მზე, ზღვა სანაპირო და გარუჯული სხეული. ეს ყოველივე ისე ამაღელვებლად ჟღერს რომ მეტი არ შეიძლება. ბათუმის სანაპიროზე ჩამწკრივებული მრავლადშეფერილი გოგონებითუ ბიჭები ისე თვალისმომჭრელად გამოიყურებოდნენ ადამიანს ნერწყვი მოადგებოდა. ზაფხულის ცხელ დღებში ხომ სწორედ აქ შეგიძლია გაგრილდე და თან სხეულიც გაილამაზო. ბევრი ქართველი იყრის თავს ამ ზღვისპირა ქალაქში თუმცაღა ისიც უნა ავღნიშნოთ რომ უხვადაა უცხელი ტურისტები, უმეტესად სომხები, ცოტაარიყოს გამაღიზიანებელია ჩემთვის ეს ფაქტი რადგან ჩემს ირგვლივ მხოლოდ რამდენიმე ახალგაზრდა ქართველის ხმა მესმოდა რომლებიც ზუსტადაც რომ ჩემს აზრზე იყვნენ მაგრამ განსხვავებული შეხედულებები ჰქონდათ ამა თუ იმ ადამიანზე. ყოველ ზედმეტად მრგვალფორმებიან გოგონებს თუ ბიჭებს ამაზრზენად უყურებდნენ და მათ მიმართულებით დაცინავ ჟესტებს გამოხატავდნენ. რაღათქმაუნდა ეს ჩემს თვალიში უფრო დაბალი დონის შეგრძნებას იწვევს მაგრამ რასვიზავთ ასეთია ადამიანი.

„შეზლონგზე“ წამოგორებული მზეს გულაღმა ვუყურებდი და თვალს ზღვისკენ ვაპარებდი. დროდადრო ვამოწმებდი „ჩემები“ ადგილზე იყვნენ თუ არა. მერე მზისგან დამცავს ვისმევდი და ისევ იმავე პოზაში ვწვებოდი. მესამე დღეა რაც ყოველ დილას ასე ვაკეთებ. ცოტაარიყოს მომაბეზრებელია მაგრამ რასვიზავთ, რუჯი მინდოდა და სულ რამოდენიმე დღეში იდეალურ შედეგს მივიღებ შემმდეგ კი მთის კალთებს შევაფარებ თავს.
-ცეცხლი აგივათ ორივეს გოგოთ.წყლიდან ამოსული ბიჭები დაგვცინოდნენ მე და ლანას.
-აბა გენაცვალე ზაგარი თუარ გექნება რაა მამული.
-მაინც ატყავდებით და აზრი? გაფითქინდებით ისევ.
-მერე ეს მაზი რისთვისაა?.
-კაი ჩუმად ვარ.პირზე აიფარა ხელები გიორგიმ და ჩვენს გვერდით გაწვა.
-აბა მზემ ხოარ შეგაწუხა? ექიმმა ხოგითხრა დიდიხანი არიყო მზისქვეშო.“შეზლონგზე“ ფეხებთან მომიჯდა ლაშა.
-ჯობია ცოტახანში წავიდეთ სახლში თავი ამტკივდა ცოტა.სათვალე მოვიხსენი და თვალები სულ ამიჭრელდა.
-კარგადხარ?.თავბრუსხვევა რომ ვიგრძენი თავზე ხელი მოვიკიდე ლაშაც უცებ წამოიწია ჩემსკენ.
-თავბრუ მეხვევა, და თვალები თითქოს მიჭრელდება.
-რაჭირს ცუდადაა?.შეშინებული მზერა მომაბყრო ვაჩემ.
-სახლში წავიდეთ რა.ლაშას ხელი მოვკიდე და წამოვჯექი.
-კაი წავიდეთ.ნივთები ჩამილაგა, დიდი ლურჯი ჩანთა მხარზე მოიგდო და სხლისკენ გამიძღვა. 5 წუთში უკვე ყველანი სახლში ვიყავით, მე პირდაპირ ოთახში ავედი და წყალი გადავივლე შემდეგ კი საწოლზე წამოვწექი. ჩემი საყვარელი სიმღერა ჩართე გვერდი ვიცვალე და ჩამობნელებულ ოთახში სიმყუდროვით ტკბობა დავიწყე.
-ვიკუს შეიძლება?.კარზე კაკუნის ხმა გაისმა და ლაშაც შემოვიდა.
-მოდი.ხმადაბლა ამოვიკნავლე.
-აგე კაი ჯანსაღი ჩემი ხელით გამოწურული წვენი მოგიტანე.დიდი ჭიქით და ბურგერით ხელში შემოაბიჯა ოთახში.-მოშიებული იქნები.
-საიდან მიხვდი? მგელივით მშია.მისკენ გავტრიალდი.
-წყალმა მოშიება იცისო.გვერდით მომიჯდა და ლანგარი მუხლებზე დამიდო.
-გაიხარე. ბურჯერი ავიღე და მადიანად მოვკბიჩე.-აუ ძაან გემრიელია.
-აბა მაკბეჩიე.ბურგერი გავუწოდა და იმხელა ნაჭერი მოკბიჩა თითქმის აღარ დამიტოვა.-ამის გამკეთებელს ვენაცვვალე.
-მეც ვენაცვალე.სასაცილოდ გავეკრიჭე და წვენი მოვსვი.
-რო შეჭამ მერე სალაპარაკო მაქვს.
-რა სალაპარაკო ბარემ მითხარი.
-ჯერ ჭამე და.
-კაი.5 წუთში ჭამას მოვრჩი და ლანგარი ტუმბოზე გადავდგი.ლაშაც იმწამსვე მომიწვა გვერდით და თავი გულზე დამადებინა.
-ვიკუს ვაჩეზე რაშვები?.თავზე ხელი გადამისვა.
-ვაჩეზე? აუ არვიცი არაფერს.ღრმად ამოვისუნთქე მისი სახელი რომ გავიგე.
-ამდენიხანია ასე ჩხუბობთ კაცო ეგრე როგორ შეიძლება.
-ხო მაგრამ თურმე როცა ვუყვარდიმაშინაც სოფოსთან გარბოდა და ეხლა რასიზავს.
-კაი რა ვიკუს ეგ ადრე იყო თან მაშინ ისე ძაან არუყვარდი ახლა კი გიჟდება შენზე.
-შენც იმისკენხარ? კაი.გავიბუსხე და მოვცილდი.
-რასქვია იმისკენ? მე ორივესკენ ვარ და მინდა ორივე ბედნიერები იყოთ.
-მე საკმაოდ ბედნიერი ვარ.
-კაგი რა? შენი სახელი მაინც არვიცოდე არგრცხვენია რო მატყუებ? შენ რა გგონია ვერვხვდები მთელი ღამეები რომ ბღავი?.
-რა ვბღავი ბიჭო კაი რაა.
-ვიცი რო გიყვარს, ერთმანეთზე გიჟდებით კიდეც, მარა ერთი ეგაა რა ვერ პატიობთ ვერაფერს ერთმანეთს.
-კარგი რა ეგ რო ვაპატიო მერე აუვარდება თავში და სულ ასე მომექცევა.
-ვიკა ვიცნობ ვაჩეს და გეუბნები რომ თუ ერთ შანს მიცემ ყველაფერი გამოსწორდება და ერთად იქნებით.
-არვიცი ვცდი რამეს.
-მართლა?.გახარებულმა გადმომხედა.
-ხო მართლა. მეც გახარებულმა გადავხედე.
-წამო ახლა დაბლა ჩავიდეთ, ყველას აინტერესებს შენი ამბავი ნეტა ვაჩე დაგანახა წეღან ცხრაასჯერ მითხრა ადი და ნახე როგორააო.
-კაი წამო.ხელი მოვკიდე და მისაღებში ჩავედით სადაც ყველა იქ იყო.
-მშვიდობაა?.სამზარეულოდან გამოვარდა გიორგი.
-კი მშვიდობაა კაცო კარგად ვარ.
-ახლა დაჯექი შენ დაისვენე ჩვენ მოგართმევთ ყველაფერს.თავს დამტრიალებდა გიორგი.
-კაი რაიყო კიარ ვკვდები უბრალოდ თავბრუ დამეხვა.
-მერე რა მეც რო დამეხვევა თავბრუ არუნდა მომხედო?.
-აბა რა სიძე ბატონო.ლოყებზე ვუბწკინე და გემრიელად ვაკოცე.
-მე გავედი და არვიცი როდის მოვალ ნატა უნდა ვნახო.კიბეებზე სირბილით ჩამოდიოდა ვაჩე და თან თავის სათქმელს ამბობდა.“ჰაჰ ნატა? გაიჩინა ახალი“ ჩემთვის გავიფიქრე და ნაწყენი თვალებით ლაშას გადავხედე.
-კარგი.
-ახალი ნაშა გამოუჩნდა? მაგარია.ირონიულად ჩავილაპარაკე და აცრემლიანებული თვალები დავმალე, ნელა ვიარე კიბეები და ისევ ჩემს ოთახში შევედი.
-იქნებ ნატა სხვა არის.უკან მომყვა ლაშა.
-იქნებ? იქნებ კიარა სხვა არის, სხვა ნაშუჩკა, წეღან გითხარი მე შენ რომ ის ყოველთვის ასე მოიქცევა და ასეც იქცევა.
-ყველაფერს გავარკვევ გეფიცები გავარკვევ.
-არმჭირდება! თურმე არიცნობ შენს ძმაკაცს! გირჩევნია კარგად დაუკვირდე ვიზე დებ ხოლმე თავს.
-ვიკა გთხოვ.
-მარტო დამტოვე გეხვეწები.გაბრაზებული აივანთან მივედი და ლაშას ზურგი ვაქციე.
-ვიკუს.
-ლაშა გთხოვ.
-კარგი.ნელა გავიდა ოთახიიდან და კარი დაკეტათუარა ცრემლები წამომცვივდა, სუნთქვა მიჭირდა თითქოს ჰაერი არ მყოფნიდა, აივანზე გავედი და მოაჯირს ხელისგულებით დავეყრდენი.-დებილი ვიყავი, გამოუსწორებელი იდიტია! რამ შემაყვარა მისი თავი.ჩემს თავს ვებურტყუნებოდი.-ვსო მორჩა აღარ ვიტირებ საერთოდ აღარ ვიტირებ მის გამო.ცრემლები მოვიწმინდე და აივანიდან გადავიხედე, ძლიერად რომ გადავიწიე მერეღა მოვლანდე ვაჩე სიგარეტს ეწეოდა და იცინოდა.-ჯანდაბას მაგის თავს ოხ ეს იდიოტი ნიკა რაა.ჩემი ჭკუით ჩემს თავთან საუბარი სხვა მიმართულებით წავიყვანე და ამაზე უფრო აფხუკუნდა.თავი შევიკავე ვითომ არ გამიგია ამიტომ უცბად შევედი ოთახში და საწოლში პიჟამოებით შევწექი. ღამის 2 საათი იყო ხმაურმა გამაღვიძა, თვალები რომგავახილე აივნისკენ გავიხედე და კინაღამ ვიღრიალე. ვაჩე შემოძვრა ჩემს ოთახში.
-შენ რა სულ გაგიჟდი? იცი როგორ შემეშინდა?.გულზე ხელი მივიდე და აქოშინებულმა ვუთხარი.
-ესეიგი ნიკა არა?.ირონიული სახით გადმომხედა და საწოლზეე დაჯდა.
-რა ნიკა?.თავი მოვიკატუნე ვითომ არაფერი ვიცოდი.
-ნწნწ ვინ არის ნეტა ის იდიოტი ნიკა რო შეგიყვარდა?.წარბებს ეშმაკურად ათამაშებდა და ჩემს გატეხვას ცდილობდა.
-შენ არიცნობ.მხრები ავიჩეჩე და სანათი ჩავრთე.
-კაი ერთი შენ ვისაც იცნობ მე ყველას ვიცნობ ახლოდან თუარა შორიდან მაინც.
-ახლა გავიცანი.
-როდის ზღვაში როიყავი შესული ყვინთაობის დროს თუ გოგოების საპირფარეშოში.
-შენ რომ გოგოებს ეფლირტავებოდი მაშინ.
-ოჰ მე რომ გოგოებს ვეფლირტავებოდი რათქმაუნდა.
-უი ხო სუ დამავიწყდა ნატასთან თუ ნიტასთან არ იყავი? ეგ როდისღა გაიცანი გაფიცებ.არანაკლებ ირონუილად გადავხედე.
-როიცოდე ნატა დედაჩემის დეიდაშვილის შვილია.
-ხო რათქმაუნდა ისე კარგად დაიმახსოვრე დედაშენის ბიძაშვილის შვილში არ შეგეშალოს.
-ვიკა მე სერიოზულად გეუბნები, ეს ის ნატაა მაშინ ჩემს დაბადებისდღეზე რომ გაგაცანით.მერეღა გამახსენდა ნატა რომელიც 2 წლისწინ მყავდა გაცნობილი.
-აა ხო.ჩემთვის ჩავიდუდუნე.
-ხოდა რასვამბობდი? უი ხო ნიკუშაზე მომიყევი აბა.
-მოსაყოლი არაფერია.
-როდის უნდა გაგვაცნო?.
-არასდროს.
-ხო ვერც გაგვაცნობ.
-რატომ ვითომ?.
-იმიტომრომ ის ნიკუშა მევარ.ცხვირზე ხელი დამკრა და გადაიხარხარა.
-მეტი წვეტიანი აზრი რა უნდა მოგივიდეს ამშუაღამე.
-აი მაგ თამაშით რამდენს მიაღწევ ნახავ ცოტახანში.უცებ ჩემსკენ წამოიწია ხელები ჩემს ირგვლივ შემოაწყო და სახე ცხვირთან მომიტანა.
-რა თამაშით?.საერთოდ არ გავნძრეულვარ რადგან რამე მოქმედება რომ შემესრულებინა პირდაპირ მის ბაგეებზე „ატმასნა“ მომიწევდა.
-მიიწი მეძინება.სახე უცებ გაწია და გადასაფარებელი მიაჩოჩა.
-უკაცრავად?.
-მიიწი მეძიებათქო.
-შენი საძინებელი გვერდითაა როიცოდე.
-მე აქმინდა დაძინება როიცოდე.
-ლაშაა.ერთი შევკივლე და გარეთ შუქებიც აინთო, წამის მეასედში გაქანდა აივნისკენ და არცკივიცი სად დაიმალა.
-რახდება მშვიდობაა?.თვალებაწითლებული ლაშა შემოვარდა.
-ცუდი სიზმარი ვნახე.სახე მოვღუშე.
-მეცარავთქი რაჭირსთოო.თავისთვის ამოიხვნეშა.
-წეღან ბოდიში რაა ცუდად გამომივიდა.
-უიმეე მოგკლავ შენ რაა.უცებ მოვარდა ჩემთან და ჩამეხუტა.
-ლაშუ აქ დაიძინე რაა.
-კაი სიხარულო და რა მოგეპრიანა რაიყო?.
-მეშინია ჭინკები არ შემომიხტენ საწოლში სვანი ხისთავიანი ჭინკები.ჩემთვის ჩავიხითხითე და სანათი გამოვრთე. რაღათქმაუნდა ჩემი ნათქვამის შინაარსი გაიგო ლაშამ თუმცა კითხვები არ დაუყრია, ჩემს გვერდით კონფორტულად მოკალათდა და სიზმრების სამყაროშე გადაეშვა. დილას ადრე გავიღვიძე, ძლივს გამოვძვერი ლაშას მკლავებიდან. ნელა ჩავედი მისაღებში და ლანას უკნიდან მივეპარე.
-ბუუ.ხმამაღლა შევძახე და წელზე ხელები მოვუჭირე.
-ბუდა ჭოტი კიდე.ხმამაღლა შეჰკივლა და შეხტა.-რა სიცხე გეტაკა ამდილაუთენია.
-კაი რაიყო ისე გავერთე.მხრები ავიჩეჩე და წითელ ვაშლს ხელი დავავლე.
-დილის ვაშლი გულის ვარდიო?.
-ხო რაიყო, ახლა ნახე რა ვარდივით ვიყო.
-დილამშვიდობისა ქალბატონებო დილამშვიდობისაა. ომახიანი ხმით შემოაღო სამზარეულოს კარი გიორგიმ, ჯერ თავის შეყვარებულს წაეტანა ტუჩებზე მერე კი მე მაკოცა შუბლზე.
-მსხალი მესროლე რაა.ჩემს წინ მოკალათდა და გადმომძახა.
-არა! დილის მსხალი გულის შხამიო.ერთხმად გავძახეთ მე და ლანამ.
-დილით ეგეთი სულელური გამონათქვამები საღამოს თქეფა ცხვირპირშიო? ესეც ხოარ გაგიგიათ?.
-აჰაა ჭამე და მერე შენი მოჯღანული სახე არ დავინახო.მსხალი ვესროლე.
-იმათ ჯერ არ გაუღვიძიათ?.ბიჭებზე გვითხრა.
-არა ღვიძავთ პროსტა აქ დადიან და შენ ვერ ხედავ, ძინავთ აბა რაშვებიან.
-აუ იუმორი დააბი და მოასუქე რაა.
-შენც გვერდით დაგიყენებ იქნებ მაგ გაჩხიკინებულ ტანს უშველო რამე.
-ვაჩეე ლაშაა გაიღვიძეთ თქვეჩემებოო. ბოლოხმაზე დაიყვირა გიორგიმ.
-ჰო მოვდივართ მოვდივართ. სულ სირბილით ჩამოუყვნენ კიბეებს.თვალების სრესვით შემოაღეს ორივემ კარი და გაბუშტული ლოყები სულ ერთიანად გაივსეს მინერალური წყლით.
-ჟიზნ ვარამ.ხელისაწევით გვითხრა ლაშამ როდესაც ნაბეღლავის სმას მორჩა.
-აბა არ გავიდეთ?.
-ჯერ ავდექი? მაცალე გამოვფხიზლდეე.
-მე და ლანა წავალთ.
-წადით წაეთერით თვალით აღარ დამენახოთ.ბუზღუნით ჩაილაპარაკა ლაშამ და კარისკენ გვიბიძგა.
15 წუთში უკვე პლაჟზე ვიყავით გაგორებულები. ყველაზე კარგი და ცენტრალური ადგილის შერჩევის გამო, ზაგარი მალე მოგვეკიდა და ამიტომ წყალში შესვლა გადავწყვიტეთ. სულ ერთიანად აგვეწვა კანი როდესაც მარილიანი წყალი შეეხო ჩვენს სხეულს მაგრამ ბოლოს იმდენად გვესიამოვნა რომ ბიჭების მოსვლამდე არც ავსულვართ.
-მოვედით. დალეშილები შემოცურეს ზღვაში და ჩვენს ირგვლივ შემოლაგდნენ. დიდიხანი ვიყავით ასე სიამტკბილობაში, ხან ერთმანეთს ვწუწავდით ხანაც კი „ვაყვინავებდით“ საბოლოოდ ეს დღეც მშვიდობიანად მიიწურა.საღამოს რესტორანში წასვლა გადავწყვიტეთ და ასეც მოვიქეცით. შეკვეთის მიცეის შემდეგ იმდენიხანი ვიცადეთ რომ კინაღამ სხვა მაგიდას მივუჯექით.
-მომსახურე პერსონალო გოგონა.სიცილი ძლივს შეიკავა ლაშამ.
-დიახ გისმენთ.
-ხინკალი შევუკვეთეთ სულ რაღაც 45 წუთია ამას პლიუს ხაჭაპური და ლობიანი, ხოდა ჩვენი შიმშილით მოკვლა თუგინდა მითხარი ბიძია და ეგერ საცხობში მაინც გადავალ ამ გოგოებმა სული რომ მოითქვან.
-თქვენი შეკვეთა ზუსტად 10 წუთში იქნება.
-დროს ვინიშნავ იცოდე.ტელეფონში დრო დანიშნა და უჟმური სახით მომზერალ გოგონას ენა გამოყუყო.
-აბა როდის წავიდეთ აქედან?.სიჩუმე რომ ჩამოვარდა კითხვა დავსვი.
-რესტორნიდან?.
-არა აქიდან ბათუმიდან.
-კაროჩე ასე 3 დღე გავჩერდეთ და მერე წავიდეთ კაით?.
-ხო კაი 3 დღეს გაძლევ იცოდე მოიგულავე ყველაფერი.როგორც იქნა შეკვეთაც მოიტანეს და გამგელებულები დავეწაფეთ საჭმელს. ძალიან რომ გადავიღალეთ სახლში წასვლა გადავწყვიტეთ და მისვლისთანავე ლოგინებს მივაშურეთ. ეს დღეც მთლიანობაში კარგი იყო თუმცა არა აღმაშფოთებელი. ვაჩე ჩვეულებრივად იქცეოდა ყურადღებას რათქმაუნდა მაქცევდა თუმცა არა ისე განსაკუთრებულად როგორც ველოდი.
გადასაფარებელი რომ დავიფარე სანათი ჩავაქრე და თვალები დავხუჭე. მალევე გავიგე კარის გაღბის ხმა და რასვხედავ. ძაღლი აახსენეო. ვაჩე დავინახე ფეხაკრებით შემოვიდა და საწოლთან დადგა. შევეცადე თვალები დამეხუჭა რადგან არმინდოდა გაღვიძებული ვენახე.
-ვიცი რომ გღვიძავს.მისი ხმა რომ გავიგე სახე მოვმანჭე თუმცა რასვიზავდი სანათი ავანთე და საწოლზე წამოვჯექი.
-რაგინდა?.ხელები გულზე გადავიჯვარედინე და კოპებშეკრულმა ავხედე.
-ასე გაგრძელება აღარ შემიძლია.წინ დაიხარა და საწოლზე წამოჯდა.თხელი პენუარი მეცვა რომელიც ჩემი სხეულის მხოლოდ სასირცხვილო ადგილებს ფარავდა ამიტომ გადასაფარებელი მკერდთან ავიწიე და ისევ საწყის პოზიციას დავუბრუნდი წარბშეკრული რომ შევცქეროდი ზუსტად მაგას.
-ბატონო?.ცალი ყური მისკენ გავწიე ვითომ ვერგავიგე.
-რადა ასე გაგრძელება აღარ შეიძლებათქო.
-ასე როგორ?.
-მე და შენ ცალცალკე არ უნდა ვიყოთ გესმის? ჩვენ ერთად უნდა ვიყოთ.
-ჰმ კაი კაცო მართლა?.
-ხო მართლა, ასერომ დროს გაძლევ ცოლად უნდა გამომყვე.
-უკაცრავაად?.თვალები გამიფართოვდა რადგან საერთოდ არ ველოდი ამას თუ მეტყოდა.
-2 დღეს გაძლევს მოიფიქრე ან ცოლად გამომყვები ანკიდევ.გაჩერდა და ნიკაპზე ხელი მოისვა.
-რა არ ნიკდევ?.
-მაგ მევიცი!.
-ჯერესერთი რა ცოლობაზე მელაპარაკები როცა საერთოდ არმიყვარხარ მერე მეორე ვინმოგცა უფლება ასეთ არჩევნის წინაშე დამაყენო.
-შენ იმ რომელიმე *ირი თაყვანისმცემლებისნაირი ნუგგონივარ! ძალიან კარგად ვიცი ჩემზე რასფიქრობ და ისიც კარგად ვიცი რომ გიყვარვარ, ახლაკი მორჩი ტლიკინს და ჯობია კარგად დაფიქრდე, ზეგ საღამომდე მეტყვი პასუხს თუარადაა.ჩემსკენ მოიწია თითები სახეზე გადამისვა და ხელი ნიკაპთან გააჩერა.
-რა თუარადა?.
-ჯობია ეს ორი დღე ჭკვიანურად გამოიყენო! ზეგ საღამოს შეგხვდები პატარავ.ტუჩებზე წამიერად წამეტანა და ოთახიდან გავიდა. გაშტერებული ვუყურებდი მიხურულ კარებს და ჩემს გონებაში ვფიქრობდი მართლა მოხვდა ეს ყველაფერი თუ უბრალოდ ჩემმა გონებამ შეთხზა თუმცა არა ეს ყველაფერი მართლა მოხვდა და სულ რაღაც 2 დღე მაქვს რომ მოვიფიქრო.ჩქარა წამოვარდი საწოლიდან და სირბილით გავარდი ლანას საძინებელში, კარი რომ შევგლიჯე სანათი ავანთე და თავზე დავახტი.
-ლანა გაიღვიძე ჩქარაა.გადასაფარებელი გადავაძრე.
-უიმეე რაგინდა გოგო ძლივს ჩამეძინა.ბუზღუნით აწია თავი ბალიშიიდან.
-ვაჩემ 2 დრე გაქვს მოსაფიქრებლადო.პირდაპირ „ვახარე“.
-რა უნდა მოიფიქრო?.
-ცოლად გავყვები თუ არა.
-რაა?.გაოცებისგან პირი ღია დარჩა.
-შენთავსგეფიცები წეღან შემოვიდა ოთახში და ასე მითხრა.
-შენ და ვაჩე? ცოლქმარი? ჰაჰა რა საყვარლები იქნებით, იცოდე მეჯვარე მევარ.
-დედა რამაგრად მამხნევებ.
-მე გიწინასწარმეტყველებ გენაცვალე 2 დღეში ვაჩეს დათანხმდები.
-ოუჰჰ კაი ერთი.
-იძახე ეხლა კაი ერთი აგერ ნახე ცოტახანში რავარი ქორწილი გადაიხადოთ.
-ჯანდაბას შენთავს მაგრამ უნდა მოვიფიქრო. მის გვერდით გავწექი და ჭერს ავაშტერდი.-რომანტიკის ნასახი არ გააჩნია.
-ხისთავიანია სვანია არღვლიანია.
-ხო სვანი ხისთაიანია.ჩემთვის ჩავიბურტყუნე და თვალები დავხუჭე. ეს ორი დღე ვაჩე არც კი გამოჩენილა ასე უთქვამს საქმე მაქვს და ვერ მოვალ სახლშიო, სინამდვილეში საქმე კიარა დრო მომცა მოსაფიქრებლად. ამ ყოველივემ უფრო ამაბნია, ვერგამეგო რა უნდა გამეკეთებინა, ჯერ ჩემთვის გათხოვება ადრე იყო თუმცა ვაჩე რომ მიყვარდა. მართლაც რომ აჯაფსანდალი მქონდა თავში, საათის ისრებს ყოველ წუთას ვუყურებდი და საღამოს ველოდებოდა. პასუხი ჯერაც არვიცოდი მაგრამ ერთი სული მქონდა ჩემს პირისპირ როდის დავინახავდი. უბრალოდ გაშეშებული ვიჯაქი და 8საათს ველოდებოდი, ეს ბოლო წუთბიც რა უსასრულოდ იწელებოდა სულ ერთიანად მაფორიაქებდა მაგრამ რამექნა სხვა გზა არმქონდა უნდა მომეთმინა რომ რაღაც მიმეღო თუმცა რა კაცმა არიცოდა.


დადამმმმ და აი მეექვსე თავიც, იმედია მოგეწონებათ.. ისე ძალიან მიხარია რომ მოგწონთ.. თქვენს თითოეულ კომენტარზე სითბოთი და სიყვარულით ვივსები. დიდი ბოდიშით რომ დავაგვიანე და მომიტევეთ ასევე ჩემი დაუდევრობით გამოწვეული შეცდომები.. მაინტერესებს თქვენი აზრი ამ სიუჟეტზე ველი შეფასებას მიყვარხართ ძალიანნნნ..