რატი,კატო და ანი დიდხანს საუბრობდნენ.
-მე მაგრად მივბეგვავ მაგ ყ**ს ესე რო მოგექცა
-რატი გეყო ალექსზე საუბარი-გაუბრაზდა კატო
-მოიცა მოიცა შემომხედე კატო. ვიცოდიი გილოცავთთთთ რატიიი ეს როგორ დამიმალე შენი გაბუშტული სახის უკან
-ოხ კატო, შენი სახით ყველას ყველაფერი ესმის რააა
-რა ვქნა ჩემი მეგობარია
-რატიი ამის დამალვა გინდოდა ჩემგან?
ანიმ წარბები აათამაშა. ანის კიდე რაღაც უნდა ეთქვა რომ რატიმ პირზე ხელი ააფარა.
-მორჩა.. მართლა... გეყო-რატი გაწითლდა
-კაი ვიცი რო გიორგის ფართიზე გინდათ წასვლა წადით ამდენი ხანი არ ხართ ვალდებული იჯდეთ
-კატოს უნდა კატო წადი მე ისედაც სალაპარაკო მქონდა.
-აუუ მადლობაა
კატომ რატის აკოცა და წავიდა.
-შენ არ უნდა გასწავლო როგორ უყვარს კატოს ფართი იმედია არ გეწყინა
-არა არ მინდა ვინმე იჯდეს ჩემთან მხოლოდ იმიტომ რომ მარტო არ ვიგრძნო თავი
-რას შვები ამა მომიყევი
-რატი რა უნდა მოიგყვე ოცდაოთხი საათი აქ ვარ. ერთადერთი ვინც მახალისებდა იყო ალექსი მიუხედავად იმისა რომ მხოლოდ მესიჯებს მწერდა ესეც იყო ჩემთვის რამე.
-ვიცი არ შეილება მაგრამ 1ღერი სიგარეტი არაფერს არ გიზამს აიღე მეგობარო
რატიმ გაუწოდა ანის წითელი მალბოროს კოლოფი, იქიდან ერთი ღერი ამოიღო და მოუკიდა.
-რამდენი ხანია არ მომიწევია
-ხო
-უნდა ვაღიარო მომენატრა როგორც კი გამოვჯანმრთლედები ისევ დავიწყებ მოწევას
-ეგ კაია. კლასში ახალი გოგო და 2ბიჭი გადმოვიდა
-რა ქვიათ
-გოგოს მემგონი ლილი, ერთს ლაზარე თუ გიორგი და მეორეს მემგონი ირაკლი.
-რა გვარია ირაკლი
-გაბუნია
-მეღადავები? ჩემი ბავშვობის მაგარი მეგობარია ნომერი არ გაქ?
-კი მემგონი რათ გინდა
-დავურეკავ
-... აა რათ გინდა
-ნუ ეჭვიანობ არ დამკარგავ მიდი რა
-კაი ხო
ანიმ ირაკლის დაურეკა.
-ალო? იკა?
-რომელი ხარ-ბოხი ხმით უპასუხა ირაკლიმ
-ირაა იკაკო ვერ მცნოობ?
-არაა... არ არსებობს. ვერ ხარ შენ.... ანიიი!!-სიხარულისგან ოდნავ ხმა დაუწვრილდა ირაკლის
-ხო მე ვარ
-სამი წელია შენგან არ მსმენია არაფერი რით დავიმსახურე ესეთი პატივი?
-იკა, ეხლა საავადმყოფოში ვარ შეგილია მოხვიდე?
-რა დაგემართა?!!!
-რო მოხვალ გეტყვი დაწყნარდი და ნელა მოდი
იკამ გათიშა.
-რაო?
-მოვა
-რატო არ უთხარი რა გჭირს ან საერთოდ ეხლა რათ გინდა ბავშვობის მეგობრის ნახვა 1კვირის მერე ვერ ნახავდი?
-მინდა ყველას ნახვა მოვასწრო ისე
-ნუ ლაპარაკობ ესე შენ არ მოკვდები
-ჰო, კაი.
ცოტახანში რატი წავიდა, ხოლო იკა კი მოვიდა. გადაეხვია ანის და საწოლთან ჩამოუჯდა.
-აბა მომიყევი დროზე
-1წლის უკან მოვყევი ავარიაში არ მახსოვს როგორ, ხოდა დავინვალიდდი. იმის მერე თერაპიაზე დავდივარ და 2დღეში ვიკეთებ ოპერაციას არ ვიცი რამდენად მიშველის ან საერთოდ თუ მიშველის... ხო ხვდები
-რეებს ბოდავ გოგო, რას მომაყარე ესე ერთიანად. არ მოკვდები რა ოპერაციაა
-ზუსტად მეც არ ვიცი ისევ რო გავიარო ალბათ
-მერე გიხაროდეს
-არავინ არ ლაპარაკობს იმას რომ მე არ მოვკვდები
-რისკი ყოველთვის არსებობს ამას ამბობენ ხომ?
-კი.
-ეს იმისთვის რომ ყოველი შემთხვევისთვის მერე არ თქვან თქვენ არ გაგვაფრთხილეთო.
-ხო ალბათ, ჩვენ სკოლაში გადმოხვედი და ჩემმა კლასელმა რატიმ მითხრა ამის შესახებ და რო თქვა კინაღამ გავგიჟდი.
-ანი მარტო არ ვარ.
-ვინაა შენთან?
-არ გახსოვს? შენი ძველი შეყვარებული
-მოიცა. რა შენ ლაზარე მოიყვანე? სუ გააფრინე?
-მოიცა
ლაზარე შემოვიდა ყვავილებით ხელში.
-დადააამ. მოვედი
-ლაზარე...
-რა უნდა ამ ეტლს აქ
ანიმ ყველაფერი გაუმეორა ლაზარეს. ლაზარე ძლივს მოასულიერეს, ყველაზე მეტად ინერვიულა, მერე ორი საათი ელაპარაკებოდა ანის ხომ კარგად ხარ და რამე ხო არ გინდაო. მერე ალექსზე რო გაიგო ვაფშე გაგიჟდა მის მოსაყვანად წავიდა უცსოეთში ბოლოს ძლივს დააკავეს. დიდიხანი იქნებოდნენ სამივე ერთად სანამ ანდრო არ შემოვიდა.
-ესე იგი რამდენჯერაც შემოვედი ვიღაც ბიჭებთან მხვდები და არა ვინმე დაქალთან რაც ძალზე მაფიქრებს ცუდ ფაქტზე. ნახვის საათები ამოიწურა.
იკამ და ლაზარემ ანდროს გახედეს.
-ლაზარე? ირაკლი? ვაა-ანდრო ორივეს გადაეხვია-ლაზარე შენ როგორ მიყურებ თვალებში ვაფშე იმის მერე რაც ჩემ დას დაშორდი
ლაზარე გაკვირვებული უყურებდა.
-ვიღადავე. საიდან გაიგეთ ანის ამბავი
-ანის სკოლაში გადმოვედით და ჩვენი ნახვა მოუნდა
-აა გასაგებია
-ჩვენ წავალთ
-არა არ ვიცოდი თუ თქვენ იყავით დარჩით
-არა მართლა გვეჩქარება აბა შენ იცი ანი
ორივე დაემშვიდობა და წავიდა.
-ანი, ჯერ იყო და დიტო,ალექსი,ლაზარე,ირაკლი,რატი... ცოტა არ იყოს ვნერვიულობ მერე კიდე კატო. ეხა ალბათ მთელ კლასს მოიყვან? არ კვდები ან უბრალო ოპერაციას იკეთებ
-დედა და მამას ნახვა მინდა
-რეებს ბოდავ რათ გინდა
-მინდა ვნახო ბოლოჯერ
-ანი სუ ნუ გააფრინე ექთანს დავუძახებ რომ დამამშვიდებელი გაგიკეთოს
-არა მოიცა მეტკინა ხელები ამდენი დამამშვიდებლებისგან არ გინდა. გთხოვ არ იცი სად არიან?
-ბოლოს პოლონეთიდან მომწერეს. 2თვის უკან ფული როცა გამოაგზავნეს. ოპერაციაზე იციან მაგრამ ჩამოსვლაზე არაფერი უთქვამთ უბრალოდ ისევ ფული გამოაგზავნეს.
-მიწერე რომ ჩამოვიდნენ გთხოვ
-ანი სისულელეა ისინი 5წელი არ გვინახავს, არ გვინდა.
-არა მე მინდა გთხოვ
-ანი არ კვდები და მშობლების ნახვა არცერთს გვინდა მათ მიგვატოვეს როგორც ნაგავი
-ნუ ამბობ ასე, ვიცი მაგრამ მაინც მინდა ვუთხრა რასაც ვფიქრობ ჩემი სათქმელი. თუ არ მოვკვდები რატო არ მთანხმდები.
-ეგ რა შუაშია... არა თქო. სიმართლე ზედმეტად მწარეა. მათ არ უნდა ჩვენი ნახვა ანი გაიგე. ჩევნ დიდ შეცდომად მივაჩნივართ
-შეცდომად რომ მივაჩნდეთ არ გაგვაჩენდნენ
-ანი ნუ მეკამათები იცი რომ აზრი არ აქ
-გეხვეწები ანდრო, ანდრიუშააა.... გევედრები. შემისრულე თხოვნა დედა მაინც მანახა ოპერაციამდე მას ვუყვარვარ
-მამა არ მისცემს უფლებას
-რატო
-იცი რატომაც ანი არ შემილია როცა მტირალს გხედავ ნუ ტირიხარ გეხვეწები
-მაშინ დედას მიწერე სულ 1დღე ჩამოვიდეს არ შემილია ესე.
ამ დროს ლაშა და ნიკაც შემოვიდნენ.
-რა გატირებს გოგო?-ნიკა მივარდა დასამშვიდებლად
-დედას ჩამოყვანას მთხოვს
-მამა არ გამოუშვებს
-მეც ეგ ვუთხარი
-გამოიპარება გთხოვთ მართლა მინდა მისი ნახვა. მომენატრა არ შემილია მის გარეშე
-კარგი კარგი დაწყნარდი მივწერთ. ნუ ტირიხარ.
სამივე ჩამოჯდა და როცა ანი დამშვიდდა ერთად მიირთვეს ნამცხვარი და ყავაც მიაყოლეს. ლაპარაკობდნენ შუაღამემდე.
-მორჩა ძაან გვიანია ანი, დაიძინე უკვე 3ია. ნიკა ხვალ კიდე სკოლა და სამსახური გაქ 5საათი არ გეყოფა ძილისთვის შენც დაიძინე წადი სახლში.
-მოიცა რა არ დამტოვოთ. ეს ორ ადგილიანია დივანი და ერთი ლეჟანკა შემოატანინეთ ექთანს აქ დარჩით რა ღამე... მ-მეშინია
-როგორ არა დავრჩებით მე ექთანს დავუძახებ და თეთრეულს შემოვატანინებ-ნიკა წამოხტა
-ოო ამან ლიჟბი სკოლა გააცდინოს-მშობელისავით დაიწყო ბუზღუნი ანდრომ და ძმას გაყვა. ცოტახანში ლაშა და ნიკას უკვე ეძინათ. მერე ანდრო და ანი მიყვნენ. დილით რომ გაიღვიძეს საათს რომ დახედეს გული გადაუტრიალდათ, 3საათი იყო შუადღის. რამდენი ხანი ეძინათ, სამივე სამსახურში გავარდა. ანიმ ისაუზმა, ანუ ისადილა. ცოტახანში დიტო შემოვიდა.
-აბა როგორ ხარ? ვიცი დიდიხანია არ მოვსულვარ
-არც ხარ ვალდებული
-ხო... როგორ ხარ
-რავი ვარ რა.
-ეგეთი პასუხი არ მაწყობს. თვალები ნამტირალევი გაქ არ მომიყვები რატომ?
-გუშინ ვიტირე საიდან მიხვდი
-გამოცდილი ვარ ეგეთ საკითხებში
-ისეთი არაფერი
-მიდი, გადამიშალე გული გისმენ. რაც გინდა ის ილაპარაკე, იყვირე,მირტყი რავიცი რაც გინდა ის ქენი.
-არ ვაპირებ არც ყვირილს და რტყმას-გაეცინა ანის-გუშინ ძლივს დავითანხმე ჩემი ძმა რომ დედაჩემისთვის ეთხოვა ჩამოსვლა.
-და რათ უნდა ამას თხოვნა
-მამაჩემი არ გამოუშვებს, ანუ იგივე მამინაცვალი.
-და მამა?
-ეგეც არ ვიცი. დედას გაშორდა ჯერ მარტო როცა ვიყავი 3ის და იმის მერე დედა უკრძალავდა ჩვენ ნახვას.
-და მას ხომ შეეძლო სასამართლოში მისვლა
-ამას ზედმეტად დიდი ფული და დრო ჭირდებოდა. დღეს ერთადერთი რაც ვიცი მამაჩემზე რომ ცოცხალია და არ უჭირს. მემგონი დღემდე უკრძალავს დედაჩემი ჩემ ნახვას.
-რატომ
-დედაჩემი ყველას გასაჩუმებლად ფულს უხდის 5წლის უკან რომ დამტოვა მითხრა რომ ვუყვარდი და ეს ჩემ სასარგებლოდ გააკეთა მაგრამ იმის მერე მხოლოდ ფულს გზავნის და ძალიან იშვიათად თუ გველაპარაკება. ანდრო ამბობს რომ მამინაცვალს ვკიდივართ და ამიტომ დედასაც ტვინი გამოურეცხა. მე მაინც მგონია რომ მას ვუყვარვარ
-აი ოპტიმისტიც
-ეს არაა ოპტიმისტობა შეუძლებელია რომ დედას შვილი არ უყვარდეს
-მე ადრე გითხარი რომ სიყვარულის არ მჯერა
-აბა შეყვარებული გყავს
-ის ეძახის თავის თავს შეყვარებულს მე კი... არ გვინდა ამაზე ლაპარაკი-ჩაიცინა დიტომ
-შე... არ... არ ვიცი რა ვთქვა ფუუუ...
-მეც მაქ მოთხოვნილებები. გითხარი არ გვინდა ამაზე ლაპარაკი თქო. სიყვარული სადაც დედისგან არ არსებობს შვილის მიმართ ისე არ არსებობს ჩვეულებრივიც.
-შენც რა დედა...
-არა მე მყავს დედა ცოცხალია და ჯანმრთელი. უბრალოდ სხვა რამე ვიგულისხმე. ანი მე აქ შენ მოსასმენად მოვედი, და არა ჩემი იდიოტური ისტორიებით.
-შენ ყველაფერი იცი ჩემზე მეც მაქ უფლება ვიცოდე შენზე. რატომ არ გჯერა სიყვარულის
-იმიტომ რომ არ არსებობს, ადამიანი რომელსაც მთელი ცხოვრება შეილება უყვარდეს მხოლოდ ერთი ქალი ისე რომ არ მობეზრდეს.
-რა ბაბნიკი ადამიანი ხარ
-არა ცდები სულაც არ ვარ ბაბნიკი. ამ გოგოსთან 4წელია ვარ და მას ნამდვილად გონია რომ მე მიყვარს
-როგორ შეგილია იყო ასეთი უგულო
-ოო მოიცა რა მასაც არ ვუყვარვარ უბრალოდ მოსწონს რომ თქვას ქუჩაში რომ შეყვარებული ჰყავს. თუ ოდესმე ნამდვილად შემიყვარდება მერე დავიჯერებ ახლა კი არ მჯერა.
-ანუ ცოლი არ გინდა?
-საყვარელო მე რომ ეხლა ლაპარაკი გავაგრძელო შენ მე ჩემი ფიქრების გამო შეგზიზღდები
-არ ჩანხარ ეგეთი უგულო და
-ეგ მეგობრების მიმართ.
-ხო კიდე საყვარელოს ნუ მეძახი
-როგორ იტყვი სიხარულო-გაიღიმა დიტომ
-დიტო ნერვებს ნუ მიშლი
-ნუ მბრძანებლობ. ლეპტოპი მოვიტანე რო არ მოიწყინო ნებისმიერ ფილმს ვუყუროთ თუ გინდა
-კაი. Fault in our stars
-ოო არა ეგ სიკვდილზეა.
-მაგრამ დაახლოებით ჩემნაირ სიტუაციაზე
-არაა ეგ შენ სიტუაციაზე ბოლოში ბიჭია ინვალიდი და ის კვდება და არა გოგო. თან ორივეს რაღაც... დაიკიდე ეგ არა
-კარგი.
ჩართეს ფილმი დიტო სკამზე იჯდა და ცოტახანში ჩამოეძინა. ანიმ მეორე პლედი აიღო და გადააფარა. მერე ნელა წამოიწია ფეხებს მოკიდა ხელი და საწოლიდან ნელა გადადგა. მოეჭიდა საწოლის კიდეს და ნაბიჯის გადადგმა სცადა და ეტლში ჩაჯდა. მერე აბაზანაში გავიდა. გამოვიდა და ეტლით გავიდა პალატიდან. საავადმყოფოს ეზოში გავიდა, საღამო იყო უკვე. 10საათი. ეზოში არავინ იყო, ანი ამდენი ხნის მერე პირველად გავიდა გარეთ და ჭკუაზე არ იყო მაგრამ ცოტახანში დიტოს ბოხი ხმა მოესმა.
-სად გამეპარე ქალბატონო შენი სიარული და დატვირთვა არ შეილებოდა
-არც დავდივარ ეტლში ვარ
-ეტლი ოდნავ შორს იყო ესე იგი გაიარე. წამო შიგნით შეგიყვან
-არა, მოიცა რა ამდენი ხანია გარეთ არ ვყოფილვარ
-აი ეს მესმის. გართობაც გცოდნია. წამო გაგასეირნებ გინდა?
-სად?
-რავი მე.
დიტო მივიდა ანისთან და ხელში აიყვანა.
-რატო ამიყვანე
-რავი არ შეილება?
-არა დამსვი
-რატო ვითომ
-ეტლში მინდა და იმიტომ
-ჯადოსნური სიტყვა დაგავიწყდა
-რა სიტყვაა
-კარგი რა ფილმებში მაინც არ გაგიგია?
-რა სიტყვაა
-გთხოვ
-კარგი გთხოვ
-არა. ვღადაობ, რა მსუბუქი ხარ წიწილა რამეს ვაფშე ჭამ?
-კი ზოგჯერ.
-ზოგჯერო. ეხა ყველაზე მაგარ ადგილას წაგიყვან.
დიტომ ეტლში ჩასვა, მისი ქურთუკი დააფარა ფეხებზე და წაიყვანა ქუჩის კუთხეში პატარა კაფეში სადაც შოკოლადიანი ფუნთუშები იყიდებოდა, შეიყვანა და დაჯდნენ. იქ დაიწყეს ჭამა.
-რა გემრიელია როგორ აღმოაჩინე
-3წლის უკან მამაჩემმა და დედაჩემმა სახში მაგრა დასცხეს ერთმანეთს ესე იცოდნენ ხოლმე მერე რიგდებოდნენ, მე დავიღალე ამათი ჩხუბით და-ფუნთუშა მოკბიჩა და გააგრძელა-ხოდა გამოვიქეცი. იმდენი ვირბინე რომ ვერც მივხვდი როგორ მოვხვდი აქ, ეს კაცი დამხვდა აქ და დაინახა როგორ მოვრბოდი. დაღლილი იქნები შვილო მოდი ჭამე რამეო მეც მაგრა მშიოდა ამ ჩხუბის გამო დედაჩემს დროც არ ქონდა უკვე მოსამზადებლად საჭმელად. ხოდა იმის მერე სუ აქ დავდივარ.
-ეხლა ერთად არიან შენები?
-კი.
-სანდროსგან არასდროს გამიგია დედაშენზე არაფერი
-არც ჩემზე გაგიგია, სანდროს არ უყვარს ოჯახზე ლაპარაკი ხალხში. სანდრო მირეკავს დაგვერხა.
-ხო მა?
-სად ჯანდაბაში ხარ. ანის ვერ ვპოულობ
-ჩემთან ერთადაა
-სად? სუ გააფრინე?!!! გარეთ როგორ გაიყვანე
-თვითონ გავიდა მერე ვნახე მე
-ეხლავე მოიყვანე აქ!!!!
დიტომ გათიშა
-გაბრაზებულია სასტიკად
-წავედით მაშინ
დიტომ ფული დატოვა, ერთი ორი ფუნთუშა წამოუღო ანის და მივიდნენ საავადმყოფოში. ანი პალატაში შეიყვანა დიტომ სადაც გაბრაზებული სანდრო ელოდებოდა.
-ანი რატომ გახვედი პალატიდან ან საერთოდ რატომ ადექი შენთვის არ შეილება
-ვიცი მაგრამ დავიღალე ერთი კვირაა ამ წყეულ პალატის გარდა ვერაფერს ვხედავ და გასვლა მომინდა
-ამიერიდან აღარ გახვალ ხვალ ოპერაცია გაქ გახსოვს?
-უკვე ხვალ?
-ღამე ხო. დილით ექთანი მოვა და ანალიზებს აგიღებს ეს ჩვეულებრივი პროცედურაა
-კაი
-დიტო გამოდი ანის დასვენება ჭირდება-დიტომ ანი ლოგინში ჩააწვინა
-კაი
დიტო და სანდრო გავიდნენ. მაგრამ დიტო 5წუთში ისევ მოვიდა.
-აქ ვაარ. ამ ღამეს არ მიგატოვებ-ხელში ჭადრაკის დაფა ეკავა, პარკში კიდე რაღაც ედო და ის ფუნთუშები ჰქონდა თან. დაჯდა ლოგინზე.
-რას აკეთებ-გაეცინა ანის-არ ხარ ვალდებული ჩემი ძიძა იყო ღამით
-ვინ თქვა რომ ძიძა ვარ მეც მინდა გართობა
-სულ აქ როგორ ხარ
-მაგას რა მნიშვნელობა აქვს. აბა...
-ლექციები?
-მე უნივერსიტეტში არ დავდივარ არც თერაპევტი ვარ
-აბა ეს ვარჯიშები საიდან იცი
-სპორტზალში დიდ დროს ვატარებდი და მამაჩემმა მასწავლა
-აა რატო მომატყუე
-ეს ტყუილი იმისთვის იყო რომ შენ მერე უარი არ გეთქვა რომ მე გებარჯიშებინე მამაჩემისთვის ის დღე მნიშვნელოვანი იყო მათი 25წლისთავი.
-არ ვიცოდი კაი დაიკიდე.
-აბა იცი თამაში
-კი და მოგიგებ
-მაგასაც ვნახავთ-უცებ დიტოს სახეზე ფერი წაუვიდა და აბაზანაში გავიდა აღებინა მერე დაბრუნდა
-რა დაგემართა??
-მოვიწამლე ალბათ
-დარწმუნებული ხარ?
-ხო ყველაფერი კარგად არის-დიტომ ადეკალონი შეისხა.
-ღამის გათენება შეგილია ანი?
-კი რა იყო
-გინდა გავათენოთ
-კაი