-მისიმე არ მინდა,რომ გული გეტკინოს მაგრამ,ელეე, დაივიწყე
ანდრო!
_კი მაგრამ რატოომ? შეყვარებული ხო არ ყავს?
_არ ყავს მაგრამ....
_რა მაგრამ თქვი!
_სხვა მოსწონს მაგას, უყვარს უფროსწორედ..
_ვიინ? არ უყვარს არავინ ან მე უყვარვარ (სახე შეეცვალა, და გაბრაზდა)
_მისმინე,ვიცი, უბრალოდ დაივიწყე ხო?
_ვინ მოწონს? ან უყვარს? მე რატოარ ვიცი?
_რა მნიშვნელობა აქვს უბრალოდ არ ღირს, არ უთხრა არც მიხვედრო,სხვა უყვრს
-გავიგე,გიმეორე კიდე ერთხელ ახლა. შენ თუ იცი მერატო არ ვიცი,ჰა?თქვი ახლა
_ანდროს მე...მე ვუყვრვარ,მაპატიე
-რაა?მეღდავები?
-მისმინე მეც მეგონა,რომ შენ უყვრდი.გუშინ,საქმე მაქვსო და შენობის სახურავზე ამიყვანა და მოთხრა,ბოლო წუთამე მეგონა,რომ შენზე უნდოდა დალაპარაკება. გეტყოდი აქამდე უბრალოდ ვერ მოვახერხე. ყველაფერი მოვუყევი დაწვრილებით თუ რა როგორ იყო.ელე კი ამ დროა გამწარებული მიყურებდა
-დამპალო,ეტენებოდი, ალბათ ლოგინში ჩაუგორდი და მაგიტო დაახვიე თავბრუ.რანაირი დაქალი ხარ? ვითომ ვერ ხვდებოდი ხო რომ მომწონდა? ძუ*ნა. რომელი დაქალი ახევს ბიჭს მეორე დაქლს,მანდამინც მიახტა ანდროს
-როგორ? რას ამბობ იცი საერთოდ? ჩემი ბრალი ნამდვილად არ არის რომ ანდროს შევუყვრდი. დაუკვირდი რას ამბობ, დაწყნარდი და სხვა დროს ვილაპაკოთ,ვიცი ინანებ მერე
-არაფერიც. ვინანებ? უი მეტი არვგეტკინა არაფერი. აა დებ ჩვენს საუბარს? უკვე "მაგდებ" კიდეც?ანდროსთან გეჩქარება,რო იგულაო? რა მეგონა ბო*ი დაქალი თუ მყავდა.
-ხო აი ამას ვგულისხმობდი, ინანებ ამ სიტყვებს ადრე თუ გვიან,არვიცი რა გეტაკა,მაგრამ სიყვარულმა ცუდად იმოქმედა. დაუკვირდი რას ამბობ,დააყოლე ტვინი.. მე წავედი. დიდი მდლობაა რომ შემამკე ლამაზი სიტყვებით
-იმის იქით წასულხარ,გაა*ვი. დაიმახსოვრე ბედნიეებას არ გაცდით.
აღარაფერი მითქვამს და წამოვედი. ელენე ასეთი არასდროს მინახავს. მის თავს არ ჰგავდა,სრულიად სხვა ადამიანი იყო. სახლში როდესაც მივედი ვიმეცადინე, ნიკა როდესაც მოვიდა საჭმელი გავუმზადე, შემდეგ კი ანისთან წავიდა.. მე უაზროდ დავდიოდი სახლში, ხან ვკითხულობდი,ხან ფბ-ში დავძრომიალობდი და რავი. ანდრო მირეკავდა, თუმცა არ ვპასუხობდი, არ მინდოდა მასთან ლაპაკი და ეს, რ თქმა უნდა,ელს უკვშირებოდა. არ ვიცოდი რა უნდა გამეკეთებინა. მე ვუყვრვარ ბიჭს,რომელიც მეც მიყვრს,თუმცა ჩემს დაქალსაც. მოიცა,მოიცა..მიყვაარს? ხო,არა,თუ კი... ჯანდაბაა.. საშინლად არეული ვიყავი არ ვიცოდი რა უნდა გამეკეთებინა,არ ვიცოდი რას ვგრძნობდი ანდროს მიმართ. მხოლოს ის ვიცოდი ,რომ მისი შეხებისას ჟრუანელი მივლის,როდესაც დაჟინებით მიყურებს სახე მეწვის და ასევე საშინლად მაქვს იმის სურვილი,რომ რაც წინა ღამით მოხდა ის განმეორდეს. ეს სიყვარულია? თუ გაატაცება? თუ გარდატეხის პერიოდი? ჩემს თავს ათას კითხვას ვუსვამდი,რომლებიც უპასუხოდ რჩებოდა. ფიქრებიდან ზარის ხმამ გამომიყვანა. ნიკა მეგონა,თუმც აშევცდი
-ნინა,ტელეფონს რატომ არ პასუხობ?გინდა გული გამიხეთქო?! ხომ გითხარი საქმე მაქთქო.
-ანდრო? უბრალოდ... მისმინე ვიცი,რომ გიყვარვარ,და ამისთვის მადობა. გუშინ რაც მოხდა, იმის დამადასტურებელია,რომ ჩვენ ვერ ვიმეგობრებთ.მე კიი... მე არანაირი გრძნობა არ მაქვს შენს მიმართ.
ჯანდაბა ნინა რას აკეთებ,შენ ხომ მას ატყუებ, ჯანდაბაა.. მაგრამ ის ჩემი დაქალია...არის კიი?
-ანუ რას ამბობ,რომ ჩვენს შორის ყველაფერი მორჩა?
-კი
-მაშინ თვალებში შემომხედე და მითხარი
-რა
-ის რომ ჩემს მიმართ არაფერს გრძნობ და გინდა ,რომ წავიდე და გავქრე შენი ცხოვრებიან
-გაქრი ჩემი ცხოვრებიდან
ჯანდაბა, ჯანდაბაა,რა სულელი ვარ,რას ვაკეთებ. ეს რ ვუთხარი განადგურდა,სახე აერია და წყლიანი თვალები უფრო აემღვრა.
-კარგი, ნახვამდის
ზურგი შემაქცია და წავიდა,კარებიბგამწაარებულმა მიაჯახუნა. ამ დროს რაღაც ჩამწყდა, გული მომეკუმშა. რა გავკეთე, მე ის მიყვრს. ნამდვილად მიყვარს. არ შემიძლია,მისი დაკარგვა არ მინდა, არ შემიძლია. მინდა მას მუდამ ვხედავდე და მინდა რომ არასოდეს გაქრეს ჩემოი ცხოვრებიდან. ძალა მოიკრიბე,გულს მივენდე. ეს გრძობა იმდენად ძლიერიიყო, რომ გონება გადაწონა და კარი გავაღე, მოწყვეტით ჩავირბინე კიბეები
-ანდრო,მოიცადე,გთხოვ
ცოტა შორს იყო და არ ვიცი თუ გაიგონა,მას დავეწიე
-მოიცადე
-რაიყო?
-მისმინე არ შემიძლია
-გასაგებია,ხოდა მივდივარ. მაცადე წაასვლა
-არა არ გაცდი
-რატომ? გინდა მეთამაშო და დამტანჯო?
-არა,მე არ მინდა რომ წახვიდე, რადგან მიყვარხარ..
ჩემსკენ მოიწია და დაეწაფა ჩემს ბაგეებს, მეც ავყევი კოცნაში
-მოიცა ,მოიცა
-ახლა რაღა მოხდა?
-ელენე
-რა ელენე?
-მას... მას შენ უყვარხარ
-და მერე რა?
-ის, რომ ჩემი დაქალია
-ხოო და თუ შენი დაქალია ეს კარგია, მე შენ მიყვარხარ, შენ კი მე ამიტომ..
-არა ყველაფერი ცუდადაა
-რას გულისხმობ?
ყველაფერი დაწვრიკებით მოვუყევი,ის გოგნებული იყო
-ელეს დაქალი არ ჰქვია
-ვიცი,მიყვარხარ,მაგრამ მგონია,რომ შენთან ყოფნით მას ვღალატობ, მგონია,რომ საშინელი ადამიანი ვარ. მჭამს დანაშაულის გრძობა. არ შემიძლია
-სწორედ ამის გამო ხარ სასწაული ადამიანი...

პ.ს მაპატიეთ , დიდი თავი არაა, უბრალოდ არ მეცალა. ვერ ვფიქრობდი ამაზე რადგან ეიფორიაში და განცსებში იყვი,ახლაც ვარ ვერ დაგიმალვთ და ვიცი კარგად ვერ დავწერე,რადგნ სხვ რამეზე მეფიქრება. მოკლედ,რომ არ დაიბნეთ,აბიტურიეტი ვარ, არა უკვე სტუდენტი. და პასუხების დადება და ა.შ.. ალბათ ისტორიას მალე დავმთავრებ,რადგან სამეცადინო თავზე საყრელად მექნება..თბილისის სახელმწიფო სამედიცინოს სტუდენტი ვიქნები,ხომ გესმით. ჯერ არ მეწყებ სწავლა,მაგრამ ქალაქის შეცვლა და ა.შ. ჩემი უაზრო ბიოგრაფიით თავს არ მოგწყენთ.. უბრლოდ მადლობა,რომ კითხულობთ. და მაპატიეთ დაგვიანდების და არეულობისთვის..