- კარგი გამოვდივარ სახლიდან
- გელოდები - მითხრა ნიცამ და გათიშა ტელეფონი
- დეე მივდივარ მე ნიცასთან, და კატოსთან ერთად ვიქნები
- კარგი ევა არდაიგვიანო გთხოვ
- კაი დე გაკოცე
- ოჰჰ შეკრებილა გოგოობა - გავუღიმე გოგოებს ჩანთა მოვიხსენი და დავჯექი
- რასშვრები როგორ ხარ - მკითხა გაღიმებულმა კატომ
- რავი რა არამიშავს გუშინ მთელი დღე სტუმრები გვყავდა ძაან დავიღალე
- მეც დებილურად გავატარე გუშინდელი დღე, არაფერი მიკეთებია- თქვა გაბუსხულმა ნიცამ
- წამოთ ზღვაზე გავიდეთ რა
- ხო კაი აზრია - დავეთანხმე კატოს
- აუ საცურაო კოსტუმი რო არ ჩამიცვამს - მოვიწყინე მე
- ჩემსას გათხოვებ არაუშავს - გამიღიმა კატომ

წავედით კატოს სახლში გამოვიცვალეთ ტანსაცმელი და გავედით ბათუმის ზღვაზე,ძაან კაი დრო გავატარეთ სკუტერზეც კი ვისხედით,შემდეგ ცხელ გახურებულ ქვიშაზე დავსხედით და დავიწყეთ ჩვენს მოსაწყენ ცხოვრებაზე საუბარი.
-რა მოსაწყენია სულ ერთი და იგივე ზღვა,სახლი,კაფე - თქვა ნიცამ
-აუუ ხო ძაან
-მოდი სადმე წავიდეთ გავიპაროთ მოვშორდეთ აქაურობას - გვითხრა ნიცამ.

ჩვენ გაკვირვებულები ვუყურებდით ნიცას, მაგრამ ეს აზრი, ჩვენც კი მოგვეწონა, გვინდოდა ცოტა ხნით გავრიდებოდით ჩვენს მშობლებს და გვეკეთებინა ის რაც ჩვენ გვინდოდა.მაგრამ
ძალიან ძნელია მშობლებისგან მოშორებით ცხოვრება. ვერცკი წარმომედგინა დედაჩემი მარტო დამეტოვებინა.
ავედით სახლში ხვალ დილისათვის დაგეგმილი გვაქვს ყაზბეგში წასვლა, ბარგს ვალაგებ და თან ვფიქრობ ჩვენი გეგმის შესახებ. მართალს ვაკეთებთ? იქნებ ვკითხო დედას აზრი ?ამ დროს დედაჩემი შემოვიდა ოთახში, და მეუბნება
- ევა რასაკეთებ? ეს რააარის რასალაგებ
- მე დედა - უცებ დავიბენი- მე ძველ ნივთებს ვარჩევ, გაჭირვებულ ბავშვებს უნდა მივუტანოთ ხვალ
- ჩემო საყვარელო, კარგი
როცა დედა ოთახიდან გავიდა ბალიშზე დავდე თავი და დავიწყე ტირილი,როგორ უნდა მივატოვო დედა მეთქი მითუმეტეს ის მარტოა,ჩემს მეტი არავინ ჰყავს
ძალიან გაუჭირდება, არა არ წავალ დედას გულს ვერ ვატკენ გადავიფიქრე წასვლა. ვურეკავ ნიცას:
- ნიცაა მე ვერ წამოვალ მაპატიეთ
- რაა? რასამბობ რატოო ?
- დედას ვერდავტოვებ ნიცაა
- კარგი რა, ჩვენც ხომ უნდა დავტოვოთ ყველა თან მხოლოდ 2 თვით მივდივართ
- არვიცი ძალიან ინერვიულებს
- კარგი წერილი დავუტოვოთ
- კარგი აზრია
სამივემ ერთნაირი შინაარსის წერილი დავწერეთ. დედაას ეძინა წერილი ჩემს ოთახში საწოლზე დავდე და ჩუმად გამოვედი გარეთ.

კატო მირეკავს:
- სად ხარ აქამდე? არ დაგაგვიანდეს იცოდე
- გზაში ვარ მალე მოვალ არ დამაგვიანდება ხუთ წუთში მანდ ვარ
- კაი იცოდე იჩქარე მატარებელი ათ წუთში გადის
- კაი მალე მოვალლ მეთქი, მძღოლს ვუთხარი:
- თუ შეიძლება რომ უფრო ჩქარა იაროთ?
- კარგით - მითხრა და სიჩქარეს მოუმატა
გოგოებს მივესალმე მატარებელში დავჯექით, სამივე ნაღვლიანი ვიყავით გაგვიჭირდა ოჯახის დატოვება მაგრამ ეს მხოლოდ 2 თვით ხდებოდა.