-ამიხსენი ახლა დროზე ყველაფერი-პირი მომუწა ნიამ.
-აუ რამდენჯერ უნდა აგიხსნა ტო? გითხარი დავლიეთ და შემთხვევით მოხდა ყველაფერი. რა ამბავი ამიტეხე?
-ლუკა ხომ იცი რომ ვერ ვიტან როდესაც თვრები. რამდენი სისულელე გაგიკეთებია სიმთვრალეში და კიდე ეგ გინდოდა?
-აუ ჩემი რა გაა*რაკე საქმე გოგო გითხარი შემთხვევით მომივიდა თქო, აზრზე არვარ ვინაა ის გოგო.
-ხოდა მიდი იმ გოგოსთან-ცხვირი აიბზუა და კარებისკენ წავიდა.
აუ ჩემი ახლა ეს მინდოდა-გაიფიქრა ლუკამ გულში და უკან დაბრუნდა.
-რა უნდა ქნა დედა?-მიუტრიალდა ეკა ლუკას.
-აუ რავი ეკა, ვიცი ვიცი რომ ბავშვს მამა უნდა მაგრამ აუ კაროჩე რა. არც კი ვიცნობ მაგ გოგოს. სახელი ვიცი მარტო.
-რაქვია მაგ საცოდავს? მის ადგილზე მოვიკლავდი თავს. რას გაასულელე ბიჭო.
-ნინა ქვია. ლამაზი იყო ალბათ და იმიტომ მოხდა ეს ყველაფერი.
-არმაინტერესებს-გაამკაცრა ტონი ეკამ.-ცოლად მოგყავს. არავის ვალაპარაკებს თქვენს ამბავზე. გოგოს მიგდებაც ეგრე უნდა ლუკა. ტვინი არ გაქვს, არა. აღარ დაკაცდი? 23 წლის ხარ ბოლოს და ბოლოს. ნიას რა უნდა უთხრა?
-ნიას ავუხსენი უკვე ყველაფერი. რათქმაუნდა გაბრაზდა. მაგრამ მალევე შევრიგებ არაუშავს.აუუ რა შარში გავყე თავიი-აიღო ბალიში და სახეზე მიიდო.
-ეგ გოგო რომ შეგიყვარდეს?
-დედაჩემო! შეყვარებული მყავს და ჯერ შვილი არც მინდა. არვიცი მოვიყვან ცოლად და ერთად.. აუ ერთად როგორ უნდა ვიყოთ არც კი გვიყვარს ერთმანეთი.
-გოგო შემახვედრე.
-კარგი, ნომერი მაქვს, დავურეკავ.
-მიდი დროზე.
ლუკამ ტელეფონი აიღო და წერა დაიწყო.
-ნინა, შეგიძლია ჩემთან მოხვიდე? დედაჩემს შენი ნახვა უნდა.
-კარგი.
.......................................................................................................
-არა, რა დებილივარ, როგორ ვერ გავაკონტროლე თავი. არა ამ ბავშვს ვერ მოვიშორებ. ძალიან გაჭედილში ვარ ლიკა. დამეხმარე რა.-ახედა საწყალი თვალებით ნინამ ლიკას.
-მაშინ... ბავშვი მამის გარეშე ვერ გაიზრდება. თუ გეტყვის რომ ცოლად გამომყევიო უნდა გაყვე თორემ ყველა შენზე ილაპარაკებს დააორსულესო და მიაგდესო. ლუკა არაა ისეთი ბიჭი რომ მიგაგდოს. რაღაც იქნება რა.დედაშენს და მამაშენს უთხარი?
-დედაჩემს. მამაჩემი მომკლავს.-ამოიხვნეშა-ჯერკიდევ აზრზე ვერ მოდის, შოკშია. მაგრამ მაინც დედაა და გამიგო. არვიცი რაგავაკეთო, ფუ რადებილი ვარ. ფუ რადებილივარ-გაიძახოდა უაზროდ და საბანს თავზე იხურებდა.
-მოკლედ ერთი დღე ჩაიგდე ლუკა ხელში და დაელაპარაკე რას აპირებს.
მთელი დღე ლიკა ნინას ამხნევებდა, რჩევებს აძლევდა როგორც დაქალი. ნინა რათქმაუნდა ნანობდა ამ ამბავს. მაგრამ 21 წლისაა და პატარაც აღარაა. საღამოს ლუკამ მიწერა რომ შეხვედრა უნდოდა ეკა დეიდას. ნინასაც ეს უნდოდა. მეორე დღე გათენდა თუარა, გაემზადა და ლუკას სახლისკენ წავიდა.
-გამარჯობა ეკა დეიდა-მიესალმა ნინა.
-გამარჯობა ნინა. დაჯექი მოდი.
ნინამ ნერწყვი ხმაურიანად გადაყლაპა. ღრმად ჩაისუნთქა და დაჯდა. გული გამალებით უცემდა. გვერდით კი ლუკა მიუჯდა
-მოკლედ, ნინა. თქვენი საქმე არის სრულიად გაუმართლებელი. ძალიან ზედმეტი მოგივიდათ. ახლა კი ასეთი სიტყვა მაქვს. მოკლედ თქვენ უნდა გახდეთ ცოლ-ქმარნი.
ნინა ცოტახანი გაჩუმდა.გვერდით გაიხედა და ამოისუნთქა.
-თანახმა ხარ?-გახედა ლუკამ
-კი. ბავშვს მამა უნდა რათქმაუნდა, აბორტზე საუბარიც კი ზედმეტია.
-კარგი.-ამოიხვნეშა ლუკამ-მე არმითქმია მაგრამ. მე მყავს შეყვარებული. ჩვენს შორის არანაირი გრძნობა არ იქნება. უბრალოდ ბავშვი გაგვაერთიანებს. და გთხოვ არ დამიწყო სად გადიხარ, ვინ არის ეს გოგო. შენ იქნები ჩემი ცოლი, და არა კონტროლიორი.
-გასაგებია ლუკა-ცივად გაუღიმა ნინამ.
-ხოდა ძალიან კარგი. რამდენიმე დღეში ხელს მოვაწერთ და ჩემთან გადმოხვალ საცხოვრებლად.
-კარგი. ჩემი წასვლის დროა.-წამოდგა ფეხზე ნინა-ნახვამდის
-ნახვამდის ნინა.
...............................................................................................
-ამას რომ მამაშენი ხედავდეს.-ჩაიბურდღუნა ეკამ
-მაგრამ არ უყურებს. ის გარდაიცვალა და არმინდა მასზე საუბარი.-გაბრაზდა და კარი გაიხურა

აბა როგორია ჩემო შაქარლამებო? მეორე ისტორიაა.და პატარა იმიტომ დავწერე რომ მინდა გკითხოთ თუ ღირს გაგრძლებათ. დაწერეთ გავაგრძელო თუ ა-რ-ა