დილით ტელეფონის ზარმა გამომაფხიზლა -უღიმღამოთ ვუპასუხე-ალოოო-როგორ ხარ ძილის გუდა? -ნიკა?-კი მე გახლავართ რა იყო ლოგინიდან გადმოგაგდეს? სიცილი- შენ რა აქამდე გეძინა შუადღის 3 სათია! -უიი (დუმილი. კინაღამ წამომცდა შენ ხარ ამ ყველაფრის მიზეზი მეთქი) ხმაც ისეთივე მომხიბვლელი ჰქონდა როგორც თავადა. სიჩუმე ნიკამ დარღვია:-დღეს ლეო და თაკო სიღნარში მიდიან და ვიფიქრე იქნებ ჩენც წავსულიყავით? -ჩვენ რა მურმანის ეკლის როლი უნდა შევასრულოთ? და გადავიხარხარე. მასაც გაეცინა .-ეგ არც მიფიქრია უბრალოდ შენთან ერთად მინდა დღევანდელი დღე გავატარო. ნახევარ საათში გამოგივლი... ისეთი მომხიბვლელი აღარ იყო თორემ, ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ გაიცინა და ტელეფონი გათიშა. იდიოტიი მივაძახე და ლოგინიდან საჩქაროთ წამოხტი.ცისფერი მაისური, შავი ჯინსი ამოვიცვი ფეზე კი ბოტასები ამოვიცვი. ახლაღა გავაცნობიერე თუ რას ვაკეთებდი და ჩემ თავზე გავბრაზდი. როდის იყო ვინმეს დაძახილზე ეგრევე გარბოდი?... ასეთ დიალოგში ვიყავი ჩემ თავთანა, თაკომ რომ დარეკა: -ანუ რას შვრები ემზადები? შენ რაღა იცი?- კაი რა დღეს ყველაფერს მომიყვები!-გიჟი ხარ გიჟი .-მე კი არ შენ ხარ გიჟი გადარიე საწყალი, კაციი ასეთი რა უყავიი რაა? ლეოს უთხრა, ასეთ გოგოს ჯერ არ შევხვედრივარ, რაღაც უცნაური მემართებაო.- ჯერ სად ხართქოო ?! -კაი წავედი , 15 წუთში შენთან ვართ და არ გვალოდინი ქვევით დაგვხვდი...
- ჩემი დაკარგული გვრიტები როგორ არიანოოო? -ჩემი სპორცმენკა გოგო და მაგრად ჩავეხუტნენ ორივე. ჩემი თვალები მხოლოდ მას ეძებდნენ ,ეს არ გამოპარვია ლეოს. -არ იდარდო შენი პრინცი გზად გველოდება.- საზიზღაროო.- მოგწონს ხო? გაები ჩიტო მახეში? -შენ რა სულ გადაირიეერა დროს მოწონება ორჯერ ვნახე! გაბრაზებულმა ვუპასუხე.- ნიკა კარგი ადამინია, თუ აწყობთ ურთიერთობას გამიხარდება. 26 წლისა ჩემნაირათ კი არ უქრის თავსში. აი შენი რაინდიც ... (წამიერათ გაჩერებულ მანქანაში უცებ ჩაჯდა ნიკა.)- სალამი ყველას!
სიღნარში მალე ჩავედით, გზაში თაკოს და ლეოს არ გაუჩერებიათ პირი... ულამაზესი აღმოჩნდა იქაურობა ომდენი ვიარეთ ფეხით რომ ბოლოს ნაბიჯებს ძლივს ვადგამიდით. თაკო აწუწუნდა მშიამ, ისეთი თვალებით უყურებდა ლეოს ალბათ მალე რომ არ მოგვეძებნა მყუდრო და წყნარი ადგილი, ყველას ერთიანად შეგვჭამდა ... საღამოს ბინდი წვებოდა უკვე ,მყოდრო რესტორანი რომ ვიპოვეთ ღია ცის ქვეშ. აღფრთოვანებული ვიყავი დღევანდელი დღით უამრავი ფოტო გადავიღეთ.ახლა მე და თაკო ვიჯექით შეკვეთის მოლოდინში და სურათებს ვათვალიერებდით და რეპლიკებს ვისროდით.ჩვენი ხმა მუსიკის მშვიდმა ჰანგებმა შეცვალა... - ვიცეკვოთ ხელი გამომიწოდა ნიკამ! პასუხის თქმა არვინ დამაცალა ისე წამომაგდეს სკამიდან. ხელები ნაზად შემოხვია წელზე ჩემი ხელები თავის მხრებზე მოათავსა და ავყევით ყარმონიულად მუსიკას.- მინდა აქ კიდევ ბევრჯერ ჩამოვიდე შენთან ერთად! მინდა ეს ჩვენი სიყვარულის ქალაქი იყოს ! მიყვარხარ ანუკიი და მაგრათ მიმიხუტა. ალბათ გაგიკვირდებათ , ახლა ამ სიტყვის გაგონება გულზე ეკალივით მომხვდა. მისგან თავი გავინთავისუფლე და გარეთ გავიქეცი. გავრბოდი და არ ვიცოდი სად, მინდოდა არსდროს გავჩერებულიყავი. ცრემლებმა თავის გზა მონახეს და იქვე ბარდიულზე ჩამოვჯექი.პირველად ვიყავი ასე გაურკვეველ სიტუაიაში :პირველად მოვუშვი ასე ახლოს!პირველად წამოვიდა ჩემში ემოციების ზღვა! ეს სიტყვები ალბატ ბევრს გააბედნიერებდა, მაგრამ არა მე. იქენებ ეს იმიტომ ხდებოდა რომ მეც სწორედ იმავეს ვგრძნობდი და სწორედ ამის მეშინოდა... მიჭირდა ადამინის ნდობა, თანაც ადამინის რომელიც, ბოლო სამი წელი ინგლისში ცხოვრობდა. გოგოებისგან განებივრებული სიმპატიური ბიჭი მეუბნებოდა რომ ვუყვარდი! როდის მოასწრო კი მარა ?ნუთუ ასეც შეიძლება მოვიდეს ეს გრძნობა? და მე! მე რა მემართება ?რა მჭირს როცა მას ვხედავ ? მინდა ჩავეხუტო და არსად გავუშვა, ვიყვირო რომ ჩემია მარტო ჩემიიი...ახლა ვიგრძენი რომ სულ მარტო ვიყავი და უკუნეთი სიბნელე გამეფებულიყო ჩემს ირგვლივ... არ მინდოდა მეჩქარა და შემდეგ მენანა ეს საქციელი. ამ ფიქრებიდან ნიკას განწირულმა ხმამ გამომიყვანა ჩემ სახელს იძახდა... ცრემლები შევიმშრალე და ბუჩქების უკნიდან გამოვძვერი ... გიჯივით სცემდა ბოლთას და ჩემს სახელს ყვიროდა....- რა გაყვირებს ტყეში ხარ? -შენ რა სულ გადაირიეე ხელებო მხარზე მომკიდა და შემანჯღრია რამის გადავირიე 40 წუთია გეძებ...-ნუ გეშინია არც ისეთი პატარა ვარ, რომ დავიკარგო... ვუთხარი ირონიულად და იქვე სკამზე ჩამოვჯექი.- რა გჭირს ანუკი რა გითხარი ასეთი რომ ასეთი რეაქცია გქონდა? მე ვდუმდი...ცრმლებმა ისევ თავისით იპოვეს გზა...- გასაგებია დავაგვიანე,შენ სხვა გიყვარს ? ბოდიში! ეს რომ მცოდნოდა ,ხმასაც არ ამოვიღებდი.. ჩაიმუხლა მერე წამოდგა გამწარებულმა მუშტი სკამ დარტყაა (ჩემ წინ იდგა უსუსური პატრა ბავშვი შეშლილი სახით) და წავიდა...მალევე მოვეგე გონს და უკან გავყევი.- ნიკა მომისმინე შენ რაღაც არსწორედ გაიგე;- მე ,მე გავიგე რამე არსწორად? გუშინ არაჩვეულებრივი საღამო გავტარეთ , დღესც და ერთი სიტყვის გაგებამ რატომ შეგცვალა არ ვიცი, რა გავაკეთე არასწორად!- მე არ ვარ არავიზე შეყვარებული, არც არვინ არსოდეს მყვარებია... (ავტირდი) მე არ მესმის, როგორ შეიძლება შეგიყვარდეს სამი ნახვის მერე ადამინიი შენ ხომ არც კი მიცნობ?- ღმერთო რა სულელი ხარ! (ახლოს მივიდა და ჩამეხუტა) მეც არ ვიცი რა მემართება, სულ შენ ხარ , ფიქრებში ქუჩაში,მანქანაში და მთლიანდ ჩემს გონებაში... ასეთი გულწფელი დიდი ხანია არ ვყოფილვარ. მიყვარხარ მთელი გულით ,მთელი არსებით და არსად გაგიშვებ. გესმის მარტო ჩემი ხარ ჩემი ! ( ხელში ამიყვანა და დამაბზრიალა). სიტყვებით ვერ გადმოქცემთ რა ხდებოდა იმ წუთებში ჩემში.უცებ გაქრა გაბრაზება , მაგრათ ჩავეხუტე და , ვიგრძენი რომ მეც ზუსტად იგივე მჭირდა უბრალოდ გამოტყდომის მეშინოდა .არ ვიცოდი რა ერქვა ამ გრძნობას, მაგრამ ვიცოდი რომ სწორედ ის იყო ის ერთადერთი.ძირს ნაზად დამსვა და ახლაღა შევამჩნიე რომ ცემლიანი ქონდა ჩემი ცისფერი თვალები.- შენ რა ტირი ? - სიხარულის ცრემლებია არ ვიცი როდის ვიყავი ბოლოს ასეთი ბედნიერი. მინდი ყველას გასაგონად ვიყვირო, რომ მიყვარს მსოფლიში ყველაზე ლამაზი,ნაზი არსება... ნაზად მოწმინდე ცრემლები და ჩემს ცისფერ თვალებზე ვაკოცე. ვიგრდზენი მისი მკლავები როგორ მაგრად შემომეჭდო, როგორ იპოვა მისმა ტუჩებმა ჩემი ტუჩები და როგორ გაჩერდა დროო უსასრულოდ. ტელეფონის აწკრიალმა უცებ მოვეგვიყვანა ორივე გონს და დავუბრუნდით რეალურ ყოფას...- ხო ლევან! კი ერთად ვართ და ყველაფერი რიგზეა. მალე მოვალთ არ ინერვიულო. ლაპარაკს რო მორჩა მაგრათ მიმიხუტა .მეც გავინაბე მის მკლავებში.აქამდე სად იყავი? ჩამჩურჩულა ყურში... ნელა მივუყვებოდით გზას და მენანებოდა ეს ადგილები დასატოვებლად .
ლევანი და თამო მანქანასთან იდგენენ რომ დაგვინახეს გაუხარდათ მიხვდნენ რაც ხდებოდა და სიხარულისგან ერთმანეთს ჩაეხუტნენ.ჩვენ გაგვეღიმაა მოფრინდა თქვენთანაც სიყვარულის ფერია გვრიტებოო?მოგვაძახა ლეომ... [center] ჩვენ მისი არც ერთი სიტყვა არ გაგვიგია ისე ჩავჯექით მანქანაში ტბილისამდე არ ერთ არ ამოგვიღია ხმა.ნიკა ხელზე მეფერებოდა მე მხარზე დავადე თავი და ემიციებისგან დაღლილს ჩამეძინაა....