ბოთლს მაგიდაზე დებს და დებილივით მიცინის,მაღიზიანებს მისი ასეთი საქციელი,ყურადღებას არ ვაქცევ და ისევ გაბრიელზე ფიქრში ვეშვები.როგორ შევრცხვი ამხელა გოგო საყვარელი ბიჭის წინაშე,თანაც ზედიზედ ორჯერ.ჯერ ქვეშაფსია ვეგონე შემდეგ კი გამომიტყდა რომ იცის ჩემი გრძნობების შესახებ.ასე შერცხვენილი დღემდე არ ვყოფილვარ,რას იფიქრებს კაცი ჩემზე? ქმრიანი გოგო სხვა ძალაუფლების მქონე მამაკაცს ”ეტენება” და სავარაუდოდ ფიქრობს კიდეც,რომფულის გამოა ყოველივე ეს.პრინციპში მეც ასე ვიფიქრებდი,მის ადგილას რომ ვყოფილიყავი.არ ვიცი სამსახურში როგორ მოვიქცე,რადგან ყველა საქმეზე მჭირდება გაბრიელის დახმარება,ყოველ წამს მას ვხედავ,ახლა კი უნდა ავარიდო თავი ისე რომ არ შევიმჩნიო ეს სხვებთან.
ასე გართულს ფიქრებში მაფხიზლებს ”მეუღლე”
-ეეეი გოგო-თითებს მიტკლაცუნებს
-რა ჯანდაბა გინდა -ვფხიზლდები წამებში და შეცბუნებული ვუცქერ დათოს.
-რაზე ფიქრობს ჩემი საყვარელი ცოლი?-გვერძე მიჯდება,ხელს მხვევს კისერზე და მიკრავს.ერთ მომენტში მისი დაბანჯგვლული იღლია მირევს გურევს,მეორე მომენტში კი მისი გასახეხი კბილები.ვერ ვხვდები დღემდე ამ ამაზრზენ არსებას რა სინდისით მიმათხოვეს ჩემებმა?.
-დათო იღლიები რომ გაგეპარსა არა?-ვცილდები და თმას ვაფრიალებ,ვცდილობ სიბინძურე გავაფრქვიო ჩემგან.
-ასე უფრო მამაკაცურია-კოცნას მიგზავნის,მე კი საწყალ სახეს ვიღებ და საფეთქელს ვიზელ
-კბილების გახეხვაზე რას მეტყვი? შენთან არ გამოუგონიათ ჯაგრისი?
-ფფფფ-ხელს აქნევს და ფეხს იდებს ფეხზე-ვიხეხავ ესაა ჩემი
ბუნებრივი კბილები
-რა ეგ? სიმინდივით ყვითელი ?-თვალებს ვაფართოვებ და მეორე სავარძელში ვეშვებიი
-ისე მეც მიკვირს ხოიცი,შენნაირი მდიდარი და ლამაზი ჩემნაირ შრეკს როგორ გააყოლეს-აღიარებს როფორც იქნა
-შრეკი?-სიცილს ვერ ვიკავებ-პირველი ჭეშმარიტება რაც მესმის შენიიპირიდან,შენი ოჯახის ბრალია ეგ
-ახლა დედაჩემს და მამაჩენს მიადექი ხო?
-რაც მართალია იმას ვიძახი,გული არ გაიტეხო -თვალა ვუკრავ
-ნუ,რაღაც მხრივ მასეა..ამ ხნის განმავლობაში სხვა არ გყოლია?-თვალებს ჭუტავს და სულმოუთქმელად ჩემს
პასუხს ელის
-შენ წარმოიდგინე და არ მყოლია დათო,არც ვაპირებ-სევდიანად ვლუღლუღებ
-კაი წავალ მე ვიბანავებ-დგება ფეხზე
-ახალი წელია?-იმწამსვე ვაძახევ
-რა შუაშია ეგ?
-რავიცი ვიბანავებო-ბუზღუნით მშორდება და სააბაზანოში შედის.მე ჩემს
ოთახში ვიღებ შხაპს და შემდეგ საღამურებით საწოლში ვსრიალდები გველივით.
მეორე დილით კი ძალით ვიღვიძებ,რადგან სამსახურში ვაგვიანებ.ფეხზე ვხტები,უცბად ვიცვამ და თავქუდმოგლეჯილი გავრბივარ ,ჩემს ტურფას კი როგორც ყოველთვის კონკიასავით სძინავს..
შევდივარ შენობაში და თვალებს ვაცეცებ,კაბინეტშო ჩუმად ვიპარები გაბრიელს რომ არ დავენახო,შიგნით კი თვითონ გაბრიელი ზის ჩემს სავარძელში.უკანა სვლით მივდივარ სავარძლამდე,სახელირებს ვკიდებ ხელს და ვჯდები,უცნაური გრძნობა მაქვს ეს ფეხებს უფრო გავს ვიდრე ტყავს,ვიხედები ფეხებზე და კიდევ ოთხს ფეხს ვხედავ
-მთვრალი ვარ კიდევ მგონი-ვბურდღუნებ და თცალებს ვიფშვნეტ,უკან ვიხედები და გაბრიელს ვხედავ-ვაიმე!!-ვყვირი ბოლო ხმაზე,ფეხზე ვხტები და კაბას ვისწორებ.გულზე ვიდებ ხელს ხვნეშით
-ბატონო-ვიღიმი ძალისძალით
ის კი ფეხზე დგება
-მარიამ არაუშავს
-არაუშავს?-სახეს ვმანჭავ-შენ შეგეძლო ამდგარიყავი ფეხზე რომ დამინახე,ან საერთოდ აგეგდე მაგრამ არა! ამიტომ მე გეუბნები არაუშავს ბატონო გაბრიელ -გამომწვევად ვიღიმი და კაბაზე ხელებს ვისვამ კიდევ.
-კარგი გავალ მე-იცინის და მისი სიცილი მაგიჟებს
-რატომ იცინი?
-ისე-მპასუხობს და ოთახიდან გადის,ვერც მისი დახვედრის და ვერც გასვლის მნიშვნელოა. გავიგე.დღეს კიდევ ერთხელ შევრცხვი ! ტელეფონზე ისმის ზარის ხმა
-გისმენ
-დედი როგორ ხარ?
-აა დედა შენ ხარ? კარგად შენ
როგორ ხარ?
-სასტიკად-ლამისაა გადმომიძვრეს ტელეფონში
-რატომ რა ხდება?
-შენს სახლში რა ბარდაგია? შენმა ქმარმაგადაუარა სახლს-მეცინება ცინიკურად
-შენი არჩეული სიძე ეგ არის-ტელეფონს ვუთიშავ და ხმას ვურთავ რომ ზარმა არ შემაწუხოს.
-ქალნატონო-კაბინეტში სუზი
შემოდის
-გისმენ -ყავის ფინჯანს მიდგავს პირველ რიგში
-თხუთმეტ ქუთში კრებაა-გადისსისევ და თან თავა მიქნევს კარებიდან.ყავას ვსვამ მალე სანამ ცხელია,ვდგებიდ ადიდ შუშებიან ოთახში შევდივარ,სადაც უცხოელ სტუმრებს ვეპატიჟებით.
-გამარჯობათ (ინგლისურად) -შევდივარ და ვჯდები გაბრიელის გვერდით
-როგორც მოვილაპარაკეთ შენს მოსვლამდე -იწყებს გაბრიელი
-ჩემს მოსვლამდე?-საათს დავყურებ თან-მაგრამ
კრება ახლა არ დაიწყო?
-რა სისულელეა? ნახევარი საათია უკვე-ოხ სუზი,ვბრაზდები სუზიზე და ძალით ვიღიმ
-რაზე შევთანხმდითო?
-რაზე და გადავწყვიტეთ რომ ავაშენოთ სასტუმრო,სადაც უცხოელი დამსვენებლები დაისვენებენ
-მერე?
-რაღა მერე-სიცილს ვიწყებ გიჟივით
-აააა არაფერი ხო,აბა გილოცავთ -ვულოცავ ყველას და ვდგენი ფეხზე,როგორც ვხვდები ისედაც დაშლის დროა.ყველა გადის ოთახიდან და მე და გაბრიელი ვრჩებით
-შენ ქენი ეს ხო?-ვსაყვწდირობ
-მე რა ვქენი?
-შენს გამო დავაგვიანე-ისეთი სახით ვდგები თითქოს რამეს ვუმტკოცებ
-ქალბატონო მარიამ ნინი გირეკავთ
-მომეცი ტელეფონი-ვართმევ ტელეფონს დამლაგებელს და თან გავდივარ,შორიდან ვაძახებ გაბრიელს-და არ ჩამიფსია წუხელ,ხო ნინი გისმენ
-მაარრ როგორ ხარ ?-ჩემის საუკეთესო მეგობარი
-კარგად შენ?
-ნუ იკითხავ,სალომე აქაა მოდი შენც
-არაა სამსახურში?
-არა მოდი რა
-ვერ გამოვალ ახლა
-გამოხვალ-ყვირის შორიდან სალომე
-კარგი ხო-სიცილით ვთიშავ ტელეფონს..გაბრიელს ვეთხოვები და თან ვატყუებ რომ დედა მყავს ავად,ნინის სახლიაკენ მოვექანები,მაგრა
ტურფა მირეკავს
-გოგო-იწყებს ყვირილით
-რა ჯანდაბა გაყვირებს შრეკ
-მოდი დროზე აქ და ეს ჯადოქარო წაათრიე-სავარაუდოდ დედაჩემს
გულისხმობს,გეზს შიააგზაში ვცლი
-ჯადოქარი ნონაჩკაა
-მოდი თქო იცი რაც მაოძულებს?-საწყალი ხმით მეუბნება
-რას აბა?
-რესტორანში გვიშვებს-მანქანას ვაჭერ გაზს და ბოლო სიჩქარით მივდივარ.მანქანიდან გადმოვდივარ და პორდაპირ სამზარეულოში მივქრივარ
-მოვედი-ვყვირი
-რა გაყვორებს მარი?-დედაჩემი მშვიდი გამომეტყველებით მიყურებს
-რა დამაყვირებს? ის არ იკმარე რო ოთხი წელია ამ თოვლის კაცა მომაჯაჭვეთ,ახლა მასთან ვახშმობას მაიძულებ?-ხელებს ვმანჭავ დათო კი პიტდ
აცმაცუნებს
-ერთი ღამე მარიამ-თავის ჭკუით მამშვიდებს
ტელეფონზე კიდ როული შეტყობინება
გაბრიელი-დღებს 9 საათზე ვახშამია რესტორანში,მოგწერ მისამართს და იქ მოდი
ესღა მაკლდა,თავში ვიშენ ხელებს და დედაჩემს
მკვლელის თვალებით ვუყურებ.
ახლა ორად როგორ შევძლო გახლეჩვა არ ვიცი,ამიტომ გადავწყვიტე დათოს გავყვე და გაბრიელს ვწერ რომ ვერ მოვახერხევ მისვლას.
საღამოს რსსტორანში დაჯაბშნილ ადგილს ვიკავებთ,რომელიც ჩემმა სანაქებო დედამ შეუკვეთა.
-რას მიირთქმევთ
-გავეცმობით მენიუს და დაგიძახებთ-ვეუბნები მიმტანს და ვუღიმი.ვკიათხულობ მენიუს და თან დათოს ვაპარებ თვალს,გამწარებულიტუჩებს ილოკავს აშკარად ბევრ რამეს აპირებს პირი გამოსდოს.ვეძახი მიმტანს
-მე თუ შსიძლება ცეზარი-თავს წევს დათო
-ცეზარი?-იცინის-მე წიწილა
მინდა გრილზე,სოკო კეცზე,თევზი შემწვარი,წითელი ღვინო ჩემთვის და ამ ლამაზუკასთვის
-ვსიო?-აწყვეტინებს მიმტანი
-მოიცადე რა ვსიო-ვამბობ და დათოს გავყურებ
-ესეიგი,შემდეგ სალათის ფურცცლები მინდა მჟავედ გაკეთებული როა
-როგორი? -იბნევა მიმტანი
-მჟავე
-სალათის ფურცლის მჟავე არ გამიგია დღემდე ბატონო
-აი ლიმონი რო აქ ზეთისხილი და ღაღაცეები
-კაი მივხვდი ჩემობატონო-სიცილა ძლივს იკავებს მიმტანი და მიდის.
-ამაზე მეტი არ გეტევა?
-მადლობა თქვი ამაზე მეტი როარ ავიღე-თვალს მიკრავს