მდაა.. კიდევ ერთი ჩვეულებრივი დღე,აგვისტოს ერთი მზიანი,ცხელი დღე.ისევ უაზრო რუტინული სამსახური,ერთი და იგივე.დილით გაიღვიძე მერე იმუშავე მერე სახლი.საინტერესო თითქოს არაფერი,მაგრამ ბევრი რამის მოყოლა შეიძლება ჩემზე.23 წელი არაა დიდი ასაკი თუმცა ... ფანჯარაში ვიყურები და მოგონებებით 7 წლის წინ ვინაცვლებ.მაში ერთი ჩვეულებრივი ოცნებებით სავსე პატარა შტერი გოგო ვიყავი.მიყვარდა სკოლა? არა,ყოველთვის განსხვავებული ვიყავი,არ მიყვარდა ერთ ნოტაზე აზროვნება,ვერასდროს ვუგებდი კლასელებს და ისინიც ნორმალურად არ მთვლიდნენ.ყოველთვის ბიჭებს უფრო ვუგებდი და ეს არასწორად მიაჩნდათ მე ხომ გოგო ვიყავი,აუცილებლად თოჯინებით უნდა მეთამაშა და კიკინები მქონოდა ხო და კიდევ აუცილებლად კაბა მცმოდა.თუმცა ვიტყვი რომ ბავშვობიდან იმას ვაკეთებდი რაც მინდოდა.მე უფრო მეტი სიგიჯე მქონდა ჩადენილი ალბათ ვიდრე ერთად აღებულ ყველა ჩემს კლასეს ბიჭს. პირველად 13 წლის ვიყავი ბიჭს რომ ვაკოცე და ესეც დიდი სიგიჯე იყო მეგონა ის იყო ერთადერთი ვინც მიყვარდა და ცხოვრების ბოლომდე მეყვარებოდა.პირველი დაშორება საოცრად მტკივნეული და ცრემლიანი.მეგონა მორჩა ცხოვრება და გატეხილ გულს ვეღარავინ გაამთელებდა თუმცა 16 წლის ასაკში ისევ სიყვარული, ისევ გგონია ისაა კი ის, მაგრამ შედეგად გატეხილი გული და ჯიბრით გათხოვება,ალბათ ყველაზე უაზრო საქციელი და დიდი შეცდომა რომელიც სამწუხაროდ ვეღარ გამოსწორდება.უირბლო ქორწინება რომელიც სულ რაღაც 5 თვეს გრძელდება,დაშორება და დიდი დეპრესია რომელიც 2 წელს გრძელდება და როგორც იქნა მივედით ამბის დასაწყისამდე.2014 წელი 5 იანვარი საშილად მძულს ახალი წელი სახლში სრულიად მარტო,მეგი ( ჩემი და) სამსახურშია ვწევარ და ვფიქრობ ხომ არ დავამთავრო სიცოცხლე,სუიციდი ისაა ალბათ რაც არასდროს გამომივა რადგან უტრაკო ვარ :)) მოკლედ ტელეფონი რეკავს მეგია მთხოვს ჩავაკითხო სამსახურში( რომელიც სახლთან ახლოსაა)მეგი: ევა,გთხოვ რა ჩამოდი ანაა(ანა მეგის საუკეთესო დაქალია,რომელიც მეც ძალიან მომწონს სხვა არსებული დაქალებიდან ყველაზე მეტად) მოსული და გაუწიე კამპანია დალიეთ უფროსმა შამპანური მომართავა.მე: აუ გთხოვ რა საშინელ ხასიათზე ვარ და არ მაცვია.მეგი: გთხოვ ოღონდ ჩამოდი და თუ გინდა პიჟამო გეცვას.კარგი,ვთნხმდები ვდგები და მართლაც თითქმის პიჟამით მივდივარ.იქ ჩასულს გოგოები მხვდებიან ანა ,შორენა და მეგი.ვიწყებ დალევას რა თქმა უნდა ალკოჰოლი არაა გამოსავალი თუმცა კარგი როჯაა,არ გღალატობს და თავს თუნდაც ინგლისის დედოფლად გაგრძნობინებს.საბოლოო ჯამში გამოვთვერი.უცებ შორენა მომიბრუნდა და მეუბნება,ევაა გთხოვ რა ეხლა ერთ ადგილას უნდა გამომყვე,და რადგა საშინლად მთვრალი ვარ და ტიპობა გახსნილი ეგრევე ვთანხმდები ისე რომ არც კი ვეკითხები სად მივყავარ.ტაქსიდან გადმოსულმა შარდენზე ამოვიყავი თავი და შორენა რომელიც სადღაც მიმათრევს ერთადერთი აბრაზე წარწერა- კარაოკე გავარკვიე.მდაა კარგი სურპრიზია (ყველა ჩემმა მეგობარმა იცის რომ მე კარაოკეზე ვგიჯდები)თუმცა არა ესეთ ზმანზე,შორე წავიდეთ რა. გოგო შენ ვერ ხარ ეხლა მოვედით მპასუხობს შორენა,წამოდი დავლიოთ და საერთოდ ყველაფერს დაიკიდებ.ქვემოთ ჩასულებს კიდევ 2 გოგო დაგვხვდა (ალბათ შორენას მეგობრები ვფიქრობ ჩემთვის,სად მაქვს ფიქრის თავი)დავჯექი მაგიდასთან ზურგით ვიღაც ბიჭი მიზის,გადავკარი ჭიქა არაყი და სანთებელას დავუწყე ძებნა,გამომდინარე იქიდან რომ ჩვენს მაგიდაზე ვერ აღმოვაჩინე ზურგით მჯდომ ბიჭს თითებით შევეხე,ბიჭმა გაოცებულმა შემომხედა და როგორცვე მისი ჭაობისფერი თვალები დავინახე დედამიწა გაჩერდა,პულსი ამიჩქარდა და ამავდროულად გულისცემა თითქოს საერთოდ გაჩერდა ....