ორშაბათის მოლოდინში რაღა გაგვეკეთებინა აღარ ვიცოდით,დრო საშინლად გაიწელა
-ვნერვიულობ
-კაი რა განერვიულებს გამოვალთ ვიცეკვებთ ,ვიმღერებთ და ვსო .(დამამშვიდა ზურამ თავისი ჭკუით)
-ვსო ხო?მე უბრალო რაღაცაზეც მენერვიულება თან მინდა ,რომ კარგად გამოვიდეთ.
-ნუ ნერვიულობ ჩემო სიხარულო.არაფერია სანერვიულო(რეზი)
-გვანცა ჩემი სიხარულია და არა შენი(სიცილნარევი ხმით შეუბღვირა ბატონმა ალექსანდრემ რეზის)
-კაი რა იყო კი არ გართმევ(ყველას გაეცინა)
-გვანც დღეს რაას აპირებ?
-რავი რეპეტიციას ცეკვაში შენთან ერთად (გავუღიმე)
-გინდა გავისეირნოთ?
-მერე ცეკვა?
-კაი თუ არ გინდა მარტო გავისეირნებ.(ვითომ განაწყენებული სახე მიიღო და ხელები გადააჯვარედინა)
-უფ გგონია მარტო გაგიშვებ გოგოებს ,რომ ეფლირტაო?
-აჰა თურმე ამას რა ადარდებს(იცინის)შარში გავყავი თავი შენ ,როცა შემიყვარდი)
-ძმაო გაფრთხილებ(სიცილით ეუბნება რეზი)ეს გასართობად არსად გაგიშვებს.
-აუ ხოო ჩამკეტავს სახლში ისე ვატყობ .მზეთუნახავივით(იხოცებიან სიცილისგან)
-თუ გინდა წადი არ მაინტერესებს.შენ თუ გართობა გიღცევნია ჩემს თავს წადი მაშინ(გაბუტვის ნიშნად ხელები გადავაჯვარედინე და ტუჩები გამოვბუშტე)
-ამას როგორ უნდა გაუბრაზდე შეხედეთ რა(ლოყაზე მიჩქმიტა და შუბლზე მაკოცა უცბად შემომირიგა)
-დეგენერატო.გვირჩევნია წავიდეთ და ვირეპეტიციოთ,თორემ თქვენს შერცხვენას ვნახავ ხვალ(თვალი ჩავუკარი სანდროს)
-წამოდით თორემ რამე ,რომ შეგვეშალოს ამათი ყბიდან რა ამოვა,
-კაი მაშინ წავიდეთ და ვირეპეტიციოთ ხვალისთვის .
ყველანი სარეპეტიციო დარბაზისკენ გავეშურეთ .საღამოს 10 საათამდე ვიყავით და გაუჩერებლად ვცეკვავდით და ვმღეროდით.მერე დავიშალეთ და ბიჭებმა სახლებში დაგვარიგეს.ჩემს კაბას არავის ვანახებდი გოგოებსაც კი რის გამოც მათი გაბრაზება დავიმსახურე .მეუბნებოდნენ ჩევნი კაბები ნახეო და ახლა შენსას არ გვანახებო.მე სანდრომ წამიყვანა სახლში.რეზიმ და ზურამ კი გოგოები.ზურას და მარის რა ეშველებათ ვერ ვხვდები.ერთმანეთს შესციცინებენ თვალებში და არაფერს ამბობენ ,ვერ ვხვდებოდეთ მაინც.
-მარი გამოდი ერთ წუთს სალაპარაკო მაქვს(დავუძახეთ მე და სალომ)
-რა იყო?
-როგორ რა იყო.შენ და ზურა როდემდე აპირებთ ასე გაგრძელებას?არცერთი არ იღებთ ხმას.არადა თვალებში გაწერით ყველაფერი
-არა რას ბოდავთ
-ნუ უარყოფ(მკაცრი ტონით უთხრა სალომ)
-ხო კაი.მიყვარს მაგრამ რა ვქნა თვითონ არაფერს მეუბნება და მე რა გავაკეთო ?
-მოიცა აქ დამელოდეთ.
-გვანცა რას აპირებ მოდი აქ
-დამაცადე გოგო.სალომე გააჩერე ეგ მანდ.
მივედი სადაც ბიჭები ისხდნენ და ზურას დავუძახე.
-ზურა მოდი ერთ წამს
-რა მოხდა ხო მშვიდობაა(იკითხეს სანდრომ და რეზიმ)
-თქვნ ნუ ჩაერევით(მკაცრად ვუთხარი)
-ოხ კაი ოღონდ არ გვცემო(გაეცინათ)
-რა იყო გვანც?
-რა იყო კი არა .მარი იქ არის და მიდი ილაპარაკეთ.
-რაზე?
-რა რაზე ვითომ ვერ ვხვდებით ერთმანეთი რომ მოგწონთ.თავს ნუ ისულელებთ.
-ხო კაი
--------------------
-მარი შენც აქ ხარ?(ღიმილით ჰკითხა ზურამ)
-ხო გოგოებმა გამომიყვანეს.შენც დაგიძახეს ხო?
-არა მე ჩემით გამოვედი
-მართლა?
-ხო
-მატყუებ
-ხო კაი მათ დამიძახეს მაგრამ ეს იმას არ ცვლის რის თქმასაც შენთვის ამდენხანს ვაპირებდი.
-რის თქმას აპირებდი?
-არ ვიცი როგორ გითხრა.დიდი ხანია რაც მომწონხარ და სულ მინდოდა მეთქვა მაგრამ შენი პასუხის მეშინოდა.
-ჩემო სულელო(თქვა და ზურას მაგრად ცაეხუტა და დაძაბული ზურაც უცებ მოდუნდა და მისი მკლავები ამ გამხდარ გოგოს წელზე მაგრად შემოხვია,კარგახანს იდგნენ ასე ჩხუტებულები და შემდეგ უკან შემოვიდნენ ხელი ხელ ჩაკიდებულები.
-ერთი ამათ უყურეთ რა(მათი შემხედვარე ყველას ღიმილი აგვეკრა სახეზე)
სახლში სანდრომ მიმიყვანა
-შემოდი ცოტახანს თუ არ გეჩქარება(შევთავაზე ღიმილით)
-ველოდებოდი მაგას როდის მეტყოდი(მისი დამატყვევებელი ღიმილით გამცა პასუხი)
-მაშინ შემოდი ყავაზე გეპატიჟები
-კაი კუსკუს.
შემოვიდა სახლში და ისე თითქოს მის სახლში ყოფილიყოს ტახტზე მოკალათდა და ყურება დამიწყო.
-ასე რატომ მიყურებ?
-როგორ ასე?
-აი რაღაცნაირად.გამომწვევად
-ისე უბრალოდ.გიყურებ და ვფიქრობ რა ბედნიერი ვარ შენ რომ შემიყვარდი ჩემო სიხარულო(ხელი თავქვეშ აქვს ამოდებული და ისე მელაპარაკება)
-კაი რა ნუ გამაწითლე
-ეგ გაწითლებაც ,რომ გიხდება.მითხრა და ჩემსკენ სვლა დაიწყო.ნელნელა უფრო და უფრო მიახლოვდებოდა მალე კედელთან აღმოვჩნდი სანდრო კი ჩემს წინ იდგა და ღიმილით მიყურებდა.უცბად კი მაკოცა .ტანში სასიამოვნო ჟრუანტელმა დამიარა და კოცნაში მეც ავყევი .ერთმანეთს ვნებამორეულები ვკოცნიდით.თუმცა თავის შეკავება მაინც შევძელი და მისი ძლიერი მკავებიდან თავი გავინთავისუფლა.
-რა მოხდა არ მოგეწონა?
-ხომ იცი რო კი.მაგრამ აქ ამისთვის არ შემომიპატიჟებიხარ.ჯერ არ ვარ მზად
-არაფერს გაძალებ ჩემო სიხარულო(თქვა და შუბლზე მაკოცა ,მისი ქურთუკი აიღო და წავიდა)ძალიან სასიამოვნო კოცნა სცოდნია ,ძალიან მომეწონა მაგრამ მაგის დრო ჯერ არ მოსულა.
ორშაბათიც დადგა და როგორც იქნა უნივერსიტეტში გაიმართა სანატრელი და ბევრისთვის(მათ შორის ჩემთვისაც )სანერვიულო ღონისძიება.
ჩემი და სანდროს ცეკვა ბოლოს იყო,საერთოდ ჩვენი ჯგუფი იყო ბოლო.ყველას ფავორიტი ჩვენს გამოსვლამდე მეხუთე ჯგუფი იყო მაგრამ ჩვენს მერე ყველაფერი შეიცვალა.ჯერ მარტო ჩვენი ბავშვების წყვილებში შესრულებლმა და ჯგუფურმა ცეკვებმა ხალხის ოვაციები დაიმსახურა ,ხოლო როდესაც ჩვენი ტანგოს მერე დარბაზი დაინგრა,ოვაციები არ წყდებოდა .აპლოდისმენტებით დიდხანს გვანებივრებდნენ.და ბოლოს გაარჯვებულებადაც ჩვენ გამოგვაცხადეს.ჯილდოდ ერთკვირიანი საგზური თურქეთი (ასეთ ხელგაშლილობას არ ველოდით ყველას გაკვირვებისგან პირი ღია დაგვრჩა)მაგრამ როგორც ლექტორმა თქვა ამ საჩუქრით ჩვენს რამოდენიმე თვიან წვალებას აფასებდნენ და დასვენების საშუალებას გვაძლევდნენ არდადეგებზე.ჩვენს სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა.სწორედ ამ სიხარულში გამოაცხადა ლექტორმა რამოდენიმე სტუდენტი რომელთაც წარმატებული სწავლის გამო უცხოეთში უშვებდნენ სასწავლებლად მომავალ წელს ,მათ შორის დამასახელეს მეც.ერთი მხრივ გამიხარდა ,რომ ჩემი ოცნება ახდა მეორე მხრივ კი გული დამწყდა ,რომ ჩემს მეგობრებს და სანდროს მოვშორდებოდი ორი წლით უფრო კი სანდროსთან დაშორება მიმძიმდა.მაგრამ მას არაფერი შეუმჩნევია არადა ვიცოდი ,რომ მასაც გული დასწყდა.-
-გილოცავ ჩემო სიხარულო.უამრავ წარმატებას გისურვებ(მაგრად ჩამიხუტა)გული კი მწყდება მაგრამ არ ინერვიულო ჩემზე.ოცნება აიხდინე და აუცილებლად წადი გაიგე(მკაცრად შემომხედა)მაგრამ ჯერ დრო წინ გვაქვს მომავალ წლამდე ამიტომ ეს დრო ერთად გავატაროთ თუ თანახმა ხარ?
-რათქმაუნდა თანახმა ვარ(ვაკოცეთ ერთმანეთს)
ღამის 2 საათზე დავიშალეთ და ახლა უკვე ხვალინდელი დღისთვის დაიწყეს ვარცხნილობების და სხვა გასალამაზებელი საშუალებების არჩევა.
სანდრიკომ 5 საატზე მომაკითხა .გრძელი შავი ,ფეხებზე ჩაჭრილი კაბა მეცვა ოქროსფერი ქამრით და დეკოლტეთი, უკანაც აკმაოდ ამოღებული იყო.ამავე ფერის ფეხსაცმელი წითელი ლანჩით და ოქროსფერი კლაჩი,თმა გავიშალე და უთოთი დავიყენე.ტუჩზე კი მუქი შინდისფერი თუჩსაცხი მესვა.ჩემი დანახვისას სანდროს თვალები შუბლზე აუვიდა და გაოცებისგან პირი დააღო თუმცა არც მე ვიყავი ნაკლებ დღეში.შარვალ -კოსტუმი მის დაკუნთულ ტანს ძალიან უხდებოდა.ძალიან სიმპათიური და სექსუალური იყო.შავი ფერი კი მის მწვანე თვალებს უფრო კვეთდა.არ მესმის ასეთ ბიჭს.მე ერთი ჩვეულებრივი გოგო რატომ მოვეწონე?
-ძალიან ლამაზი ხარ გვანცა.(ერთი კარგად ამათვალიერ ჩამათვალიერა)
-შენც ძალიან გიხდება ეს ფორმა(გამიღიმა ჩემს ყურთან მოიწია და ჩამჩურჩულა)
-ახლა წასასვლელბი ,რომ არ ვიყოთ მაგ კაბას შემოგახევდი და მერე ვიცი რასაც ვიზამდი.(მისი სუნთქვის შეგრძნებამ ერთად ამაღელვა)
-კარგი რა,გვირჩევნია წავიდეთ
მანქანაში ჩავსხედით და დავიძარით მისასვლელ ობიექტამდე.
ყველა შიგნით იყო და გართობა დაწყებული ჰქონდათ,ჩევნი შესვლა და ყველას ყურადღების მიქცევა ერთი იყო.ყველა გვაკვირდებოდა და განგვიხილავდნენ-
-აუ სანდრო უხერხულად ვარ ,როგორ გვიყურებენ
-მე კი არა შენ გიყურებენ .ისეთი ლამაზი ხარ გოგოებს შეშურდათ ბიჭები კი თვალს ვერ გწყვეტენ და გულზე სკდებიან ჩემთან ერთად ,რომ ხარ.
ამ დროს დასაჯდომად გავეშურეთ .და ვიღაც ლამაზი გოგო მოვიდა სანდროსთან და საცეკვაოდ გაიწვია,მეც რაღათქმა უნდა ვიეჭვიანე და მათ შუაშუ ჩავუდექი
-მისამართი შეგეშალა მეგობარო.სანდრო დაკავებულია(წელზე ხელი შემოვხვიე და საჯდომზე წამოვარყი) ამაზე სანდროს გაეცინა და იმ გოგოს უთხრა რომ გაგვცლოდა.
-რა იყო ეგ წამორტყმა შე გიჟო?ისე ვერ ეტყოდი?
-ეგრე დავუმტკიცე ,რომ ჩემი ხარ და ვერავინ გაგეკარება გაიგე?და რა იყო ჩემი შეხება არ გსიამოვნებს?
-როგორ არა ჩემო ცქნაფა.,როგორ არა თუ გინდა უფრო უხეშად გიჟო(იცინის)
-ეგეც არ გამიჭირდება(თვალი ჩავუკარი)ამ დროს კი ვიღაცეები მოვიდნენ და მე და სანდრო გუშინდელი ცეკვის გამო კომპლიმენტებით აგვავსეს.და ერთმა ბიჭმა ,რომელმაც როგორც ჩანს ჩემი და სანდრის ურთიერთობის შესახებ არაფერი იცოდა ცეკვა შემომთავაზა)
-გვანცა არ გინდა მე და შენ გავიმეოროთ იგივე?(თვალების ჟუჟუნი დამიწყო უცნობმა)რაზეც სანდრო წამოენთო.
-ეხლა დროზე მოძუძუგა აქედან.ჩემთან არის ეს გოგო .დაახვიე აქედან .თორემ მოგიწევს ჩემს დაკრულზე ცეკვა.ბიჭი შეშინებული სახით წავიდა.ამაზე სიცილი ვერ შევიკავე და მწარედ ავხარხარდი
-ასეთ დღეს დავაწევ ყველას ვინც გაგეკარება და უარესსაც
-ოხ შენ რა მზრუნველი მყავხარ(ლოყაზე ვაკოცე)ამ დროს ჩვენი მოცეკვავე გიჟებიც შემოგვიერთდნენ.
-რატომ არ ცეკვავთ?(ცეკვაცეკვით გვეკითხება რეზი)
-აუ ხო წამო რა სანდრო.გთხოვ
-კაი შენი ხათრით.
-მე რომ მეთხოვა არ წამოხვიდოდი ცუცნცულ(სიცილით ჰკითხა რეზიმ)
-ცუნცულს განახებ ეხლა.
--ეს ჩემი ცუნცულაა(გავედით საცეკვაო მოედანზე)
-------------------------------------
ესეც ახალი თავი.იმედია მოგეწონებათყველას დიდი მადლობა ვინც ამ ისტორიას კითხულობს.ძალიან მიხარია თქვენი კომენტარების წაკითხვა.მიყვარხართ ყველა