვეყო ანგელოზო... გვეყო რა , უერთმანეთობა გვეყო,მარტოობა და ტკივილი უბედურება და სიბნელეში ყოფნა გვეყო.. დროა ისეთი სხივი შევქმნათ რომ აღარასდროს ჩაქრეს
-აღარაფერია ცეცხლისთვის, აღარაფერია გესმის?
-არის ! ჩვენი სიყვარულია ნაკვერჩხალი რომელიც სულ გაღვივდება ..ყოველთვის
-დამცინი? დამცინი ფარჯიანო? რომელი სიყვარული , როგორ შეგიძლია ასეთი უტიფარი, უგულო და უნამუსო იყო . როდის გახდი ასეთი ,მიპასუხე როდის ..როდის მე რატო ვერ შევნიშნე რატომ,რატომ გამაგებინე რატომ - ჩემს წინ იდგა და მუჭებს მიშენდა, დალეული ხელები დამიშინა, მე ისევ მისი სევდიანი, ტკივილიანი თვალები მკლავდა. ვერ გავუძელი , ვერ შევძელი და მთელი ძალით ჩავეხუტე, ხელები მოვხვიე იმდენად ძლიერად რომ მინდოდა ბოლომდე შემეგრძნო,მისი კანის სურნელი, სითბო, მისი არომატი, მისი თმების სურნელი. ის ჟრუანტელი რომელიც მივლის მისი შეხებისას, ის სითბო მინდოდა გულს რომ მივსებდა მისი ჩახუტებისას . მიძალიანდებოდა,მაგრამ ძალა არ ეყო.ვერც კი ვგრძნობდი მის ფიზიკურ წინააღმდეგობას, ჩემს მკლავებში მოქცეული პატარა ბეღურას ჰგავდა, ბოლოს მობუნდა , თავი მკერდზე მომადო,ვიგრზენი როგორ დასველდა ნაჭერი.ტიროდა,ისევ ტიროდა და ლუღლუღებდა
-ჩემი ანგელოზი, ჩემი, მხოლდო ჩემი . არ შემიძლია უშენოდ, უკვე აღარ შემიძლია, მაზოხისტისთვისაც კი ზედმეტია უშენობა ისე მტკივა.იმის გააზრება რომ წახვალ, რომ შორიდანაც ვერ გნახავ მაგიჟებს. გიჟივით ვეჭვიანობ , ვიცი ,ვიცი რო არაფრის უფლება არ მაქ ,მაგრამ შენც ხომ იგივეს გრძნობ. ვიცი რომ ისევ გიყვარვარ, ვიცი ბრაზობ,ვერ მიტან,მაგრამ შეუძლებელია გძულდე
-შეუძლებელია! შეუძლებელია? იცი რა მეგონა შეუძლებელი? ის რომ არ მიღალატებდი,ის რომ ყველა პრობლემას დავამარცხებდით, ის რომ სიყვარულისთვის დაბრკოლება არ არსებობდა ეს მჯეროდა მე , ეს ვიცოდი , ამან გამანადგურა. შენდამი რწმენამ, ჩემმა სიბრმავემ გამანადგურა . ბოლომდე მეგონა რომ მოხვიდოდი ,მეტყოდი რომ ყველაფერი დასრულდა,რომ ისევ ისეთი გახდებოდი ან უბრალოდ ,უბრალოდ ისევ ჩემი იქნებოდი ,იმაზე არც კი მიფიქრია რომ სხვასთან გორაობდი, რომ სხვა ქალის საწოლიდან მოდიოდი და ჩემს გვერდით მშვიდად იძნებდი, იმ ხელებით ჩემს წელს რომ მჭიდროდ ახვევდი სხვას ეხებოდი, მე მეხუტებოდი ... მატყუებდი ,მაბრმავებდი ,ალბათ დამცინოდი კიდეც, თავმოყვარეობა გამითელე ფეხ ქვეშ.. რაღა თავმოყვარეობა მთლიანად მე ..მე ...
-შეუძლებელია,.. მართლა სისულელეა , მეჩვენება ალბათ ხო ! ამ აფსურდს ისე მეუბნები თიტქოს ნამდვილი იყოს თიტქოს მართლა მყოლოდა საყვარელი . ეს როგორ დაიჯერე ,როგორ გამაგებინე , როგორ და ამის გამო? ამ ფარსის, ამ არც კი ვიცი ...ეს როგორ ..
-რას მიედ მოედები არ შემსალო გეფიცები მოგკლავ... მართლა მოგკლავ ფარსიო..როგორ ამბობ ფარსიო . თვითონ ვნახე ფიტოები, თვითონ მოვიდა ის ქალი ჩემთან ყველაფერი მომიყვა,მაშინ მოვკვდი ! იმ დღეს გესმის? არარაობა ხარ ნამდვილი არარაობა...ვერ გიტან..ჩემი ტავიც მეზიზღება ასე რომ მიყვარდი მაგიტომ
-გეყოფა გესმის? გეყოფა . დამშვიდდი - მხრებში ჩავავლე ხელი.ცოტაც და გავცოფდებოდი, ასე აფსურდულად ასე სულეურად დავშორდით? მე მეგონა რომ ჩემი ქცევის გამო, მე მეგონა აქ თურმე რა ხდება. ვიღაცამ სერიოზულად გამანადგურა, დანა პირდაპირ სუსტ წერტილში დამარტყა თავ ისე რომ მე სულელს არაფერი გამიგია,არც კი გამივლია გონებაში-სემომხედე ,თვალებში მიყურე გთხოვ ... არავინ მყოლია, არავინ გესმის ? საერთოდ არავინ შენს გარდა სანამ ჩემი ცოლი გერქვა არავინ მყოლია
-მატყუებ.მე ვნახე....
-ჯანდაბა ! რას ნიშნავს გატყუებ
-ხო აღარ მჯერა შენი აღარ მჯერა მე ..მორჩა- ზლუქუნებდა და განთავისუფლებას ცდილობდა მაგრამ ისევ არ გავუშვი. ვაიძულე ეყურებინა, ვიცოდი ჩემი თვალები იყო მისთვის სარკე,იქ ხედავდა ყველაფერს.ერთხანს ჩუმად იყო .მერე მოყოლა დაიწყო, თანდათან ვივსებოდი ბრაზით.მინდოდა ყველა გამენადგურებინა,მაგრამ წამით.ყველა გრძNობა ჩავახრჩე დაგულში ჩავიკარი,ისევ ისე როგორც პირველად.ისევ ისე მიცემდა გული როგორც პირველი კოცნისას,როცა პირველად გავუგე მის ტუჩებს გემო, ისევ იგივე შეგრძნება მქონდა ველოდი რომ დამარტყამდა, პირველად ვუყვარდი,მასაც უნდოდა და წინააღმდეგობა არ გაუწევია ახლა კი ჩამომაგდო ღრუბლებიდან და დამანარცხა მიწაზე. ისეთი სილა მითავაზა მეგონა ყბა მომექცა ,არ უნდა მესწავლებინა დარტყმა
-მეგი ... გთხოვ
-ნურაფერს მთხოვ ... უბრალოდ წადი, ყველაფერი გვიანია უკვე პატიებაც კი . ხვალ მივდივარ
-აბა ორ დღეშიო?
-ხვალ მივდივარ,ბარგი უკვე ჩავულაგე ბავშვსაც
-სასტუმროში იცხოვრებთ?
-არა ! ვახოსთან - ისევ ტკივილი, ისევ ისე შემიჩერდა გულისცემა თიტქოს ვიღაც გულის ამოგლეჯვას ცდილობდა.სიმწრით ჩამეცინა
-ერთად ხართ? ამის თქმა გინდა?
-მე არაფრის თქმა არ მინდა და საერთოდ შენ თუ გყავს საყვარელი მე რომ მყავდეს რა დაშავდება თუ უფლება არ მაქვს ახლა მაინც ვიცხოვრო სრულფასოვანი ქალივით,აღარ ვარ შენი ცოლი შენ კიდევ ...
-არც კი გაბედო გესმის? არ გაბედო იმის თქმა რომ მასთან ხარ, ვიცი შენგან განსხვავებით კარგად ვიცი რომ ..
-ხოდა ცდები ... თითქმის ორი თვეა ერთად ვართ და შესაძლოა ცოლადაც გავყვე შენგან განსხვავებით ბავშვთანაც კი დიდ დროს ატარებს - არა ! ამას ვერ დავიჯერებ, შეუძლებელია. უბრალოდ ჩემი გაგიჟება უნდა, იმ ნაბიჭვ... არ მისცემდა ამის უფლებას ,მასთან ვერ იქნებოდა . იქნებ უყვარს ...არა სისულელეა ! შეუძლებელია ასე გადაიყვარო ჩემნაირი ც კი
-არ წახვალ!
-ნუ მაცინებ ... რა უფლება გაქვს . წადი , უკვე დავიღალე დილით უნდა წავიდეთ და მეძინება... შენთან სალაპარაკო არ მაქვს.რამდენიც არ უნდა იყვირო არაფერი შეიძვლება ხომ იცი
-იმ ქალს რა ჰქვია
-ვის..შენს საყვარელს რა ჰქვია არ იცი?
-იცი ბევრი მყავდა და მაინტერესებს შენთან რომელი მოვიდა ზუსტად მასთან რომ წავიდე ახლა - მეც არ ვიცი ეს სისულელე რატომ ვუთხარი. ისე აენთო თვალები მეგონა დამწვავდა, მომკლავდა დამასახიჩრებდა
-ნანუკა გაბაშელი..გაიხსენებ ალბათ -ვინ ჯანდაბაა ნანუკა ...ესღა მაკლდა რა .ვიფიქრე ვინმე ნაცნობი იყო დროულად ვიპოვნიდი და ხვალვე დავაგდებდი მეგის ფეხებთან და ავაჭიკჭიკებდი ახლა რა ვქნა. მართლა ველურივით ხომ ვერ ჩავკეტავ . უნდა წავიდე , ერთი გადადგმული ნაბიჯი დამარცხებას არ ნიშნავს . თანაც ვიცი,ბოლომდე დარწმუნებული ვარ რომ მასთან არაფერი აქვს ,არც ცოლად გაჰყვება . იმდენად სუსუტი არ არის ასე რომ სცადოს თავის გადარჩენა .
მანქანით მივუყვებოდი სანაპიროს, უკვე თენდებოდა, გამდენიმე მანქანა მძრაობდა. განყოფილებაში წავედი და ინფორმაცია მოვითხოვე ნანუკაზე .კაბინეტში ვიჯექი და ველოდი . დრო დამჭირდა მის მოსაძებნად, ნერვები ლამის დამაწყდა ძივს შევიკავე თავი რომ არ დამეხრჩო ეს კახ... ბოლოს ფული მივუგდე და აღიარა რომ ბატონმა ვახომ დაიქირავა,ფოტოები კი კაცმა არ იცის როგორ დაამზადა.
უკვე ორი დღეა ბათუმშია, ახლა იქ მივდივარ, არ ვიცი სად ცხოვრობს მაგრამ სასტუმროს მისამართი ვიცი და ისიც ვიცი პირველს ვის ვნახავ. მანქანა სწრაფად გავაჩერე და პირდაპირ შენობაში შევედი.
-ბატონი ვახოს ნახვა მინდა
-მეორე სართულზეა თავ..- აღარ გამიგია მეტი პირდაპირ ავირბინე კიბეები და მივაგენი კიდეც. რომ დამინახა შეკრთა ,მაგრამ გამომეტყველება ირონიული გაუხდა . როგორ ვერ მივხვდი აქამდე,რა სულელი ვიყავი ნამდვილი იდიოტი . მკვლელებს დავეძებ ისინი ვერ მატყუებენ და იმდენად არ გავამახვილე ყურადღება რომ საკუთარი ცოლი წამართვეს. არც მიცდია საუბარი, ზედმეტად მიმაჩნდა, კიდევ უფრო ვერ გავიწამებდი თავს სიმშიდის შენარჩუნება არც მიცდია მუშტი ყბაში გავუქანე და სისხლმა რომ იჩქეფა ცოტა მომეშვა . რას ვეუბნებოდი არც კი მახსოვს, ცდილობდა დარტყმას მაგრამ ვერ მივართვი .იატაკზე გაშხლართულს უმოწყალოდ ვურტყამდი მუშტებს სანამ მეგის ხმა არ გავიგე სხვა დამსვენებლებთან ერთად იდგა, აშკარად რომელიღაც ნომრიდან გამოვიდა .მაშინვე მოვშორდი როგორც კი ბავშვი დავინახე, შეშინებული ეხუტებოდა მეგის
-მეგი- საწყლად ამოიკვნესა და ხელი გაუწოდა ისიც მისვლას აპირებდა მაგრამ დავიჭირე
-არ გაბედო მიკარება... ამ ნაბიჭვარმა დაიქირავა ის ქალი , ამ თ... დაგეგმა ყველაფერი და დაგაჯერა რომ ღალატი შემეძლო,შემეძლო შენი ასე დამცირება
-მეგი ბოდავს..მომვარდა და ნახე რა დღეში ჩამაგდო ... გიჩივლებ და ყველაფერს დაკარგავ გადარეულო.. საიდან მოიტანე ეს სისულელე შენ ღალატობდი და გინდა მე ჩამრიო? სულ გაგიჟდი? - ღმერთო რატომ უნდა მოვკლა ,მაინც რა გაიძვერაა ისე საუბრობს მეშინია მეგი არ დაარწმუნოს. გახევებული იდგა და მიყურებდა , თვალიც არ დაუხამხამებია უბრალოდ მიყურებდა
-მეგი... ჩემო სიცოცხლე გეფიცები
-როგორ დამარწმუნებ ...
-მტკიცებულებას მთხოვ? გგონია ამ დონემდე დავეცემოდი რომ ამას მოვიგონებდი? რომ მეღალატა მაგისთვის ვაგებდი კიდეც პასუხს... გადაწყვიტე ვის ენდობი მე თუ ამას
-მეგი შემომხედე რას დამამსგავსა... მეგი ! შენ მითხარი...მითხარი რომ გამომყვებოდი რომ მალე გადმოხვიდოდი ჩემთან და ჩემი გახდებოდი სამუდამოდ ჩემი არც კი გაბედო ,უფლებას არ მოგცემ ასე გადამაგდო შენს გამო ყველაფერი გავაკეთე ყველაფერი. ჯანდაბა - წამოიმართა და მხრებში წვდა მეგის . ბავშვი შეშინებული მოშორდა, მე ცამეხუტა და ვეღარ გადავდგი ნაბიჯი სამაგიეროდ გარტყმის ხმამ მთელს დერეფანში გაიჟღერა, მეგიმ ისეთი სილა უთავაზა შეაბარბაცა ვახოს
-როგორ ბედავ ,როგორ შეგეძლო ამის გაკეთება და მერე მეუბნები რომ იყვარვარ და ითხოვ შენტან ვიყო? ამის მერე? სულმდაბალი საცოდავი არსება ხარ და გეფიცები ახლოს რომ გამეკარო ყველაფერს განანებ. ახლა კი უბრალოდ იმიტომ მივდივარ რომ დაკარგული დრო მაქვს ასანაზღაურებელი , აღარ ვაპირებ ჩემი ქმარ-შვილი ვაოდინო ერთი წამითაც კი - გონს მაშინ მოვეგე შეკრული ჩანთებით რომ დამიდგა გვერდით, ერთი ხელი ბავსვზე მეკიდა მეორე მე ჩამკიდა და ყელში მაკოცა- წავედით?
იქ ყოფნა აღარ შემეძლო უნდა წავსულიყავი, იქ ვერაფერს ვეტყოდი უბრალოდ სუნტქვაც მიჭირდა. სწრაფად ჩავდე ბარგი მანქანაში, ბავშვი უკანა სავარძელზე დავსვი ღვედი შევუკარი და ჩემს დინჯ გოგოს ბუთხუზა ლოყებზე ვაკოცე. საშინლად მენატრებოდა მაგრამ მეგის რომ არ მოვხვეოდი მოვკვდებოდი. მანქანასთან მდგომ ცოლს ხელი მოვხვიე და ტუჩები დავუკოცნე .
-წავიდეთ აქედან ... სახლში წავიდეთ- გულზე მიმეხუტა,ვიცოდი საკუთარ თავზე ბრაზობდა ,რცხვენოდა რომ ეჭვი შეეპარა. უნდ აგავბრაზებულიყავი? მე ? როცა ყველაზე დიდი ბრმა მე ვიყავი, ჩემი უმოქმედობის ბრალი იყო ყველაფერი, ნდობაც მე გავუქრე და ყველაფერი მე გამოვიწვიე ,ახლა კი დროა დავუბრუნდე ჩვეულ კალაპოტს ჩემს ქალიშვილთან ყოფნით დავტკბე და ჩემი საოცარი ცოლი გავაბედნიერო ,მე ხომ მათი არსებობა და ერთი გაღიმებაც ძალას მმატებს.
თბილისში ჩასვლამდე ჩაეძნათ, ემოციებისგან გადაღლილებს. მანქანა ეზოში გავაჩერე ,უკვე შებინდებული იყო . კარი ფრთხილად გავაღე და ჯერ ჩემი ნამცეცა ავიყვანე ,ლოყებ დაბრაწული,ტუჩებ გაბუშტული მომეკრა მკერდზე და პაწაწინა ხელებიც გულზე დამადო. გამახსენდა სულ პირველად რომ დავიჭირე ,ისევ ისე გამაჟრჟოლა . საოცარია როცა იაზრებ რომ მამა ხარ, რომ ეს ციცქნა არსება შენი და შენი საყვარელი ქალის ნაწილია, ნაყოფი სიყვარულისა...
ბავშვი საწოლში დავაწვინე და უკან მიბრუნებას ვაპირებდი. კარში იდგა მეგი და გვიყურებდა თვალებამღვრეული. უკან დაიხია და ცრემლები წამოუვიდა
-მაპატიე ... მე საშინლად მოვიქეცი,ისე გავბრაზდდი ისიც კი ვიფიქრე რომ იმ ნაბიჭვართან ყოფნით გაგამწარებდი ,მაგრამ რამდენიმე საათით ლაპარაკსაც კი ვერ ვიტანდი და როგორ უნდა გავყოლოდი ...მაპატიე
-ჩშ... შენ არა შენ არ უნდამეუბნებოდე მაგას,მე ვარ დამნაშავე მხოლოდ მე ,მე ვერ გავუფრთხილდი ჩვენს ურთიერთობას პირველ რიგში ჩვენს კავშირს ვერ გავუფრთხილდი ... მიყვარხარ მთელი არსებით , გონების დაკარგვამდე მიყვარხარ შენ მხოლოდ ჩემი ანგელოზი ხარ - სახეს ვუკოცნიდი გაბრუებული და მკლავებს მაგრად ვხვევდი. ცვენმა ტუჩებმა საერთოდ წერტილი იპოვნეს და მანამ არ დაშორდნენ ერთმანეთს სანამ ჟანგბადის მარაგი არ ამოგვეწურა.
-დავივიწყოთ ეს ერთი წელი ...ჩვენი სისულელეები და ისევ იქედან გავაგრძელოთ სადაც გავჩერდით...
-ერთად დავსახლდეთ..ბარგი გადმოვიტანოთ შენიც და ჩემიც - გავიცინე და ხმაურით ვაკოცე .ვერ მოვწყდებოდი მობილური რომ არ ამღერებულიყო ...იოანე იყო
-აბა ? დამალაპარაკებ რძალს? ვიხდით ისევ ქორწილს?- მიაყარა უცებ..მერე კი სვანის ხმა გაისმა აშკარად გამოგლიჯა მობილური
-ხმა ამოიღე ბიჯო სანამ გიპოვე და გაგატყავე
-მაზლებო ... ახალსახლობაზე გეპატიჟებით ხვალ ..დღეს მხოლოდ აკუნასი ვარ
-ვა შენ გაიხარე რძალო ... მოვალთ აბა რას ვიზამთ ...ხვალ ვგულაობთ გონის დაკარგვამდე- ამჯერად ვაკოს ხმამ გადაფარა ყველაფერი შემდეგ ახორხოცდნენ და მობილურიც გავთიშე...
შვებულება ავიღე... მანამ სანამ არ ავინაზღაურებ დაკარგულ წელს ,მერე დავბრუნდები ....
^^^
დავბრუნდეთორი დღით უკან , სალომეს დაბადების დღის წვეულების გამოტოვება დაუშვებელია.
როგორც იქნა დაასრულა მზადება ქალბატონმა , მე იმ ღამით არც მიძინია, გავათენეთ სმაში აკუნას წასვლის შემდეგ. დილით გაორებულად ვხედავდი ყველაფერს,ბიჭებიც ასე იყვნენ. როგორც იქნა გავაღწიეთ ვაკოს სახლიდან ,ლიკუნამ გვიშველა თორე დავრჩებოდით იქ. ქეთას ვურეკავდი, არ მპასუხობდა. შემდეგ შევეშვი, სახლში სიმშვიდე იყო.ყველა თავის საქმეს აგავარებდა. ლიზიკო უკეთ იყო და დაჩისთან ერთად კაბის საყიდლად იყო წასული. შხაპი მივიღე და საწოლზე დავეხეთქე. მგონი მთელი დღე მეძინა ,, დამესიზმრა როგორ ეხვეოდა ის ნაბიჭ,... ქეთას და მგონი იმხელა ხმაზე ვიღრიალე შემომივარდა ლიზა
-რა ხდება?
-არაფერი კოშმარი იყო
-გამიხეთქე გული.. რა იყო რა ლოთივით აგდიხარ ..აღარ ემზადები? სალომე ისეტ წვეულებას აწყობს იმენა უნდა ბრწყინავდე...ვინმემ არ უნდა დაგრჩდილოს იცოდე თორე ქეთას აგახევენ..
-ჰმ შენ რაღაც იცი?
-სალომემ ისეა ქეთა გაბრაზებული ბოლოს ასე როდის ვნახე არც კი ვიციო ... შენს ძმას არ ვიცი რას ვუზამ,მიფრთხილდეს ამ საღამოს თუ არ შემოირიგებსო
-სალომე თუ მემუქრება დაუცილებლად ვიჩქარებ
-იხუმრე ხო შენ- გაიბუსხა და ჩაიკარგა ცემს მკლავებში, ლოყაზე მაკოცა და გამიცინა- მიდი ახლა დაიწყე.. წავედი მეც მოვემზადები უნდა დავაბრმავო დაჩიკო
-არ გნახა კაბაში?
-ვერ მივართვი.. ისე დამყვებოდა, კაბა ისე ავარჩიე გაგდებული მყავდა წყალი მომიტანე ცუდად ვართქო ,სანამ მოვიდა უკვე ყუთით ხელში ვიყავი და აღარ ვაჩვენე
-ჩემი ეშმაკუნა ...- გამეცინა და დავუკოცნე ლოყები .უკვე ჭრილობებიც გაუქრა ,ცოტა ტკივა მოძრაობის დროს , მაგრამ ერთი შეხედვით არაფერი ეტყობა.
მოკლედ ასე დავიწყე მომზადება,რა მომზადება მე მინდოდა ახლა შავი მუქი ლურჯი შარვალი და თეტღი პერანგი ჩავიცვი , ფეხსაცმელი მოვირგე და გავედი. ქალბატონს სევუვარდი ოთახში და როგორც ყოველთვის გავიბადრე ჩემი ანგელოზის დანახვისას
-რა გოგოს ვატან იმ გადარეულს? იცოდე ამაღამ გვერდიდან არ მშორდები კაი ხო ვის ვატყუებ დაჩი ხელსაც არ გაგიშვებს -უცებ მივაყოლე და ლოყაზე ვაკოცე- მიყვარხარ ბაჭია
-მე უფრო - გამეკრიჭა და ტუჩები ტვალთან ახლოს ლოყაზე მომაწება ,წვერი არ მოსწონს
-წავედით-ხელი ჩავკიდე და ასე დავტოვეთ სახლი. მანქანის კარი გავუღე და ისიც გაბადრული ჩაჯდა. გარეგნულად კი ვიყავი გაღიმებული და მშვიდი მაგრამ შინაგანად უფრო ვნერვიულობდი.მანძილი მცირდებოდა, მალე ვნახავდი ქეთას .გული მიჩქარდებოდა არ ვიცი რას მოვიმოქმედებდი არც ის ვიცი შემირიგდებოდა თუ .. არა თუ არ არსებობს მაინც შემოვირიგებ. არ ვაპირებ იმ იდიოტს გზა გავუხსნა და ქეთა სულ ცოტა ხნით მაინც იყოს ჩემგან შორს. მე ის ჰაერივით მჭირდება და ვიცი რომ ისიც იგივეს გრძნობს .
მანქანა სადგომზე დავაყენე და კარი გავუღე ჩემს გოგოს. შენობაში შევედით, უამრავიხ ალხი ირეოდა,მართლაც დიდი წვეულება მოუწყვია ქალბატონს . უკვე ისმოდა სიმღერა და სიცილ-კისკისი. ქალბატონი იუბილარი შევნიშNე პირველად ბიჭების წრეში დიგა და იცინოდა. როგორც კი დაგვინახა ჩვენკენ წამოვიდა, საჩუქარი გადავეცი და მივულოცე
-გილოცავ სალო
-გმადლობთ...
-კარგი - გავუღიმე მისი უხეში ტონის მიზეზი ვიცოდი და გავეცალე დაქალებს. გოგონებიც იყვნენ. ლიზას შემოეხვივნენ გარს და დაიწყეს საუბარი. ქეთა ვერსად დავინახე , ბოლოს ვაკოს და ლიკას შევეკედლე
-მოვა ნუ ღელავ ... ცუდ ხასიათზე იყო და იგვიანებსო ალექსმა
-რა გააკეთა იოანემ ასეთი ვერ ვხვდები
-ესეც ურევს ხოლმე ლიკუ - ვაკომ საფეთქელზე აკოცა და თვალი ჩამიკრა- კაი შე ჩემა რა გჭირს ,ლომო გამაგრდი მაგის გეშინია ტო?
-აუ მართლა იო რა ასეთს ვერ გიყურებ -ლიკუნამ გამიღიმა და მეც გამეცინა ,როგორი ბავშვურია ხანდახან . საუბარში გავერთე , მაგრამ კარგად დავინახე როგორ შემოაბიჯა დარბაზში ჩემმა ქეთომ ,ისეთი ლამაზი იყო მეგონა პირველად ვხედავდი ასეთს, დაჩის წვეულება გამახსენდა,ისევ იგივე გრძნობა მქონდა ,მაგრამ ახლა შემეძლო მისვლა და მის წელზე ხელის მოხვევა,მისი სურნელის შეგრძნობა და აი მის წინ ვარ უკვე. ცდილობს მშვიდი იყოს მაგრამ არ გამოსდის,სანამ რამეს მოიმოქმედებს ვკოცნი ტუჩთან ახლოს და წელზე ხელს ვუცურებ. უნდა რაღაც მითხრას მაგრამ ვერ შეძლო, ვიღაც მოვიდა. შემდეგ დავსხედით ,ჩემს გვერდით დავსვი რა თქმა უნდა , თითებს მის მკლავზე დავატარებდი და ვგრძნობდი როგორ ბუსუსდდებოდა. თამადა ასე არაფორმალური მაგრამ მაინც ბატონი რეზიკო იყო . ყველას ვიღაც უშლის დალევას და მე როგორც თავისუფალი კაცი ბოლომდე უნდა გამოვტყვრეო,ვითომ ისე ვერ დალევდა. სულ რამდენიმე სადღეგრძელო თქვა და მერე წავიდა გართობა. მალე დათვრნენ, მე მხოლოდ ერთი ჭიქა დავლიე და ქეთას უკან გავყევი. აივანზე იდგა ,ზურგიდან ავეკარი და ვაკოცე. უფრო მათრობს ვიდრე ღვინო
-მომენატრე ...
-დამშვიდდი?
-ვერა ..უფრო გავბრაზდდი ,მის გამო ერთი დღე ვერ გნახე. რატომ არ მიპასუხე
-მძიმე მშობიარე მყავდა ..თანაც არ მინდოდა
-ისევ მიბრაზდდები? ჩემს ადგილას რას იზამდი
-არ გიყვირებდი,არც დაგანდანაშაულებდი
-ხო მაგრამ დაინტერესდდებოდი ,უბრალოდ მე ცუდად გამოვხატე და მაინც მინდა გავიგო რა ურთიერთობა გქონდათ
-არანაირი ,უბრალოდ რამდენჯერმე შევხვდით ჯერ შემთხვევით . მერე მეკონტაქტებოდა რამდენჯერმე კაფეშიც და ერთხელ რესტორანში
-გადასარევია .. შენ შეყვარებული რა გგონია, პაემნებზე ყოლიხარ და ეტყობა ისეთ დროს წამოხვედი ვეღარ მოასწრო უფრო ჩაეთრიე
-ისევ იწყებ ? დღეს და ახლა?
-არაფერს ვიწყებ. უბრალოდ.. მეც არ ვიცი რა
-ხომ იცი რომ მიყვარხარ...ისიც ხომ იცი რომ ეს გრძნობა ერთი კვირის არ არის არც ორი თვის .თუ ეჭვი გეპარება და გგონია რომ მე შემეძ..
-არა ! ეგ არ მიფიქრია არასდროს, მე უბრალოდ საშინლად მაბრაზებს ის ,შენ არა ... ვიცი და გენდობი...მხოლოდ შენ და იცოდე ეჭვს არასდროს შევიტან შენში, უბრალოდ არაფერი დამიმალო არასდროს- შუბლზე ვაკოცე და ჩამეხუტა
-შემეშინდა ... ისევ ისეთი იყავი როგორც მაშინ
-და მაშინ როგორი ვიყავი , რა გგონია
-მე ..
-სად ხართ თქვენ მე ამხელა იუბილარი ქალი დაგეძებთ... შერიგდით გვრიტებო?- სალომე მოქოთქოთდდა და ჩაგვეხუტა ორივეს- ასე არ ჯობია სიძე ? ტყუილად გაღმერთებ? -გაიცინა და ლოყაზე მაკოცა - სულ არ დაგილევიათ თქვენ? რა წესია? აქედან ფხიზელი არ გავა არავინ ,კონტროლიორად დავდგები იცოდეთ- თავად უკვე კი იყო შეზარხოშებული და გაგვიყოლა ჩვენც. ბიჭებთან მისულს კი მომინდა დალევა და დავიწყე მეც. თან გოგონებთან მჯდომ ქეთოს ვუყურებდი ჯერ სვამდა, მერე მათთან ერთად წავიდა საცეკვაოდ მუსიკაზე სხეულს ისე ამოძრავებდა გულისცემა ამიჩქარდა , საერთოდ ვეღარ ვაკონტროლებდი სურვილს ,მთელს არსებას უნდოდა ქეთა . ..
ხალხში ავერიე და სადღაც შუაში მყოფ ქეთოს ზურგიდან ავეკარი,ახლა უკვე ყველა უჯრედი დამიბუჟდა,ჟრუანტელი მივლიდა და ტუჩებს დავაცოცებდი მის მხარსა და ყელზე, მუცელზე მოხვეულ ხელზე ჰქონდა თითები ჩაკიდებული და დაასრიალებდა ზემოთ -ქვემოთ,ეს კიდევ უფრო მომწონდა .მისი აჩქარებული გულისცემაც მომწონდა, ეს მელოდია რომელიც მაიძულებდა მისი სხეულის რიტმს ავყოლოდი ,განათება რომელიც სიმყუდროვის განცდას მძენდა,თითქოს მხოოდ ჩვენ ვიყავით ამ ნახევრად განათებულ დარბაზში . ვგრძნობ როგორ მეთიშება გონება,როცა ჩემკენ ბრუნდება ხელებს ყელზე მხვევს და ვნებიანად მკოცნის. რამდენიმე წუთში მანქანაში ვართ ,არც კი ვიცი სად მიმყავს,უბრალოდ მივდივართ გაბრუებული შიგადაშიგ კიდევ ვკოცნი,ხელი კი მისი ხელისთვის არ მომიშორებია .
სახლში ვართ ,გახელებული ვკოცნით ერთმანეთს .ხელებს უმისამართოდ დავაცურებ მის სხეულზე და ვერ ვკმაყოფილდები,თანდათან მეტი მინდა ...მაგიჟებს მისი შეხება, თითებს ჩემს მხრებზე და ზურგზე დაატარებს,ეკლები მაყრის ტანზე როცა ყელში მკოცნის და მის კაბას იატაკზე ვუჩენ ადგილს. მგონი უკვე საძინებელში ვიყავით ,საწოლზე ვაწვენ და მისი ნახევრად შიშველი სხეულის შესწავლით ვტკბები ,ყრუ კვნესა ჩამესმის და უფრო ვხელდები არ მაკმაყოფილებს ზედა საცვლიდან მომზირალი მკერდი და მინდა ბოლომდე გავათავისუფლო თითებით ვხსნი ბრას და კანს მოვუყვები ,ვგრძნობ როგორ აყრის ტაო ,თავი უკან აქვს გადაწეული და ღრმად სუნთქავს . არ მინდა კონტროი ბოლომდე დავკარგო,არ მინდა უხეში ვიყო მაგრამ არ გამომდის ,მაგიჟებს ! არც კი ვიცი რას ვბუტბუტებ , მისი შეხებისას ისე ვითიშები აზროვნების უნარი ნაკლებად მაქვს . რაღაც ბიძგი სჭირდებოდა ტვინს რომ გაეაზრებინა ქმედება, ბიძგი კი ჩემთვის საკმაოდ დიდი იყო ,როცა შევამჩნიე როგორ ცახცახებდა მთელი სხეულით ჩემზე აკრული, როცა ხელი უკანასკნელი ნაჭრის ნაგლეჯისკენ გადავიტანე, როგორ აემღვრა თვალები და შეცვლილი შიშჩამდგარი ხმით ამოიკვნესა ჩემი სახელი მივხვდი რომ ისიც ჩემსავით ვერ აზროვნებდა და იქნებ ხვალ ენანა კიდეც, იქნებ ალკოჰოლის დიდი დოზის გამო იყო იმ წამს ჩემს მკლავებში,მიუხედავად იმისა რომ მხოლოდ მოჭარბებული ვნება არ გვამოძრავებდა ის მთვრალი იყო და ამ ფაქტს მთელი სიცხადით ვიაზრებდი. ხელი წელზე დავაბრუნე და ჩავეხუტე, ორი გულისცემა ერთი სიჩქარით ერწყმოდა ერთმანეთს , მის ყელში ჩავმალე სახე და ნელ-ნელა დავმშვიდდი ,როგორც შეიძლებოდა იმ მომენტში . მივხვდი როგორ დავკარგე თავი,რა მომიტანა ამან ,შიში და სირცხვილი ქეთას თვალებში. ეს ფაქტი მაგიჟებდა ,ჭკუიდან მშლიდა რომ ისევ რცხვენოდა ჩემი .
ჩემს მკერდზე ედო თავი, ისევ ისეთი გაბრუებული იყო, მეეჭვება რამის აღქმის და გადახარშვის შესაძლებლობა ჰქონოდა. რამდენიმე წუთში ღრმად ძილით ეძინა მე კი თვალიც არ მომიხუჭავს ,მძინარეს ვუყურებდი და ნელ-ნელა ვფხიზლდებოდი,გონება ალკოჰოლს ებრძოდა და იმარჯვებდა ყველა ფაქტორზე. სადღაც გამთენიისას ჩამეძინა ....
^^^
ქეთა“
დილით საშინელმა თავის ტკივილმა გამომაფხიზლა,შეგრძნებები ჯერ კიდევ არ მქონდა, მხოლოდ ტკივილის, ყველა კუნთი დაჭიმული მქონდა.თვალების გახელას სანამ გადავწყვეტდდი სიმხურვალე ვიგრძენი, მთელი სხეული მეწვოდა მაგრამ ერთ მხარეს განსაკუთრებით, შემდეგ სასიამოვნო სურნელი ვიგრძენი, იოანეს სურნელი და ტვინმა მოქმედება დაიწყო. დაგვიანებით ,მაგრამ მაინც.როცა ყველაფერი გამახსენდა მერჩივნა მიწა გამსკდარიყო და სადღაც ჩავეტანე,ოღონდ ახლა იოანე არ მენახა. ალბათ ერთი სულელი გოგო ვგონივარ რომელმაც თავად არ იცის რა უნდა,ჯერ აქეზებს მერე კი გაუაზრებლად დგამს ასეთ ნაბიჯს,მთვრალი ! ფხიზელი კი კოცნაზეც წითლდება .
ვლოცულობდი მძინარე ყოფილიყო ,თვალები ფრთხილად გავახილე, თავი ჩემმკენ ჰქონდა მობრუნებული, ერთი ხელი ჩემს შიშველ წელზე ჰქონდა მოხვეული და სხეულზე მიკრავდა. მხოლოდ ტრუსი მეცვა და მისი შიშველი სხეულის შეგრძნება სასიამოვნო იმპულსებს მიგზავნიდა. ინსტიქტურად წავიდნენ თითები,მისი სახის კონტურს ვხაზავდი.არ ვაზროვნებ მე ხო? იმის ნაცვლად აქედან ავვორთქლებულიყავი ცოტა დავმშვიდებულიყავი და თავის შეკავება შემძლებოდა ვიწვევდი. თვალები გაახილა მე კი ისე გამიფართოვდა უნდა შეშინებოდა წესით. არაფერი,ნული რეაქცია გამომეტყველება არ შეუცვლია, უბრალოდ ჯრუანტელს და გულისცემას ვერაფერს უხერხებდა. მეორე ხელიც შემიცურა სხეულზე და ტუჩებზე წამეტანა
-დილამშვიდობის ქეთო- ბოხი ხრინწიანი ხმა, გავითიშე .ლოყები მიხურდა,ალბათ ალისფერი მაქვს
-დილამშვიდობის -ძლივს ამოვილუღლუღე ,ისევ ისე მემართება,ისევ ისე ვიბნევი,მრცხვენია და ვაფახუნებ თვალებს პატარა 15 წლის ბავშვივით არადა უკვე 26 ვარ რა მემართება ასე როგორ შეიზლება,მასთან რატომ მემართება ყველაფერი,მე ხომ ყოველთის შემიძლია თავის მოთოკვა და გრძნობების შენიღბვა მთლად უგულოდ არა მაგრამ ხომ შემიძლია. ხელები ისე მქონდა მოჭერილი საბანზე ,თიტქოს წუხელ არ ვუნახივარ შიშველი.მზერა რომ გადაიტანა თითებზე ხელები ახურებულ ლოყებზე მომადო და მომეფერა
-ქეთო სიგიჟემდე მიყვარხარ... შენც იგივეს გრძნობ და დავიჯერო ისეთი ცუდი ხასიათი მაქვს რომ კიდე უნდა გრცხვენოდეს ჩემი? შენ ჩემი პატარა ხარ,მხოლოდ ჩემი და დიდი მნიშვნელობა არ აქვს როდის დავასრულებთ წუხელ დაწყებულს, თუმცა ფხიზელსაც გამოგიჭერ სადმე- ეშმაკურად მიციმციმებს თვალებს და ისე მკოცნის სულ მავიწყდება ყველაფერი. ერთადერთია ვისაც შეუძლია ამაღელვოს და თავადვე დამამშვიდოს .ისე გააკეთოს ყველაფერი რომ სიმსვიდე მოვიპოვო
-მიყვარხარ...უზომოდ - ვჩურჩულებ ისევ და სახეზე ხელებს ვუსვამ ,იღიმის და ცხვირზე მკოცნის
-გავალ მე ქვემოთ ვიქნები ,ჩაიცვი და ჩამოდი - საწოიდან დგება სწრაფად იცვამს შარვალს ,ოთახის მეორე ბოლოში დაგდებულ პერანგს იღებს და ისევ მიხურს ლოყები ,ეცინება მოწყვეტილ ღილებს რომ ხედავს და ისე გადის . სწრაფად მოვაგროვე ჩემი ნივთები ,სააბაზანო ვიპოვე ცოტა გამოვფხიზლდი, თმა დავივარცხნე და ქვემოთ ჩავედი .მგონი აგარაკზე ვართ .
-მოვედი...წავიდეთ ხო? სამსახურში ვარ დღეს
-წავედით ... შენი მობილური რეკავდა და ავიღე - ისეთი სახით მიყურებდა გული გამიჩერდა სწრაფად გამოვართვი .ზურგი მაქცია და გავიდა.უკან მივყვებოდი სოსოს ზარები იყო შემოსული.შეტყობინებაც „ ქეთუშ,ლამაზო დღეს ვერ ვახერხებ მოსვლას და იქნებ ხვალ შევხვდეთ?“ იოანე ისე მიყურებდა სიტყვა ვერ ვუთხარი. კარი დაკეტა და მანქანაში ჩაჯდა,მეც გვერდით მივუჯექი ,საჭეს უჭერდა ხელებს ბოლოს დაამუხრუჭა და საჭეს ხელი დაარტყა
-რატო უნდა შეხვედროდი იმ ნაბიჭ.. როცა ჩემთან შესახვედრად ვერ ნახულობ დროს .ან რა უნდოდა და საერთოდ მიმართვის ფორმა რატომ აქვს ლამაზო , ამის უფლება რატომ აქვს
-ისევ ყვირი
-ამჯერად არ ვინანებ რადგან უკვე ყელში მაქ ამოსული და თუ არ მიპასუხებ გეფიცები გავგიჟდები
-გაგიჟდები,მიუვარდები და ცემ ხო? ისე ცემ რომ სასიკვდილოდ გაიმეტებ როგორც მაშინ გააკეთე. ისეთივე ველური და ცივსისხლიანი გახდები როგორც მაშინ იყავი? ისევე დაარტყამ დანას როგორც მაშინ? აი რატომ მეშინოდა შენი და რატომ მიყვარდი მაინც ვერ ვხვდები,ვერ ვიაზრებდი როგორ შეიძლებოდა მყვარებოდა შენნაირი ადამიანი მაგრამ მიყვარდი და ახლა როცა შეცვლილი ხარ მიჭირდა დაჯერება ,თურმე მოჩვენებითი იყო ყველაფერი
-მოიცა რა თქვი?
-მორჩა აღარ მინდა საერთოდ ლაპარაკი , მე ყველაფერი დიდი ხნის წინ დავივიწყე იმ გრძნობის გამო. ახლა წამიყვანე ან თავად წავალ
-დაივიწყე? რა დაივიწყე რაც არ გამიკეთებია არასდროს? ვინ გითხრა ეგ საიდან მოიტანე რომ ვინმე დავჭერი, ვცემე შეიძლება ბევრი გყავს ნანახი ვინც ვცემე მაგრამ მაგ ს... ხელი არ დამიკარებია და ვნანობ . დანა კიდე ცხოვრებაში არ გამომიყენებია და ახლა ამის ახსნა რომ მიწევს ამას რომ გეუბნები და გარწმუნებ რომ არაკაცი არ ვარ რომელიც თავს მსგავსად იცავს ან უარესი სხვას ესხმის თავს ყველაფერი ქრება იცი? შენ გგონია რომ ასეთი ვარ? გეშინია ...მეც არ მიკვირს საიდან გქონდა ამდენი შიშ თვალებში როცა მაშინ მხედავდი ,რატომ იწურებოდი საწყლად .გეგონა რამეს დაგიშავებდი ... გრძნობა ,სენი გრძNობა აღარაფერს ცვლის -ერთიანად იფეთქა იმედგაცურებას ვხედავდი მის თვალებში, ტკივილს დიდ ტკივილს რომლის მიზეზი ამჯერად მე ვიყავი. მეგონა გული გამიჩერდებოდა .როდემდე უნდა გაგრძელდეს ასე, ადრეც ასე იყო დილას ტკბილად ვსაუბრობდით საღამოს ვჩხუბობდით მერე ვერ გავძლებდი და ისევ ვურიგდებოდი . ისე სწრაფად მიდიოდა ფაქტობრივად სიტყვის თქმის დროც არ მქონდა. მანქანა სახლთან გამიჩერა არც კი შემოუხედავს
-იოანე მე... სიმართლე გითხარი
-სიმართლე რომ გგონია ეგ სწორედ მაგიტომ მოხდება რაც მოხდება ... გადადი გთხოვ სანამ მშვიდად ვარ და ვცდილობ შევინარჩუნო სიმშვიდე და არ გავხდე მართლა ეგენი ნაძირალლა -ისე მიყურებდა გული მეტკინა,თითქოს შიგნიდან რაღაც მღრღნიდა . მანქანიდან გადავედი , არ გაჩერებულაიმ წამსვე მოწყდა ადგილს და დიდი სიჩქარით წავიდა. წონასწორობა დამერღვა ,მეგონა წავიქცეოდი , სახლში ძლივს შევედი .კიბეს ვუახლოვდებოდი იქედან ჩემი ძმა რომ დაეშვა ,სადღაც გასვლას აპირებდა აშკარად მაგრამ ასე რომ დამინახა შედგა
-სად იყავი ქეთა? წუხელ იოანესთან ერთად არ წახვედი? რა გჭირს - თანდათან უკეთ აღიქვამდა ჩემს მდგომარეობას და ხმა ეცვლებოდა - იოანესთან იყავი? მიპასუხე- მხრებში მწვდა და ძლივს შეიკავა თავი ღრიალისგან
-გამიშვი გთხოვ ...- ჩემი ხმა ვერ ვიცანი.კიბეს ავუყევი,რამდენჯერმე მოვეჭიდე მოაჯირს თორემ დავგორდებოდი. საძინებელსი შევედი და კართან ჩავიკეცე. ტირილი დავიწყე, ცრემლები მდიოდა.ყველაფერი ერთად ტრიალებდა გონებაში, ისევ დავკარგე ...ისევ მე ვიყავი მიზეზი, დიდი ხნის წინ შევეჩვიე მის ხასიათს და ახლა დავკარგე ... მაგრამ ისე მელაპარაკა ,ის ახლა ისეთი სხვანაირია იქნებ არ იყო ისეთი მე როგორიც მეგონა, იქნებ ტყუილი იყო ყველა სოსოს ნათქვამი სიტყვა და უბრალოდ ჩემი ხელში ცაგდება უნდოდა და თავბრუს მახვევდა. ვერასდროს ვფიქრობდი მასთან ყოფნაზე მაგრამ მაინც არ მეშვებოდა, ზუსტად ვიცოდი რომ მასთან არაფერი მექნებოდა, ჩემი გული იოანეს ეკუთნოდა მაგრამ გვერდიდან არ მშორდებოდა მთელი ეს წლები ,ბოლოს რეაქციაც აღარ მქონდა ,თიტქოს არც არსებობდა, მისი ყოფნა არ ყოფნა არაფერს ცვლიდა ჩემთვის , მე მხოლოდ იოანე მინდოდა მაგრამ ის ხომ იყო იქ ,როგორც არ უნდა დამეიგნორებინა იყო და ბევრსაც ეგონა ჩემი შეყვარებული. სალომე ვერასდროს იტანდა, ალექსი არც ერეოდა ჩემს ცხოვრებაში და ეჭვი მაქ მასზე არაფერი იცოდა,არაასდროს ჩნდებოდა ჩემთან როცა ის იყო სადმე .
არ შემეძლო,აზრებს ვერ ვალაგებდი,ხალიჩაზე ვიწექი მოკეცილი და ვზლუქუნებდი. ყველაფერს ყოველთვის მე ვაფუჭებ ,ჩემი გაუაზრებელი ქცევით, ვერასდროს მოვიქცევი ისე როგორც საჭიროა ...
^^^
დილიდან ვცდილობდი ქეთოს გამხიარულებას,თავისუფლად რომ ეგრძნო თავი მიუხედავად იმისა რომ მისი სურვილით ვიწვოდი თავი შევიკავე და ქვემოთ ჩავედი. მისი ჩანთა მანქანაში იყო და ხმა გავიგე. დიდხანს რეკავდა,ვიფიქრე ალექსი იყო ,მეც არაფერი მითქვამს ,სად მქონდა მაგის დრო და აზრი .ამიტომ ავიღე და მისი სახე რომ დავინახე ეკრანზე თან ქეთოსთან ერთად სისხლი გამეყინა. ლამის შემომეფშვნა მობილური. ზარი გაწყდა და შეტყობინება მოვიდა . როგორ არ მინდოდა ამის გაკეთება მაგრამ უნდა წამეკითხა . ტექსტმა სულ ამშალა , უკვე ეჭიანობა კი არა ბრაზი იყო, თავმოყვარეობა მელახებოდა, არ მეუბნებოდა რაღაცას მიმალავდა და ეს მაგიჟებდა. ის ფაქტი მაგიჟებდა რომ მე არ მხვდებოდა, საქმეს ვტოვებდი საავადმყოფოში ვაკითხავდი ერთხელ მაინც რომ მეკოცნა და ის ამ დროს ახერხებდა ამ სირ.. შეხვედრას. ძლივს დავმშვიდიი, თავი როგორ მოვთოკე არ ვიცი. ქეთა არაფერს ამბობდა ,მეგონა მეტყოდა მაინც რამეს მაგრამ არა ისევ დუმდა. არასდროს მეუბნება სათქმელს, მე კი ყოველთვის გადმოვცემ ჩემს ემოციას რომ რამე გაუგებარი არ დარჩეს,არადა უსიტყვოდ უნდა ესმოდეს... ბოლოს ყველა აზრი ერთად მომაწვა, ბრაზმა მოიცვა მთელი არსება და ისევ მე დავიწყე საუბარი. გავვოგნდი, მოვკვდი იმ წამს როცა მითხრა რომ ის ნაბიჭ.. ვცემე, მერე დავჭერი უგულო ველურს შემადარა, ასეთიწ არმოდგენა ჰქონდა ჩემზე , მე მაშინაც არ ვიყავი ასეთი არასდროს არავინ მიმიყვანია სიკვდილის ზღვარზე,ყოველთვის უკიდურეს შემთხვევაში გადავდიოდი მუშტი კრივზე და ჩემი მეგობრებიც ასე იქცეოდნენ . ის კი მეუბნებოდა რომ ვიღაც დავჭერი , დანით რაც ყველაზე დიდი სიმდაბლედ, ყველაზე დიდ არაკაცობად მიმაჩნია . მკლავდა ის ფაქტი რომ მას არ შეეძლო ჩემი ნამდვილი სახის დანახვა. ჩემთვსი ნდობა იყო მტავარი ყოველთვის ,ყველა ურთიერთობაში და მითუმეტეს ქალთან რომელთან მთელი ცხოვრების გატარებას ვაპრებდი და მეგონა რომ სათქმელი და გასარჩევიც არარაფერი იყო. ქალი რომელიც ჩემი უნდა გამეხადა, მიჩნეული მყავდა კიდეც ჩემად არ მენდობოდა. სხრულიად სხვა ვეგონე და ამასთან ამბობდა რომ ყველაფრის მიუხედავად ვუყვარდი? არ ვიცი,ვერ აღვწერ იმ წამს რას ვგრძნობდი . არც ის ვიცოდი სად უნდა წავსულიყავი .სახლში ლიზა იქნებოდა და მის განერვიულებას ყველაფერი მერჩივნა,მამასაც ვერ დავენახებოდი ასეთ მდგომარეობაში. აკო არ იყო თავისი პრობლემები აქვს მოსაგვარებელი, არღვლიანტან მისვლას და ნიაკოს განერვიულებას სიკვდილი მირჩევნია. ვიცი წუხელ ლიკუნა ვაკოსთან დარჩებოდა და ახლა ვერ დავადგებოდი მოსიყვარულე წყვილს. მანანა მთაწმინდაზე გავაჩერე, საჭეს დავადე თავი და ბოლო ხმაზე ვიღრიალე . არც კი ვიცი რამდენ ხანს გამოვცემდი არაადამიანურ ხმას,ბოლოს დავიცალე და მოვდუნდი . თავი მისკდებოდა, სუნთქვაც კი მიწირდა,მეგონა ვიღაც ცდილობდა გულის ამოგლეჯვას ...
მობილურის ხმა ჩამესმა ,უკვე იმდენჯერ დამირეკა გავიაზრე მეც და ინსტიქტურად ვუპასუხე
-იუშკა სად ხარ ? მარტო ვაგდივარ საცოდავად, ძმამაც კი არ ინება ჩემთან მოსვლა, ძლივს გადავედი ბინაში დაასრულეს ამ მუსებმა რემონტი და მოხვალ? თუ ქეტასთან ხარ - ერთი ამოსუნთქვთ მომაყარა ბათუმ - იოოო აქ ხარ შე ჩემა ? იოანე კარგად ხარ ბიჯო?
-მისამართი მომწერე - ვუთხარი და გავუთიშე. წამში მომივიდა შეტყობინება და იქეთ წავედი. მეოთხე სართულზე ავედი დიდი ხის კარის წინ იდგა ბათუ
-რა გჭირს შე ჩემა მშვიდობაა?
-დასალევი გაქ? ახალსახლობას გილოცავ - უცებ მივაყოლე და შევაბიჯე ბინაში. პირდაპრ დივანზე დავეხეთქე ყველგან ყუთები ეწყო , ერთ-ერთიდან არყის ბოთლი ამოიღო ,მეორეში ჭიქები იპოვა და მაგიდაზე დადო. ბოთლი რო მივიყუდე წაუსტვინა
-ასე ცუდადაა საქმე? გამოვიცნო? ქეთასთან იჩხუბე .. წუხელ არ შეურიგდი? აბა იმ წვეულებაზე შევურიგდებიო?
-შევრიგდით ...დილით იმ ნაბიჭვა... დაურეკა მერე მოწერა დღეს ვერ შეგხვდები მე არ მცალია ხვალ შევხვდეთ ლამაზოო... ვეღარ მოვითმინე და რო ვკითხე ასე მითხრა ისევ წახვალ და სასიკვდილოდ ცემო? თურმე მე დამირტყია დანა და სასიკვდილოდ გამიმეტებია ის ..მე მაგის დ... შე.. ნეტა მართლა მეცემა
-დამშვიდდი ერთ წამს და ჩამოვყალიბდეთ ანუ ჰგონია რო მისი მოკვლა გინდოდა? ასეთს გიცნობს? ღადავია? შენ და დანა? ახლა რას აპირებ
-ჩემ ადგილას რას იზავდი
-დაშორდი? აუუ ჩემი იმ ნაბოზ... ნაჩალიჩებია ხედავ? ამდენი ხანი აბრუებდა ალბათ შენზე ლეგენდებით, რაღაც საზიზღრობებს უყვებოდა გოგოს
-აღარ ვიცი .. არ ვიცი როგორ გავძლებ მაგრამ ვერც მასთან ვიქნები .ქალთან რომელსაც ჰგონია რო ასეთი ვარ თან მარტო ეგ არ არის აშკარად ჰგონია ვთამაშობ. გესმის რას ვამბობ? ჰგონია რომ რეალურად ვიღაც ნაბიჭვ.. რომელსაც შეუძლია ვიღაც მოკლას, დაასახიჩროს საშინელება ჩაიდინოს .ალბათ ისიც ჰგონია რო შემიძლია მასაც რამე დავუშაო ... როგორ უნდა ვიყო ქალთან რომელიც არ მიცნობს, არ მენდობა და სულ სხვა ვგონივარ
-მართლა არ ვიცი რა გითხრა. გაძლებას გისურვებ და ერთი ვიცი იმ ნაბიჭვ... დედა უნდა ვუტ.. ქეთას ფიქრის საშუალება უნდა ჰქონდეს და გაიგოს სინამდვილეში რა ნაძირალაა ის მისი სოსო
-მაგ სიამოვნებას როგორ მოვიკლებ, მაგის ძვლები თუ არ ცავამტვრიე და სისხლი არ ვადინე რა გამაჩერებს
-ეს ქალები შეგვიწირავენ !
-შეგვიწირავენ? გუშინ ასე არ ფიქრობდი და ახლა უკვე შენც?
-დამანებე ერთი თავი ვიღაც გადარეულს გადავეყარე რო დავინახე მეთქი დავკერავთქო ისეთი ქალია გული გამიჩერდა , აფთარი ვიღაც იმენა მიმასვა ტო .როგორ მიყურებდა იცი? ჭიაყელა მეგონა თავი რომელსაც ფეხს დააბიჯებენ
-არ არსებობს! ვინ იყო?
-მე რა ვიცი არ გამიგია
-მერე
-რა მერე ... ჯანდაბაში წასულა ქალების მეტი რა არი მარა კაი კი იქნებოდა მაგის გასინჯვა იმენა ბომბა იყო
-სად ნახე?
-ბიძაჩემთან ვიყავი კომპანიაში და იქ იყო ...
-ანუ იქ მუშაობს?
-არა არ იყო სამუშაო ფორმაში აშკარად ძაან ისე იყო თავისუფლად შორტში და მაისურში . ალბათ რომელიმე თანამშრომლის ნაცნობია .. რა ტუჩები ჰქონდა ტო. დამანებე თავი არ ამეკვიატოს თორე ვიპოვნი და გავება შეიძლება მაგრად ,საშიშია ლამაზი ქალი და თან ჭკვიანი უკვე ნაღმია
ცოტა ხნით სიჩუმემ დაისადგურა. აღარ მინდოდა მეტი დამელია. ცოტა შემთვრალი ვიყავი და მყოფნიდა. პირველი ტალღა გადავლახე ..ჯერ ჯერობით აღარ შემომიტევდა. სახლი სევათვალიერე ,გემოვნებიანი ბიჭია რა
-როდის ამოლაგდები ნორმალურად
-რა ვიცი დღეს დავიწყებ ალბათ. ბერდომ ვერ გადმოვალ მე შენთანო ,იოანე არ გამომაგდებს და შენნაირ გიჟთან ცხოვრებას ის შევაწუხო მირჩევნიაო
-რა შემაწუხოს , იქ თუ ურჩევნია იყოს სულ . ისე სულ არ გგავს ტო როგორი მშვიდია
-დამანებე ერთი თავი ,მეშინია ხანდახან ტო .ისეთი უემოციოა, ქალი მაგასთან მე არ მინახია ოცისაა უკვე და მგონი არც იცის სექ.. რა ხილია . ხანდახან ვეუბნები ბიჭები თუ მოგწონს მითხარი სევეგუები მაინც მაგ ამბავსთქო და მერე ისე მიბღვერს და ხანდაბხან მიგებს ფეხ ქვეშ ვივიწყებ მაგ აზრს
-გადარეული ხარ
-გადარეული მეზახე შენ და ეგეთი ხე მე მეორე არ მინახავს. ემოცია არააქ ტო . რა ეშველება არ ვიცი. ისე მთლად ეკონომისტობაა მაგის საქმე დაჯდება და უყურებს იმ თავის რიცხვებს . უინტერესო ცხოვრება არ მინდა ჰქონდეს მარა რა ვიცი ... ამატკივა თავი . ერთი კაი ცეცხლი გოგო უნდა მაგას
-საშიშიაო აბა?
-ჩემთვისაა საშიში თორე მაგას ისევ თავისნაირი თუ შეხვდა ხო დავიღუპეთ-გაჩუმდა ,ცოტა ხანს მიყურებდა- მართლა არ შეურიგდები?
-ამჯერად მე არაფერ შუაში ვარ ... სულ ცოტაც კი არ მაქვს დანაშაული პირველი ნაბიჯი რომ გადავდგა და დავივიწყო ყველაფერი. ასე რომ არა! თუ ნამდვილად გვიწერია ერთად ყოფნა და ვუყვარვარ იღონებს რამეს
-ვერ გცნობ
-ვერც მე ვცნობ ამ წამს ჩემს თავს .. მგონი მესიზმრება . მწყობრიდან გამოვყავარ, ისე შეუძლია შემიცვალოს ხასიათი მგონი არც აკეთებს არაფერს , თვითკონტროლს მიკარგავს
-ეგაა სიყვარულიო ასე ამბობენ-სავარძელზე გადაწვა და თვალები დახუჭა- მაინც რა ლამაზი იყო ის აფთარი .. საოცარი ყავისფერი თვალები ჰქონდა -გამეცინა. მივხვდი იპოვნიდა იმ გოგოს და მალე გაებმებოდა ბათუც სიყვარულის ბადეში,რომლისგან თავის დაღწევაც ძნელი და მტკივნეულია.
^^^
სალომეს წვეულებამ სხვა მხრივ მაგრად ჩაიარა .ყველა მაგრად გაერთო, განსაკუთრებით იუბილარი ბრწყინავდა.
„ლიზა „
გუშინ ნამდვილად მოვახერხე დაჩის მოხიბვლა,თუმცა რაღა მოხიბვლა ის ხო ისედაც გიჟდება ჩემზე. ფაქტობრივად არც გვითქვამს ერთმანეთისთვის სიტყვა „მიყვარხარ“ .სულაც არაა საჭირო,კარგად ვიცით რომ მე მისი ვარ ის კი ჩემი.
ვგრძნობ ეჭვიანობა გამაგიჟებს, დროა ბრჭყალები გამოვაჩინო თორემ ჩემს ტკბილ ბიჭს მომტაცებენ. ისე უყურებდა რამდენიმე გოგო მინდოდა მივსულიყავი და თმებით მეთრია ყველა ,ის კი ხვდება და ტუჩის კუთხეს ტეხავს. საზიზრარია, ნამდვილი მაიმუნი .უყვარს როცა გაბრაზებულს მიყურებს,მერე უფრო ტკბილ ხარო მეუბნება. ასეა თუ ისე აშკარად ვიეჭვიანე და მივხვდი რას გრძნობს როცა ბიჭები იჩენენ ყურადღებას ჩემს მიმმართ.
იოანე წვეულებდიანა დრე წავიდა, ქეთაც არ იყო დასკვნაც მშვენიერი გამოვიტანეთ მე და სალიომ“ერთად წავიდნენ“
დაჩიმ სახლში მიმიყვანა , მისაღებში რომ შევედით მამა დაგვხვდა . ისევ ისე უბღვერს დაჩის ,მაგრამ არაფერს ეუბნება. დაჩიმ შუბლზე მაკოცა და წავიდა.
დღეს დილიდან ვერ ვიგებ რა ხდება, დაჩის არ სცალია და ვერ მოვა საღამომდე. იოანეს ველოდები მაგრამ არ ჩანს, არც მპასუხობს მობლურზე. სალომეს ველაპარაკე და არაფერი იცის. სკოლაში სიარულს ვიწყებ ხვალიდან. მომზადებაც უნდა განვაახლო თორემ ჩამოვრჩი პროგრამას. ბერდომ კიდე მეცადინეობას გაძლიერებულად დავიწყებთ შენ არ იდარდო მაგაზეო და დავმშვიდდი.
ბერდო ძალიან კარგი ბიჭია,სულ არ ჰგავს გადარეულ ბათუს. ძალიან მშვიდი და გაწონასწორებულია, ისეთი რომ შეხედავ და იცი რომ შეგიძლია ენდო . არ ვიცი ჩემი წარმოდგენა მასზე ყოველ მხრივ დადებითია,სულაც არ არის უხეში, მაგრამ არც ძალიან თბილია . იცის ვისთან როგორ უნდა მოიქცეს. უნიში იყო, შუადღეს მოვიდა და სამზარეულოში შევიდა ,მეც გავყევი .ვითომ ვიცი რამის მომზადება
-როგორ ხარ?
-კარგად შენ?
-როგორ ცაიარა გუშინდელმა წვეულებამ
-არაჩვეულებრივად, ჩემმა გოგომ ყველაფერი მაგრად დაგეგმა ,ცუდად არაფერი გამსოდის სალოს
-აა ეგ ალექსის და ქეთოს და არის ხო?
- კი ეგ არის ... გაგაცნობ მერე. - დავსკუპდი და ვუყურებდი - მაპატიე შენ რო ამზადებ,ცუდი მასწპინძელი ვარ მაგრამ ჩემს მომზადებულს ვერ გაჭმევ ხო არ მოგკლავ
-არ იდარდო შენ მაგაზე. მვხედავ მე ...ისე რეზი სად არის?
-წუხელ გაქრა სადღაც ეგ და ბიჭები ერთად არიან.. ისა უნიში რომელ კურსზე ხარ? ეკონომიკაზე სწავლობ ხო?
-ხო. მესამეზე ვარ - კვერცხი შეიწვა, სოსისი მოიხარშა, საწებელი გამოიღო დაჯდა და მიირთვა.
მე კი დაჩის ველაპარაკე , მერე საძინებელში ავედი, ხერხემალი მტკიოდა და დავწექი. ბერდომ დამიკაკუნა
-შეიძლება?
-კი შემო - წამოვჯექი . ხელში წიგნები ეჭირა
-გახსოვს შევთანხმდით რო დავიწყებდით მეცადინეობას. თან უკვე საკმაოდ გავიდა დრო და...
-კი დავიწყოთ მე არ მაქ პრობლემა როცა შენ გეცლება..
ასე დავიწყეთ , ვიჯექით მაგიდასთან .ჯერ მეკითხებოდა ვპასუხობდი, მოეწონა შემაქო კიდეც . მერე რაღაც მაგალითები მომცა გასაკეთებლად თვითონ იჯდა სავარძელზე და ფანქრით რაღაცას ხატავდა ფურცელზე . ვერ მოვთმინე და გადავხედე . თურმე ფანჯრიდან იყურებოდა და ხედს ხატავდა
-ვაუუ ...ლამაზია. კარგად გამოგდის
-მამშვიდებს,.. დროის კარგი გასაყვანია დიდი არაფერი. დაასრულე შენ?
-კი აი ნახე ...
-ეს თემა მარტივია ..მალე მოვილევთ დღესვე მინდა ეს თავი დავასრულოთ . გადახედე პროგრამას და რომელშიც ეჭვი გეპარება იმის ამოცანებს მოგცემ. აზრი არააქ დამიჯერე ამათ ყველას გაკეთებას
-კარგი ... - ლეპტოპი გავხსენიდ ა თავში პირველ ჩამონათვალს დავაკვირდი. ის კი წიგნში ნიშნავდა ნომრებს რომელიც უნდა გამეკეთებინა. არა ერთ წიგნში და მაინც ბევრი გამოდიოდა ,მაგრამ არ ვაპირებ წუწუნს.
უკვე დიდი ხნის დაწყებული გვქონდა. წვენიც კი ამომიტანა ერთხელ, არ გადაიღალოო . სავარძელში იჯდა ისევ და წიგნში ეძებდა მაგალითებს სანამ მე ვწერდი . ქარბორბალა რომ შემოვარდა
-ჩემო სიცოცხლევ და სუნთქვავ..როგორ ხარ? ხომ არ მოიწყინე უჩემოდ ჩემო კარამელო , შოკოლადო? - კარი შემოგლიჯა სალომემ და დამეტაკა. რომ ჩამკოცნა და ლამის ჩაუჯდა კალაში თვალებგაფართოებულ ბერდოს მერე მიხვდა მარტო რო არ ვიყავი- შოკოლადის ფილავ ეს ვინ არის? დაჩი სად სუნტქავს ამ დროს ვიღაც ბიჭი რომ გყავს ოთახში?
-უკაცრავად ლოგიკის დედოფალო დასკვნის გამოტანაში შეცდით- ღმერთო ჩემო , ბერდო როგორ გამოიწვიე სალომე. ეს რა შარში გაყავი თავი. სალომე უცებ დაიხარა, სავარზლის სახელურებს დაეყრდნო ისე ახლოს იყო მეთქი კოცნისთქო , ბერდოს რეაგირება არ ჰქონია, ნუ მე რაც დავინახე და ისე რა ვიცი
-შენ ვინ ხარ ბიჭი უინტერესო გამომეტყველებით და წიგნით ხელში
-აშკარად უინტერესო გამომეტყველება მაქვს იმიტომ მაკვირდებით ასე ახლოდან თუ მხედველობის პრობლემა გაქვთ -ისევ ეს მშვიდი ტონი , ცინიზმით გაჟღენთილი. სალომე ისე გაწითლდა მეგონა იფეთქებდა
-ლიზა ვინ არის ეს?- ზურგი აქცია და მე შემომხედა
-ბერდია ...ჩემი
-ვინ? ახლა მესმის ასეთი გაწამებული სახე რატომ აქვს, ასეთი სახელით რომ იმოძრავებ ახალგაზრდა ბიჭი ცხოვრება თავისთავად გაწამებული გაქვს
-უტვინობა და ქარაფშუტობა უფრო გაწამებულს ხდის ადამიანს- ისევ ეს შესაშური სმშვიდე.უკვე აღარც უყურებდა. რვეულში ამოწერა ნომრები და კალამი დადო. სალომე კი მის სიტყვებს ხარშავდა გონებაში და სიტყვა რომ უნდა ეთქვა გავაჩერე
-სალო .. ერთ წამს გამოდი საქმე მაქვს - უცებ ცავკიდე ხელი და გავათრიე.
-ეს ხისთავიანი ვინ არის... მე მიწოდა უტვინო და ქარაფშუტა? ბერდო თუ ბადრი როგორ გამიბედა არა უბრალოდ ეს ვინაა ეს უემოციო. ნერვი ვერ შევუტოკე
-დამშვიდდი რა.. ის იოს მეგობარია. მათემატიკის მომზადებაში მეხმარება. ჩვენთან იცხოვრებს
-მათემატიკას და უნარებს ეს გასწავლის? მასწია ანუ? აქამდე ვერ მითხარი გოგო? აქ ცხოვრობს ხო? რომელია მისი ოთახი
-რა რაში გაინტერესებს
-შენთან ვერ მიმიღებ ცოტა ხნით? თმცა არა უკეთესი იდეა მაქვს. გაკვეთილებზე დაგესწრები . დროზე მიდი უთხარი რომ სხვაგან ვერ წავალ და იქ ვიჯდები ჩემთვის
-გაგიჟდი? იცოდ..- სიტყვა არ მქონდა ნათქვამი . თეძოს რხევით დაბრუნდა ოთახში და მეც უკან შევყევი აბა რა მექნა. მაგიდაზე იყო სემოსკუპული , ხელისგულებით ეყრდნობოდა ხის ზედაპირს და უტიფრად უყურებდა ბერდოს.
-წიგნზე დაჯექით ...
-უფს უკაცრავად- გვერდით გადაიწია წიგნი გამოაძვრონა ,მერე გადაიხარა და ფეხზე დაუდო წიგნი - აი ინებეთ ბატონო ბადრია
-სალომე!
-რა? შემეშალა? უი ხო ბერდო მასწ
-ლიზა სად გავჩერდით?- ვაიმე ეს ბიჭი შეიწირავს სალომეს. როგორ დააიგნორა ღმერთო, გამილურჯდა ბრაზისგან დაქალი. არაფერმა გაჭრა , ყურადღებას არ აქცევდა სალომეს. როგორც კი დავასრულეთ ის ნაწილი რაც გეგმაში ჰქონდა. წიგნი დახურა და მაგიდაზე დადო- შეგიძლია დაისვენო. თუმცა მეეჭვება ამან გადროვოს მშიდად ყოფნა- სალომეს წამით გადახედა და გავიდა.
-მოვკლავ! ეს გორილა, ეს უტვინო ნეარდენტალელი, როგორ ეს როგორ გამიბედა. ზედაც არ შემომხედა გოგო. დამაიგნორა ვაფშე ვითომ არ ვიყავი .ვინ მე? დავიჯერო ახლა საერთოდ არ მოვეწონე? ვინ ჯანდაბაა რომ ვერ გავაღიზიანე ვერანაირად
-დამეხვა თავბრუ გაჩერდი. ფეხი მაინც არ გტკივა?
-გოგო! შენ აზრზე ხარ?
-სალომე !
--ხო ზუსტად მე სალომე მაყაშვილი დამაიგნორა მაგ ვითომ მასწავლებელმა .ეგ იდიოტი, ეგ პრიმატი ეგ - შემოტრიალდა და გაჩუმდა ,ცვხირით შეასკდა ბერდოს განიერ მკერდს.მგონი ენა გადაყლაპა.ის გაცოფებული ,დაჭრილი ნადირივით დაჰყურებდა ზემდოან ჩემს გაჩხიკულ დაქალს , სალომე ცოტა ხნით ასე იდგა ალბათ იაზრებდა ყველაფერს. მერე უკან დაიხია,რაღაცნაირად შეაბარბაცა,მაგრამ თავი დაიჭირა
-ბერდო რამე მოხდა?- უცებ ჩავერიე და დაქალს გადავეფარე
-ბათუ გეპატიჟება თავისთან... იოანეც იქ არის!
-წამოვალ..აუცილებლად მისამართი მიტხარი კაი?
-მე წაგიყვან.ქვემოთ ვიქნები. შეეცადე მალე ჩამოხვიდე- ისე იყო გაბრაზებული ცემთანაც კი ევრ დაათბო ხმა. გამომეტყველება მეტად კუშტი გაუხდა და სწრაფად გავიდა ოთახიდან
-ეს რა იყო ..მეგონა მომკლავდა ისე შემომხედა. თავბრუმეხვევა რა სუნამოს ისხამს ასეთს. ერთი ფლაკონი გადაივლო? არა კი მიღიტინებდა ცხვირში თავიდანვე , მაგრამ ახლა რო შევასკდი მგონი აღარ ქრება
-არ წამოხვალ შენ? ბიჭებიც მოვლენ იქ .თან საღამოა უკვე
-სად წამოვიდე ვინაა ბათუ
-ბერდოს ძმა
-რა სახელებია რა ხდება ..ანუ ძმა? ჰმ ძმა თუა იქ დარჩება?
-არამგონია
-ვერ გავიგე საერთოდ მასწავლებლად რა პონტშია
-აუ სალომე ნუ გამაგიჟებ მეხმარება სირცხვილია რო მეხმარება?
-თუ გინდა ფულს უხდიდე ,პრობლემა არაა მაინც რა სისულელეა მაგრამ ისეთი ტიპია რა ვიცი ... შემეშვი ერთი გაბრაზებული ვარ.სანამ არ გადავრევ მანამ ვერ მოვისვენებ. ამ სანატრელი სიმშვიდიდან ჩემამდე უნდა მოვიყვანო
-რა შენამდე
-ანუ სიგიჟემდე - გაიკრიჭა და კარადა გამოხსნა
-რას აკეთებ?
-ასე ჯინსით ხო არ წამოვალ..კაბას გადავიცვამ. თან სტუმრები იქნებიან,იქნებ ვინმე კარგი ბჭიც იყოს .მე დავდივარ მარტო ყველას გყავთ შეყვარებულები,იცი როგორ მარტოსულად ვგრძნობდი თავს? პალატასი ყველას აკითხავდა შეყვარებული,ეფერებოდა კოცნიდა მე კიდე ვიწექი საცოდავად.-მე გოგონებს ვურეკავდი და გაიგეს იმის წუწუნი
-ოჰ ქალბატონო ჩვენ ნაზები და საყვარლები ვართ და ვუყვარვართ ბიწებს შენ კიდე ვინ უნდა შეაბა თუ გადარევ ვინმეს თორე
-საზიზღარო არსებავ. როგორ მიბედავ თქვეი ბიჭები იქეთ გაბავდნენ თორე თქვენ რო მოგწონებოდათ მარტო ძაან დაკერავდით
-ოხ შენ ხო მყავხარ დიდოსტატი
-გინდათ ისეთ ბიჭს დავკერავ რომელსაც საერთოდ არ მოვწონვარ, რომელიც საერთოდ არ გავს თქვენს ცანცარა ბჭებს და დიდი უჟმური ვინმეა
-ამორჩეული გყავს უკვე?
_შენ რა გინდა ,მოდი შევთანხმდეთ-მობილური გამომგლიჯდა გახარებულმა- მე თუ სევასრულებ სიტყვას პარიზის საგზურს მიყიდით ყველანი მთელი სადაქალო თუ არადა მე გიყიდით ყველას ერთად .აშკარად თქვენთვის უფრო მომგებიანია არა?
-თანახმა ვართ ... ობიექტს როდის ვნახავთ?
-არ ვიცი მოიფიქრებ მაგას...კაი წავედი ახლა მეჩქარება
-გაგიჟდი ხო/ ადამიანზე რომ ლაპარაკობ იაზრებ? ასე ბავშვივით როგორ იქცევი . არ გააკეთო რა არაფერი ბერდო კარგი ბიჭია და ნუ აურევ ცხოვრებას ტყუილად.
-მადროვე რა რას ვაკეთებ ისეთს ცოტას ვიხალისებ- ყურიც არ მათხოვა.კიბეებს ჩაუყვა და პირდაპირ ჩასკუპდა მანქანაში.მეც მივყევი უკან და დავჯექი. ბერდო საჭესთან იჯდა და უკან მსხდომს უყურებდა
-სალომეც წამოვა ... მე მარტო ხო არ ვიქნები გოგო .თუ წინააღმდეგი არ ხარ
-ჩემთვის სულ ერთია