არის ეტაპები რომელიც დაშორების შემდეგ უნდა გაიარო..
ეგონა რომ მორჩა გადალახა რთული.
მაგრამ დამიჯერეთ, უფრო ძნელია უყურებდე ადამიანს შენთან ძალიან ახლოს და აანალიზებდე რომ ის შენი აღარაა, რომ ახლა შენ ვეღარ ზრუნავ მასზე, რომ ვერ მიაწოდებ პირსახოცს, ვერ სთხოვს მეტი აღარ დალიოს, ვერ გაუკეთებ ყავას...
უყურებდე როგორ იცინის, ლაპარაკობს და ხვდებოდე რომ ეს შენ აღრარ გეკუთვნის..
რომ ის აღარ ზრუნავს შენზე..
რომ ის აღარ გიბრაზდება..
რომ მიდი ღიმილის მიზეზი აღარ ხარ შენ..
ეგოისტურად მტკივნეულია გააზრება რომ ის კარგადაა იღიმი, ბედნიერია და ეს ყველაფერი შენს გარეშე...
...........................................................................
ექვსი თვე, სრული ექვსითვე გავიდა და დღემდე ვერ შევეგუე დილით საწოლის ცარიელ მხარეს, ოთახსსადაც შენი სუნი აღრა დგას, აივანს სადაც შენ არ დგახარ სიგარეტით და ყავით... ვერ გეგუები შენ ასე ახლოს და ჩემგან ყველაზე შორს..
მტკივა დათა, იმაზე მეტად ვიდრე მეგონა...
მესამე დღეს გაწვიმდა ბათუმში, ცარიელ პლიჟზე იდგა და ზღვას გაყურებდა, დათასთან დაშორების შემდეგ ყველაზე მძიმე სამი დღე იყო, ცუდად ხდებოდა როცა ასე ახლოს ხედავდა, ხედავდა და ხვდებოა როგორ დასრულდა ეს ადამიანი მასში...
სახლში გვიან დაბრუნდა, მთლიანად სველი, ყველა მისაღებში იჯდა..
-სად იყავი ნია?-ლენკას ხმა ცოტა ანერვიულებული იყო..
ლენკა მისქმარ უჯდა კალთაში, მეორე მეგობარი თათა, მის შეყვარებულს ეყუდებოდა.. დათა კუთხეში იჯდა და ეწეოდა...
-მეგობარი ვნახე, ტელეფონი დამრჩა..-სწრაფად დაიძრა ოთახისკენ.
-რატომ არ გაგვაფრთხილე?
-ლენკა სველია აცალე გამოიცვალოს-თვალები უბრიალა საბამ.(ლენკას ქმარმა.
-ადრე გავედი და არ გაგაღვიძეთ, გზაში აღმოვაჩინე რო ტელეფონი დამრჩა...-მოკლედ აუხსნა და ოთახში შევიდა, სწრაფად გადაიძრო სველი სარაფანი და პირსახოცი აიღო.
-რადგან წვიმს გადავწყვიტეთ სახლში დავრჩეთ..-მიეალმა მისაღებში გასულს ლენკა.
-ლენ არ გეწყინოს, გადაუდებელი საქმე გამომიჩნდა-ჩანთა მისაღებში დადო..
ვერცერთი წამით ვეღარ გაჩერდებოდა, აქ დათასტან ასე ახლოს..
-რა საქმეა ამ დროს?
-ხვალ დილით უნდა მივიდე..
-ნია ნახე რა ამინდია-ანერვიულდა თათაც.
ბიჭები სამზარეულოში იყვნენ ამიტომ თავისუფლად თქვა.
-აქ ვეღარ დავრჩები, მართლა არ შემიძლია...
-მესმის-გაუღიმა თათამ-გმრი გოგო ხარ აქამდეც რომ გაძელი..
-ხვალ დილით წადი ნია... ძალიანცუდი ამინდია..
-სად მიდიხარ?-პირვლად მიმართა დათამ ამ სამი დღის განმავლობაში.საკმაოდ მკაცრად.
-თბილისში უნდა დავბრუნდე..
-რატომ?
-შენ უნდა ჩაგაბარო ანგარიში?
-ნია გარეთ გაიხედე...
-ასეთ ამინდშიც ვმართავ მანქანას... გამოცდილება მაქვს...
-რომელი ბორდიულს რომ შეელეწე?
-არ ვაპირებ შენთან კამათს- ხმას აუწია ნიამ.-რომ ჩავალ დაგირეკავთ...-გაუღიმა და კარისკენ წავიდა.
საკმაოდ დიდი დრო დაჭირდა მაგრამ თბილისში მშვიდობით ჩააღწია, მომდევნო ორი დღე სახლიდან არ გასულა, სურათებს ატVალიერებდა, უმისოდფაც კარგად იყვნნ მეგობრები, მეგობრები და დათა..
საღამოს კარზე ზარი ეუცნაურა..
-ლუკა?-გაუღიმა აყუდებულ მამაკაცს..
-ტორტი მოგიტანე-გაუცინა ბიჭმა და სახლში შევიდა...
-მომენატრე-ტორტი მაგიდაზე დადო ლუკამ და ნიას მოეხვია..
-კარგია რომ მოხვედი..
-გავიგე დეპრესობსო-ჯიბეებში ხელებჩაწყობილი მაგიდას მიეყრდნო და ქალს გაუღიმა.
-ცოტა შეიძლება..
-ხოდა, სილმზე მიმყავხარ..
-აუ არა რა...
-კი..-ლუკა გთხოვ..
-ტყუილად მთხოვ, მერე აუზზე წავალთ..
-საძაგელი ბიჭი ხარ..
-ვიცი საყვარელო..
ლუკამ ისევ შეძლო, მისი გამხიარულება...
ა კარგი იქნებოდა არჩევა რომ შეგვეძლოს ვინ შევიყვაროთ, ასე ბევრად უფრო ბედნიერები ვიქნებოდით..
ორი საათი იყო აუზოდან რომ დაბრუნდნენ, ზალიან დაღლილი იყო, სწრაფად დაემშვიდობა ლუკას და სახლში ავიდა.
სწრაფად გადაივლო და დაიძინე, კარგი დღე იყო და არ უნდოდა დათაზე ფიქრით გაეფუჩებინა.
......................................................................
-დაბრუნდი?-ყელზე ჩამოეკიდა ქეთი.
-ხო როგორ ხარ?
-მენატრებოდი, წამიყვანე რა სალის დაბადებისდღეზე ვუთხარი რომ იქნებოდი...
-ქეთი რამდენჯერ გითხრა..
-დათა ამ ერთხელ....
......................................................................
-შენი დედავატირე-ჩუმად შეიგინა ნიამ, არასოდეს მოსწონდა ქალი რომ იგინებოდა მაგრამ ხანდახან ასეთ დროს წამოსცდებოდა ხოლმე, მაქანა შუაგზაზე გაუჩერდა, ღამის პირველსაათზე. მარალი ქუსლებით და კაბით იყო ჩაყირავებული, ლუკას დაურეკა და მოდიოდა, იქამდე კი თვითონ წვალობდა-რა საზიზღარი რამე ხარ-იკივლა და კაპოტი დაახეთქა.
მაქანა გაჩერდა მის უკან ლუკა ეგონა მაგრამ დატა იყო, დათა რომელსაც წინ, ნიას ადგილას სხვა ქალი ეჯდა, ეს ქალი კი ფოტოებიდან იცნო ქეთი.
-ნია რა ხდება?-სწრაფად გადავიდა დავითური.
-არაფერი დათა-უხეშად უპასუხა და მანქანას გახედა.
-აბა რატომ ხარ შუაღამისას აქ?-ცინიკური გაუხდა დავითურს სახე.
-არ მგონია შენი საქმე იყოს, წადი შენს გზაზე...
-და მერე შენ აქ იდგები?
-მომაკითხავენ... აი მოვიდა-გზას გახედა ნიამ, სწრაფად მოუახლოვდათ ლუკას მანქანა.
-რათქმაუნდა რაინდი ლუკა-ცინიკურად გაუღიმა მანქანიდან გადმოსულს დათამ.
-გამარჯობა-ცივად აათვალიერა დავითური ლუკამ და ნიას შუბლზე აკოცა, დათამ წარბი აზიდა და ისე დააკვირდა "წყვილს".-რა მოხდა?
-არ ვიცი ლუკა გაჩერდა და ვეღარ დავძარი.-აწუწუნდა ნია.
-კაი მიდი ცაკეტე და სახლში წაგიყვან, ამას ხვალ მივხედავ...-გაუღიმა ლუკამ.
-ვითომ ისევ ის გაუფუჩდა?-ტუჩი მოკვნიტა ნიამ.
-არა ეგ კარგად გავაკეთებინე, კაი წამო ცოდო ხარ...
-მშვიდბიანი მგზავრობ ხალხნო-გაუღიმა წყვილს დავითურმა და მაქნანაში ცაჯდა.
-რატომ გააჩერე?-უსაყვედურა ქეთიმ.
-ხმა არ დავიგო ქეთი-უყირა და მანქანა დაძრა.