დემნა უსიტყვოდ გავიდა . მოვიწყინე სახლი მოვათვალიერე , სამზარეულოში შევედი ახალი დანები შევნიშნე ხელში შევათამაშე და საჭმლის გაკეთება მომინდა . მაცივრიდამ სჭირო პროდუქტები გადმოვალაგე და მზადება დავიწყე .
დრო როგირ გავიდა ვერ გავიგე დემნა მოსულიყო ჩუმათ მიყირებდა და იცინიდა , რომ დავინახე ცოტა შემეშინდა .
- დიდი ხანია მოხვედი?!
- არა ათი წუთი იქნება - მომიახლოვდა ჩამეხუტა და შუბლზე მაკოცა.
ტუჩები ამეწვა , ამიხურდა ძლიერმინდოდა დემნას კოცნა. მეგრძნო მისი სითბო უსიტყვო სიყვარული და ალერსი.
- საჭმელი მალე იქნება მზად .- ვარდისფერი ბურუსიდან გამოვედი ღრმად ამოვისუნთქე და სამზარეულოში შევბრუნდი.
დემნას ჩაეცინა მე ლოყები უარესად ამიწიტლდა.
სანამ დასვრილი ჭუტჭელი დავრეცხე და სანამ სუფრა გავაწყე ორი საათი გავიდა . დემნას ნაყიდი ბათინკები მოვიზომე და მომეწონა . სუფრა გავშალე და დემნას დავუძახე.
- მოდი ნახე რეები მოვამზადე- შემი ნახელავით აღფრთოვანებული ვიყავი.
- რას მივაწეროთ ეს ყველაფერ? - დემნამ თვალი მოავლო სუფრას.
- უბრალოდ მადლობის ნიშანია. შენ მე გადამარჩინე. ცხოვრება შემიცვალე , ისე როგორც ვერასდროს ვიოცნებებდი.
- მე შენი თავი მარგუნა ღმერთმა კატო. ჩემთვისიც ისიც საკმარისია აქ რომ მხვდები. მოსაწყენი და ერთფეროვანი ცხოვრება შემიცვალე ..... აწი ისიც გამეხარდება თუ მარტო ერვიკვერცხს და კარტოფილს თუ დამახვედრებ. არმინდა დამეღალო , მხოლოდ იმიტომ რომ მთელი დღე სამზარეულოში მცატვრული ტილოები შექმნა და მერე ერთიანად შევლახოთ. თუმცა ვამაყობ იმით , რომ ამდენირამის გაკეთება იცი და მე ..... ჩემთვის იწვალე...
მისმა სიტყვებმა კიდევ ერთხელ პლიუსი დაიწერა გულში და სითბო ვიგრძენი . მემას ვუყვარდი მეკი მიყვარდა დდა უბრალოდ ესეც კაიიყო.
სუფლა ავალაგე თუმცა ჭურჭელი არდამარევხინა . ვუყურებდი როგორ ეცემოდა წყლის წვეთები და როგორ ცდილობდა იდეალურად გაერეცხა თეფშები.
ცხრ გახდა და თოვამ კიდევ უკატა . მთვარის შუქი თოვლს ავერცხლისფერებდა და საიცარ ნახატს ქმნიდა. მიყვარს უაზროდ უმიზნო სივრცეში ყურება.
- ლამაზია ხო?!- დემნამ ხელბი მომხვია და მთვარეს ახედა .
- კი ... - დემნა დავლიოტ ცოტა არგინდა??- არასდროს მომდომებია დალევა თუმა იმ წუთას სისხლი ამიდუღდა და სასმელი მომაწყურა .
- თუკი შენგინდა?- სამზარეილოში შევიდა ვისკი და ლუდი გამოიტანა .- რომელს დალევ?- ბოთლები ხელში შეათამაშა და თვალი ჩამიკრა.
- ვისკი- გამეციბა და ჭიქები გამოვიტანე. დივანზე მოვკქლათდი დემნა ხალიჩაზე დაჯდა თავი ფეხებზე მომადო და ლუდი მოსვა.
სასმელმა ყელი ჩამიწვა თუმა მერე მესიამოვნა და რამოდენიმე ჭიქა მივაყოკე.
- გონი ბევრი მოგდის. - დემნამ ბოთლი გასწია.
- რისი გეშინია?!- უკვე გონევა ამემღვრა და თავბრუ დამახვია
- არმინდა ცუდად გახდე. - თვალი ამარიდა და ლუდი მოსვა.
- იქნებ გგეშინია , რომ ვიძალად შენზე - ამსიტყვებმა ორივე გაგვამხიარულა , მერე სემნა მოიღუშა ლუდის ბოთლი დადგა და თავი ჩახარა.
- შენ ვერწარმოიდგენ მერ ახლა , როგორვარ. მიჭირს შენი შეცება მინდა მინდა მოგეფერო გაკოცო და მთლიანად ჩემი გაგხადო, მიჭიეს ამის გაკეთება იმიტომ არარომ არშემითლია , ჩემი სურვილი არემორჩილება იმაზეს რომ მოუწვდომელიხარ იქამდე სანამ შენ არდარწმუნდები იმაში , რომ ჩემთან მადლიერებუს გამოკიარა ბევრად მეტისთვის ხარ . - გარცინა და დაბლიდან ამომხრდა- ძაან ვდებილობ ხომ?! ეკატერინე სამითვეა აქ ხარ ჩენთან ერთი კედელი და თითქმის მთელი სამტარო დგას ჩვენს წინ . არმინდა დილით გაიღვიძო და ინანო ან რაიმეში თავი დაიდანაშაულო . მეკაცივარ მე ამას ადვილად გადავიტან მაგრამ შენ ..... შენ სხვა ხარ შენ ფერია ხარ უმანკო ფერია , რომელიც თეთრი ფურცელივით სუფთაა და მეშინია შენი შებილწვა.
- იქნებ მეც მინდა - დემნა გვერდით მომიჯდა მის აალებულ თვალებში ჩემი აციმციმებული გუგები დავინახე. მისი საძინებლის კარი შევხსენი კედები დავიხადე და საწოლზე დავჯექი . ვიცი დემნას ეშინოდა იმდენად ვუნდოდი , რომ ეშინოდა რამოდენიმეწუთშე დემნაც შემოვიდა , ნიკაპი ამაწევინა და ჯერ დაბლითა ტუჩზე მაკოცა მერე მაღლითაზე , შემდეგკი გადაბმით ნაზად, თუმცა ვნებიანად მკოცნიდა . სხეულის ყველა ნერვი ამუშავდა . მაიკის ქვეშ ხელები შემიცურა ჯერ ზემოთ დაცოცავსბენ მერე ქვემოთ და ხვემოთ. მის ქმედებებს ჩემი გამოციცხლება მოგყვა , უნებლიედ მისპერანგს დავწვდი . ღილები გავხსენი ტელზე ნაზად გაბუსხული ტუჩები შევახე . ერთიანად დაეხორკლა კანი გამეცინა. საწოლს გადასფარებელი გადახადა საცლების ამარა მივესვენე ისკი ჯერკიდევ შარცლით მომიწვა და ჩემისხეულის თვიტოელი ნაკვთი შეისწაცლა კოცნით.
- დემნა იცი .... მე ....მე... არვიცი ......
- და მეარასდროს შემპარვია ეჭვი იმაში რომ , შენ ვინმე შეგეხებოდ.
შარცლის ქამარი შევუხსრნი . ჩემს შიშველ თეთრ სხეულს , შავი , ყორანისფერი თმა ეფინება და ვნებაში ვიძირებით მედა ჩემი ცხოვრების სიყვარული,საყცარელი მამაკაცი...

წამის მეათასედსაცკი გრძნობ და იმახსოვრებ შენს საყვარელ ადამიანთან ეღთად გადატარებულს. ბედნიერები ზარებს რეჯავდნენ ცაში და ვუცოდი თვით უფალმაცკი დაგვლოცა ათა არასოდეს დავშორდეთ ერთმანეთს.
ვუტურებდი დემნას და ვიმახსიცრებდი. მის სწორ ცხვურს უხეშ მამაკაცურ წარვებს და ლამაზ ნიკაპს რიმელიც მაშუნცე იწტებდნენრთოლვას , როგორცკი აბერციულდებოდა და მის ლამაზ თვალევში სიბეაზე აკიაფსებოდა.
ზუსტად ამიტომ მიყვარდა. ნე მჭურდებოდა დემნა . ჩვენ ვავსებდითერმანეთს და ჩვენ უბრალოდ სამუდამოდ ჩცენად უნდა დავრჩენილიყავით.

შიშველ მკლავებზე მომეფერა და კოცნით დამინუსხა ტუჩები.
უზომოდ ბედნიერს ჩემი რეალირი ცხოვრება უკვე აღარც მახსოვდა და სურვილიც აღარ მქონდა რაიმე წვრილმანს თავი ეჩინა.
ჩემი ვარდიაფერი ბყრუსი არადარ მთავრდებოდა მეც დამივრუნდა უწინდელი სიხალისე .დემნა სულ შეიცვალა მეტად იცინოდა თვვალები უციმციმებდა . ერთად დავრბოდით ვგუნდაობდით , მერე სიცივეს ერთად აბაზანაში ვუმკლავდებოდით . ბოლობოლო ერთ ჰაერს ვსუნთქვადით და ესეც საკმარისი იყო.
კარზე ახალმაწელმა მოგვიკაკუნა ,. პირველი ჩვენი ახალიწელი. ბაჩანა ბაბუასთან მეკვლედ ვიყავით დაპატიჟებული. ორივე ერთად ვიყავით ჩაფლული მზადებაში , ორივე მაკეთებდით კერძებს და სახლი იდეალუეად მოვრთეთ.
ათი ხდებოდა დემნას დაურეკეს გონი მისი ძმა იყო სასწრაფოდ სთხოვეს ჩასულიყო თბილიში დემნაც წავიდა დამიბარა საატნახევარში მოვალო. თვალზე ცრემლი არმაშრებოდა . ვღეკავდი გარეთ ხეებიც აღარ ჩანდა . თოვდა ისე თოვდა საქართველოს ამნაირი თოვლი პირველად ესტუმრა.
დამღლელი ლოდინის შემდეგ კარზე ძლიერი კაკუნი მომესმა . საათს დავხედე თორმეტს თხუთმეტი ეკლდა . გულისიხარულით ამევსო. სარკეში საკუთარი ანარეკლი შევაფასე და კარისკენ წავედი.
- დემნა მოხვე.......- სიტყვა პორზე შემაშრა ბობოლა ......... კარის დაკეტვა ვცადე თუმცა შემოლეწა და წინ ამესვეტა.
- მაინც მოგაგენი დამპალო ...- კბილებში გამოსცრა და დამარტყა.- მთელი საქართველო გადავატრიალე შენს ძებნაში შენკი შენკიდე აქ ვიღაც სი**ან ცხოვრობ და ერთობი.
- მეძებდი ხომ ?! - ტკივილისგან სახეზე ალური ამენთო. ფეხზე წამოვხტი და ჰალსტუხუს შესაკრავთან ვწვდი.- მაშ ეს რაარის პოჯაკი .... გატკეცილი პერაბგი და დაჟე ოდეკალონიც .... წვერი .... ისე იყავი გატაცრბული ჩემი ძევნით , რომ თავს ვეღარ აქცევდი ყურადღებას ხომ - ირონიული სიცილი დავიწყე. თვალები აქეთ იქით გავაცეცე. გადაქცებად ღრიჭოცკივეტ ვიპოვნე . სამზარეულოს დანები გამახსენდა . გავიქეცი ბობოლაც გამომეკიდა და თმაში მომქაჩა . გრძელი სწორი თმა მუშტში მოიქცია და დამქაჩა. დიდი დანის აღება მოვასწარი მთელი ძალით მოვუქნიე თუმცა ასცდა და თმა გადავჭერი. მოჭრილი თმა იატაკზე მიმოიბზნა. თავის დაცვას დაუძახა ბობოლამ და შემაკავეს. ვიბრძვოდი ბოლომდე ვიბრძვოდი , მერე კეფა ამეწვა და დავითიშე. ალბად მალევე მოვედი გონს რადგან ფანჯეიდან ვხედავდი დემას იქრაღით ხელს და მესოდა ბობოლას ღრიალის ხმა . სიახლი მხრიდან ჩანჩქერივით გადმოსდიოდა . მერე დემნას გავხედე და მისი უსულო სხეული თოვლში ეგდო .
ვტიროდი?! - არა ესტირილი არიყო . მე ვგლოვიბდი დემნას ვგლოვიბდი . მე იმწუთას იმაზე მეტ ტკივილს ვგრძნობდი ვიდრე ობლად დარჩენილი ბავშვი ანდა შვილმკვდარი დედა.
ყურთასმენას მაშხალების ხმა მხვდებოდა და მანქანის ნჯღევა გულმუცელს მირევდა.
გზა არადა არმთავრდებოდა . ბოლოს სადღაც გაჩერდა, სასტუმრო იყო . როგორც ლეშს ხელი მკრეს შემაგდეს ოთახში და კართან დარაჯი დამიყენეს.....,, მონა ძაღლი,, გავიფიქრე საწოლზე მივეგდე თუმცა გული საშინლად მერეოდა . სააბაზანოში შევვარდი , საშინლად ვიყავი , სახე დამეჭიმა და სარკეში , რომ ჩავიხედე წვრილი კაპილარები დამემჩნა . ნახევარი სახე დამლირჯებოდა და შეხრბისას მიმიკები მტკიოდა.
საწოლშI თანსაცმლიანი მივწექი და თვალბი მაგრად დავხუჭე . ჩემი დემნა მომიკლეს დემნა. ტირილში მალე ჩამეძინა . კარი ხმაურით შემოგლიჯა ბობოლამ და საბანს წვდა.
- ადექი ..... მკლავში მწვდა და შემანჯღრია.- ნახე რა დამმართა იმ ნაბიჭვარმა. - მკლავზე მიმითითა , ნაკერები დარდო და აშკარად კაიფში იყო ტკივილის გასაყიჩებლად , თან საზიზღარი სასმლის აუნი ასდიოდა. გული ისევ ამემღვრა. ხელი შევაშვებინე და სააბაზანოში ჩავიკეტე.
უკან გამომყვა ბობოლაც კარს მუშტს ურტყქვდა და ღრიალებდა
- შენეა ორსულად ხარ?????? მართლა ხარ კახპა. .......

მართლაც ორსულად აღმოვჩნდი . მეხუთე დღეს დავრწმუნდი რომ კახეთში ვიყავი . ლოპოტქზე სასტუმროში გადმომაბარგა და დამასაზლა როგორც მონა . თუმცა ახლოს არ მომკარებია. ერთი თვის შემდეგ გაზეთში წავიკითხე რომ დემნა ცოცხალი იყო და ექვს თვიანი პატიმრობა მიუსაჯეს , თუმცა არაფერი ეწერა რატომ იჭერდნენ . იმედის ნაპერწკალი გამიჩნდა . სიხარულით დავფრინავდი წინდუკან ოთახში . ორითვისთავზე ცუდდ გავხდი. დილის ექვსაათზე სიაველემ გამომაღვიძა , სისხლში ვცურავდი შიშისაგან უვარესად გავხდი. სასტროს ადმინისტრაციამ ადგილობრივ სავადმყოფოში გადამიყვანა და სასწრაფოთი ეხო გადამიღეს.
ექიმმა დამამშვიდა ,
- ბავშვები კარგად არიან , ნერვიულობის სტრესის და დაძაბულობის ბრალია.
- უკავრავად ბავშვბი???...... როგორ თუ ბავშბები!!!!- ენა დამება უცებ ვერ გავაანალიზე რა მითხრა ექიმმა.
- კი არიცოდიიი ტყუპებს ელოდებით.