მგზავრის სკამზე დამსვა და ელვის სისწრაფით გაჩნდა საჭესთან.
გზაში ხმა არ ამოუღია ბაგე ჯიუტად ჰქონდა მოკუმული და ჩემს ლანძღვას ყურადღებას არ აქცევდა ჩვენი სახლის გზაზე ტყეში გადაუხვია და ოდნავ მოშორებით გააჩერა.
-გადმოდი,-მანქანიდან გადმომათრია და წინ ამესვეტა,-ახლავე ამიხსენი რას ნიშნავს ჩვენ მეგობრები არ ვართ ან რას ნიშნავს შენი ქცევ
-ვერ ვხვდები რა გინდა ჩემგან
-ლუსი მე შენ ძალიან მიყვარხარ
-ნუთუ მართლა ალბათ მე უმადურმა შენი ძრუნვა ვერ შევნიშნე იქნებ ბოდიშიც მოგიხადო? რას იტყვი
-ლუსი შენ რა თირი?-მანქანის ფარის შუქზე ჩემმა იდიოტმა ცრემლმა გაიბრწყინა და მამხილა
-არა
-აბა ეს რარის?-ცრემლი მომწმინდა და თითი ცხვირთან მომიტანა
-არშეგიძლია რომ თავი დამანებო? წადი აქედან,-შემოვბრუნდი და წასვლა დავაპირე მაგრამ დამიჭირაბ მაჯასი წამავლო ხელი და შემომასბრუნა წავბარბაცდი და მის მკერდს შევეჯახე წამიერად ცჰამწვდა ყურში მისი გულისცემა და ვცადე თავი მოვშორებოდი მაგრამ უფლება არ მომცა და უფროძლიერად მიმიკრა მკერდზე მოულოდნელად ვიგრძენი როგორ დამეცა სახეზე წვეთი და მოულოდნელობისაგან შევხტი თავი ავწიე და დავინახე როგორ გაეშტერებინა თვალი სივრცეში და როგორ ჩამოსდიოდა ცრემლედი თვალებიდან.
-ლუსი ნუ ტირი გთხოვ,-ცრემლი მომწმინდა და შუბლზე მაკოცა
-მაპატიე კარგი ზედმეტი მომივიდა
-არაა შენი ბრალი
-ალექს
-რამოხდა?
-მცივა,-ხელები გამიშვა და მანქანის უკანა კარი გააღო
-გინდა რამე მოგცე რომ გამოიცვალო?
-კარგი იქნება ეს კაბა ძალიან მოუხერხებელია,-საბარგულიდან თავისი სპორტული ჩანთა აიღო და მომაწოდა. სწრაფად გამოვიცვალე და ფანჯარაზე მივუკაკუნე. ჩემს გვერდით მოიკალათა და მუხლებზე დაჯდომა შემომთავაზა
-ერთხელ თამაშის შემდეგ სახლში რომ დავბრუნდი შენი სახლის წინ კარლოს მეირეთან ერთად დაგინახე ამან გული უცნაურად დამიმძიმა ვერ მივხვდი რატომ მაგრამ ეს გრძნობა დღითიდღე იმატებდა ჩემში დავ ერთ დღეს მოულოდნელად მივხვდი რომ ეს უცნაური გრძნობა ეჭვიანობა იყო მსგავსი გრძნობა სხვადროს არასოდეს მქონია საათობით ვიჯექი და შენი ფანჯრისკენ ვიყურებოდი იმის იმედით რომ თუნდაც ერთი წამით გამოჩნდებოდი ერ გრძნობა რამდნენიმე თვე მტანჯავდა ერთხელ ძალიან შეწუხებული მივედი მამაჩემთან და ყველაფერი მოვუყევი მან კი მითხრა რომ ეს გრძნობა სასწრაფოს უნდა ჩამეკლა გულში რადგან შენ ჩემი „და“ იყავი ჩვენი მშობლების მეგობრობამ მე იმის უფლება წამართვა რომ მყვარებოდი სწორედ მაშინ გადავწყვიტე სამუდამოდ დამესამარებინა სე გრძნობა მაგრამ მისი ბოლომდე ჩაკვლა მაინც ვერ მოვახერხე შენ ყოველთვის შარში ეხვეოდი და მერე მე მიწევდა იმათი ცემა ვისააც შენ აუხსნიდი რომ მასტან ურთიერთობა არ გსურდა. მე ვიცოდი რომ ნიკი მოგწონდა მაგრამ ლუსი ის ცუდი ადამიანიავერცკი წარმოიდგენ იმდენად ცუდი.
-ალექს ვერ ვსუნთქავ,-ამოვთქვი საცოდავათ და ვცადე მისი მკლავებიდან გავთავისფლებულიყავი
-არა ლუსი ეს მე ვერ ვსუნთქავდი აქამდე ახლა კი ძლივს გიგრძენი და გთხოვ ნუ მაიძულებ მოგშორდე
-მგონი დროა სახლში წავიდეთ არა?
-ჰო,-მძიმედ ამოისუნთქა და წინა სავარძელზე გადაბობღდა
-ალექს ახლა არ იქნება?
-არვიცი მთავარია რომ მე აღარ მტანჯავს ის ფაქტი რომ შენ ჩემი გრძნობების შესახებ ვერასოდეს გაიგებ
დავინახე როგორი შვებით მიყურებდა და რაღაცნაირად მეც მომეშვა გუმზე სიმართლე რომ ვთქვა არვიცოდი რამოხდებოდა ამ დღის შემდეგ მაგრამ უეცრად აეხადა ფარდა მისი ყველა საქციელის მიზეზს და ეს რატომღაც მახარებდა საოცარი იყო როგორი დიდი მნიშვნელობა შეიძინა ჩემთვის ალექსმა ის აღარ იყო რიგითი იდიოტი პირიქით ახლა საკუთარ თვალში თავად გავხდი იდიოტი რომელიც ვერ ამჩნევდა თავისი მეგობრის თვალებს რომელიც თურმე სიყვარულით შესცქეროდა და არ ისე როგორც საცოდავ არსებას
-რაზე ფიქრობ?
-ჩემზე
-რა დამთხვევაა მეც შენზე ვფიქრობდი
-ალექს მაპატიე მე ყველაზე სულელი არსება გამოვდექი როგორ შემეძლო ეს ვერ შემემჩნია გთხოვ მაპატიე
-არაფერია,-სიცილის შეკავებას ცდილობდა და ტუჩები სასაცილოდ უთამაშებდა
-მიდი შეგიძლია დამცინო ღირსი ვარ
-არა მადლობა....უმცა მადლობას შენ რატომ გეუბნები ალბად ნიკს უნდა ვუთხრა ამის შანსი რომ მომცა
-კარგი როგორც გინდა,-გავიცინე და გავხედე
სახლთან რომ მივედი მანქანიდან გადასვლა არ მინდოდა იმიტომ რომ გაურკვევლობაში ვიყავი მე რათქმაუნდა არ ვაპირებდი მშობლებისთვის არაფრის თქმას ან რა უნდა მეთქვა რომ მათი საუკეთესო მეგობრის შილს ვუყვარდი? რომ ვუყვარდი ბიჭს რომელთან ერთადაც გავიზარდე? ამას ისინი არ გაამართლებდნენ ანკი როგორ უნდა გაემართლებინათ?
-ლუსი
-რაიყო,-ალექსის დაძახებამ ფიქრები დამიფრთხო და დაბნეულმა შევხედე
-საჭირო არაა ამაზე დარდი,-თვალები დახუჭა და თვი დამიქნია,-ახლა სჯობს სახლში შეხვიდე და დამპირდი რომ იფიქრებ დღევანდელზე
-კარგი,-მორჩილი ბავშვივით დავუქნიე თავი და კარი გავაღ
-უკარება,-ინსტინქტურად შევხედე თუმდა ვერ ვიტანდი ასე რომ მეძახდა,- შენ არხარ ვალდებული შენი ნების წინააღმდეგ მიეკარო ვინმეს
-გავითვალისწინებ,-ამჯერად არც უცდია სიცილის შეკავება
სახლში რომ შევედი უკვე ყველას ეძინა ჩუმად მივედი დედას ოთახთან და დავაკაკუნე იმის ნიშნად რომ უკვე სახლში ვიყავი და ჩემი ოთხისაკენ გავაბოტე თვს ძლიან მარტო და უუნაროდ ვგრძნობდი ოთახში შუქი ავანთე და ანჯარაში ვაგიხედე იქედან ალექსის ოთახი მოჩანდა რომელშიც შუქი ენთო მაგრამ ოთახის პატრონი არსად ჩანდა მოვემზადე და დავწექი თუმცა რაგასაკვირია რომ მთელი ღმე ძილი არ მომეკარა
გაურკვევლობაში ვიყავი ნუთუ შემეძლო ამდენიხანი მეყურებინა ალექსისთვის თვალებში და ვერაფერს მივმხვდარიყავი ნუთუ აქამდე მისი გამოხედვა არ ყოფილა ისეთი როგორიც ამ საღამოს იყო ასეთი უცნაური...
იმ დღიდან ერთი კვირა ალექსი აღრ მინახავს მე მას თვალს ვარიდებდი ის კი არ ცდილობდა ძალით დაენახებინა ჩემთვის თვისი თვი
-ლუსი გვისმენ?-ემიმ მხარზე ხელი წამკრა და დამიბღვირა
-მაპატიე ემ ხვალ მათემატიკაში ტესტი მაქვს და იმაზე ვფიქრობდი რას ამბობდი?
-კარგი ისეთს არაფერს მაგრამ შენ ჯერ კიდევ არ მოგიყოლია რამოხდა იმ საღამოს
-აქ მოსაყოლი არაფერია
-ჰო ნამდვილად არაა მოსაყოლი როატომ წაგათრია ალექსმა მხარზე გადაკიდებული და რატომ ბრაზობდა ასე,-ტუჩი აიბზუა და გამჭოლად შემომხედა
-ემილი გეყოფა არ მინდა ამაზე საუბარი
-კარგი რაალუსი ვერ გავიგე რატომ ხარ ასეთი მუდო
-ემილი თავი დამანებე სახლში მივდივარ
-ლუსი ლუსი!!!-უკან მოუხედავად გავიქეცი და სახლის კარი რომ მივხურე მძიმედ ჩავისუნთქე გავიგონე როგორ მოსწყდა ადგილიდან ემილის მანქანა
-მოხდარამე?
-ალექს? აქ რას აკეთებ? მაპატიე მოხდა რამე?
-არა ყველაფერი რიგზეა უბრალოდ შენები სტუმრად წავიდნენ და დედას სთხოვეს შენთნ დარჩენა მეკი შევთავაზე რომ თავად დავრჩებოდი თუ ეს არაკომფორტული იქნება შენთვის შემიძლია წავიდე
-არა არ არის პრობლემა,-ტუჩზე ვიკბინე მაგრამ უკვე გვიანი იყო
-კარგო გინდა რამეს ვუყუროთ?-მის ენთუზიამით სავსე სახეს უარი ვერ ვუთხარი და თვი დავუქნიე
-აქ რას აკეთებ?-გამიკვირდა როცა ჩემს ოთახში დამვდა როცა სააბაზანოდან გამოვედი
-ლეპტოპი მოვიტანე
-კარგი რას უნდა ვუყუროთ?
-ტიტანიკს
-ოჰო!
-რამოხდა თუ არ მოგწონს შეგვიძლია სხვა ფილმი ავარჩიოთ არ იფიქრო რომ რამე ქვეტექსტი მაქვს როცა ამ ფილმის ყურებას გთავაზობ
-კარგი სიამოვნებ ვნახავ ამ პილმს
ფილმი ჩართო და გვერდით მომიჯდა უხმოდ ვუყურებდით ფილმს და თითქოს ჩვენ ჩვენ ფიქრებში გართულები ვერცკი ვამჩნევდით ერთმანეტის არსებობას
-ყოველჯერზე მგონია რომ რაღაც სასწაულის წყალობით გადარჩებიან
-რატომ?
-არვიცი ამ ფილმს პირველად რომ ვუყურებდი ელდამ დამიარა როცა გავიგონე რამდენი ხალხი დაიღუპა
-როგორ ფიქრობ ჰქონდათ გადარჩენის შანსი?
-არვიცი ,-მძიმედ ამოვისუნთქე როცა დაუმთავრებლად გამორთო ფილმი
-ახლა მგონი უნდა დაიძინო
-ვხედავ მშობლის ფუნქციებსაც ითავსებ,-ვთქვი ღიმილით
-რატომაც არა თუ ასე შევძლებ ახლოს ვიყო შენთან სიამოვნებით ვიქნები შენი მშობელიც
-კარგი ალექს საწოლი სებასტიანის ოთახში გაგიშალე შეგიძლია დაიძინო
უსიტყვოდ გავიდა ოთახიდან მეკი საბნის ქვეშ დავიმალე და გავიგომე როგორ გააპო ღამის სიჩუმ გრუხუნის ხმამ მერე კი ელვამ გაანათა ცა
ბავშვობიდან მეშინოდა ჭექა-ქუხილის კონკრეტულად იმ დროიდან როცა ბაბუაჩემს მეხდაცემული ხე დაეცა როცა გავიზარდე და გავიაზრე რომ ეს სისულელე იყო მაინც ვერ შევძელი შიშის დაძლევა.ცა კიდევ ერთხელ გაიბზარა და მე ხმამაღლა შევკივლე როცა ჩემს ოთახში ვიღაცის ჩრდილი დავინახე რომელიც მიახლოვდებოდა ის ვიღაც ნელა მოუახლოვდა ჩემს საწოლს და ვიგრძენი როგორ მომაწვა ყელში რა ღაც ბურთი რომელმაც ლაპარაკის საშუალება წამართვა.
-ლუსი კარგად ხარ?-დაუფიქრებლად წამოვიჭერი ზეზე ალექსის ხმის გაგონებაზე და მოვეხვიე
-არავ არ კარგად მეშინია
-კარგი ჩაიწიე შენთან დავრჩები,-საწოლის კუთხეში გადავინაცვლე და ადგილი გავუთავისუფლე
-გინდა ზღაპარი მოგიყვე რომ დაგეძინოს?
-არა მადლობა
-მაშინ ჩაგეხტები მაქვს ამის უფლება?
-რათქმაუნდა
მის მკლავებში მოხერხებულად მოვიკალათე და მალევე ჩამეძინა
დილით სუნთქვა მიჭირდა ალექსი ისეთი ძალით მიკრავდა გულში რომ მალე ალბათ გამსრესდა რამდენჯერმე ვცადე მისი მკლავებიდან გამოძრომა მაგრამ ყოვენ ჯერზე უფრო ძლიერად მომიჭირა ხელები და ბოლოს დავნებდი
-დილამშვიდობისა
-შენ რა გეღვიძა?
-რათქმაუნდა,-სახეზე ღიმილი აუთამაშდა
-ალექს შემომაკვდები
-ჰო ნამგვილად მომკლავ ტუ დაძინების საშუალებას არ მომცემ
-იდიოტიხარ
-კარგი რა
-სკოლაში დაგვაგვიანდება
-მერე რა?
-მერე ის რომ დედაჩემს დაურეკავენ და იკითხავენ სადვარ
-კარგი ახლავე მივწერ შენს მასწავლებელს რომ შეუძლია ჩემს მკლავებში მოგძებნოს
-ნუთუ მართა?
-არგჯე რა?-ცალი წარბი ასწია და მობილუტისკენ გაიწია
-ალექს?
-რაიყო?
-ნუსულელობ
-კარგი მართალი ხარ გვეყო სისულეები,-ძალიან ნელა დაიხარა ჩემი ტუჩებისკენ ამას ჩემი პულსის1000000დარტყმა მოჰყვა წამში
-ლუსი ასე შეიძლება გული გაგისკდეს,-ჰო ნამდვილად სასაცილოა გავიფიქრე გაბრაზებულმა და მომინდა მისთვის ტუჩზე მეკბინა
-მოვამზადო საუზმე?-ვიკიტხე როცა ისევ შემომხედა
-აი რატომ გეძახი უკარებას პატარა სულელო,-სიცილი დაიწყო რომელიც ცოტახანში ისტერიკულში გადაეზარდა

სანამ მე საუზმეს ვამზადებდი ის ჩემს ოთახში იცვამდა და რაღცა ღიღინებდა
-აბა რაგეგმები გაქვს გღეისათვის?
-სკოლის შემდეგ ემილი უნდა ვნახო მერე უნდა ვიმეცადინო და ალბათ მერე დავიძინებ
-აამ და სადავარ მაგ გეგმაში მე?-პურზე კარაქის წასმა დაამთავრა და დანა დადო
-არვიცი,-თვალები გამიწვრილდა და შორს გავიხედე
-კარგი ესეიგი მე წამოგიყვან სკოლიდან სადმე გავალთ საჭმელად მერე ემილისთან მიგიყვან და საღამოს ერთად გავატარებთ
-უუუმ და იქნებ შემახსენოთ ვინხართ თქვენ ჩემთვის
-არვიცი გაქვს იდეები?
-კი რამდენიმე მაგრამ ჯერ შენსას მოვისმენ
-ვითომ რატომ?
-იმიტომ რომ კითხვა მე დავსვი
-იქნებ მეგობარი?
-არვიცი
-კარგი და ძალიან ახლო მეგობარი?
-არამგონია
-უბრალოდ მეზობელი,-ხელები ჰაერში აიქნია
-არა არც ეგ
კარგი იდეები ამომეწურა
-და სას იყტვი შეყვარებულზე?
-ლუსი შენ რა ხუმრობ?
-არა რადგან შენ ჩემი მშბლების საუკეთესო მეგობრის შვილი ხარ ამასთან დაკავშირებით შენი აზრი მაინტერესებს
-ვფიქრობ არარის ცუდი იდეა
-ჰო მე სერიოზულად გავიაზრე ამ ხნის განმავლობაში ის რაცმოხდა და მიუხედავად იმისა რომ ვეწინააღმდეგებოდი ამას ბოლოს ეს მაინც სიყვარული გამოდგა და ვფიქრობ რომ ეს სწორია იმიტომ რომ ეს მე მეხება
-ლუსი ძალიან მიყვარხარ!
-მეც ძალიან მიყვარხარ,-აქამდე მის წინ მაგიდაზე ვიყავი მიყრდნობილი ახლა კი ხელი მომხვია და კალთაშ ჩმისვა
-ყოველ შმთხვევაში მე ნიკს ვჯობივარ
-ამას დავადგენთ,- წარბი ავწიე და თვი მის ყელში ჩავრგე
ჩვენი ურთიერთობა ნორმლურად მიდიოდა მე დღითიდღე უფრო და უფრო ვრწმუნდებოდი რომ ალექსი მართლა მიყვარდა და ეს არ ყოფილა წამიერი თანაგრზნობა რომელიც მადლიერების გრძნობამ გამოიწვია. ჩვენი მშობლები ბედნიერები იყვნენ იმ ფაქტით რომ ჩვენი უტთიერთობა გამოსწორდა მაგრამ უნდა ვაღიაროთ ცოტათი უცნაურად გვიყურებდნენ როცა ან ჩემს ან მის ოთახში საათობით ვიკეტებოდით ან ერთმანეთს sms-ებს ვწერდით როცა ისედაც ერთ ოთახში ვიყავით უკვირდათ ისიც რომ ჩვენ რმოლებიც იმდენად ვერ ვიტანდით ერთმანეთს რომ 2მეტრზე ავ ვეკარებოდით ახლა საათობით ვიდექით ჩახუტებულები თუმაცა არღაც ბედნიერი შემთხვევის გამო ამას ხლს არ უშლიდნენ მაგრამ ჩვენ ამის მმიზეზეზიც მალე გავიგეთ
-გამარჯობა,-თქვა სერიოზული სახით ალექსმა და მოწყვეტით დაეშვა ჩემს საწოლზე უჩვეულოდ სერიოზული იყო მაკოცა როცა გვერდით მივუჯექი და წელზე ხელი მომხვია,- ლუსი მე წასვლა შემომთავაზეს
-როდის დაბრუნდები?
-არა ლუსინ შენ ვერ გაიგე მ
-რას გულისხმობ?-მთელი სხეული დამეძაბა და სწრაფად მოვშორდი
-ესპანეთშ შემომთვაზეს წასვლა ეს იშვიათ შნსია შენ იცი რომ მე არვარ კარგი მოსწავლე და ჩემი ერთადერთი იმედი ფეხბურთია ვიცი კოლეჯში ჩბარება უფრო გამიადვილდება როცა ჩემს რეზიუმეში ეწერება რომ ერთ ერთ ცნობილ გუნდში ვთამაშობდი. თუმცა შენთნ ამისგამო არ მოვდივარ ალბათ თვიდანვე უნდა დამეწყო იმით რომ მე მხოლოდ იმ შემთხვევაში წავალ თუ შენ დამთნხმდები. მე ვიცი რომ გეგმები გვქონდა და თუ ჩემი წასვლა ოდნავ მაინც შეუშლის ამას ხელს მე დაუფიქრებლად ვიტყვი უარს წასვლაზე
-ალექს ეს ასეთი ადვილი არაა
-ვიცი ლუ ვიცი,-მომიახლოვდა და ძლიერად ჩამეხუტა
-მე ვფიქრობ რომ უნდა წახვიდე
-ხო მაგრამ ლუს..
-დამამთავრებინე გთხოვ თ შენ ახლა წახვალ ძალიან დამაკლდები მაგრამ თუ არ წახვალ მთელი ცხოვრება იფიქრებ იმაზე სწორად მოუქეცი თუ არა ეს რომ არ გააკეთე. ვიცი რომ ჩვენს გეგმებში ოჯახი და ბედნიერი დასასრული შედიოდა მაგრამ აბა დაფიქრდი რაბედი ეწევა იმ ოჯახს თუ შენ ყოველი დაბრკოლების დროს დაფიქრდები რამოხდებოდა რომ წასულიყავი ეს მნიშვნელოვანია შენთვის ასე რომ ჩემი აზრით უნდა წახვიდე. მე არ ვაპირებ შენს დაკავებას მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რომ მომხრე ვარ ცოლი შეირთო და მიმატოვო............. თუმცა თუ შენ ეს ბედნიერს გაგხდის ამაზეც თანახმა ვარ
-ჩემო პატარა სულელო,-თავზე მაკოცა და კიდევ უფრო ძლიერად ჩამიკრა გულში
ვცდილობდით არ გვეფიქრა მის წასვლაზე და დარჩენილი დრო ერთად გაგვეტარებინა მაგრამ დღეები თითქოს ჩვენს ჯიბრზე უსწრაფესად მიქროდა
-ყოველდღე მოგწერ მიყვარხარ,-ამ სიტყვებტნ ერთად გულშიძლიერად ჩამიკრა მერე წავიდა და თან ყველაფერი წაიღო თუკი რამ კარგი გამაჩნდა