გამარჯობათ, ჩემი სახელია ქეთი, ვარ 14 წლის. იმ ამბავში კი, რომლის შესახებაც მინდა მოგიყვეთ ვარ 13 წლის. ყველაფერი 2015 წლის ზაფხულში დაიწყო. მთელი 9 წელი ქირით ვცხოვრობდით, 2014 წლის ზაფხულში კი ბინა ვიყიდეთ. სამწუხაროდ ძალიან მორცხვი გოგო ვიყავი და ვერვის ვეცნობოდი უბანში. ერთხელ ჩემი ბიძაშვილი- მარი მესტუმრა. ძალიან ცხელოდა სახლში სულ ვწუწუნებდით.
- შვილო წადი ეზოში ჩადით გაგრილდებით ცოტას.
- ხომაგრამ დე არავისარ ვიცნობ და მარტო რავაკეთოთ.
- არაუშავს გაიცნობთ.
ჩავედით ეზოში, მზესუმზირა ვიყიდეთ და სკამზე ჩამოვჯექით. უცებ ბავშვები მოვიდნენ და მზესუმზირა გვთხოვეს, ასე გავიცანი უბნელები.
ამ ამბავს ყოველთვის დიდი ტკივილით ვიხსენებ. ყოველთვის ვწყევლი იმ საშინელ ზაფხულს ჩემი ცხოვრება ასე ძირფესვიანად რომ შეცვალა და ასე რომ გამიუბედურეს ცხოვრება. თურმე შესაძლებელი ყოფილა 1 წელში ყველაფერი თავზე დაგემხოს, ყველაფერი შეიცვალოს ასევე საკუტარი თავიც კი.
პირველად 1 გოგო გავიცანი, ნინი ერქვა (ერთადერთი გოგოა რომელთანაც დღესაც ვდაქალობ). ჩემი მეზობელია, მე 8 სართულზე ვცხოვრობ ის 6ზე. მე და ნინი საუკეთესო მეგობრები გავხდიტ არავის ვეკარებოდით რადგან არმოგვწონდნენ სხვები.
ერთი დღე განსაკუთრებულად დამამახსოვრდა. სკამზე ვიჯექი ნინისთან ერთად და უცებ 1 ბიჭი მეძახის.
- ქეთ მოდი 1 წუთით საქმე მაქ.
- რაგინდა? შენთვითონ მოდი.
- აუ როგეუბნები მოდი რა.
- ჰოკაი მაცადე! ნინნ რაუნდა ნეტა?
- რავიგოგო მიდი იქნებადა მოწონხარ და მაგიტო გეძახის.
- ჰო ისე მართალიხარ
მივედი დაა რასვიფიქრებდი ეს თუ მოხდებოდა. ჯობიდან კვერცხი ამოიღო და თავში ჩამარტყა ეხლა როვიხსენებ მეცინება მაგრამ იმდროს საშინლად გაცოფებული ვიყავი. სრულიად უცნობმა ბიჭმა ხალხის წინ ასე დამამცირა. ის გოგოები რომლებსაც ვერვიტანდი ჩუმად იდგნენ და იცინოდნენ. მე ვტიროდი ისინი იცინოდნენ, უცებ ვეღარ მოვითმინე მივედი და ანი თმებით ვითრიე (ყველაზე მეტად ამ გოგოს ვერვიტანდი). შემდეგ კი მაგის დაქალი მეცა თმებში რაღა უნდა მექნა ავედი სახლში დავიბანე და დავწექი.
მეორე დღეს ისევ ნინისტან ერთად ჩავედი ეზოში. არაფერს ვიმჩნევდი თითქოს გუშინდელი დღე არც ყოფილა. ჩვენთვის ვიჯექით ვლაპარაკობდით და ვიცინოდით. ცოტახანში ანი მოვიდა ( გუსინ რომ ტმებით ვითრიე)
- გოგოებო ბაღში წამოდით რა საქმე გვაქ თვქვენთან. (ანი)
- რასაქმე? (მე)
- წამოდი და გაიგებ. (ანი)
- არსადაც არწამოვალ თქვენ გაქვთ საქმე და აქ ვილაპარაკოთ. (მე)
- აუ ქეთი ნუ ბავშვობ რა როგეუბნები წამოდი. (ანი)
- ქეთი ჯობია წავიდეთ. (ნინი)
- კაი რაიყო 5 წუთის საქმეა დავილაპარაკებთ და მოხვალთ. (ანი)
ბოლოსდაბოლოს წავედით. რატომრაც მეგონა რო მარტო ლაპარაკი არუნდოდათ. მივედით და უამრავი ბავშვი დაგვხვდა, 15ამდე მაინც იქნებოდნენ. თვალები გამიფართოვდა ცვენ მხოლოდ 2ნი ვიყავიტ ისინი კი 15. საქმის გარჩევა დაგვიწყეს.
- რატო ითრიე გუშინ ჩემი დაქალი თმებიტ? (მარი)
- საჭირო იყო და ვიტრიე. (მე)
- აუუ საჭირო კიარა ბოდიში მოუხადე. (მარი)
- შემეშვი რა ბოდიშს არმოვიხდი როგორც საჭიროდ ჩავთვალე ისე მოვიეცი, მითუმეტეს იმსახურებდა. (მე)
- კკაი ბაზარიარაა, ეხა ანის ჯერია თმებით რო გითრიოს. (მარი)
- მოიცა მოიცა მართლა რა ბავშვური ლაპარაკი გამიმართეთ აქ. გუშინ მე რო თმებიტ ვითრიე ანი სემდეგ შენ მითრიე და თუ გასწორება გინდათ მაშინ მეც შენ უნდა გითრიო :დ ასე გაწყობს? (მე)
ხმა არარ ამოუღიათ, მართალი ვიყავი მაგრამ მაინც თავისას გაიძახოდნენ. გარეთ გასვლა გვინდოდა მაგრამ ბიჭები კარებთან იდგნენ არგვისვებდნენ უცებ ნინი ეცა და გამოათრია ყველა სათითაოდ, მეც მივეხმარე, დაწამოვედით.
იმდღის მერე ვაფსე აღარ გვქონია იმ ბავშვებთან კონტაქტი. მე და ნინიც არაცვეულებრივად ვერთობოდით, ჩვენი საიდუმლო ადგილიც კიგვქონდა. წითელი ხიდი, სადაც არავინ არასოდეს არიყო, ხიდის ქვეშ კი მორაკრაკე მდინარე. ერთისიტყვით არაცევულებრივი ცხოვრება გვქონდა. 1 კვირის სემდეგ სოფელში წავედი. ნინი კი თბილისში დარცა. 2 თვის მერე ცამოვედი და ყველაფერი არეული დამხვდა. ნინი თურმე იმათ ბანდაში სესულა. თავზარი დამეცა მაგათთან ერთად რომ დავინახე. ანი, მარი, ნიკა, საბაა... მოკლედ ყველა მაგასთან ერთად იყო. მე საშინლად ვიყავი გაბრაზებული ყურადრებას აღარ მაქცევდა სუ ანისტან ერთად იყო, ხოლო როცა ანი წავიდოდა მე დამიბრუნდებოდა. მეც სხვარაგზა მქონდა იმათთან ერთად ვიყავი. ანი და საბა (მთელი ზაფხული მიყვარდა ეს ბიჭი, უბრალოდ ვგიჯდებოდი) შეყვარებულები იყვნენ. სულ ჩხუბობდნენ. ერთხელ ანიმ ცემ პადიეზში შემიყვანა 3 სართულზე ამიყვანა და 2 ბიწი დაგვხვდა ორივეს ვინობდი. სანდრო ანის ყოფილი იყო, გიო კი ანის დაქალის ძმა. მოკლედ ანიმ მიტხრა რასაც მე და სანდრო გავაკეთებთ თქვენც იგივეს გაიმეორებთო და კაი თქო. უცებ აკოცეს, გავგიჟდი უარზე ვიყავი ვერვაკოცებ გიოსთქო მე ხომ ბიჭისთვის საერთოდ არმქონდა ნაკოცნი. თქმა არ დამიმთავრებია რომ უცებ გიომ მაკოცა. ესიყო ცემი პირველი კოცნა გასტერებული ვიდექი ხმას ვერ ვიღებდი. იმდღეს საბამ, ნიკამ და ბიჭებმა დალიეს გიოსაც უნდოდა წასვლა მაგრამ მე მელოდებოდა მე კი არმეცალაა ვუთხარი წადითქო მაგრამ არმიდიოდა ჩემ გარეშე. 1 საათში ჩავედი და წასვლა დავაპირეთ მაგრამ დავინახეთ რომოდიოდნენ ბიჭები ნინიც ჩვენთან ერთად იყო. საბა ნინისთან მივიდა.
- ნინნ შენსიცოცხლეს გეფიცებიი, მიყვარხარ, გთხოვ იყავი ჩემი გოგო რა. (ძლივს ამოღერღა გაგუდული მთვრალი იყო)
- კაი საბა რაიყო.
- ისიყო რო მიყვარხარ.
- მეც მიყვარხარ საბა.
და ასე გახდნენ შეყვარებულები ანი კი მოისროლა. მეორე დღეს სახლში მარტო ვიყავი წვიმდა საშინელი ამინდი იყო და საბა, გიო, ნინი, მიშა, ლუკა, ნიკა ჩემთან ამოვიყვანე. სოკოლადები და ლიმონათები ამოიტანეს. მე და გიო ერტად ვიყავით, ნინი და საბაც ერთად. მაგარი დრო ვატარეთ. ცოტახანში ბიჭები წავიდნენ მაგრამ ნახევარ საათში ისევ მოვიდნენ. კარებთან იდგნენ დაამდროს დედაჩემი გამოვიდა ლიფტიდან. ამდენი ბიჭები რო დაინახა გაბრაზდა ჩემზე და ნინიზე. იმის მერე მიშლის ნინისთან მეგობრობას :// მოკლედ იმღამეს ანის და საბას ულაპარაკიათ და შერიგებულან. ნინიმ საბას დაუკომენტარა ფოტოზზე ჩემი ბიჭიო და უცებ ანი უკომენტარებს შენი აღარაა ისევ ჩემიაო. ნინის თავზარი დაეცა გაგიჟდა, ესროგორ გამიკეთაო, ტირილი დაიწყო მეც ვერ ვამმშვიდებდი. მეორე დღეს კი ისე ცაუარა საბას ვერდი არცკი გახედა არც ხმა ამოუღია, უბრალოდ მისმერე შორიდან უყურებდა საბას და ანის 28 აგვისტოს, მარიამობას, მარტო ვიყავი სახლში ისევ ღამე. გიო, საბა და ანი ცემთან ამოვიდნენ. იმდრეს როვიხსენებ ისევ ცუდად ვხდები, უბრალოდ ბავშვური უაზრი საქციელებიტ სავსე ცცხოვრება მქონდა. მე და გიო ჩემ ოთახში შევედით და ვიზასავეთ :( ანი და საბა კი დედაჩემის ოტახში იყვნენ. მოკლედ მარტო ვიზასავეთ. იმდროს თავი მაგარი გოგო მეგონა ახლა კი სასინლად ვნანობ. ჭორები დადიოდა მეორე დღეს ჩემზე, ვითომ გავიხადე. გავგიჟდი ესროგავიგე ყვეას ვაჩუმებდი მაგრამ ყველა ისევ ლაპარაკობდა ერთი პერიოდი ბოზსაც კი მეძახდნენ. ესიყო ყველაზე საშინელი რამ რაც კი ცხოვრებაში გადამხდენია. 31 აგვისტოს ბაღში კონიაკი დავლიეთ, 4 ჭუქა დავლიე და დავთვერი, ფეხზე ძლლივს ვიდექი, უცებ გიოს ძმაკაცი მოდის და სიყვარულს მიხსნის, გავბრაზდი გიოსთან მივედი გააჩუმე უთხარი შემეშვას თქო მან კი უბრალოდ მითხრა აღარ მიყვარხარო და წავიდა. უკან გავყევი 4ჯერ დავეცი მხედავდა მაგრამ არც ამაყენა. სასოწარკვეთილი ავედი სახლში და მხოლოდ ისმახსოვს რომ ფეხზე გავიხადე და დედა მეუბნება რაგჭირსო მერე გავითიშე. 1 კვირა გარეთ არმისვებდა დედაჩემი მერე კი მამინაცვალმა გამისვა ძლივს. ყოველდღე ვხედავდი გიოს და საშინელი გრძნობა მეუფლებოდა. მინდოდა რამე მეთქვა მაგრამ ხმას ვერ ვიღებდი. 3 კვირის შემდეგ გიოს ძმაკაცი დამელაპარაკა.
- ქეთი გიოს ძაან უყვარხარ. იმდღეს უბრალოდ ძაან დაიბნა.
- კაი რაა რავუყვარვარ როგორ მომექცა ეგაა მაგის სიყვარული?
- მისმინე ძაან გთხოვ 1 სანსი მიეცი ზაან განიცდის უშენობას.
შემდეგ გიოს დაუძახა, გიო მოვიდა და უბრალოდ მაკოცა. საშინლად დავიბენი. იმყველაფერის მერე ისევ ვენდე შანსი მივეცი მაგრამ მეორე Dრეს ისევ გადამაგდო. ვაფშე ყურადრებას არმაქცევდა სტადიონზე იყო და ფეხბურთს თამაშობდა.