თავი 1

ის დღე იყო როდესაც ნანამ ამოისუნთქა და ეგონა რომ ყველაფერი უკან მოიტოვა და შეეძლო უკვე თავისუფლად ესუნთქა. ის ეკეთებინა რაც თავად ეგონა რომ სწორი იყო. ზაფხულის შუა პერიოდი იყო. თბილისში ისე ცხელოდა რომ აუცილებელიც კი იყო ამ ამინდისთვის თავის არიდება. ამ დროს ნანას გაახსენდა რომ მეგობარი ყავდა ბათუმში რომელიც გულით თხოვდა მასთან ჩასვლას თუნდაც უვადოდ. ჩაალაგა რაც კი ტანსაცმელი ჰქონდა , მოიკიდა პატარა წითელი რუგზაკი, ღრმად უნდოდა ჩაესუნთქა ჰაერი, მაგრამ მისი არ არსებობის გამო ეს ვერ მოახერხა და გავიდა სადგურზე. ბარგი შეაცურა სკამის ქვეშ და თავისი ლურჯი თერმოსიდან ყავა მოსვა. მთელი გზა მოუწია ნანას მძღოლის ჩართული რუსული ესტრადის მოსმენა რადგან გვიან შეამჩნია რომ ყურსასმნები სახლში დარჩა. პერევალზე ერთ ერთ კაფეში "კოფე"ც კი მიირთვა. ნელ ნელა ნესტიანი ჰაერი იგრძნობოდა. ზღვის სუნი ძალიან გავდა თავისუფლების სურნელს.
მე:ბათუმში ოდნავ წვიმდა აი ისე როგორც იცის ხოლმე. თითკმის 1 კვირა ასე წვიმდა. ნინიმ თავის სახლში რომელიც მშობლებმა აჩუქეს, აივნიანი ოთახი გამომიყო. მყუდრო ადგილი იყო, ძველი რემონტით. ხის კარ-ფანჯრებით, რომლებიც ქარის დროს ჭრაჭუნობდნენ მაგრამ მაინც სასიამოვნო იყო ესყველაფერი. თითქოს პირველად ვსუნტქავდი დამოუკიდებლად.
-ნან არ გშია? ნამგზავრი ხარ და მოდი რამეს გავამზადებ. თავი შემოყო ნინიმ კარებიდან
- ახლავე. რამე ამოვიტანო მაღაზიიდან? ნინ აქვე სადმე სიგარეტების ჯიხური არის? ხილის სიგარეტი მინდა ვიყიდო.
-კი ნანუ რომ გაცდები "ცეროდენას" მანდ არის კუთხეში
-კარგი მაშინ ჩავალ და რამე ცივ წვენსაც წამოვიღებ შენ მანამდე გაამზადე ჩემო მზრუნველო. სიცილით ვუთხარი ნინის, სწრაფად ამოვიცვი ვარდისფერი შორტები თეთრი ზედა და გავედი გარეთ.
უკვე საღამო იყო. ხალხი სეირნობდა. ამ წელს როგორც ვიცოდი ბევრი ტურისტი იყო თურქეთიდან. ეს ინფორმაცია მართლაც საკუთარი თვალით დავაზუსტე. ჩავუარე "ცეროდენას", ამ კაფეში ხომ ძალიან გემრიელ აჭარულ ხაჭაპურს აკეთებენ მაგრამ ახლა გვიანია და გავსუქდები . ვიპიქრე და გავუარე თვალებით სიგარეტის ჯიხურს ვეძებდი და აი შევნიშნე კუთხეში.
-4 პაჩკა ბანდი მინდა სხვადასხვა ხილის არომატით თუ შეიძლება
-ინებეთ მიპასუხა გაღიმებულმა გამყიდველმა . გამიკვირდა რომ ბუტკაში მომსახურება უფრო კარგი იყო ვიდრე უამრავ კაფეში აჭარაში. აქ ხომ ყველა გეჩხუბება ნებისმიერ ადგილას გგონია რომ ვალი გაქ მათი. ამიტომ ცდილობენ რომ სერვისი სფეროში უფრო თბილისელი კადრები აიყვანონ და ამაზე აჭარლები უფრო ბრაზდებიან :)) კოკა კოლაც ავიტანე და ავედი. ნინის უკვე სუფრა ჰქონდა გაშლილი და მელოდებოდა.
მთელი ღამე ვლაპარაკობდით. ვცვლიდით სხვადასხვა ინფორმაციას . მე თბილისზე ვუყვებოდი რა ხდებოდა როგორ ვერთობოდით. ის ბათუმზე მიყვებოდა. ისევ კლუბები სოჰო და სექტორი იყო მოდაში..