- გამარჯობა ანნა, თუ შეიძლება
მითხრა და თავაზიანად გამომიწოდა ხელი ჩემს ხელთან ახლოს გაშალა.
- რატომაც არა გავუღიმე და თავაზიან ბიჭს ხელი მხარზე დავადე.
- აქამდე არ შემიმჩნევიხარ სკოლაში არ ვიცი რატომ, როგორც წესი გოგონებს ძალიან ვუყვარვარ და თითქმის ყველას ვიცნობ. აი შენ კი შემიძლია გითხრა რომ მართლა არ გიცნობ.
- ხო რავიცი.
მორცხვად ვუპასუხე ისევ ცეკვის რიტმს ავყევი.
- რატომ ხარ ასეთი მორცხვი? თავი მაღლა ამაწევინა და თვალებში ჩამხედა. მასაც სწორედ დემიენის ნაირი თვალები ჰქონდა ოღონდ მისი თვალები დემიენისაზე ცოტა ღია ცისფერი იყო, დემოენს კი ცისფერზე მეტად მემგონი ლურჯი თვალები ჰქონდა.
- რა იცი რომ მორცხვი ვარ სულ სამი წუთია შენთან ვცეკვავ.
- სულ ერთი წუთითაც თუ შემოგხედავს ადამიანი იგრძნობს როგორიც ხარ. გამიშვა ხელი და დაბრიალების შემდეგ ტანზე მწიდროდ მიმიკრა.
- საკმაოდ მაღალფარდოვანი სიტყვებია მაგრამ ამით ვერ გამაკვირვებ, და ვერც იმით გამაოცებ რომ ყველა გოგო სკოლაში შენ გხვდება ასე რომ ტყუილად ცდილობ.
- აი ეს უკვე მომწონს ნამდვილად კარგი გოგო ხარ.
- იმაში დასარწმუნებლად რომ ლამაზი ვარ შენი სიტყვების მოსმენა ნამდვილად არ მჭირდება
- რატომ მეუხეშები? ისევ დამაბზრიალა.
- სულაც არა. და თუ შეიძლება თავი დამანებე დავიღალე ცეკვით.
- კარგი როგორც იტყვი. მიპასუხა და მაშინვე მოძებნა სხვა მეწყვილე. მე კი ისევ ვისკის დავუბრუნდი
სულ რამოდენიმე წუთი იყო გასული რომ სოფი ჩემთან მოვიდა. ისეთი გახარებული იყო მეგონა ვინმე გაიცნო მეთქი.
- რაღაც ძალიან გახარებული ხარ რა ხდება? წამოვიწყე საუბარი და სოფის ხელით ვისკის ბოთლისკენ ვანიშნე.
- ჰაა ეხლა შენ მეტვი თუ კითხვები დაგისვა? აიღო ჭიქა და ვისკი ჩამოასხა.
- რას გულისხმობ სოფი? თავი მოვიკატუნე ვითომ არ ვიცოდი რას მეუბნებოდა.
- კაი რა გოგო, ბოლობოლო ამოღერღე რა ხდება? რა უნდოდა კალათბურთის კაპოს შენთან? მომაშტერდა საზიზღარი სახით.
- რა სახე გაქვს? ნუ გეშინია მაგ იდიოტს თავს როგორ გავუყადრებ, კი ვიცოდი რომ იდიოტი იყო მაგრამ ამ დონეზე იდიოტიც არ მეგონა.
- ოოო ღმერთო მადლობა ღმერთს.
- სოფი წავიდეთ აქედან. სოფის ხელი ხელზე დავადე და კარისკენ თვალებით ვანიშნე.
- რაა? მასე მიცნობ? გგონია ამ ორ საცოდავს და მითუმეტეს იმ იდიოტ დემიენს შენს დამცირებას შევარჩენ? ჭიქა დაანარცხა მაგიდაზე და გაბრაზებული სახით შემომხედა.
- კარგი სოფი გთხოვ არაფერი ქნა რა, კიდე შარი გვინდა? სოფის ხელი მაგრად ჩავჭიდე მაგრამ უშედეგოდ.
- უყურე და იკაიფე ს გარეშე. მითხრა ზურგი შემაქცია შემდეგ მისი ტანზე მოტკეცილი კაბა დაბლა დაქაჩა ერთიც კისრის მობრუნებით გამიღიმა და იმ ბარისკენ დაიძრა რომელთანაც დემიენი და მისი შეყვარებული ქეთი იჯდნენ. ისე ქეთის რომ ვაკვირდები დრო და დრო მასში განსაკუთრებულს ვეღარაფერს ვხედავ გარდა იმისა რომ კარგი მკერდი აქვს. სოფი ნელი ნაბიჯით მიუახლოვდა ბარს მეც ნელა გავყევი მინდოდა მომესმინა რას ეტყოდა სოფი დემიენს ამიტომ იქვე პატარა მაგიდასთან მათკენ ზურგით დავჯექი და მთელი ყურადღებით ვუსმენდი.
- გამარჯობა დემიენ როგორ ხარ?
- კარგად თავად?
- მეც არამიშავს..
სამწუხაროდ მათ მოოქმედებას ვერ ვხედავდი ამიტომ გადავწყვიტე სწორად დავმჯდარიყავი და მენიუს ჟურნალი ამეფარებინა სახეეზე. გავსწორდი და დავინახე სოფი რომელიც დემიენის გვერდით ბარის სკამზე იჯდა ქეითი კი მეორე გვერდით იჯდა თავისთვის და ვისკის წრუპავდა.
- თუ შეიძლება ერთი ფინჯანი ცხელი ჩაი მუქი უშაქრო. მისცა შეკვეთა სოფიმ და ქეთასკენ გადაჯდა. გული მიგრძნობდა რომ ეს ამბავი სასაცილოდ დამთავრდებოდა.
- შენ როგორ ხარ ქეთა ხომ კარგად?
- მადლობთ კარგად. შენ? ჰკითხა სოფის და გვერდზე დამცინავად გახედა. დავინახე სოფის დაბლა დაშვებული გრძელი თითები როგორ შეიკუმშნენ სოფის უნდოდა მუშტი დაერთყა მაგრამ კიდეკაი თავი შეიკავა.
- მეც კარგად. მადლობა. თქვა და ნერვიულად დაიწყო თითების თამაში.
- გამიკვირდა შენი დანახვა ამ წვეულებაზე როგორც ვიცი ობლებს და მდაბიოებს აქ არ უშვებენ ხოლმე. ის შენი სახოდავი დაქალი სადაა? ნიანგის ცრემლება?
სოფი ბრაზს ძლივს იკავებდა და ამ სიტყვებმა მეც მატკინა გული. ახლა ნამდვილად არ ვიცოდი რა უნდა გამეკეთებინა სოფის თავი რომ ვერ შეეკავებინა, მეც უნდა დავხმარებოდი თუ უნდა შემეჩერებინა, მე რატომღაც პირველის სურვილი უფრო მქონდა პირველად ჩემს ცხოვრებაში.
- ნუ რას ვიზამთ ყველა შენნაირი ლამაზი ვერ იქნება საყვარელო. უთხრა და ნაგლად გაუღიმა. ამ დროს ვთქვი ( სოფი მიყვარხა) გულში და გავიღიმე.
- კარგია რომ აღიარებ. დემიენს ხელი ხელზე დაადო და თვალებში შეხედა.

- თქვენი ჩაი ქალბატონო მოისმა ოფიციანდის ხმა

- მადლობთ. ხურდა ბარზე ხმაურით დაუდო და ჩაი სპეციალურად ქეთასთან ახლოს დადგა.

- რათქმაუნდა ვაღიარებ თუმცა რაარის საღიარებელი შენც ხომ იცი რომ ლამაზი ხარ? თუ მაინც გჭირდება სხვების შექება მეტი თავდაჯერებულობის მოპოვებაში? მიუბრუნდა სოფი ქეთას.

- შეიძლება ასეცაა მაგრამ მე მდაბიოეებს არ ველაპარაკები ჩემზ.... სოფიმ წინადადება არ დაამთავრებინა ჭიქას ხელი გაჰკრა და მდუღარე ჩაის აბაზანები მიაღებინდა. სიცილი ვერ შევიკავე და ავხარხარდი. მაგრამ საბედნიეროდ არავის დავუნახივართ.

- რა ჯანდაბას აკეთებ გაგიჟდი შე მაწანწალა? გაცოფებული ქეთა სოფის სწვდა ყეში სოფის კი სახე არც კი გაუტოკებია სულ ერთი მარტივი მოძრაობით დააგდო ძირს. ისე ეგდო თითქოს გული წაუვიდაო.

- ჩაო მისის ულამაზესო და უმდიდრესო. აწია თავი მაღლა და ნელი ნაბიჯით დაიძრა გასასვლელისკენ

მეც რატქმაუნდა უკან გავყევი.
- ეს რა გააკეთე სოფი? სიცილით კინაღამ გადავბრუნდი.
- ჯერ სად ხარ ჯერ წინაა სიამოვნება. ჭიქა ამოაყირავა და კივეზე მოაქცია მთელი ჩაი.
- კი მაგრამ ეს ჩაი იმას არ გადაასხი? გაოცებული ვუყურებდი სოფის სახეში.
- ეჰ ანნა მე შენ არ მიცნობ ამ განხრით, როცა საქმე კაიფს ეხება ისე უნდა ქნა რო მართლა კაიფი იყოს. ახლა დემიენს გავუჩელიჩებ ხოლმე, ქეთას თავს დავანებებ რადგან ჩვენ შურს ვიძიებთ დემიენთან და არა ქეთასთან.
- კარგი მაგრამ..
- გაჩუმდი მოდიან.
- აი თურმე რა. მე და სოფი სწრაფად გავიქეცით და იქვე დაკეცილ ქოლგათა სექციაში ჩავიმალეთ.
ფეხის ხმა ნელნელა ძლიერდებოდა, ვგრძნობდი როგორ მიახლოვდებოდა დემიენი
- მაგრამ მხოლოდ ერთი ადამიანის ფეხის ხმაა და საიდან იცი რომ ეს დემიენია?
- როცა კარებში გამოვდიოდი დავინახე როგორ აიღო სიგარა და როგორ მოდიოდა გასასვლელისკენ, მერე ვიღაცამ შეაჩერა და ლაპარაკი დაუწყო სულ რაღას ხუთი წუთის წინ ასე რომ დამერწმუნე ზუსტად ვიცი. ახლა კი ხმას ნუ იღებ.
- კი მაგრამ რატომ უნდა დავიმცირო თავი მის გულისთვის?
- შენ თავს კი არ იმცირებ შენ ამცირებ მას იმისათვის რომ შენვე დაგამცირა მან მთელი სკოლის წინაშე.
- გასაგებია. ვიჯექით და ვლაპარაკობდით ჩურჩულით მე და სოფი. ამასოგაში დემიენიც გამოვიდა სასტუმროდან. ჩამოდიოდა კიბეზე რომ ფეხი აუცდა და სულ რიხინით წამოვიდა კიბიდან. მე და სოფიმ ხარხარი ავტეხეთ და სწრაფად გამოვიქეცით იქიდან რომ არავის დავენახეთ.