გოგონა საუბრობდა ვერც კი წარმოიდგენდა თუ ვინმე უსმენდა მაგრამ ზურგს უკან დემს ხმა მოესმა
-კი ტასია როგორ შიძლება რომ ჩევენი შვილი არ მიყვარდეს .. ფრთხილად მიუახლოვდა დემე გოგონას და მის წინ ჩაიმუხლა აკანკალებუი ხელებით ჯერ ცრემლები მოიწმინდა შემდეგ კი ძალიან ფრთხილად მოეფრა მუცელზე თითქოს ეშინოდა ტასიას რეაქციისოო თუმცა მისდა გასაკვირად ტასიამ არა მარტო ნება დართო არამედ თავის ხელებში მოიქცია დემეს ხელები და ერთად ეფერებოდნენ ჯერ არ დაბადებულს ცრემლები ღაპა-ღუპით სდიოდა ორსულობისგან დაბერილ ლოყებზე დემე აიწია და ფრთხილად მოწმინდა
-გთხოვ ტასია არ იტირო გთხოვ ნუ ტირი ყოველი შენი ცრემლის დანახვაზე უფრო და უფრო მძულდება ჩემი თავი... ვიცი არ ვარ ღირსი პატიების მაგრამ ...
გოგონამ გააწყვეტინა დემეს საუბარი
-გაჩუმდი დემე მე შენ ყველაფერი გაპატიე იმ დღეს როცა ბავშვის არსებობა გავიგე ყველაფერი დავივიწყე
დემემ გოგონას სახე ხელებში მოიქცია და მთელი ემოციებით მადლობას უხდიიდა
-მადლობა ჩემო ტასია შენი ისეთი კარგი ხარ შენ მართლა ჩემი ანგელოზი ხარ თქვენ.. თქვენ ორი ჩემი ცხოვრება ხართ გპირდები.. გპირდები აღარასდროს გატკენ
-ბებიკო აქ ხართ ორივენი.... უცებ თავზე დაადგა თბილი გამომეტყველებით -იცოდი დემიკო ამ გოგოს ამბავი იცოდი ბებო რატომ იყო ეს გოგო ასე სევდიანი?
-კი ბებო ვიცოდი.... გულდაწყვეტით უთხრა დემემ ბებოს
-ხო და ჩემო ბიჩო გვერდში დაუდექიი ახლა ამ გოგოს მეგობრობის სიყვარული სჭირდება თქვენი სიყვარული სჭირდება
-კი ბებო გავუფრთხილდები აუცილებლად გავუფრთხილდები
და აი ლაშა და გეგაც დაადგნენ თავზე
-ამ სიცივეში რომ დამჯდარხართ გაცივდები ტასუნა წამო სახლში შევიდეთ
სამზარეულოში შევიდნენ ბებოს უკვე ყავა მზად ჰქონდა ბიჭებისთვის დანარჩენ სტუმრებს ეძინათ ამიტომ მშვიდად გააგრძელეს საუბარი უკვე გეგამაც იცოდა სიმართლე... მეგობრები ერთად გატარებულ დღეებს იხსენებდნენ და მხიარულობდნენ მხოლოდ დემე არ ამბობდა არაფერს ჩუმად იჯდა ტასიას წინ და მუცელს ეფერებოდა ტან მუშტებით ცრემლებს იწმენდდა შეუმჩნევლად.......ტასია მალევე წავიდა სოფელში მშობლებთან როგორც დაგეგმა 1 კვირა იქ გაატარა დემე ყოველ დღე კითხულობდა მათ. ტასიას მისთვის არ წაურთმევია იმის უფლება რომ შვილზე აქედანვე ეზრუნა... სრულიად დადებითად დამუხტული დაბრუნდა ახალციხეში დღეები გადიოდა ტასიას მოუსვენრობა მაინც არ ასვენებდა ერთ საღამოსაც როგორც ყოველთვის დემეს შეტყობინებამ გამოაფხიზლა ფიქრებიდან
-რას შვრები ტასია როგორ ხარ? რამე ხომ არ გიჩირს ან რამე ხომ არ გინდა?
--არა დემე არაფერი არ მინდა, ისე კი ვარ მოუსვენრად რაღაც თავს ცუდად ვგრძნობ
- რას ამბობ ტას ცუდად ხარ და არ მითხარი აქამდე? შეიძლება რომ ამოვიდე და შენს გვერდით ვიყო ?
-კაი დემე ამოდი მეშინია დღეს მარტო დარჩენა
დემე ზუსტად 10 წუთში ანასტასიას სახლში იყო... ხმას არცერთ არ იღებდა ასე უსიტყვოდ ისხდნენ და ერთმანეთს მალვით უცგერდნენ სიჩუმე ტასუნამ დაარღვია
-აუ დემეე მოდი რამე მხიარულ ფილმს ვუყუროთ თორე მომეწყინა ასე ყოფნა
-დემემ ლეპტოპი ჩართო და კომედია მოძებნა ამავდროულად რომანტიკაც, გვერდიგვერდ დასხდნენ და ყურება დაიწყეს, ფილმის დასასრულს გოგონას როგორც იქნა ჩაეძინ დემემ საწოლზე ფრთხილად მიაწვინა და თვითონაც გვერდით მიუწვა მთელი ღამე თვალი არ მოუხუჭავს მშვიდად შესცქეროდა საყვარელ ქალს რომელსაც საშინლად უხდებოდა ორსულობა დილით ანასტასიამ წუწუნის ხასიათზე გაიღვიძა
-აუ დემე კივი მინდა ძალიან, სამზარეულოში უნდა იყოს და შეგიძლია შემომიტანო
-კარგი ტასია ახლავე
დემე სიამოვნებით მოემსახურა საყვარელ ქალს, გოგონამ კი გემრიელად დაიწყო ხილის ჭამა. დემე უყურებდა და მისი დაღალილი სახის შემხედვარე გულ ცრემლებით ევსებოდა სული კი საშინლად ეწვოდა, თვითონაც კი ვერ იჯერებდა ეს როგორ ჩაიდინა თავისი სიცოცხლის მიზეზს სიცოცხლე როგორ წაართვა, უყურებდა გოგონას თვალებს თავადაც ცრემლი უგუბდებოდა.
გოგონამ გააოცებული სახით და თბილი ღიმილით ამოხედა დემეს
-რა? რატომ მიყურებ შენც გინდა ჭამა და ვერ ბედავ?
-არ... არა არაფერი უბრალოდ შემოგხედე, ტასია ჩემი წასვლის დროა, იცოდე ამის შემდეგ ჩემს დარეკვას არ დაელოდო თუ რამე დაგჭირდა ან თუ შეუძლოდ იქნები აუცილებლად დამირეკავ კარგი?
გოგონამ თანხმობნის ნიშნად თვალები დაახამხამა და გაუღიმა შემდეგ კი წამოდგა საწოლიდან რომ გაეცილებინა დემე
დღეები გადიოდა ანასტასია თავს კარგად გრძნობდა უკვე გულწრფელი ღიმილიც დასჩემდა დემეს დამსახურებით რომელიც წამით არ ავიწყებს თავს და სულ კითხულობს მართალია ნიკას სულაც არ სიამოვნებს დის წარსულში დაბრუნება მაგრამ არაფერს ეუბნება თავადაც სიამოვნებს ტასუნას ბედნიერი სახის ყურება უბრალოდ თავის საქმეს აკეთებდა და ტასუნას არც ნიკა არ შორდებოდა როგორც კი მოახერხებდა მასთან ჩამოდიოდა ასევე ხშირად დადიოდა ანასტასია სოფელში მშობლებთან იმდენად კარგად იყო არც ლექციებზე დასწრება არ უჭირდა ერთ დღესაც ბოლო ლექციას ესწრებოდა დემემ რომ დაურეკა
-გისმენ დემე
-როგორ ხარ ტასია ? რამე ხომ არ გიჭირს?
-კარგად ვარ დემე ლექციაზე ვზივარ ცოტა კი გადავიღალე მაგრამ უკვე წასვლის დროა და
-აჰა კაი გთხოვ პირდაპირ სახლში წადი და დაისვენე, ხო მართლა რაზე გირეკავ, იცი ჩემს მშობლებს ყველაფერი მოუყვი სიმართლე ვუთხარი ნუ მოკლედ რომ გითხრა შენი და ჩვენი მომავალი შვილის გაცნობა უნდათ და დღეს საღამოსთვის დაგპატიჟეს ჩევენთან, ხომ მოხვალ?
ტასო ხმას ვერ იღებდა გაოცებულს რა ეფიქრა აღარ იცოდა, ამ დროს ადამიანი მხოლოდ ცუდს ფიქრობსო
-ღმერთო რა ვქნა როგორ წავიდე იქნებ და სულაც არ სიამოვნებთ უკანონო შვილიშვილს რომ ვაჩენ ან იქნებ უნდა მომთხოვონ რომ გავქრე მათგან
-ტას რატომ გაჩუმდი? არ მიპასუხებ?
-დემე მერიდება ამ მდგომარეობაში როგორ მოვიდე ასე უბრალოდ და გამოვუცხადო რომ მე მათი შვილიშვილის დედა ვარ
-ნუ ნერვიულობ ტას მაგაზე ხომ გითხარი უკვე ყველაფერი იციან და ერთი სული აქვს დედაჩემს როდის გაგიცნობს მგონი უკვე უყვარხარ და წარმომიდგენია რომ გაგიცნობს ასეთ საყვარელო გოგოს მერე რაღას იზამს
-კაი დემე სხვა რა გზააა თანახმა ვარ ჯობია ეხლავე გაირკვეს ყველაფერი მოვალ აუცილებლად
-კარგია 5 სათზე გამოგივლი მზად იყავი მანამდე ეცადე დაისვენო ნუ გადაიღლები გთხოვ
იცოდა ტასუნამ მომზადებისთვის დიდი დრო, რომ არ დასჭირდებოდა ამიტომ სახლში მისვლისთანავე დაიძინა, რომ ენერგიულად ყოფილიყო საღამოსთვის ტელეფონზე კი მაღვიძარა ჩართო... გაღვიძებიდან სულ რაღაც 40 წუთში მოემზადა. გოგონას სადა ჩაცმულობა უფრო უმშვენებდა მდგომარეობას. არც დემეს დაუყოვნებია მისვლა მომზადებიდან მალევე კარზე კაკუნის ხმა გაიგონა
-დემე? შემოდი
-არა ტასია იყოს თუ მზად ხარ წავიდეთ გეგა გველოდება დაბლა
-ა კაი მზად ვარ აგერ ჩანთას ავიღებ და, კი მაგრამ რაღატო ამოხვედი დაგერეკა და მე თვითონ ჩამოვიდოდი
-ხო ვიცი ტასია მაგრამ რაც უჩემოდ გიწევს სიარული ეგეც საკმარისა ჩემს სასჯელად როცა შანსი მაქვს რაც შეიძლება ახლოს ვიყო თქვენთან როგორ არ გამოვიყენო ეს შანსი?
გაუღიმა და შუბლზე ნაზად აკოცა თავად კი ჩუმად ჩაიჩურჩულა "ჩემი ორი გახარება"... ტასუნას კი სახლამდე ხმა არ ამოუღია მღელვარება სახეზე ეწერებოდა ცდილობდა დამალვას მაგრამ დემეს რას გამოაპარებდა?
-მოვედით?
-ხო დაიცადე მე მოგეხმარები გადმოსვლაში
-არა დემე ნუ წუხდები თავად გავართმევ თავს
-ხომ იცი ჩემო ლამაზო რომ არ ვწუხდები გთხოვ ნუ მეუბნები მსგავს რაღაცეებს პირიქით მსიამოვნებს ეს ყველაფერი და..
ტასუნა მიდიოდა და გული უფრო ძლიერად უცემდა საშინლად ერიდებოდა იმ სახლში შესვლა და დემეს მშობლების წინ გამოცხადება მაგრამ რა ექნა როგორც იქნა შედგა სახლში ფეხი თავდახრილმა და დემეს გაყვა მისაღები ოთახისკენ მისკენ კი სრულიად მოულოდნელად დემეს "ცანცარა" და რომელიც სულ პოზიტიურ განწყობაზე იყო და სულ სითბოს აფრქვევდა მისთვის ძვირფასი ადამიანების გარშემო მხოლოდ საყვარელ ადამიანებთან ტასუნას კი თბილად ჩაეხუტა
-ღმერთო ჩემს მომავალ ძმიშვილს რა საყვარელი დედიკო ეყოლება თურმე
ტასუნამ გაუღმა
-როგორი საყვარელიც მამიდა, მადლობა ძვირფასო კომპლიმენტისთვის
შემდეგ კი მშობლებს გახედა და თბილად მიესალმა, ქალბატონმა არ დააყოვნა და გოგონას ჩაეხუტა არც მეუხლე შეხვედრია ცივად. ტასიას საშინლად ესიამოვნა ეს ყოველივე, საშინლად ბედნიერად გრძნობდა თავს მათ გვერდით. მოეწონა ეს ტბილი გარებო მათთან ვაშამი წასვლაც კი აღარ უნდოდა მაგრამ რა ექნა უნდა წასულიყო ეს უბრალოდ მათი გაცნობა იყო და მეტი არაფერი დემე არ იყო ქმარი და არც ეს ხალხი არ ეკუთვნოდა ოჯახად მათთან მხოლოდ ჯერ არ დაბადებული ბავშვი აკავშირებდა
-უკაცრავად ჩემი წასვლის დროა უკვე გვიანია ცოტა გადავიღალე და მაპატიეთ ძალიან გთხოვთ
- არაუშავს შვილო აგერ ბაბი წაგიყვანს
-აუ არა რა დე გთხოვთ დავიტოვოთ ტასო ცვენთან ძალიან მომწონს უკვე ეს გოგო დაჩეს რა ჩვენთან გთხოვთ... გთხოვთ ... გთხოვთ
არა რას ამბობ ბაბი არ შემიძლია მე... მე ვერ დავრჩები აქ
დემე ხმას არ იღებდა ალბათ ბაბიზე მეტად მისი დარჩენა მას უნდოდა მაგრამ ვერ ბედავდა სიტყვის თქმას
-მშვენიერი იდეაა, გთხოვ დარჩი ანასტასია ჩვენთან
-არა იცით ქალბატონო თამარ მე ... მერიდებ ძალიან
-აუ არა დარცჰი რა ცემთან დაიძინე გთხოვ ძალიან გამახარებ თან დღევანდელ სურათებს დავათვალიერბთ არ მოგაწყენ გპირდები
გოგონა დაიბნა არ იცოდა რა ექნა საწყალი თვალებით ახედა დემეს ტითქოს მისგან ელოდა თანხმობას და დარჩებოდა კიდეც
დემემ გაუღიმა
-თუ დარჩები მეც გამახარებ ამ ქვეყნად ყველაზე ბედნიერი ვიქნები თუ აქ დარჩები
-მართლა ძააიან მერიდება მაგრამ უკვე თავის დაფასებაც მერიდება კარგით დავრჩები მადლობა ამხელა სითბოსთვის გულწრფელად გეტყვით და არ ველოდი
გოგონამ აქაც გამოხატა გულწრფელი ა მეამიტი ხასიათი
კარგი ბაბი ტასუნა ჩვენთან რჩება მას დასვენება სჩირდება შეგიძლია აიყვანო ოთახში ცოდოა ჩვენ კი მივალაგოთ აქაურობა და შეუერთდი
-იყავი ბაბ მე გავყვები ტასიას სანამ შენ მორჩები მე ვიქნები მის გვერდით
დემემ ხელი მოკიდა ტასუნას და თავისი დის ოთახისკენ წაიყვანა
- მადლობა ტასია ყველაფრისთვის მადლობა ჩემო გოგო, კიდევ მაქვს პატარა ადგილი შენს ცხოვრებაში გთხოვ არასდროს დამიკარგო იმის უფლება რომ თქვენ ორზე ვიზრუნო მხოლოდ ამას გთხოვ
-კარგი დემე არ გვინდა ამ თემაზე საუბარი ეს შენი შვილიცა და ჩვენი შეცდომების გამო არ ვაპირებ ერთმანეთს დაგაშოროთ ნუ ღლავ
-ტასიაა...
-გისმენ დემე
-მოიცა ჯერ დაწექი და გეტყვი, წელი გეტკინება ჯდომით
-კარგი მითხარი რისი თქმა გინდა
-ტას გთხოვ ხშირად გვესტუმრე ხოლმე ძალიან გაახარებ ჩემს მშობლებს
-კარგი დემე ხშირად გესტუმრებით
-გთხოვ ტას მაპატიე ეს ეგოისტობა ისევ და ისევ საკუთარ თავსს ე ვფიქრობ გთხოვ იმას რაც მე და ჩემს მშობლებს გვესიამოვნება არ გეკითხები გსიამოვნებს თუ არა იმის გაკეთება რასაც გთხვ
-არაუშავს დემე, ეს ის შემთხვევაა რომ ვფიქრობ არ ხარ ეგოისტი და მთხოვ იმას რაც ძალიან მსიამოვნებს შენი მშობლები შენი და საოცრებები არიან უკვე მეც შემაყვარეს თავი და მეც მაბედნიერებს მათთან ურთიერთობა ასე რომ ნამდვილად სიამოვნებით გესტუმრებით ხოლმე...
ასეც მოხდა ანასტასია ისევე სტუმრობდა დემეს მშობლებს როგორც თავის ბიოლოგიურ და არაბიოლოგიურ მშობლებს ნელ-ნელა შეეჩვია კიდეც უკვე დეიდას და ბიძას ეძახის, თან დემეს გარეშც სტუმრობდა აი ბაბიი კი სულ სხვა იყო ვის აცდიდა ყოველ დღე ტასიასთანი იყოო ყველაფერს უყვებოდა თავის ცხოვრებაზე ასევე კითხვებით აბეზრებდა თავს როგორც თვითონ იტყოდა და მის შესახებაც ყველა დეტალი გაიგო ერთად გეგმავდნენ სახელებს, ვინაიდან ტასო სქესს არ იგებდა, სახელიც შეარჩიეს შესაბამისად ალექსანდრე და ნიტა. ამ სასიამოვნო დღეების წყალობით დრო სწრაფად გადიოდა ყურადყებას არავინ არ აკლებდა. ტასოს საკუთარ თავთან დარჩენის დროც კი აღარ ჰქონდა ან თელეფონზე ურეკავდნენ ან სტუმრობდნენ ნიაკო და ბაბი ხომს სულ დემე უკვე საკუთარ დაზეც კი ეჭვიანობდა, რაც შეეხება თვითონ დემეს მუშაოობა დაიწყო აშკარად დაასერიოზულა იმ ფაქტის გააზრებამ რომ მამა გახდებოდა თორემ ადრე რომ გეკითხათ მუშაოას არასდროს არ დააპირებდა ამიტომ საღაამოოობით როგორც კი მოახერხებდა ჯერ ტასოს გაუვლიდა ნახავდა და მერე მიდიოდა სახლში დასთან ეთად ტასო უკვე 8 თვის და ორი კვირის გახდა მისი საახლობლო უფრო გააქტიურდა ყველა ბავშვის მოლოდინში იყო ერთი სული ჰქონდატ როდის დაიბადებოდა სამი ოჟახის პირველი შვილიშვილი დემემ შვებულება აიღო და მთელ დღეებს და რამეებს ტასოს გვერით ატარებდა ბაბისთან და ნიასთან ერთად
დღეს უკვე 10 ივლისია როგორც სჩვევიატ დილიდან მხიარულად იყვნენ და ცანცარებდნენ გოგონები ტასო კი ზედმეტად უხასიათოდ იყო დემეც თითქოს რაღააცას გრწნობდაო გვერდიდან არ სცილდებოდა ნიკაც ჩამოსული იყო ამ დროისთვის
-წავალ მე მივწვები ცოტა დავიღალე
-კარგი მიდი ტასუნა , თუ გინდა გამოგყვები
-არა ნიკუშ არ მინდა მასე ცუდადაც არ ვარ უბრალოდ ძილი მომერია
-კარგი ჩემო ლამაზო
გოგონა დემემ მიაცილა ოთახამდე და ისევ დაუბრუნდა მისაღებ ოთახს, ის ის იყო უნდა დამჯდარიყო ავარძელში რომ ტასუნას კივილი გაიგონა
-დემეეეეეე.. დემეეე ! მიშველე