-აუ ლილე კაარგი რააა
-გოგო ის მააინც გვითხაარი გეტკინაა?
-აუ გააჯვით რა ვერ ხართ თქვენ! ნიკე უთხარი რამე შემეშვან.
-კარგით რა არ ყვება არ ყვება რაას ჩააცივდით.
-ფუუი არაფერში კაცს არ გამოადგებით.
გაგულისებული ამბობს მარი და მოედანზე მთელი ტაანით წვება.
ანდრონიკემ როგორც კი ეს სასტავი საეჭვოდ მოჭიკჭიკე დაინახა მაშინვე მიხვდა რაშიც იყო საქმე დაა თან ლილეს აწითლებულ ლოყებს, რომ გაადააწყდა მთელს ხმაზე ახარხარდა და გოგოების მზერაც დაიმსახურა.
-ლილე ძალიაან ცუდი გოგო ხაარ, რატომ აარ გინდა დააქალებს ცოდნა გაუზიარო?
კარგიიი მე მოგიყვებით.
-ანდრო გადი აქედან.
პომიდორივით აწითლებული ლილე ხან აანდროს უბღვერდა და ხან დააქალებს სიცილს უკვე ვეღარ, რომ იკავებდნენ.
-მოკლედ მხეცია თქვენი დაქალი.
მთელი სერიოზულობით დაიწყო ანდრომ მოყოლა.
-რამდენჯერ ვუთხარი ჯერ მზად არ ვარ თქო, მაგრაამ ვინ მოგისმინა მსტაცა ხელი დ შემაგდო საძინებელში.
გოგოები სიცილს ვეღარ იკავებდნენ.
-ძალიან მატკინა აი ძალიან რას წარმოვიდგენდი პირველი ასე მტკივნეული თუ იქნებოდა....
კიდევ უნდოდა ხუმრობის გაგრძელება, მაგრაამ გაბრაზებული ლილე ფეხზე წამოვარდა და გავარდა სახლისკენ.
-მაპატიეთ ძევოჩკებო ჩემი პირადი ძევოჩკაა უნდაა შემოვირიგოო.

მიდიოდა ლილე და სიცილით მისდევდა ანდრო.
-ქაჯო კარგი რა ვიხუმრე, რა იყო ტყუილი რაა ვთქვი მართლა ჩემი ველური კატა არ ხარ გოგოო?
-კრეტინი და ხეპრე ხარ!
დივანზე ჩამოჯდა და ჯიქურად მიაშტერდა თაავის ხეპრეს, რომელიც ეშმააკური ღიმილით მიუახლოვდა და კალთააში ჩაუჯდა ამ სიფრიფანა გოგოს.
-უყვარხარ ამ ხეპრეს!
ეს ღა თქვა და მთელი გრძნობით დაეწაფა გოგოს ტუჩებს,წელზე ხელი მოხვია და ახლა ლილე დაუჯდა ანდროს კალთაში.
ნუ იმას ლაპარაკი რად უნდა რა მოხდებოდა იქ, ლილეს შეუკაავებელი კრუტუნი და ანდროს კმაყოფილო სახე ამბობს ყველაფერს.(საოცრად ავღწერე მაღიარეთ:დ, ბოდიში სიმშრალისთვის თუ რაც ჰქვია :დ )

ნიკე ახლა მანქანებს შორის დადიოდა და ასე ცდილობდა ყვავილების გაყიდვას შავ ჰამერს, რომ მიუახლოვდა გული აუჩქარდა თითქოს იცნო ეს მანქანა და მაშინვე გასცილდა ადგილს, მერე შეამჩნია ჰამერი, რომ უკან გააჰყვა მოუმატა ტემბრს და მოუმატა სიჩქარე ჰამერმააც.
შიში გაერია და უკმაყოფილების შეგრძნებაც.
უეცრად მანქანამ მის წინ შემოუხვია და გზა გადაუკეტა, მანქანიდან კი ეშმაკურაად მომღიმარი თორნიკე გადმოვიდა.
-რამდენი ხანოა მოგსდევ შენ კი ერთი წამითაც არ შემიმჩნიე, არადა პირველი კოცნის ავტორს ასე არ ექცევიან, უფ რა გასაგიჟრბლად ჩატეხა ეგ დამპალი ტუჩი.
არც ახლა შეიმჩნია ნიკემ ეს პირველყოფილი იდიოტი, როგორც გულში უწოდა და გზის გაგრძელება სცადა, მაგრამ გზა ისევ გადაუჭრეს.
-ერთი ტიტა თუ შეიძლება!
ისევ ღიმილოთ გაანაგრძო თორნიკემ.
გაოგნებულმა გაუწოდა ტიტა თოკომ კი 20ლარი შეაგება.
-ტიტა მხოლოდ 50თეთრი ღირს ამის ხურდა არ მაქვს.
-ხურდა არ მინდა შენი იყოს.
20ლარიანი ხელში ჩაუდო ის იყო უნდა წასულიყო ნიკემ რომ შემოატრიალა ნააგლად გაუღიმა ხელი მაღლა ასწია და ეგ 20ლარიანი გუბეში ჩააგდო.
ჯერ გაუკვირდა მერე ცოტა გაბრაზდა და ბოლოს კმაყოფილებისგან გაეღიმა, მანქანაში შებრუნდა და ახლა 50თეთრით დაბღუნდა ნიკემაც გამოართვა და გაშორდა.
ამის შემდეგ მთელი 1კვირა ყოველ დღე ყიდულობდა ნიკესგან თითო ტიტაას და თითქოს ნიკეც მიეჩვია მის ნახვას და თან ისე, რომ ბოლოს გამარჯობასაც ეუბნებოდა.
ერთ დღეს, რომ აღარ გამოჩნდა გაუკვირდა და თან გულიც ჩაწყდა ელოდა მთელი დღე, მაგრამ არ ჩანდა, განა არ მოვიდა უბრალოდ შორინად უყურებდა და ეგოისტურად სიამოვნებდა გოგოს თვალები მას, რომ ეძებდა.
აღარ ეთმობოდა ეს გოგო, არ იცნობდა? გეგონოთ ყველაფერი იცოდა მასზე ოჯახზე უბანზე საძმოზე და ეამაყრბოდა ასეთი ადამიანის არსებობა, გაგიკვირდებათ და ერთი რამ იცოდა ზუსტად მალე ეს გოგო მისი გახდებოდა და თან სამუდამოდ, სულ ფეხებზე ეკიდა ყველაფერი მთავარი ახლა ნიკე იყო.
თვითონაც არ ჰქონია ადვილი ცხოვრება მშობლები ბოლოს მაშინ ნახა 2წლოს რომ იყო, მის მერე ბებო ზრდიდა შობლემბა ვერ გააუძლეა საქართველოში არსებულ მაშინდელ მდგომარეობას და ქვეყანა წვალებით დატოვეს სხვაგან, რომ ეშოვათ შვილისთვის ლუკმა პური.
14წლიდან ფიზიკურაად მუშაობდა დაა სწავლაც არ მოუტოვრბია რადგაან ბებო არც ისე მოხუცი იყო მშობლებიც უგზავნიდნენ ფულს დაა მთლად გაჭირვებაშიც არ უცხოვრია.
გაიზარდა და კაცი დადგა იურისტია ძალიან ძლიერი, გაამომძიებელია და დეპარტამენტს ხელმძღვაანელობს.
25წლისაა და უკვე ჩამოყალიბებული პიროვნებაა ჩამოყალიბებული ცხოვრებით.
ბებო რომ გარდაიცვალა მშობლები საქართველოში დააბრუნა და ახლა მათ აცხოვრებს უდარდელად და არაფერს აკლებს.

არ იცოდა ნიკესთან ურთიერთობა როგორ დაეწყო ან და რა ეთქვა.
უბრალოდ მიჰყვებოდა ტბისკენ მიმავალ გოგოს და ეცინებიდა ამ პატარა მაიმუნის "კაი ბიჭობაზ"
მოგარჯულრბ პატარა ჭინკა და ჩემად დაგისაკუთრებ აი ნახავ ეგრე თუ არ ვიზამ ფიქრობდა და თან იღიმოდა.
ნიკე ტბასთა ჩამოჯდა და და ფიქრობდა (აბა ვისზეო ვიისზეეო:დ კაი ჩემით:დ :დ )
თან ვერ გაეგო, რატომ უტრიალებდა ის ძალიან სიმპათიური პირველყოფილი უეცრად გვერდზე რომ მიუჯდა და ჯიუტად თვალს არ აშორებდა.
გაკვირვება მაშინ უნდა გენახათ ხელი რომ ჩაჰკიდა და მასთან ერთად ტბაში გადაეშვა, გაკვირვება მაშინ უნდა გენახათ მუყვარხარო, რომ უთხრა , გაკვირვება მაშინ უნდაა გენახათ მეცო სულ დააუფიქრებლად, რომ უპაასუხა და ბედნიერება მაშინ უნდა გენახათ ერთმანეთზე აკრული მთელი სიყვარულით რომ ჰკოცნიდნენ ერთმანეთს.
რროგორც იქნა ტბიდან ამოვიდნენ, მაგრამ ნიკე ისევ გაურკვევლონაში რომ ოყო თორნიკეს ხელებმა კი ყველაფერი დაავიწყა მთელი ძალით, რომ შემოეხვია და გულშო ჩაიკრა.
იმ ღამეს არც ერთს უძინია ტბის პირას იჯდნენ და ერთმანეთს ინფორმაციას უცვლიდნენ, თორნიკეს აგიჟებდა ნიკეს ტიკტიკი ნიკე კი უსაზღვროდ ბედნიერი იყო თორნიკე მამიკოს გატუტუცებული ბიჭი, რომ არ აღმოჩნდა.
რატომ ენდო არ იცის, მაგრაამ ის იცის, რომ მისთვის იყო გაჩენილი და ბოლოს გულში თქვა "არაფერი დაშავდება ჩემს ცხოვრებაში მარტივად, რომ ვიყო ბედნიერიო".

უზომოდ ბედნიერი იყო ბებოს, რომ გააცნო როგორც საქმრო უსაზღვროდ ბედნიერი იყო ბანდამ გულით რომ მიიღო, სასწაულად ბედნიერი იყო თორნიკეს მშობლებს, რომ მოეწონათ მიუხედავად სტატუსისა და გაუაზრებლად ბედნიერი იყო თორნიკემ სწავლა, რომ გააგრძელებია თან უთხრა ჩემი მომავალი მდივანი იქნები და სამსახურშიც აღარ მოგშორდებიო.
-გაჩეერდი მეღუტუნება. კარგი რაა ააუუ თოკო არ შეიძლება ასეე.
-მაში მაკოცე და გავჩერდები.
-ნწ
-ნიკე მაკოცე
-არა
-მაკოცე
-არა
-მე გაკოცებ
-არა
-გაკოცებ
-არა.
მოჩვენებით გაიბუტა დაა ნიკე ხის ქვეშ ჩრდილში მარტო დატოვა ნუ ეგრე ეგონა სანამ ზურგზე პაანტერა არ შეახტა და მთელი კისერი არ დაუკოცნა.
მერე ჩამოხტა წინ დაუდგა საყელოში მოკიდა ხელი და მთელი არსებით მოიზიდა, თორნიკე სიცილს ძლივს იკავებდა ნიკეს გამოუცდელობაზე და უზომოდ სიამოვნებდა ეს ფაქტი.
ხელში აიყვანა და იმ ტბისკენ გაემართა სადაც ყველაზე ბედნიერები იყვნენ.
ახლაც ესე იყო წუწაობდნენ დაა ერთმანეთის სიცილით ტკბებოდნენ.

არავინ იცის რა იქნება მომავალში არც ბედნიერება მარადიული და არც უბედურება.
მმათაც არ იცოდნენ, რომ მათი მარტივი სიყვარული სულაც არ იყო მარტივი და სწორედ ამ სიყვარულს შესაძლოა ვერ გაფრთხილებოდნე