როცა ყველაფერი დავასრულეთ დასაძინებლად წავედი,დედა და ქეთი რაღაცას უყურებდნენ ტელევიზორში.თორმეტ საათზე ვიღაცის ზარმა გამაღვიძა ტელეფონისთვის არც კი დამიხედია ისე ვუპასუხე.
-გისმენთ
-დაბადების დღეს გილოცავ მარიკუნა
-მადლობა დათო
-არაფრის,რა იყო გეძინა?
-ჰო
-კაი მიდი დაიძინე,ტკბილი ძილი
-მადლობა შენც
დათოს გავუთიშე თუ არაა დედამ დარეკა
-ხო დე რა იყო
-მისაღებში ჩამოდი მალე
შემეშინდა დედას ისეთი ხმა ქონდა უცებ გამოვფხიზლდი და ქვემოთ ჩავირბინეე,კიბის ბოლოს კახა იდგა ხელებ გაშლილი და ელოდბოდა როდის ჩავეხუტებოდი.დაბნეული რამდენიმე წუთი კიბეზე გავჩერდი,გონს რო მოვედი და მივხვდი რაც ხდებოდა კახასკენ გავიქეცი და ჩავეხუტე
-გილოცავ მა დაბადების დღეს
-აქ რა გინდა მამიკო
-შენს დაბადების დღეს ხო არ გამოვტოვებდი მამი
-ძალიან მიყვარხარ
მე და მამა კარგა ხანს ჩახუტებულები ვიდექით დედამ და ქეთიმ თავზე მაკოცეს ისე მომილოცეს დაბადების დღე მე მამიკოს არ ვშორდებოდი.გამის სამი საათი იყო როცა მე და ქეთი დასაძინებლად ავედით ოთახში და დავწექით.
დილით ადრე ავდექი მამა სავარძელში იჯდა და ტელევიზორს უყურებდა,მივედი და ყველაფერი ვუთხარი რაც ამ დღეებში გადამხდა თავს.რატომღაც მამას დათოს გაცნობა მოუნდა და ვუთხარი რომ დავპატიჟე ოჯახთან ერთად დღეს,მაგრამ იმედი არ მქონდა რომ მოვიდოდა.
შუადღისით მამამ მე და ქეთი სალონში წაგვიყვანა თმების და მანიკიაჟის გასაკეთებლად.სახლში რომ მოვედიტ კაბის ჩაცმაში დედა დამეხმარა გრძელი ფარფატა მუქი მწვანე კაბა მეცვა.
შვიდი საათისთვის ხალხმა ნელნელა მოსვლა დაიწყო,მოდიოდნენ ჩემი ანთესავები,ვითომ მეგობრები და კლასელები,გიო რომ მოვიდა ქეთის საერთოდ აღარც ვახსოვდი მგონი ერთად კარგად იყვნენ,ქეთი ბედნიერი ჩანდა მის გვერდით და მე ეს მიხაროდა.
მოგვიანებით დათოს მშობლები მოვიდნენ,თვალები დავაჭყიტე დათოს ვეძებდი,მაგრამ უშედეგოდ არ მოსულა მათთან ერთად
-ჩვენს გამო არ მოვიდა ხო მარ?
-არ ვიციი შეიძლებ არ ცალიაა.
-კაი მოდუნდი და გაერთე
-ჰო
ყოველი ზარის ხმაზე მე გავრბოდი,იმი იმედით რომ ჩემი მეგობარი მოვდიდიოდა მაგრამ არაა ის არ მოსულა.სტუმრები კარგა ხანს იყვნენ ვცეკვავდით და ვერთობოდით.მაინც რაღაცნაერად მჯეროდა ბოლო წუთამდე რომ მოვიდოდა.
სტუმრები ნელნელა იშლებოდნენ,ბოლოს დათოს მშობლები წავიდნენ და ჩემი მშობლები ხვალ საღამოს მათთან დაპატიჯეს შობის ერთად აღსაღნიშნავად.რათქმაუნდა მამაც დათანხმდა და წავიდნენ.როდესაც მიდიოდნენ დათოს დედა ჩამეხუტა და მითხრა
-ნუ ნერვიულობ მოვა
მის სიტყვებზე გამეღიმა და სტუმრები გავაცილეთ.მე და ქეთი დასაძინებლად წავედით.ოთახში შევედი თუ არა ისეთი დაღლილი ვიყავი საწოლზე დავემხე.უცებ ფანჯარაზე კაკუნი გავიგე და წამოვხტი ქეთის შეეშინდა ქვემოთ გაქცევას აპირებდა მაგრამ გავაჩერე.ფანჯარას მივუახლოვდი და გადავიხედე სამაშველო კიბეზე დათო მოცოცავდა გამეცინა და ფანჯარა გავუღე
-გილოცავ დაბადების დღეს
-მადლობა
-რა იყო ამ სახლს კარები არ აქ?
-არა ქეთი ტვინით ავადმყოფებისთვის არაა
-კარგი მე სააბაზანოში შევდივარ დაგტოვებტ
-აქ რა გინდა?
-არ უნდა მომელოცა დაბადების დღე
-რატომ არ მოხვედი?
-აქ ვარ მარი რა გჭირს?
-არაფერი
-მისმინე მე ქეთის დაკარგვა კი არ მწყინს,პირიქით მადლობელი ვარ ქეთსი რო შენნაერი მეგობარი მაპოვნინა.უბრალოდ გიორგისგან არ მოველოდი ამას
-ერთმანეთი უყავრთ დათო
-ვიცი ალბათ მეც გადამივლის ეს გაბრაზება
-იმედიაა.ძალიან დიდი მადლობა დათო რომ მოხვედი
-არაფრის
დათოს მოვეხვიე მაგრამ მალევე უკან დამწია
-შენ რა ჩემი საჩუქარი არ გაინტერესებს?
-აბაა მანახე
ქურტუკის ჯიბიდან პატარა ყუთი ამოირო და გახსნა, შიგ ოქროს კულონი იყო წარწერით just friends. დათომ თავისი ხელით გამიკეთა ზუსტად ასეტი კულონი თვითონაც ეკეთა ოღონც ცოტატი უხეში იყო,ეს კი საოცრად ნაზი და სადა იყო.
-მადლობაა,ძალიან ლამაზია
-ჩემი მეგობარივით
ამაზე გამეცინა და მოვეხვიე
-რა იცოდი რო მუქი მწვანე მიყვარდა?
-მე ხო ნათელმხილველი ვარ
-ნათელმხილველი კი არაა იდიოტი ხარ მოდი ჩემთან-დათო ჩამეხუტა და მერე უკან ჩაძვრა ფანჯრიდან და სახლში წავიდა.მე და ქეთიმ დავიძინეთ ხვალ ღამე შობა იყო და კიდე გვიანობამდე მოგვიწევდა გათენება ოღონც დათოს სახლში.