მთელი 1 კვირა გარეთ არგავდიოდი, თავს საშინლად ვგრძნობდი, მთელი ცხოვრება ნამდვილ, ზღაპრულ სიყვარულზე ვოცნებობდი, მეგონა ეს სიყვარული ვიპოვე მაგრამ ეს ის სიყვარულიარ ყოფილა რომელზეც მე ვოცნებობდი ესხომ სიყვარული საერთოდ არიყო. მინდოდა რამე მეთქვა მისთვის, მინდოდა აეხსნა ყველაფერი მაგრამ იმდღის მერე ხმა აღარ გაუცია ჩემთვის თითქოს რაღაცდავუშავე, არადა დამნაშავე თვითონ იყო. 1 კვირის მერე გადავწყვიტე ძველებურად მეცხოვრება, ისე როგორც ვცხოვრობდი სანამ გიოს შევიყვარებდი.
- ქეთი წამო რა ვიღაც უნდა გაგაცნო (ანი)
- აუ ანი არვარ რა ეხა მაგის ხასიათზე. (მე)
- წამო გთხოვ ძაან მოეწონე თან ცუდი ბიჭი არაა (ანი)
- რა ქვია? (მე)
- გიო :დ (ანი)
- კაიი რა მაგასაც გიო ქვია?! :დ (მე)

- აიი გაიცანი ესარი გიო, გიოო ესარი ქეთი (ანი)
- ძალიან ლამაზი ხარ ქეთი (გიო)
- მადლობა :დ (მე)
გიო ერქვა მაგრამ მეგობრები "ბობოს" ეძახდნენ, ასერომ მეც ბობოს ვეძახდი :დ მე და ბობო ყოველდღე ერთად ვიყავით, სულ ვიცინოდით, ვღადაობდით და მოკლედ მაგარ დროს ვატარებდით. 1 კვირის შემდეგ კი შეყვარებულები გავხდით. თავიდან არმიყვარდა, მარტო გიოზე ვფიქრობდიი, მაგიტომაც ვიყავი ბობოსთან მეთქი ვაეჭვიანებ თქო. :დ (ბავშვური ფიქრები) ყოველთვის იქ მიმყავდა ბობო სადაც გიო იყო, გიოც შორიდან გვიყურებდა, ისეთი ბედნიერი ვიყავი თავს ცუდად როგრძნობდა როცა ერთად გვხედავდა. მთელი საღამო ერთად ვიყავით ყოველდღე მე და ბობო. ახლა იმდღეებს ძალიან ბედნიერად ვიხსენებ, სულ მეღიმა ისეთ ლამაზ დღეებზე. იმდენი რამ მახსოვს...
ერთხელ ჩემ ოთახში ვიყავი ვმეცადინეობდი ფანჯარა ღია მქონდა, უცებ მესმისს ვიღაც მეძახისს :დ გადავიხედე ფანჯრიდან და ბობო ყოფილა.
- საყვარელო ჩამო რა გთხოვ ძაან მომენატრე.
- ვერა გიოო ღამეა ( 11 იყო) თან ვმეცადინეობ, ხვალ გნახავ.
- კაი ჩემო სიცოცხლე მიყვარხარრ.
- მეცც.
იმდროს მაღიზიანებდა ესყველაფერი ახლა კი ისე მენატრება :( მე, ანი, ბობო და საბა სულ ერთად ვიყავით. იმდროს ეს 3 ჩემთვის ყველაზე მაგარი ადამიანები იყვნენ, ახლა კი სამივე მეზიზღება.
საბამ ანის მწვანე ალპენ გოლდი უყიდა :დ მერე ბობო შევიდა მაღაზიაში და მე ისე როარვყოფილიყავი მეც მიყიდა ოღონდ თეთრი.
ბობოს ყოველთვის ვეჩხუბებოდი, სულ ვშორრდებოდი შემდეგ კიი მეხვეწებოდა და ვრიგდებოდით. სულ გიოზე ვფიქრობდი, ბობო მაგრად მეკიდა. მაგრამ როცა დავშორდით ისე ცუდად ვიყავი მთელი ღამე :(
თბილისობა იყო ბობომ მომწერა ჩამოდიო, მეც ვნახე, წვიმდა და დედაჩემს ვუთხარი დაქალტან წავალთქო (მარისთან) არადა მე და მარი ბობოს შევხვდით. ცოტახანში დედაჩემმა დამირეკა, მე რესტორანში მივდივარ და სახლში ამოდიო. წავედი და მარის ვუთხარი ნახევარ საათში ამოდი თქო. ამოვიდაა, მუსიკები ჩავრთეთ და ვცეკვავდით. ანის და მარის უჩხუბიათ იმდღეს არვიცი რაზე, და მე დამირეკა ანიმ შენთან ხუარ არის თქო და არათქო. მერე ბობოს უთქვია მარის უთხრა ნახევარსაათში ამოდიო, ასერომ ტყუილში გამომიჭირა. ჩემთან ამოვიდაა დდა კარებზე მიკაკუნებდა.
- ქეთი გამიღე ვიცი რომ მარი შენთანაა.
- აუუ ანი არაათქო ჩემთან.
- ნუმატყუებ.
გავიხედე და საბა და ბობოც იქვე ყოფილან.
- ანი დამიჯერე არარის აქ და კარს ვერ გავაღებ გასაღები წაიღო დედაჩემმა.
ცოტახანში ბობომ დამირეკა.
- აუუ ქეთი შენ ვინ ყოფილხარ, მარისგამო ანის და მე მატყუებ?! ბოლოჯერ გეკითხები არის თუარა მარი შენთან? (ბობო)
- არარის (მე)
- კაი კაი ვსო შემეშვი მატყუარა სეყვარებული არმჭირდება, კარგად იყავი რა. (ბობო) და გამითიშა.
დავიბენი, თავს ცუდად ვგრძნობდი, ვიჯექი გაშტერებული და მის სიტყვებზე ვფიქრობდი. დაღამდა 10 საათი მოვიდა. უცებ ზარი გავუშვი ბობოს. ცოტახანსი მწერს.
- რაგინდა? (ბობო)
- ზარი გამომეშვა. (მე)
- კაი რა მითხარი ეხლა რაგინდა.
- არაფერიც არმინდა.
- კაი ბოზზ!
- რამითხარი?
- რაცგაიგე.
- თავი რამეზე ხუარ მიგირტყამს რეებს ლაპარაკობ.
- გიოსთან სახლში რეებიგააკეთე არგახსოვს?
- და მაგ ჭორების გჯერა შენ?
- ჰოომჯერა.

- დეეე მაღაზიაში ჩავალ რა.
- კაი.

- გიოო გარეთვარ ჩემ კორპუსთან და მოდი რა აქ ვილაპარაკოთ.
- კაი 5 წუთში მანდ ვარ.

- რეებს ლაპარაკობდი, რა ო! მაგ სიტყვის მნიშვნელობა ვაფშე იციი?!
- ხარ აბა რახარ.
ვეღარ მოვითმინე და სახეში გავარტყი.
- ესრისთვის?
- აუ ზრდილობას როისწავლი მერე დავილაპარაკოთ რა. პროსტა მართლა არმეგონე ასეთი ბიჭი. მარა უკვე, ვსოო კარგად.
- კარგად.
გავგიჟდი ესრეები მითხრა, ყველაზე მეტად ის მეწყინა რომ მისი ასემჯეოდა, გიო სულ დამავიწყდა. იმდღის შემდეგ მარტო ბობოზე ვფიქრობდი. როდავშოდით ყოველდღე ვნახულობდი მაგრამ არვლაპარაკობდით. მის ცხოვრებაში ახალი გოგო გამოჩნდა, ანიმ გააცნო ანის ცეკვის კლასელია. 17 ოქტომბერს დავშორდით, 19ში კი სტადიონზე ვიყავით, ანი სულ იმგოგოზე ელაპარაკებოდა ბობოს, თითქოს მეარც ვარსებობდი. მეზიზღებოდა ყველა და ყველაფერი. ჩუმად ვიჯექი და ვუსმენდი ნიცაზე როგორ უყვებოდა ანი ბობოს რაღაცეებს. უცებ ავდექი და წავედი, არაფერი მითქვამს, ვეღარ გავუძელი. სახლში ავედი, ოთახში შევედი და ვტიროდი.
ცოტახანში ანი და საბაც დაშორდნენ. ანი ყველაფერს აკეთებდა რომ საბას შერიგებოდა, ბოლოს თავისი გაიტანა. საბას მიწერა 3 კორპუსთან მოდიო.
ცოტახანში ბობოსთან ერთად მოვიდა. ბობომ თქვა.
- აუ ვინმეს დასარეკი არგაქვთ? (ბობო)
- მემაქ. (მე)
და დარეკა ხმამაღალზე ჩართო, ვიღაც გოგოს ელაპარაკებოდა უნდა ენახა თურმე დღეს. შემდეგ სკამზე ჩამოვჯექით ოთხივე. ანი საბას გვერდით დაჯდა, მე კი ბობოს გვერდით ავღმოვჩნდი. ძაან ცუდადვიყავი, ასე ახლოს იყო ისევ და ვერაფერს ვეუბნებოდი. მიუხედავად ყველაფრისა მაინც საშინლად მიყვარდა. მენატრებოდა მასთან გატარებული დღეები. იმდღეს ანი და საბა შერიგდნენ. იმედი მქონდა ბობო მეც მეტყოდა რამეს მაგრამ ჩუმად იყო.
- ანიი წყალს დავლევ და მოვალ.
- კაი მალე მოდი.
ისე ცუდად ვიყავი ვეღარ ვჩერდებოდი მათთან არადა ვერცმივდიოდი სახლში ფეხები არმომყვებოდა. ცოტახანში წამოვედით. ანიმ მიტხრა მამაჩემის დაბ დღეა დღესო და ჩემთან ავიდეთ ვუმღეროთო. ისე ცუდად ვიყავი რა მემღერებოდა. ანიც ისე იქცეოდა თითქოს ვერხვდებოდა რადღეში ვიყავი. მეცარაფერს ვეუბნებოდი. ანისთან ავედით და მამამისს ვუმღერეთ. ისიც თუ სიმღერა იყო, ვყროყინებდით :დ
მოკლედ დღეები უაზროდ გადიოდა. FB_ში ნიცას ფოტოებზე სულ ბობოს LIKE ბი და კომენტარებიი იყო. ისე მაღიზიანებდა ესყველაფერი. სულ იმლამაზ დრეებზე ვფიქრობდი რომლებიც ერთად გავატარეთ. ყოველ ღამე დღიურში ვწერდი რა უბედური გოგო ვიყავი :(
მაგრამ ერთმა დღემ, ერთმა საშინელმა, საბედისწერო დღემ ჩემ ცხოვრებაში ყველაფერი შეცვალა, ყველაფერი გაანადგურა, ყველანაირად გამაუბედურა

_______________________________________________

ესეც მეორე თავი, იმედია მოგეწონებათ. მესამე თავს ამკვირაში დავდებ.
პ.ს. ეს ყველაფერი მართლა ჩემ ცხოვრებაში მოხდა, მთავარი გმირიც მევარ :დდდ