მე ნინა გაბუნია ვარ, თბილისელი, 16 წლის,არც ისე დიდი, თუმცა საკმაოდ დამოუკიდებლი, რადგან მშობლები გარდაცვლილი მყავს, ავიაკატასტროფით(მეტი დაკონკრეტება არ მინდა, რადგან ეს ჩემი ტკივილია) მაშინ 3 წლის ვიყავი, ისინი მანდამაინც კარგად არ მახსოვს.გარკვეული პერიოდი ბავშვთა სახლში ვიზრდებოდით მე და ჩემი ძმა ნიკა, ის ახლა 22 წლისაა..ჩემი ბიოგრაფიით თავს არ მოგაწყენთ, ამიტომ დავოწყებ და გზადაგზა ყველაფერს გაიგებთ.

დილით მაღვიძარამ გამაღვიძა, გაჭირვებით თავი წამოვწიე, ავდექი, მოვემზადე და ნიკასთან გავდიოდი, რომ გამეღვიძებინა, თუმცა უკვე ამდგარი იყო.
-ამ დილაუთენია რამ წამოგახტუნა?
-სამსახურში ადრიანად მივდივარ, საქმეები მაქ. მოდი, საჭმელი გავამზადე, ვჭამოთ და გაგიყვან სკოლაში
-ჩემი საქმიანი ბიჭი, არ დაგაგვიანდება?
-ადრე მიდიხარ ხოლმე და ამიტომ არა..
ვისადილეთ, შემდეგ სკოლაში მიმიყვანა. სულ ადრე მივდიოდიზ.დავბოდიალობდი ცარიელ სკოლაში, დარაჯს წავეჭორავებოდი და მალე გადიოდა დრო.
-ვაა ნინ, აქ ხარ? მარა რა მიკვირს მგონი 7 საათზე აქ ხარ დარჭობილი
-აუფ, კაი ერთი.. შენ არ ინებო ქალბატონო კატო, არ დაიკლო ძილი
-რატო უნდა დავიკლო
-რავი დაქალი ვარ მაინც დაა მოხვიდოდი მის გამო ადრე
-კაი გადი, ისედაც მთელი დღე გიყურებ, დილას წამომახტუნე ახლა 7 საათზე
-ხმ, არ იკადრო
ბავშვები მოდიოდნენ, გავიდა ერთი გაკვეთილი, მეორე, მესამე და უცებ ჩაიარა მთელმა დღემ.. საკმაოდ კარგად ვსწავლობდი, მეც და კატოც. სკოლიდან გამოვედით "გადაღლილები" და როგორც ყოველთვის გავეშურეთ ჩვენი ბაღისკენ.( სკოლიდან არც ისე შორსიყო, საკმაოდ კარგო და მყუდრო ადგილი იყო,ჩემი და კატოს ადგილი იყო)
-გოგო ნახე, აგეკიდა ისევ ბექა, ოღონდ არ გახედო(კატო)
-მეტი საქმე არ მაქ, ნეტა მაგას სხვა საქმე არ აქ?(ნინა)
-აქ და შენ ხარ მაგის საქმე,1 წელია ბიჭი დაგდევს, ერთხელ მაინც გაახედე რაიყო, თან რო არ აღიარებს,არადა ვიცი რომ მოწონხარ, კირადა უყვარხარ
-რავუყო, ძალიან მოხარული ვარ იმით, რომ არ ამბობს.
-ნუ ხარ სწერვა, კაი ბიჭია, დასდევენ გოგოები, ნუ ბევრი არა, მაგრამ მაინც.
-ხოდა დამითმია სხვებისთვის.
ბექა, ჩვენი სკოლელი იყო, მე 11 -ში ვიყავი ის კი 12 კლასელი იყო, მეც ვატყობდი , რომ მოვწონდი. ცუდი ბიჭი მართლა არ იყო, ზრდილობიანი, არ იყო აბლატავებული და ასევე ნორმალურად სწავლობდა, თითქოს დასაწუნი არც არაფერი ჰქონდა, უფროსწორედ ნამდვილად არ ჰქონდა თუმცა მე არ მაინტერესებდა, არც ბექა და არც არავინ. ცოტა ვისეირნეთ, ცოტხნი ბაღშიც ვიჯექით, შემდეგ კი იქვე კაფეში შევედით. პიცა და მექსიკური გამოვიტანეთ, გემრელად მივიღთვით და ვთხოვე, რომ ანგარიში მოეტანა
-თქვენი გადახდილია
გაკვირვებულებმა გავხედეთ
-თქვენს უკან მჯდომმა გადაიხადა.
-ბექა აღარ ხუმობს, მგონი დაადგა საშველი( კატო)
უკან გავიხედე და ორი უცნობი ადაამიანი დავინახე, ერთი შენამჩნევი მყავდა,რამდენჯერმე, თუმცა სად არ მახსოვს. გავუღიმე და მადლობა გადავუხადე
-იცით ალბათ დაიბენით, ნინა მე შენ გიცნობ და შენ ალბათ არა,მე შენი ძმის ძველიმეგობარი ვარ, აქეთ ახაალი დაბრუნებული ვარ(უცნობი, რომელიც მეცნობოდა)
-კიდევ დიდი მადლობა, არ იყო საჭირო. ხო არ მახსოვხარ(ნინა)
-არაუშავს, მე ლაშა მქვია, ეს ჩემი ძმაკაცია ალექსი. ეს გოგონა კატოა ხო?
-ეგ ინფორმაცია საიდან?
-ნუ, უბრალოდ ვიცი.
-გასაგებია, უნდა წავიდე, ნახვამდის
-დროებით, შეიძლება გამოგიაროთ ამ საღამოს
-ჯობს მანამდე შეეხმიანო, ნიკას
-ვიცი, და მასეც ვაპირებ
გამოვედით და გაკვებული ვიყავი, საკმაოდ კარგი მახსოვრობა მაქვს და ჩემი ძმის ძმაკაცებიც ვიცი, და ამიტო მიკვირდა, რომ აქამდე არ ვიცოდი
-ნინ,მგონი ბექას შემცილებელი გამოუჩნდა
-ოო კაი რა, ნიკას ძმაკაცივარო
-მერე, შენ რას მოგადგა, ნიკას ძმაკაცია შენი ხოარა, თან ინფორმაცია მოუძიებია შენზე. ვსო, ასარჩევად გაქ საქმე,თუ ბექა, თუ ლაშა, თან გარეგნობით ორივე მშვენიერი ბიჭია.
-გაირკვევა და სულ love story-ებს ნუ ქმნი, უბროდ მონატრებული მეგობარია ი ვსო. თავაზიანობა გამოიჩინა დის მიმართ.
-ნუ კარგი, გაირკვევა, დაველოდოთ
დავიშალეთ, სახში ვბრუნდებოდი, კარგი ამინდი იყო, ამიტომ ფეხით მივდიოდი და ვგრძნობდი,რომ ვიღაც მომყვებოდა..