***

ზოგჯერ სიტყვები ზედმეტია, როცა ყველაფერი ერთ გამოხედვაში იგრძნობა.
ერთ მოფერებაში;
ერთ კოცნაში;
და საერთოდაც, დამოკიდებულებაში!
რა საჭიროა თქვა „მიყვარხარ“ , როცა არსებობს ბევრი მოქმედება, რითაც შეგიძლია დაამტკიცო შენი სიყვარული.
რა საჭიროა თქვა „მიყვარხარ“, როცა ისედაც ყველაფერი ნათელია.
არა, ზოგჯერ საჭიროა, მაგრამ სიტუაციასაც ხომ გააჩნია?
სისულელეა სიყვარული და ვნება ერთმანეთში რომ ერევათ..
მაგრამ არ არის სისულელე, როცა ვნება და სიყვარული ითქვიფება ერთმანეთში..
აი, მაშინ ხდება გრძნობების ომი!
ამ გრძნობების ომში იმარჯვებს ორივე და არა, ის ვინც უფრო მეტად გამოხატავს.

***

-ცხოვრებაში არ მითქვამს და არც მეგონა ოდესმე თუ ვიტყოდი, მაგრამ ცხოვრებაში ყველაფერი ხდება, ერთხელ მაინც.. იცი, რა ხდება ჩემში შენ როცა გამოჩნდი? ის გაბრაზებული სახეარასდროს დამავიწყდება, ის ხმა არ დამავიწყდება თან რო გეტირებოდა და თან რო ბრაზდებოდი. ასეთი აფექტური როგორ ხარ, ტო?-გაეცინა რეზის,- იცი, შენით ვიწამე სიყვარული. ხო, კატო. მე შენ მიყვარხარ და ეს არ გეჩვენება, არც სიზმარში ხარ.. მიზნად მყავდი დასახული, მაგრამ როცა ვიგრძენი რომ შენ ჩემი მიზანი აღარ ხარ და ხარ რაღაც უზარმაზარი გრძნობის სახელის მატარებელი, მაშინ მივხვდი რომ მაგრად დამერხა,-გაეღიმა რეზის,- სანამ ფაქტის წინაშე არ დავდექი იქამდე ვერ მივიღე გადაწყვეტილება, იქამდე ვერ ვიმოქმედე.. იცი, რა მემართებოდა რომ ბრაზდებოდი? ჩემთვის აზარტული ხარ.. მართლა პირველ კლასელი ბავშვივით ვარ. სულ მინდა, თმები დაგაწიწკნო და ცრემლები რომ წამოგივა ეგ ატირებული თვალები დაგიკოცნო. მართალია, სიყვარული არავის ტოვებს უკვალოდ..-
ამ დროს კატო? უსმენდა. მხოლოდ უსმენდა.. არ სჯეროდა, რომ ამ
ყველაფერს რეზი ამბობდა. არ რცხვენოდა გუშინდელი ღამის, არ რცხვენოდა, რომ ემოციებს და გრძნობებს მისცა გასაქანი. ცხოვრებაში ერთხელ მაინც დაუჯერა ლიკუნას და მგონი, მოიგო. არა, ნამდვილად მოიგო! ბედნიერება თუ არსებობს ამაზე მეტი მგონი არ არის...

-რა იქნება დღეს? ხვალ? ერთი კვირის მერე?-იკითხა ხმადაბლა კატომ.
-შენ ჩემი ცოლი ხარ. ამ სიტყვის ყველანაირი გაგებით.. ჯვარს დავიწერთ და შენ, როგორი ქორწილიც გინდა ისეთს გადავიხდით. ყველაფერი შენ გადაწყვიტე! შენ რომ არ გადმოგედგა ჩემსკენ ნაბიჯი გუშინ ალბათ დღეს ისევ საუზმეზე შევხვდებოდით ერთმანეთს. ამიტომ, სამომავლოდ შენ გადაწყვეტ ყველაფერს.
-უმოწყალოდ მშია, იცი?-თქვა კატომ.
-ეგ როგორია?-გაეცინა რეზის.
-აი, ამაზე მეტი რომ აღარ არსებობს!
-კატო, ერთს გთხოვ, რა...
-გისმენ,-შემოტრიალდა კატო რეზისკენ.
-არ მიღალატო. თუნდაც, ბათუს მამასავით.. იყავი ასეთივე სუფთა და გამჭირვალე.-კატოს ხმა არ ამოუღია. უბრალოდ, გაუღიმა და სამზარეულოში შევიდა.


***


ლიკუნასთან ერთდ იჯდა კატო. ავლაბარში ერთ-ერთ კაფეში, საიდანაც სასწაული თბილისის ხედი იშლებოდა. კაპუჩინოს სვამდა და ხედს უყურებდა. სადღაც სხვაგან იყო.. სხვაგან და არა ლიკუნასთან.

-ალოჰა!-ხელი დაიქნია ლიკუნამ,-მისმენ?!
-ბოდიში, ჩავფიქრდი. ხო, რას ამბობდი?
-რას ვამბობდი და თხოვე შენს უაზრო ქმარს და ერთი დღე შერატონში დავრჩეთ. სპა, სალონი, აუზი, სოლარიუმი! ყველაფერი შედის ერთ პაკეტში.. მიდი, რა...
-მე და შენ?-გაეცინა კატოს.
-ხო, რა იყო? დიდიხანია გავთხოვდით და ქმრის გარეშე არსად დავდივართ?-ცხვირი აიბზუა ლიკუნამ.
-არაფერი, დიდიხანია უბრალოდ არ ვყოფილვართ ერთად არსად,-გულდაწყვეტილმა თქვა კატომ.
-ხოდა, ე გოგო! გეძლევა შანსი ინებივრო და ღამე ჩემთან ერთად დაიძინო!-ტაში შემოკრა გახარებულმა ლიკუნამ.
-აუ, შენ კიდე ისე გძინავს?-შეპარვით ჰკითხა კატომ.
-რავიცი, ბალიში თუ სულიერია მიდი და კითხე როგორ მძინავს. კაი, ერთი ღამე ჩემ გამო როგორ ვერ უნდა აიტანო?!
-ავიტან, ავიტან. ჩემი კოალა გოგო ვინ არისო?-გაიცინა კატომ და ტელეფონს დახედა, რომელიც გაუჩერებლად მღეროდა.
-ალო.
-კატო, ბათუ ვარ როგორ ხარ?
-კარგად, ბათუ შენ?-სახელის ხსენებაზე ლიკუნა დაიჯღანა.
-მეც, კარგად. საქმე მაქვს შენთან. შეგიძლია შემხვდე?
-ახლა?
-ჰო, სასწრაფოა.
-კი, შემიძლია. მშვიდობაა?
-რაც უფრო მალე მნახავ უფრო იქნება მშვიდობა,-უთხრა ბათუმ.
-კარგი, სად შეგხვდე?
-სად ხარ მითხარი?
-ავლაბარში ვართ მე და ლიკა.
-მოდი, მოგაკითხავ 15 წუთიანი საქმე მაქვს. დიდხანს არ მოგაცდენ.-უთხრა ბათუმ. კატომ ტელეფონი დაკიდა.
-რა ჯანდაბა უნდოდა?-იკითხა ლიკამ.
-ნუ, ხარ შენ აგრესიული!
-რას იტყვის რეზი?
-რეზიმ რა უნდა თქვას?-გაიკვირვა კატომ,-ეგ ბიჭი ჩემი მეგობარია.
-შენ ხარ მაგის მეგობარი ის კი არა!
-აუ, ლიკა! ნუ, ამძიმებ სიტუაციას, რა..-მობეზრებულად გადაწია თავი გვერდზე კატომ. ბათუმ დაურეკა და უთხრა რომ მოვიდა,-ლიკა, იცოდე! სიტყვა არ დაგცდეს რეზისთან!
-ჰო, რო კითხო მეგობარია,-ჩაიფრუტუნა ლიკამ და ტელეფონში ჩაძვრა.

***

რეზი კახეთიდან მოდიოდა. კატოს საყვარელი ჩურჩხელები წამოიღო და ერთი სული ჰქონდა, როდის მისცემდა, როდის ნახავდა კატოს ბედნიერ სახეს. სახლში შესული კარებთან შედგა და წარბაწეულმა იკითხა:

-გამარჯობა. რა ხდება?
-რეზი, ბათუს საქმე აქვს შენთან..-უთხრა კატომ.
-თაღლითის შვილს რა საქმე აქვს ჩემთან?-ცივად იკითხა რეზიმ.
-რეზი, მამაჩემი ვიცი რაცაა, მაგრამ მაინც გთხოვ პატივისცემა იქონიო. ზუსტად, ამიტომ მინდა რომ დაგელაპარაკო და მომავალი საშიშროება აგაცილო თავიდან. თუ, რა თქმა უნდა, სურვილი გაქვს. თუ, არადა მე ვცადე..-მშვიდად უთხრა ბათუმ. რეზიმ კარგად აათვალიერა და სავარძელში დაჯდა.
-რა ხდება?-იკითხა ცივად.
-მოკლედ, ეს არის საბუთები, რომლითაც მტკიცდება რომ თქვენს კომპანიასთან დადებული ხელშეკრულებები არის ყალბი. ამავდროულად, იმ თანხას რასაც რიცხავდით სამჯერ აღემატება ძირ თანხას. ეს ყველაფერი კი არის მამაჩემის გაკეთებული. რაც შეეხება საშიშროებას, მამაჩემი და მალხაზი ერთად გეგმავდნენ თქვენს ლიკვიდირებას, რის შედეგადაც ამ ყალბი ხელშეკრულების მიხედვით ყველაფერი დარჩებოდათ მათ..-რეზი უსმენდა და ყურებს არ უჯერებდა. კატოს შეხედა, რომელიც ანერვიულებული უყურებდა რეზის.
-მოიცა, რატომ უნდა დაგიჯერო?-იკითხა რეზიმ.
-რეზი!-წამოიძახა კატომ.
-სწორია, რეზი კატო. მეც ეგ შეკითხვა გამიჩნდებოდა. მამაჩემის შვილმა რატომ გადავწყვიტე აქ მოსვლა და ყველაფრის თქმა. უბრალოდ, ძალიან დავიღალე. დედას მამაზე ნერვიულობისგან გაუჩნდა შაქარი, გულზე პრობლემები შეექმნა. საკუთარი დედა გააუბედურა მამაჩემმა იმის გამო, რომ ბევრი ფული ჰქონოდა. კატო ჩემი ბავშვობის მეგობარია. შენ ძალიან კარგად იცი როგორც ვარ მე კატოს მიმართ განწყობილი, მაგრამ ეს არაფერს ცვლის. კატო შენთან ბედნიერია და მე ჯერ ერთი თქვენს ლიკვიდირებას ვერ დავუშვებდი და მერე მეორეც, ის რაც მას ტკივილს მიაყენებდა შეუძლებელი და წარმოუდგენელია!
-ბათუ, მამაშენს ციხეში ჩასვამ?-ცინიკურად იკითხა რეზიმ.
-კი, ჩავსვამ. მე სხვა ჩემი პირადი ბრალდებები მაქვს.. მამაჩემმა მომიკლა ცოლი.-თქვა ბათუმ. რეზიმ და კატომ კარგად დაინახეს ის გულისტკივილი, რაც ბათუს სახეზე გამეოხატა.
-როგორ? რატო? ვაიმე, არ ვიცოდი!-შეიცხადა კატომ.
-2 თვის მოყვანილი მყავდა, რომ დამაქვრივა. თეონა განათხოვარი იყო და გოჩა კი იცი, რა ტიპია...ეს ვერ აიტანა.განათხოვარ ქალებზე კი იცი, როგორც ლაპარაკობენ. უკანასკნელად შერაცხეს და მოკლა გოჩამ. ამის ყველანარიი მტკიცებულება მაქვს და მზად ვარ განვაცხადო და ვუჩივლო.
-არვიცი ბათუ რა გითხრა,-ჩაფიქრებულმა თქვა რეზიმ.
-არაფერი, მე თუ არ გამიმართლა სიყვარულში მთელი ცხოვრება. შენ მაინც მიხედე შენს სიყვარულს, ძმაო. გამომართვი ეს საბუთები და კი იცი დანარჩენი რაც უნდა ქნა.-თქვა ბათუმ და საბუთები მაგიდაზე დააწყო. დამუნჯებულები დატოვა რეზი და კატო. რეზი გაშტერებული უყურებდა საბუთებს.
-ხომ გეუბნებოდი მამამისს არ გავს მეთქი?-ჰკითხა კატომ და რეზის მხარზე ხელი შეახო.
-სასწაული თუ გინდოდეს! როგორ უნდა გაამწარო შვილი და რა დღეში უნდა ჩააგდო, რომ ასეთ ზომამდე მიიყვანო?
-ყველაფერ ხდება! იცი, ჩვენ ცხოვრებას რომ ვუყურებ მეცინება. მხოლოდ კინოებში თუ ვნახავდი და ვიცინებდი, ან ვიტირებდი. არ მეგონა, თუ თავს გადამხდებოდა მსგავსი რამ.-გაეცინა კატოს.
-არც მე მეგონა,-აჰყვა რეზი სიცილში,-მართლა კინოა ცხოვრება!
-ესეც ჰეფი ენდი?-იკითხა კატომ.
-კი, ჰეფი ენდია..-მიიხუტა კატო რეზიმ.

***

-რეზი, გავდივარ მე და დღეს არ მოვალ,-უთხრა კატომ რეზის.
-კარგად დაისვენე და გაერთე. დარწმუნებული ვარ, ლიკუნასთან ეგ არ მოგაკლდება,-გაიცინა რეზიმ და აკოცა ცოლს.
-კი, ენერგოვამპირია ეგ გოგო! ვსო, წავედი თორემ ამაფეთქებს,-უთხრა კატომ და შერატონისკენ წავიდა. შესასვლთან დოინჯშემორტყმული ლიკუნა დახვდა.
-რაც გათხოვდი პუნქტუალობა ვაფშე დაივიწყე შენ?
-კაი, რა.. საცობი იყო!
-გოგო, გაგანია კვირა დღეს საცობი ვის გაუგია?!-შეიცხადა ლიკამ.
-არ შეგცივდა?
-კი, გავიყინე სხვათაშორის,-უპასუხა ლიკუნამ.
-რავიცი, შენს ენას კი არ ეტყობა,-გაეცინა კატოს და მოწყვეტით აკოცა მეგობარს ლოყაზე.

რელაქსაციას არაფერი ჯობია!
მასაჟი, კატოს სუსტი წერტილი იყო.. სპა, მეორე სუსტი წერტილი..

-ყველაფერს თუ არ მირჩევნოდეს, რა!-თქვა ლიკუნამ და შეზლონგზე გაიშხლართა.
-დათუნასაც?-ჰკითხა კატომ.
-აუ, რა გამახსენე..-ცხვირი აიბზუა ლიკამ,-ხო ვიყავით აბიტურიენტები? ხოდა, ეხლა სტუდენტები გავხდით. არვიცი, ეს ბიჭი აშკარად რაჭველი არაა.. უეჭველი სამედიცინოს გავლენაა. მაგან ესე თუ გაწელა ურთიერთობა, რამდენი წელიც ისწავლა ხო დავობდი ქალი?!-შეიცხადა ლიკუნამ.
-ცოტა აეჭვიანე,-უთხრა კატომ. ლიკუნა გაჩუმდა და ცოტახანს დაფირქრდა.
-კარგი იდეაა, მაგრამ მოდიდან გადავიდა,-გაიცინა ლიკამ,-რამე სხვას მოვიფიქრებ!
-შენ ხო რისკიანი გოგო ხარ. მიდი, მერე და უთხარი ყველაფერი!-ეხუმრა კატო.
-აუ, მართალი ხარ! ეგ როგორ ვერ მოვიფიქრე აქამდე?
-მოიცა, ხუმრობ ხო?-გაჩერდა კატო,-გეხუმრე!
-კაი, რა.. მოდა შეიცვალა ეხლა გოგოები უფრო წამყვანები არიან ურთიერთობაში ვიდრე ბიჭები. ასე რომ ოქრო გოგო ხარ, რა! მაგარი იდეა ჩამაწყვეთე.. აუცილებლად, მივალ და ვეტყვი სათქმელს!
-აუ, კარგი რა.... ბოდავ რაღაცას! გეხუმრე ადამიანო!
-მერე როგორც ჩემი ლენაჩკა იტყოდა ვ კაჯდოი შუტკე ვ დოლე პრავდიო,-ჩლიფინა რუსულით თქვა ლიკუნამ და აუზში ჩასახტომად მოემზადა.
-ბებია გყავს ნახევრად რუსი და კიდევ ვერ ისწავლე ამხელა გოგომ!-გაიცინა კატომ.
-შენ რომ იცი ეგეც საკმარისია,-ჰაეროვანი კოცნა გაუგზავნა და აუზში ჩახტა.


ბედნიერებაა ორი ადამიანის ერთობა.
ერთი მეორეს აბედნიერებს. ეგრეა, ეგრე.
ერთიდან გადადის ყველა ემოცია.
როგორც განეწყვები, ისე განეწყვება ისიც.
ეგ აბედნიერებდა კატოს!
ვერ ეუბნებოდა რეზის, რომ უყვარდა.. ვერ უმხელდა გრძნობებს. ლიკა დასცინოდა კომპლექსიანი გოგო ხარო. იყოს! დაე, იყოს. მერე რა? უყვარს და იცის რეზიმ ეს კარგად. ძალიან უნდა რეზისგან შვილი. როგორც მალხაზის უთხრა, გააჩენს და ჯვარს ბავშვის ნათლობაზე დაიწერს. მერე რა რომ ოცნებები არ უხდება? მთავარი ოცნება პრიცნია და რეზიში ხედავს ამ პრინცს.

-ნანა და ლევანი სად არიან?-ჰკითხა ლიკუნამ კატოს.
-მძახლებთან სტუმრად აგარაკზე.
-ვა, ლელა მანახა ერთი ნანას როგორ უძლებს,-გაეცინა ლიკას.
-ლიკუნა! ჩემს დედამთილზე როგორ ლაპარაკობ,-უსაყვედურა კატომ.
-დედამთილი, თორე ეგეც არ იყოს სამაგალითო რა,-ჩაიფრუტუნა ლიკუნამ და მანქანიდან გადავიდა.-დარწმუნებული ხარ, რომ კარგი აზრია ესე სიურპრიზად დადგომა?
-კი, რატო არა? არ დავრჩი და მორჩა. დათუნასაც დავურეკავთ..-უთხრა კატომ და ზარი დარეკა. კარი დათუნამ გაუღო.
-დათუნ, შენთან უნდა დამერეკა კაკრას!-უთხრა კატომ, გადაკოცნა და სახლში შევიდა,-რეზი, სად არის?
-რეზი, საპირფარეშოშია..-თქვა დათუნამ. აშკარად ცრუობდა. გული კაბინეტისკენ მიუწევდა კატოს. აშკარად არ მოსწონდა სიტუაცია, რა სახე ჰქონდა დათუნას? კაბინეტის კარი შეაღო და დაინახა, რეზიზე გადამჯდარი ნინა. ანუ, კახელი ნინო, ადმინისტრატორი. ადგილზე გაიყინა.. რეზიმ დააფიქსირა თუ არა მაშინვე მოიშორა ნინა.

-ვიცი, ეს ის არ არის რაც მე მგონია,-გაიცინა კატომ.
-კატო, როგორ ხარ?-უთავმოყვარეოდ ჰკითხა ნინამ.
-ძალიან კარგად. შენ არ იცი სხვის საკუთრებას რომ არ ეხებიან და კანონით ისჯება?-ცინიკურად ჰკითხა კატომ ნინოს. ნინომაც გაუღიმა, კაბა გაისწორა და მისკენ წამოვიდა.
-წამოდი, მიგაცილებ..-უთხრა კატომ და გასასვლელისკენ გავიდა.-ძვირფასო ნინო, ძალიან ბევრ მისამართებზე ცხოვრობენ დაუოჯახებელი მამაკაცები სერიოზული შესაძლებლობებით. ცოტა იქონიე თავმოყვარეობა და მათ მიაკითხე. პრინციპში, არამგონია სხვისი ნახმარი ქალი ვინმემ სერიოზულად მიიღოს. ნუ, გაიტეხ გულს! ბორდელში მაინც იპოვნი შენს ადგილს,-მშვიდად უთხრა კატომ და ცხვირწინ მიუხურა კარი. ღრმად ამოისუნთქა და შემოტრიალდა. წინ ედგა რეზი, დათუნა და სახე წაშლილი ლიკა. რეზიმ პირი გააღო, მაგრამ კატომ დაასწრო:
-ეს ის არ არის რა მე მგონია, არა?-ცინიკურად ჰკითხა,-იცი, საერთოდაც არ მაინტერესებს! რამდენჯერ მიღალატე? რამდენჯერ?! არ გრცხვენია..? პრინციპში რატომ შეგრცხვება. ხომ გეუბნებდი დაუკმაყოფილებელი ადამიანი ხარ-მეთქი?
-კატო, დამშვიდდი!-დაუყვირა რეზიმ.
-რა უფლებით მიყვირი? კარგი სანახავი იქნებოდა მე რომ ვინმესთან ესე დამენახე?
-ეგ მეორედ არც გაიმეორო!-დაიღრიალა რეზიმ.
-შენ ჩემი სახელი არ ახსენო არასოდეს! ტყუილს უფრო ვაპატიებ ადამიანს, ვიდრე ღალატს. დაივიწყე კატო მეტრეველი, რომელსაც უყვარდი და ვერ გეუბნებოდა. ზედმეტად უყვარდი და იცი, რა უქენი? თავს ლაფი დაასხი! არაუშავს, ჭკუას ვისწავლი..-ამოილუღლუღა კატომ,-არ გაბედო და არ დამირეკო! ჩემი სახელიც არ ახსენო. მე შენთვის მოვკვდი. თავისუფალი ადამიანი ხარ... თავიდანვე ვიცოდი, რომ ეს საქმიანი გარიგება იყო.. როგორ გენდე? უბრალოდ, არ მესმის. როგორ?! მივეცი გრძნობებს გასაქანი და თურმე, მატყუებდი. ნინოს გარდა კიდე ბევრი გყავდა?!
-რას ამბობ კატო! გაჩუმდი და მომისმინე...-დაუყვირა რეზიმ.
-შემეშვი, რა! შენი ხმის გაგონებაც არ მინდა.. გული მერევა შენზე.. ლიკა, წავედი მე!-უთხრა ლიკას. ლიკაც წარბაწევით გაჰყვა კატოს,-რეზი, არ გაბედო და არ დამირეკო, არც შემაწუხო. განქორწინების საბუთები გამომიგზავნე. ტანსაცმელზე ლიკა გამოვა!-ჩაჯდა მანქანაში და წავიდა ეკატერინა მეტრეველი.

წავიდა და წავიდა..
იცოდა, რეზიმ მისნაირი იყო და კარგად, იცოდა რომ კატო ჩვეულებრივი ციხესიმაგრე იყო!


-წავიდა.. დამტოვა, ტო..-ამოილუღლუღა რეზიმ, რომელიც ჯერ კიდევ კარებში იდგა.
-რას გაშეშებულხარ შემოდი და დაჯექი.-უთხრა დათუნამ. რეზიც რობოტივით შევიდა მისაღებში.
-აზრზე ხარ? ისე წავიდა არ მაცადა ახსნა.. სიზმარია, ხო?
-რას შეათრიე ეგ გოგო ოთახში?რა მოხდა ვაფშე?-ჰკითხა დათუნამ.
-კახეთში ერთად გვნახა და მაგის მერე გაჭედა. დღეს რომ მოვიდა ვაფშე ვერ ვიფიქრებდი რა მიზნით იყო. რა ჯანდაბა უნდოდა?ძლივს არ დაეწყო ყველაფერი? ამის დედა შ**ცი!-დაიღრიალა რეზიმ.-ეხლავე გავეკიდები!
-არ გინდა. ეხლა არ გაეკიდო მაინც არ შეგირიგდება.
-ბიჭო, იცი რაზე ვგიჟდები? პროსტა, ახსნაც არ მაცადა. დაინახა და მორჩა!
-რამე იყო?-შეპარვით ჰკითხა დათუნამ.
-არა, შენ ძმობას გეფიცები. კალთაში ჩამიხტა და მაგ დროს შემოაღო კარი. არ იცი ქალების ამბავი? როგორ ვუღალატებდი, როგორ ფიქრობ? უბრალოდ, ფაქტი ტეხავს მაგრად!
-ფაქტი ტეხავს?-დაქაჩა თვალები დათუნამ,-ტეხავს კი არა ძალიან ძალიან მაგრად ტეხავს! შენც კაი გამო***რებული ხარ. აქ ვერ დაელაპარაკე იმ გოგოს?
-ცალკე გავიდეთო საქმე მაქვსო. ჯანდაბა!
-რამდენი გეტყვის ცალკე გავიდეთო ყველას უნდა გაჰყვე?
-ჯანდაბა! ჯანდაბა! ჯანდაბა!
-აცადე ცოტა ხანს. ეხლა რო გაეკიდო აზრი არ აქვს, რა. აუ, რა მძიმე თემაა ეს ქალები! შენ კიდევ ერთ ადგილს ვერ დააყენებ?
-რა შუაში ვარ, მე?
-არა, ჩემთან მოვიდა ეგ გოგო!
-არადა, ლუდები მზად იყო, და ფეხბურთისთვის უნდა გვეყურებინა,-ამოიოხრა რეზიმ.
-მოდი და დააჯერე ეხლა მე და შენ რომ ვაპირებდი ამ საღამოს ერთად გატარებას,-გაეცინა დათუნას.
-გავაფრენ პროსტა.. ძლივს დალაგდა ყველაფერი. გავარტყი ნინოს, რა! პროსტა, როგორ არ მომისმინა მაგაზე ვგიჟდები..
-შენ ხო არ აფრენ,ტო? აბა, შენ გენახა და ეთქვა არაფერი მომხდარაო რას იფიქრებდი?-შეხედა რეზის,რომელიც მიშტერებოდა დათუნას,-ხო! მიყურე! იგივეს იფიქრებდი შენც..!
-ჯანდაბა.. ამის დედა შ**ცი!

*

-კატო, ნელა ატარე, რა..
-პროსტა ტიპმა როგორ მიღალატა?
-აუ, დაელაპარაკე. იქნებ ეგრე არ იყო?
-ლიკა!-დაიყვირა კატომ,-სისულელეა... მიღალატებდა.!
-კატო, არ ენდობი შენ ქმარს?
-კი, ვენდობი.
-მერე? რომ ენდობი რატომ არ სცადე მოგესმინა?
-რისი უნდა მომესმინდა ლიკა? ნანახის უფრო მჯერა ვიდრე მოყოლილის!
-არ ხარ სწორი!
-ასე ვთვლი საჭიროდ!


რა აზრი აქვს ტირილის, როცა იცი რომ შენც წვლილი მიგიძღვის და მარტო მისი ბრალი არ არის.
რა აზრი აქვს ცრემლების გადმოყრას, როცა შენ უაზრო პრინციპებს ვერ გადაახტები.
ერთხელ რომ გაუშვი გრძნობები თავისუფლად და უკან სასწრაფოდ დააბრუნე, ჩაკეტე გალიაში და იმის მერე აღარ უშვებ, როგორ ფიქრობ ბედნიერი იქნები?
არა, ბედნიერება ესეთი მარტვად მოსაპოვებელი არ არის.
თამაში ადვილია, მაგრამ არა ბედნიერების განცდის გაზიარება.
რა სასაცილოა, როცა ადამიანები ვკარგავთ იმას ვინც გვიყვარს და პირველი დღეები არ გვაინტერესებს რას შვრება, სად არის, რას აკეთებს, რას ჭამს. მერე კი გადის ეს პირველი დღეები დამოდის მეორე დღეები, როცა ხვდები რომ ძალიან მაგრად დააშავე.
იცი, როგორ დააშავე? თვალებში რომ ვეღარ შეხედავ, აი, ისე.
მაგრამ თუ ორი ადამიანის ერთმანეთისთვისაა შექმნილი იცინი აუცილებლად, ნახავენ უკან დასაბრუნებელ გზას.
ყველა ადამიანის ბედი ზემოთ, აი, მაღლაა დაწერილი და გამორიცხულია, გაექცე.


-ძალიან სასიხარულო ამბავი მაქვს შენთვის..!-უთხრა ლონდამ კატოს.
-რა ამბავი?-აღელვებულმა იკითხა კატომ.
-შენი ანალიზები ამბობენ, რომ ორსულად ხარ ძვირფასო. მომილოცავს! მალე დედა გახდები!-უთხრა ლონდამ და გაუღიმა.
დედა? ყველაფერი დატრიალდა ირგვლივ.
დედა გახდებოდა და თავის პაწაწინას ხელში დაიჭერდა.
მარტოხელა დედა იქნებოდა?
არ ეტყოდა რეზის არაფერს. მარტო გაზრდიდა!
ღალატი ღალატია და ვერ პატიობს და რა ქნას?!

***

დღეები დღეებს მისდევდა. კატოც ნელ-ნელა იბერებოდა. ძალიან არ ეტყობოდა მუცელი. აი, თითქოს კურკაგადაყლაპულივით იყო. ძალიან სასაცილო სანახავი იყო. ცდილობდა ბევრი არ ეჭამა, მაგრამ ძალიან რომ შიოდა რა ექნა?

სად იყო რეზი? რეზი საერთოდ არ გამოჩენილა და არც მისგან გამოგზავნილი განქორწინების საბუთები.

იმედი იყო სადღაც გულის სიღრმეში.
იმედი „მაგრამივით“ იყო.

-კატო, ისე მეწყინება რომ არ მოხვიდე!
-რას ამბობ! მოვალ აბა რას ვიზამ? ეხოზე უნდა წავიდე და მოვალ აუცილებლად,-უთხრა კატომ ლიკუნას.
-მადლობა, რომ ჩემ გამო რისკავ.. დიდი მადლობა!-უთხრა ლიკუნამ კატოს.

დღეს ლიკუნას და დათუნას ნიშნობა იყო. უახლოესი მეგობრები იკრიბებოდნენ. დანიშნავდა დათუნა, ბეჭედს გაუკეთებდა და მერე მეგობრებთან ერთად ახალ სახლში შეაბიჯებდნენ, სადაც ქორწილის მერე გადავიდოდნენ.

კატო ბედნიერი გამოვიდა სამშობიაროდან. სიხარულით მიაბიჯებდა ლიკუნას ახალი სახლისკენ. არა, ცოტა კი ეშინოდა რეზის ნახვის, მაგრამ მაინც... ორი ზომით დიდი ზედა ეცვა რომ არ გამოსჩენოდა მუცელი. ამ მხრივ დამშვიდებული იყო.. არა, აუცილებლად ეტყოდა რეზის! სრული უფლება ჰქონდა რეზის სცოდნოდა. ის ხომ მისი ბავშვების მამა იყო.. დიახ, კატო ტყუპებს ელოდა.

სახლში შესულს უკვე მაგიდასთან დახვდნენ მეგობრები. ლიკუნა ბედნიერებისგან ბრწყინავდა. კატოს დანახვისას ცოტა სახე შეეცვალა. კატო მიხვდა, რომ რეზი იქ იყო..

კატოს დანახვისას რეზის რა დაემართა? გული გაუჩერდა. სითბო ჩაეღვარა და მონატრების უსაშველო გრძნობა იქვე გათიშა. ყველას მიესალმა კატო, მათ შორის რეზისაც. სამზარეულოში გასულ კატოს, რომელსაც საოცრად მოუნდა ტორტის ნაჭერი რეზი შეეგება. შეატარა რეზიმ სამზარეულოში და მისკენ შებრუნდა. კატო ცდილობდა, ნელა გაეკეთებინა ყველაფერი. არ უნდოდა, ამ დღეს ესე მოულოდნელად გაეგო რეზის ორსულობის შესახებ.

-როგორ ხარ, კატო?
-არამიშავს, შენ?
-მეც, ეგრე.. რა სხვანაირი ხარ,-უთხრა ჩაფიქრებულმა რეზიმ. კატო შეცბა.
-მართლა? როგორი?
-ძალიან გასუქებულხარ. არადა, მახსოვს როგორ აქცევდი ყურადღებას გარეგნობას. შენი ბურთებიც საკმაოდ გაზრდილები არიან,-უთხრა რეზიმ კატოს.
-რამდენიმე კილოგრამი მაქვს მომატებული ისეთი არაფერია,-უთხრა კატომ და თვალი აარიდა.
-ნამცხვრებს დიდიხანია ეტანები?
-არც ისე..მიყვარდა, მაგრამ მაინც არ ვჭამდი..-უთხრა გაფითრებულმა კატომ.
-კარგია, არ მოიკლო არაფერი. სიყვარული შენ არ გინდა და ტკბილი მაინც ჭამე,-უთხრა რეზიმ და გავიდა სამზარეულოდან. მაშინვე ლიკუნა შემოქანდა:
-წამოდი, ჩემთან ოთახში!-ხელი ჩაავლო კატოს და თავის საძინებელში შეიყვანა.
-რაო? რა გითხრა? ხომ არ მიხვდა?-მიაყარა შეკითხვები ლიკუნამ.
-არაფერი არ უთქვამს. მგონი, ვერც მიხვდა..-უპასუხა აღელვებულმა კატომ.
-ისე გაცვია ვერც ვიფიქრებ რომ ორსულად ხარ,-გაეცინა ლიკას.-ნათლიას მარგალიტი!-მიეფერა მუცელზე.
-მარგალიტი კი არა მარგალიტები!-შეუსწორა კატომ.
-რა მითხარი?!-შეკივლა ლიკამ.
-ხო, ტყუპები არიან..-გაეცინა კატოს,-ოღონდ სქესი ჯერ არ ვიცი.
-აუ, არ არსებობს!-მუცელზე აკოცა ლიკუნამ და მოეფერა,-ჩემი ცხოვრებები! არ მჯერა დედას გეფიცები! როდის გეცოდინება სქესი?
-მალე, 2 კვირაში მივალ დ გავიგებ..
-ვაიმე, ჩემი პატარები!-კოცნიდა და ეფერებოდა ლიკუნა კატოს მუცელს. სიხარულისგან ცრემლები მოსდიოდა.
-ლიკა, დაგვტოვე!-გაისმა ცივი, ყინულივით ცივი ხმა. კარებში რეზი იდგა, რომელსაც ძარღვები დაჭიმვოდა და სიმწრისგან მუჭი ჰქონდა შეკრული. ლიკუნაც ოთახიდან გავიდა. რეზიმ კარი ჩაკეტა და კატოსკენ წამოვიდა.
-იქნებ, ისიც მითხრა რომ ორსულად არ ხარ და ეს ყველაფერი არ მომესმა?!
-არა, ორსულად ვარ..-ძლივს ამოღერღა კატომ.
-ამის დედა შ**ცი როდის აპირებდი თქმას, გოგო?! ჩემ შვილებს ატარებ მუცლით და როდის აპირებდი?
-ვაპირებდი მეთქვა! დღეს არა.. ხვალ ან ზეგ როცა იქნებოდა!
-იცი, როგორ დააშავე კატო? აი, ძალიან მაგრად დააშავე..-ჩაეცინა რეზის ცინიკურად,-წავედით!-ხელი ჩაავლო კატოს და ძალით გაიყვანა. მანქანაში ჩატენა და სახლისკენ წავიდა.
-აქ რა გვინდა?!-შეიცხადა კატომ, როდესაც მის ძველ სახლში შევიდნენ.
-როგორ ფიქრობ? ჩემ შვილებს ატარებ მუცლით და შესაბამისად უნდა ვაკონტროლო როგორ იკვებები და როგორ უვლი თავს!
-შენ როგორ ფიქრობ არ ვაქცევ თავს ყურადღებას?!-შეიცხადა კატომ.
-მე რავიცი.. საერთოდ არ ვიცი რას აკეთებ!
-რა იყო არ მენდობი, რეზი? შვილებს როგორ მოვექცევი!
-შენ მენდე მაშინ? და საერთოდ მომისმინე? არ მაინტერესებს რა... აქ იქნები!-უთხრა რეზიმ და თავის თავდაპირველ ოთახში შეუშვა კატო.

შვილები? გაგიჟდა და გადაირია.. შვილები უნდოდა დედამისთან ერთად.. აუცილებლად, კატოს გარეშე არ იცხოვრებდა რეზი. ცოტას გააწვალებდა, მაგრამ იცხოვრებდა. იმდენად დიდი სიხარული იყო რეზისთვის შვილები, რომ სულ არ გაბრაზებულა კატომ რომ არ უთხრა.

დღეები ისე გადიოდნენ, როგორც სულ თავიდან სანამ უცხოები იყვნენ ერთმანეთისთვის. ყოველ დღე ნატურალური პროდუქტი მოჰქონდა რეზის კატოსთვის.. კატოს ოჯახთან მოაგვარა რეზიმ ოღონდ ისე, რომ კატომ არ იცოდა. უთხრა, რომ აუცილებლად ერთად იქნებოდნენ!

-კატო, შვილს რომ გააჩენ ერთი წელი მოგიწევს ვიცხოვროთ და მერე ერთს მე დავიტოვებ ერთი შენ წაიყვანე,-უთხრა რეზიმ. კატოს ფერი აღარ ედო სახეზე.
-რას ამბობ?
-რამე გაუგებარია? სანამ ბუნებრივ კვებაზე გეყოლება ბავშვები აქ იცხოვრებ და როგორც კი დაანებებინებ თავს, ერთს წაიყვან ერთს დამიტოვებ. დანარჩენზე მერე მოვრიგდებით...-უთხრა რეზიმ და სახლიან გავიდა. როგორ ეცინებოდა კატოზე.. გაგიჟდა გოგო კინაღამ! ღირსი იყო.. რა ანერვიულა რეზი?!

***

-მომილოცავს, ბიჭები გყავთ ორივე!-ახარა ლონდამ რეზის და კატოს. გახარებულებმა ერთმანეთს ხელები ჩაჰკიდეს. რეზიმ სველი კოცნაც დაუტოვა კატოს.

აი, მაშინ იყო ძველი გრძნობების ამოფრქვევა.
თითქოს ვულკანი ყოფილიყოს..
ისე მონატრებიათ ერთმანეთი ლამის იყო იქვე დაეკოცნათ ერთმანეთი..

***

-რეზი..-დილის 5 საათი იყო კატო, რომ რეზისთან შევიდა.
-ჰმმმმ...-ამოიზმუვლა რეზიმ.
-წ....ბი დავღვარე!-უთხრა კატომ. რეზიმ თავიდან ვერ გაიაზრა რა ხდებოდა. წამოხტა მაშინვე, ჩასვა კატო მანქანაში და სამშობიაროში მიიყვანა.

-ჯერ მხოლოდ 8 თვისაა.. - ამოილუღლუღა რეზიმ.
-დამშვიდდი, ხშირად ხდება ტყუპებზე ასე!-უთხრა დათუნამ.
-ხო, მაგრამ არაფერი აკლდა. კარგად იკვებებოდა, ეხოებიც დადებით პასუხს ამბობდნენ..
-გასაგებია რეზი, მაგრამ..-დათუნამ სიტყვის დამთავრება ვერ მოახერხა, რომ ექიმი გამოვიდა ბლოკიდან.
-რეზი, მძიმე მდგომარეობაა..-დაიწყო ლონდამ,-ხელი უნდა მომიწერო, რომ ან ტყუპები გადარჩნენ ან კატო თუ ორივეს გადარჩენა ვერ მოხერხდა..

გაგიჟდა, შეირყია.. სიზმარში ეგონა თავი. ხელი როგორ მოაწეროს ერთი საყვარელი ადამიანის სიკვდილს, ან ორი უმწეო პატარასი? რა უნდა ექნა არ იცოდა..

-რეზი, კატომ მშობიარობამდე თქვა ჩემზე მოაწეროსო.. ბოდიში, დრო არ ითმენს..-უთხრა ლონდამ. რეზი დაბნეული იყო არ იცოდა რა ექნა..

მოაწერა.. ხელი მოაწერა..
ბავშვები არჩია კატოს.
არჩია რა ცუდი სიტყვაა!
ასე ხომ კატოს უნდოდა? დაჰყვა კატოს ნებას.

-ლონდა, პირობა მომეცი რომ გადაარჩენ! ჩემს სიყვარულს ნუ წამართმევ..!
-ვეცდები რეზი.. ჩემს მაქსიმუმს გავაკეთებ..-უთხრა ლონდამ და სამშობიარო ბლოკში შევიდა.

ოპერაცია რამდენიმე საათი გაიწელა.
საუკუნედ რომ გეჩვენება ისეთ საათებად.
სიკვდილი უნდოდა ამ მოლოდინს..
სიგიჟის ზღვარზე იყო რეზი..
ლონდაც გამოვიდა და პირდაპირ რეზისკენ წამოვიდა.

***

-ჩემო სიცოცხლე, ჩემო ყველაფერო.. იცი, როგორ მიყვარხარ? მთელი გრძნობები რაც კი გამაჩნია შენთვის არსებობს.. მთელი გრძნობით ვცდილობდი შენთვის კარგი გამეკეთებინა. იცი, როდის შემიყვარდი რომ დაგინახე იმ წუთასვე. მადლობა, რომ მაჩუქე ორი ანგელოზი..
-სად არიან?-ჰკითხა კატომ
-მოიყვანენ ახლავე,-უთხრა რეზიმ და ცოლს აკოცა.
-სახელები დაარქვი?-იკითხა კატომ ძალაგამოლეულმა.
-არა, შენ გაღვიძებას ველოდებოდი. სამი დღე გეძინა და უშენოდ გადაწყვეტილება ვერ მივიღე..
-ლევანი და ირაკლი დაარქვი,-უთხრა კატომ და გაუღიმა,-გავახაროთ ბაბუები.-ლონდამ ბავშვები შემოიყვანა. ორივე ერთმანეთს გაჭრილი ვაშლებივით ჰგავდნენ.
-აუ, ეხლა როგორ გავარკვიო რომელი რომელია, ტო..-აწუწუნდა რეზი.
-ეს ლევანიკოა, ეს ირაკლი..-გაეცინა კატოს.
-როგორ ხვდები?
-არა, მოიცა ეს ირაკლია ის ლევანიკო,-თქვა დაეჭვებულმა კატომ.
-აუ, ჩამოყალიბდი!-გაეცინა რეზის.
-შენთვის ხომ არ მითქვამს?-უთხრა რეზიმ კატოს,- მთელი გრძნობით გეუბნები, რომ მიყვარხარ! და მადლობა ჩემი შვილების მამა რომ ხარ..-აკოცა კატომ რეზის.
-მეც მიყვარხარ, კატო და ზუსტად მაგ მთელი გრძნობით გთხოვ დროულად დააძინო ბავშვები! 8 თვე სურვილების რეალიზაციისთვის საკმარისად ბევრი დროა,-უთხრა რეზიმ და აკოცა საყვარელ ცოლს.

***
დიდი მადლობა, რომ კითხულობდით და იმედი მაქვს, მოგეწონათ!
სასწაულად კარგები ხართ!
მადლობა თქვენ :*