დილის შვიდი საათი იყო აბაზანიდან ხმაური მომესმა . პიჯამაზე დემნას ჯაკეტი შემივიცვიდა ნელნელა წავედი.
- დემნა რასაკეთებ? - იარაღები ეჭირა და წყლის გამაცხელბელს აყენებდა.
- აწი უფრო აცივდება და ცხელიწყალი საჭიროა- შუბლზე ოფლის წვეთები უბრწყინავდა. მაჯოს შეიწმინდა და წამოდგა- გაგაღვიძე? ბოდიში კაი?!
- არაუშავს .... - ფლოატების ფლარტუნით გამოვბრუნდი და საწოლზე დავემხე.
მართლაც აცირბულა. საჭირო იყო გამათბობელი ჩაგვრრთო.მისაღებში დემნას გაეწყო სუფრა , მაცივარიც გაეახლებინა და სამზარეულოშიც პატარპატარა ნივთებიც გაჩნდა. სუფრას მივუჯრქით . გემრიელა მივირთვით და სახლის დალაგება დავიწყე. მისაღები და ჩემისაძინებრლი დავალაგე , დემნას ვკითხე თუ შეიძლებოდა მის ოთახში შესვლა და თანხმოვა მომცა. თუმცა თვითონაც შემომყვა.
- ლამაზი სახლია . უზომოდ მომწონს. შენი ოთახი ჩემსაზე დიდია- თვალებ გავრწყინებულნა მოვავლე ოთახს თვალი. კედლებზე ფოტოები და ვიღაცის პორტრრტები ეკიდა.
- ეს დედაა- თეთრი ჩარჩიდან ქერა ლამაზი ქალი მიყურებდა - ესკი მამაჩემი. - კაცს გამჭოლი მზერა ფქონდა . თვალები მწვანე და დამანტერესა დემნა რაფერი თვალები ჰქონდა.
- მამაშენის თვალები გაქვს- გავიღიმე და ოთახის გამოხვეტა დავიწყე. ორსაპოლიანი ორი ტუმბო და დიდი გარდერობი იდგა. ცალკე კუთხეში სამუშაო მაგიდა იდგა ლამაზი ფუმფულა სკამით. - დიდხანს არტარებ ამსახლში?
- თითქმის აქვცხოვროდბი სანამ დამიჭერდნენ. მერე ბებოსთან ვიყავი სოფელში.
- და კაფე .... კაფე როგორ გახსენი? - გამიკვირდა და სახეზეც გამომეხატა გაკვირვება.
- იქიდან გავხსენი . გადაკვირია ხომ? - გამიცინა- ჩემი ძმის დახმარებით მოვაგვარე ყველაფერი.
- ხოო - თავი ჩავღუნე და წყნარად მშვიდად გავაგრძელე დალაგება.
დღე წყნარად გავიდა , სახლიდან არგავსულვართ. ვიჯექით და ფილმებს ვუყურებდით .
საღამოს თეკლა გამოვიდა ჩაის დადალევად და ნამცხვრები გამოგვიტანა.
- აბა როგორ შეეგუე გათხოვილის სტატუსს?- ფეხიფეხზე გადაიდი და სიგარეტის კვამლი ეკატერინეს შეაბოლა.
- რავიცი თითქოს ვერც ვგრძნობ , რომ გათხოვილი ვარ.- ეკატერინეს გარღიმა და კრესლოში მჯეომ დემნას გადახედა.
- ხო შენ ისეთი ბიჭი დაითრიე , რომ რასგაგრძნობინებს?
- დამითრია?!- ლაპარაკში დემნა ჩაერთო. - პორიქით მერომ არ მეაქტიურა დავკარგავდი ეკატერინეს და ვიღაც დამასწრებდა . - თეამ ორაზრივნად შემონხედა და ბოღმით უფრო ჩაუშავდა თვალები. დემნამ ნიშნის მოგების მიზნით ლოყაზე მაკოცა და მომეფერა.
- მედაგტოვებთ გვრიტებო და თქვენ იცით.... - თეა გავაცილე მაგიდა აცალაგე დავრეცხე , ჭურჭელი და დენმას გვერდით მოვიკალათე.
- მაინტერესებ თეკლა , რატომ მებოღმება?- კოლოფიდან სიგარეტი ამოვიღე და მოვუკიდე.
- ჰაჰ- დენმან ჩაუცინა- არვიცი მარა არაუშავს მოსწყინდრბა და გადაუვლის.
- გქონდათ რამე თქვენ ორს?- ნაფასი დავარტყი და ბოლი უნისამართოდ გავუშვი.
- არა არაფერი და ალბად მაგიტომაც იბოღმება.
- უყვარდი?
- სიყვარული ზედმეტია თეკლასთვის. - ალეცილ ფეხებზე თავი დამადო მოკალათდა და თვალები მინაბა- მოვწონდი . სანამ დამიჭერდნენ აქ ხშირად გოგოები ამონყავდა და საძმაკაცო ვერთობოდით. ერთხელ თბილიში ჩაბრუნებისას გამომყვა . მისი ოჯახი ხშირად ისვენბდა აქ ტელუწადში ოთხი ხუთი თვე ჩერდებოდნen.ცოტახანს ჩუმად მიყურებდა მერე ჩემსჯენ წამოიწია კოცნა უნდოდა . მეკი იმბიჭების კატეჰორიას არვეკუთვნი , შანსს ხელიდან რომარ იშვებენ. მანქანა გავაჩერე და მშვიდად დავუწყე ლაპარაკი. მაგრამ არმისმენდა ცდილობდა მომხვეოდა პერანდის ღილებს მიხსნიდა და უკვე მეც ვკარჰავდი მოთმინებას. ის თეჯლა იყო ბაჩანა ბაბუას შვილოშვილი და ვერ ვკადრრბდი რამეს დამან ეს იცოდა , რაიმეს მიღერვა მხოლოდ იმიტომ უნდოდა რომ ეს რაუმე , მერე ქორწინებით დასრულებულიყო. ხელები მოვაშორებინე და ღვედი შევუკარი. ვუთხარი სხვა მიყვარსთქო და ნუ იმცურებ თავს თქო. ცოტახანს შეჩერდა მერე ტირილი დაიწო ვეჭვიანოვ შენზე მოიყვარხარო და სულ შენ დაგელოდებიო. თუმცაა მერე დამიჭირეს სამიწელი გავიდა აი , ისევ აქვარ და მას შვილიყქვს . - გარცინა- ხედა მისი სუყვარული. მაგრამ რისი მოთხოვნის უფლება მაქვს , მეისრვრ არაფერს ვგრძნობ როგორც ახლა. ... შენ ის გონიხარ ვისგამოც უვარი ვუთხარი და ეხალა მიტომ გენაგლება.
- რთული სიტუაციაა- სიგარეტი ჩავაქრე და კაპიუშონი წამოვიფარე.- ქმარი სად ყავს.?
- არვიცი მართლა ...
უკვე თორმეტი ხდებოდა დასაძინებლად წავედით, თუმცა არცერთს არ გვეძინებოდა.
მომდევნი ორიკვირა ჩვეულებრივად ვცხოვრობდით. ხშირად ჩადიოდა დენმა თბილიში გვიან ბრუნდებოდს და სახლი დატვირთული ამოდიოდა. არაფერს მაკლებდა მარა მცხვენიდა . მე მისთვის არაფერი ვიყავი , სულ არაფერი და თან მყვებოდა. თეკლე როგორცკი დაინახავდა რომ დემნა წავიდოდა და დამიმატოევდა მოვიდოდა და სულ რაღაცეებს მეკითხებიდა . ერთხელ შემთხვევით შევედი ჩემს საძინებელში და კითხვები დამაყარა . ცალცალკე გძინავთო და ვერანაირი ტყუილი ვერ მოვიფიქრე.
საღამოს დენმა რომ დაბრუნდა ვახშმის შემდეგ სერიოზული ლაპარაკი დავგეგმე.
- დემნა დღეს თეკლა იყო , და შემთხვევით ჩემა საძინებელში შევედი გაუკვირდა ცალცალკე გძინავთო და ათასი კითხვა დამისვა დავიბრნი და სხვა რამეზე გადავიტანე ლაპარაკი , თუმცა დაეჭვდა .
- ნუნერვიულოობ ახლა სხვა სანერვიულო გვაქვს.
- მოხდა რამე?!- შეშინებილი ავკანკალდი.
- შენი ფოტოებია გამოკრული და თბილისთან ახლო სოფლებში დაგიწყეს ძებნა.
გავიგნდი ყურები დამეხშო . აღარაფერი მესმოდა. სახლი Mხუთავდა. კაპუუშინი გადავიფარე და კარს წავეტანე თუმცა დემნამ შემაჩერა.
- ნუწახვალ . დარჩი და მელაპარაკე. გარეთ არვინ მოგისმენს. მე შემიძლია გელაპარაკო რაზეც შენგუნდა . თუნდაც არაფერზე , ოღონდ მელაპარაკე- გულში მიმიხუტა ქუდი მომხადა და თმაზე ნაზად და ნელა ჩამიმისვა ხელხი. მისი თითის ბალიშები ვიგრძენი კისერხე წელსადა წეკსქვემოთ მერე შეჩერდა . დივანზე დამსვა სიგარეთი და ასამთუ მომაწოდა და გვერდით მომიჯდა.
- მაწუხეს დემნა . გულს მიჩამს და მანადგურრბს . მემასზე უვარი ვთქვი არ გავიყიდე. და ის მაინც მეძებს და სიყვარულისგამოკიარა არამედ ბიზნეაია გამო... - გავჩუმდი სიგარეტს მოვუკიდე მეტი აღარაფერი მითქვამს საძიებელში შევედი და ემბრიონის ფორმაში მოვიხარე.
ვეწროდი და მისი კვამლიცკი მეცოტავებოდა. უცებ გაქცევა მომინდა შორს უზომოდ შორს . სადღაც სადაც არარეალური სამტაროა და მარტო მევიქნები.
დენდარტმულივით ფეხზე წამოვხტი , ბოტასები ნაჩქარევად ჩავიცვი და გარეთ გავვარდი. დემნას ხმა დამეწია მაგრამ არშევიმჩნიე.
მივრბიდი არვიხედებოდი უკან სიბმელეში სისველე ვიგრძები. ზეცას შევხედე და თეთრი ფანტელბი გაბრწყინდნე . გავიცინე . გამაკანკალა . ჟაკეტი გადავიჯვარედინე და სახლისკენ შევბრინდი. თუმცა კარგად შორს წამოვაულვარ და აღარც მბჟუნტავი კოტეჯები მოჩანდა . შიში შემეპარა უკუნითი აიბნელე . ვის გამოვექეცი?! ჩემა ფიქრებს?! კი რადგან მახრჩობდა მაშრობდა მფიტავდა და მკლადა .
მივაბიჯებდი. არვცი სადმარა მივდიოდი . ფიფქრბი მოდიოდა და ველური ცხოვრლივით მატყდებოდა თავს. ღმერთსაცკიარ ვთხოვდი დახმარებას დემნას ველოდი მეგობა საიდანმე მოვიდოდა ჩამჭიდებდა ხელს და შინ დამაბუნრბდა ..... ბარდნიდა ირგვლივ გიჟივით ტოვდა . ვგრძნობდი სიცივისგან კანი მეწვოდა . ვგრძნობრი გალურჯებულ ტუჩებს და ხელები მიმძიმდებოდა . ღითხოს ფეხების სხვაგან მიაბიჯებდნე . ჩავიკეცე დავემხე და ცრემლიცკი მეყინებოდა .
დრო .... ისე გადის ხშიეად ვერც ვამჩნევთ. მეკი ვხედავდი თვითოეულ წამს ვგრძნობდი როგორ მივდიოდი . სიცივე?? - სიცივე არაფერია იმასთან შედარებით მერადაც ვგრძნობდი.
-მომხედე რა თვალები გაახეილე ეკატერინა . კატო პატარა .....ჩემო პატარა...- კანზე ცხელი სყალი მესხმეოდა. ნემდა მხდიდა . თვალებზე მეფერებოდა და გონზე მოსვლა ცდილობდა. .
ძილიდან ვერ გამოვდიოდი . ტვინი მიხურდა . აღარ მციოდა უზომოდ მცხელოდა .
- დემნა ...- მხოლო ეს ერთი სახელი მიტრიალებდა და უკვე სულის სიმშვიდეც ვიპოვე.
- აქვარ კატო აქ. - ვიგრძენი საბნის ნაზი შეხრბა და დემნას პულსი გავინაბე და ღრმა ვარდისფერ სამყაროში გადავედი. ჩემს სამყაროში სადაც მარტო აღარ ვიყავი იქ ჩემი მშველევი , ერთადერთი გადამრჩრნლი , ჩემი გული და სული დემნაც იყო.


შუადღისით თვალები გავახილე , დენმა ისევ გვერდით მეწვა, თმაზე მეფერებოდა .
- კარგად ხარ? -შეშინებული ხმა ჰქონდა.
- კი ... - ხმა სადღაც დამრჩენოდა . მხოლოდ ჰაერი და მეტი არაფერი. ტუჩებზე ხელი გადავისი საშინელი შეგრძნება მქონდა. სულ დამხეტქვოდა და გაუხეშეულზედაპირზე შეხებასაც ვერ ვბედავდი.
- სიცხე გაქვს. - წყალი დამალევინა და გვერდით მომიჯდა.
- მხოლოდ ერთრამეს გთხოვ - ხმა გაუმკაცრდა , თვალებიკი ჩაუშავდა. სიბრაზისგან ნიკაპი უკანკალებდა .თავი ოდნავ შეარხია და გააგრძენა- ნუღარ გაიქცები . ჩემიდან ნირსად წახავალ. აქ ვერავინერასოდეს მოგაგნებს და თუვნმე მოვა არავის მივც უფლებას, რომ წაგიყვანონ!!!!

სამიკვირა საწოლიდან ვერ ავდექი. დემნაკი მივლიდა წამლეს მასმვდა და ექიმიცკი მომიყვანა ფილტვრბის ანთებას ვევრძვოდი.... გარეთ ზამთარს შეემოსა არემარე თეტრად. მხოლოდ ფანჯრიდან ვტკბებოდი ამ სანახაოვით და თითქოს მიმავიწყდა ტკივილი.
მართლაც იდეალურად მიდიოდა ყველაფერი. ფეხზე წამოვდექი . ბაჩანა ბაბუ ყოველდღე მოდიოდა და ცხელი წვნია ი მოყქონდა . თრკლკი სარგებლობდა და დემნასთან ბაასით ირთობდა თავს. ვღიზიანსებოდი , მათსიცილხარხარზე და ვეჭვიანობდი. მე ვერ ვხდიდი ბედნიერ დემნას. ჩემთან სულ სერიოზული და დაძაბული იყო. ვეჭვიამობდი იმანკო ბავშვზე , რომელსაც ხელში ბურთივით ათამაშებდა და ჩემს გულში სხვა ტკივილმა იჩინა თავი.
საღამოს ვახშმის შემდეგ დემნას ვთხოვე არდაეძინა და დამლოდებოდა.
მივალაგე . დასვრილი ჭურჭელი დავრეხსე თან აზრებს ვალაგებდი . ხელები შრვიმშრალე და დემნას საძინებლისკენ წავედი.
- გღვიძავს- დავაკაკუნე და შევიხედე.
- მოდი კატო- პასუხმაც არდააგვიანა. საწოლზე იჯდა , ღამის სანათი აენთო და წიგნს კითხულობდა. მისმა ასე უოფნამ მეტად ჩამიღვარა გულში სითბო.
- დემნა მეიცი...- გორგოლაჭებიანი სკამი მივაგორე და საწოლის ბოლოში დავჯექი. - რაღაც მინდა გკითხო. - წიგნი გვერდით გადაფო და მისი აცომციმებული თAვალე მომანათა. - მაინტერესებს სადამდე ინდა იყოს ესე?! ანუ სილ აქხომ ვერ გავჩერდები?
- თუკი წასვლა გინდა ?!- არმორლოდა ჩემს ასეთ შეკითხვას- მოგწყიბდა აქ?! ან რამე არმოგწოონს?!
- არა არა პირიქით ...
- ხოდა სარჩი ჩემთან სამუდამოდ. მეშენთან ფიცი დავდე არასდროს გაგიშვებდი ამიტომ რჩები აქ...
- წამოვდექი კარისკენ წავედი . წამით გავჩერდი და ბოღმა ამოვანთხიე.
- ვეჭვიანობ გესმიის???? - გაკვირვება და სიამოვნების ნაპერწკალი წამოენთო დემნას - თეკლაზე ვეჭვიანობ. მასთან სხვა ხარ , მხიარული უდარდელი ჩემიდან კი სულ დაგრუზული და ......- ცრემლი გადმოგორდა სწრაფადვე მოვიწმინდე- როცა ვისმენ ბაბშვს რასიტყცებით ეფერები თეკლას ბავშვს ვიხეჩობი . ზედმეტი მგონია თავი . თითქოს თქვენ ოჯახი ხართ მეკი სულ სხვა უადგილო ადგილას მყოფი , რომელიც უველას ზურგზე აწევს.
- კატო კატო..... - კარები მივხურე და სამზარეულოში გავვარდი.
ცოტა დავმშვიდდი რა მემართებოდა . რაიყო ეს.
დემნა არ გამოსულა თავისი ოთახიდან . მთელი ღამე არმეძინა . ვიცოდი დემნასაც არეძინა . გასვლასაც ვერ ვბედავდი.
დემნას ჟაკეტი მოვიცვი მისათრბში ჩუმად გავრდი და დივანზე მოვიკეცე. სიგარეტს მოვიკიდე და ჟაკეტის ყნოსა დავიწყე . მას ისევ ასდიოდა დემნას სუნი . გამეციბა ნაფასი დავარტყი და დემას დანახვისას შევხტი.
- ექიმმა აღარ მოწიოსო -სიგარეტი გამომართვა და საფერფლეში ჩაკუჭა. - მაგ ჟაკეტს , რომ აღარ უშვებ , მოდი ჩენთან მეუფრო კარგად გაგათბობ.
ძლიერ მკლავებში მონიქცია და მისი სუნი შემივიფარე.
- მესმის შენი . მე დღემდე ვეჭვიანობ იმაზე ვინც დაგეძებს . თუმცა ამის მიზეზი არმოგიცია. მეპირიქით გაგაღიზიანე და სამაგიეროდ ის გავიგე რაც დიდიხანია მაინტერესებს . თეკალ ჩემთვის არაფრრი არა . არიყო რამე და როცა შენ უკვე აქმყავხარ ვერც და არც იქნება. ბავშვს რაც შეეხება ძალიაბ საყვარელია . ძალიან მიყვარს ბავშვები, მტრის ბავშვებსაც ცეფერები და ვოცნებობ მეც მალე მყავდეს. ამიტომ ნუ ეჭვიანობ. მეშენთან რიალური სახით ვარ და ნუ შეგშურდევა თეკლას , რადგან სიცილი მცოლოდ მასკიროვკაა. - ფეხზე წამომაყენა- სიგარეტა შეეშვი . მე ჯამმრთელი ცოლი მინდა. - თავუს საძიბებრლში შევედით , საბანი დამაფარა და გვერდით მომიწვა.- სიტყვები ზედმეტია , ჩვენს გულთან. - თითქოს მიმიხვდა რომ ველობოდი სიტვარულში გამოტყდომას .გამეციბა და თალები დავხუჭე.