თავი-3
-მამა ჩემოდნები ჩავალაგე....
-კარგი ნიკა...მაშინ დროა წავიდეთ...
-მოიცა ფრენა 2 საათშია მანამდე ბიჭებს ვნახავ
-კარგი არ დააგვიანო და არ დალიო
-კარგი რა მამა პატარა კი არ ვარ...
გადაეხვია და მანქანაში ჩაჯდა,მაგრამ იცით სად წავიდა?ქეთის სანახავად....უნდოდა ბოლოჯერ მოეკრა თვალი თავისი პატარა ფერიისთვის მანქანა იქვე ჩიხთან გააჩერა გადმოვიდა და შორიდან მოკრა თვალი აივანზე მყოფ არსებას....გული მოუკვდა,როდესაც ასეთი დაინახა მის სახეზე ენითაღუწერელი ტკივილი სუფევდა თვალები სევდას,მონატრებას და წუხილს ერთად ასხივებდა
-ეს რა ჩავიდინე
აღმოხდა და ფეხი მანქანას მიარტყა
-ჯანდაბა ღმერთო ასე რატო გამწირე?
დაიღრიალა და იქვე ჩაიკეცა...ისევ წვიმდა,თითქოს ამინდიც განიცდიდა ორი ადამიანის საშინელ ტკივილს
-ქეთი....
დაიძახა და გოგონას მიაშტერდა რომელიც შეკრთა და იქეთკენ გაიხედა საიდანაც ეს სახელი მოესმა....ბიჭს თვალებში ჩააშტერდა უყურებდნენ ერთმანეთს და ხმას არცერთი იღებდა თითქოს სამყაროც დადუმდა....სუნთქვა შეეკრათ.....ქეთი ფეხზე წამოდგა და მოაჯირზე დაეკიდა
-ნიკააა
დაიყვირა ბოლო ხმაზე და ხელი გაიშვირა.....
-ქეთი მიყვარხარ
ბოლო ხმაზე დაიღრიალა და საათს დახედა...3 აჩვენებდა.....სასწრაფოდ გამოაღო მანქანის კარი ჩაჯდა და დაქოქა....ქეთის თვალი მოკრა რომელიც მას შეცქეროდა...შემდეგ კი ადგილიდან მოწყდა და თვალს მიეფარა......მალე მივიდა ბარში სადაც მთელი საძმაკაცო უცდიდა...დამწუხრებული შევიდა შიგნით...ყველას გადაეხვია და იქვე ჩამოჯდა
-იტანჯება
-ჯობდა სიმართლე გეთქვა
-არა ლაშა...ამას ვერ გავუკეთებ
-შენი ნებაა ძმაო,მაგრამ ერთი იცოდე მას არაფერი ემუქრება....
-გაიხარე
ხელი ჩამოართვა და ბიჭებს მიუბრუნდა
-დღეს ჩვენი ძმა ნიკა ახვლედიანი გვტოვებს...მიდის ამერიკაში სამკურნალოდ...გამოჯამრთელებას გიაურვებ ძმაო
-გაიხარე...
-მოდი ერთს გეტყვი....არ დავიწყებ მიკიბულ-მოკიბულ საუბარს....შენ შემოგევლოს ჩემი თავი...მაგრად მიყვარხარ ძმა და გამოჯამრთელებას გისურვებ...არ ხარ ძმაო სიკვდილის ღირსი
-გაიხარეთ ძმებო...ახლა წავალ თორე დამაგვიანდება....
ყველას გადაეხვია...ლაშა ტიროდა ეგ ძაან გულჩვილი და მხიარული ტიპია სერიოზული და ეგ?არა დამიჯერეთ შორსაა ერთმანეთისგან
-ნუ ტირი ტოო ქალივით...თუ მოვკვდი მოვკდები ეგ იქნება და ეგ....
-მიყვარხარ ძმაო....აქ ხარ ხო გესმის?
ხელი გულზე მიიდო და გაეღიმა
-ვიცი ძმაო....
მასაც გაეღიმა და ბარი დატოვა....პირდაპირ აეროპორტისკენ წავიდა.....იქ მისულს ყველა იქ დახვდა...
-დედა შენი წამოსვლა არ იყო საჭირო
-იყო შვილო
-როგორც გინდა...
პასპორტი ამოიღო და წინ წავიდა...იქ სადაც მხოლოდ სიცარიელე იყო....ფეხები უკანკალებდა....თითქოს თხოვდა დარჩენილიყო,მაგრამ თავს ძალას ატანდა...რამდენჯერმე მიიხედა უკან უნდოდა ქეთი დაენახა,მაგრამ ამაოდ....თვითფრინავში ჩაჯდა და აი აქ დაიწყო მისი უკვე ახალი ცხოვრება რამაც სამუდამოდ შეცვალა ის და შეუცვალა წარმოდგენა ადამიანებზე...რამაც დაავიწყა რა იყო შიში...ის მხოლოდ თავის მომავალზე დამოკიდებული გახდა,რადგან ამწყომ მხოლოდ ტანჯვა მოუტანა,მაგრამ არც მომავალში მოელოდა რამე ახალს და განსაკუთრებულს...იცოდა,რომ იქაც ელოდა ტანჯვა და წუხილი....ქეთის გარეშე გატარებული ყოველი წუთი თუ წამი საშინელ ტკივილს აყენებდა და ამით უფრო ტკიოდა მარცხენა მხარეს მფეთქავი პატარა ორგანო ღვედი შეიკრა ყურსასმენები გაიკეთა და თავი პატარა მინას მიადო...გვერდით ყავდა ორი არსება რომელიც ყველას ერჩივნა,მაგრამ იმ ერთს ვერ ინელებდა და ამით საკუთარ თავსაც და ქეთისაც ტანჯავდა თვითფრინავიც დაიძრა და წამებში აღმოჩნდა ჰაერში...
-დრო ყველაფერს გვიჩვენებს მე დავბრუნდები ქეთი და ისევ ვიბრძოლებ შენთვის
თავისთვის ჩაიბურტყუნა და თვალები მილულა.....
------------
-ქეთი სად ხარ დე?
-აქ ვარ დედიკო
უკნიდან ჩავეხუტე და იქვე ჩამოვჯექი
-რა ხმა გაქვს შვილო ხო ყველაფერი კარგადაა?
-არა დე ახლა ყველაფერი ცუდათაა...
-რა მოხდა?
წინ დამიჯდა და თვალებში ჩამაშტერდა
-ნიკა დე ერთმანეთს დავშორდით
-კი,მაგრამ რატო?
-არ მინდა ამაზე საუბარი გთხოვ....
-კარგი შვილო...
ცოტა ეწყინა,მაგრამ არ შეიმჩნია...
-ნუ გწყინს
-არ მწყინს დე უკვე 20 წლის ხარ და შენი ცხოვრება გაქვს...მე არ მაქვს უფლება რამეში ჩავერიო...
ჩემი შავი თმა გამისწორა და ყავა დაისხა
-მე სოფელში მივდივარ ბებიასთან...მომენატრა
-ხო შვილო წადი...აქ რა გინდა დაისვენებ ცოტახანი
-ხო დე ხვალვე წავალ რაჭაში
-გინდა ჩემოდანი გაგიმზადო?
-არა არ მინდა...ცოტახანი გავისეირნებ და მერე მოვალ
-კარგი როგორც შენ გინდა
გადამეხვია და შემოსასვლელში გავიდა...მეც უკან გავყევი მოსაცმელი მოვიცვი და ქუჩაში გავედი...სუფთა ჰაერი ღრმად ჩავისუნთქე და ფეხით გავუყევი ნაწვიმარ გზას.....
-ჰეი ქეთი...
უკნიდან ნაცნობი ხმა მომესმა...უცებ შევტრიალდი და ხელთ ლაშა შემრჩა...გამიხარდა მისკენ გავიქეცი და გადავეხვიე....თან ტირილი ამივარდა
-სუსუ ნუ ტირი გთხოვ
თავი დამიჭირა და ცრემლები მომწმიმდა...ღმერთო რა თბილია
-მენატრება ასე რატო მომექცა?რა დავუშავე?გთხოვ მითხარი?
-არ შემიძლია რამე გითხრა,მაგრამ ერთი იცოდე შენზე მეტად ამ ქვეყნად არავინ უყვარს პირველი გოგო ხარ ვინც გულწრფელად მთელი გულით შეუყვარდა შენ ხარ პირველი ვის გამოც მან იტირა...ხო გესმის ქეთი?მან იტირა ეძნელებოდა ამის გაკეთება,მაგრამ სხვა გამოსავალი არ ქონდა გთხოვ არ შეიძულო დამერწმუნე ამას ვერ გადაიტანს...მას ხო..
-რა?რა ჭირა მითხარი?ახსნა ხო უნდა მოვუძებნო მის საქციელს?
-მოვა დრო და გაიგებ დამერწმუნე
-არა...აღარ მაინტერესებს,...კისერი უტეხია...მან გამანადგურა...მიწასთან გამასწორა გესმის?ლაშა მან მომკლა...თავისი ხელით აიღო დანა და გულში ჩამასო...აი აქ...
ხელი მივიჭირე და სახე დავმანჭე
-ვიცი ქეთი,მაგრამ გთხოვ გაიგე და გაუგე.....
-შეცდი...მიყვარხარ ხო იცი?მაგრამ შეუძლებელია ნიკამ რაც ჩაიდინა მისი პატიება
-როდესაც გაიგებ ამას აღარ იტყვი..ახლა უნდა წავიდე მეჩქარება...ხვალ გნახავ
-ხვალ რაჭაში მივდივარ მთელი ზაფხული ალბათ....
-მართლა?
-კი...
თავი დავუქნიე და გადავეხვიე
-ჭკვიანად რა ქეთუსა
-კარგი
ლოყაზე ვაკოცე და გეზი პირდაპიტ სასაფლაოსკენ ავიღე...იქ მამაჩემი მეგულებოდა...კაცი რომელიც დავკარგე მას შემდეგ მეგონა,რომ ფეხზე ვერასოდეს დავდგებოდი,მაგრამ ზუსტად ამ დროს გავიცანი ნიკა და მან მომცა ძალა,რომ ამ ყველაფერს შევგუებოდი...მან გამიხალისა ცხოვრება ხელი ჩამკიდა და მიმიხუტა თითქოს გაშვებას არც აპირებდა,მაგრამ ახლა რა გამოვიდა? არაფერი...ისევ ისე ვარ როგორც ადრე...ახლა ორი ადამიანი დავკარგე რამაც სამუდამოდ გამანადგურა და გულში სიცარიელე დამიტოვა დავმარცვხდი,მაგრამ არ მიბრძოლია მიწაზე ისე დავეცი არც ამდგარვარ და არც გამივლია მთელი ცხოვრება "ბედნიერი" ვიყავი ისე,რომ რა იყო ბედნიერება არც გამიგია მივუახლოვდი საფლავს...გული შემეკუმშა ტირილი მინდოდა,მაგრამ ამის ძალაც კი არ მქონდა უბრალოდ მდიოდა ცრემლები რომელიც უკვე ჩემი თანამგზავრი და "მეგობარი"გახდა იქვე ჩავიმუხლე და ქვაზე გამოსახულ მამის სურათს ხელი ჩამოვუსვი...ერთიანად დამიარა ტანში და მონატრების ჟინი უფრო გამიძლიერდა
-მაა მომენატრე თან ძალიან 5 წელი შენ გარეშე ეს საშინელებაა დამიჯერე არ უნდა წასულიყავი არ უნდა მიგეტოვებიე დედაც იტანჯება...არ იმჩნევს,მაგრამ მე ხო ვხდები არა პატარა ძამიკო მყავს შენ ხო მას ვერ მოესწარი არა და როგორ გიხაროდა დედა,რომ ორსულად იყო პატარა ბავშვივით ხტუნავდი გამეცინა ის დღეები რა მხიარული იყო,მაგრამ ახლა?არაფერი...თითქოს თავიდან დავიბადე მაგრამ შენ გარეშე ვაგრძელებ ცხოვრებას ნიკაზე,რომ გიყვებოდი გახსოვს?ხო თუ გახსოვს დავშორდით უფრო სწორად დამშორდა,მაგრამ რატო?არ ვიცი...რამდენჯერაც ვცადე კითხვაზე პასუხის გაცემა იმდენჯერ ვერ გავეცი...
მენატრები მამიკო ხვალ რაჭაში მივდივარ შენ დედიკოსთან იცი როგორ უჭირს უშენობა?შენ პანაშვიდებზე ქალი მისვენებული გვყავდა...დამამშვიდებლებს უკეთებდნენ კარგი მოვრჩი...ახლა წავედი,მაგრამ იცოდე,რომ მესამყაროები მამა ჩემთვის იდეალი ხარ კაცი რომელიც ცხოვრებას მირჩევნია
ქვას ვაკოცე და უკან გმოვბრუნდი...საშინლად წვიმდა,მაგრამ ეს აღარ მანღვლებდა...დიდხანს ვიბოდიალე და სახლში ღამე მივედი....ლოგინზე დავწექი თუ არა მკვდარივით დამეძინა
--------
ესაა რისი დაწერაც მოვასწარი მადლობა მკითხველს