ბედნიერი კიბო თავი 1
ზაფხულის არდადაგები დამთავრდა, სკოლის დროც მოვიდა, მე ანი მქვია, სამწუხაროდ ან საბედნიეროდ ჩემი სკოლა დაიწვა. როცა ეს ამბავი გავიგე უზომოდ გამიხარდა სიმართლე რომ გითხრათ სკოლა მარტო მეგობრების გამო მიხაროდა სამწუხაროდ სკოლის ყველანაირი ხალისი წამართვეს რადგან ახალ სკოლაში ჩემ მეგობრებთან ერთად არ ვიქნებოდი. ეს ამბავი ძნელად გადავიტანე, ისტერიკებიც გავმართე მაგრამ ამაოდ. დროგავიდა დავფიქრდი და მივხვდი რომ ახალ სკოლაში ახალ მეგობრებს შევიძენდი, ახალ თავგადასავლებს წავაწყდებოდი და ახალ "მე"-ს.
აი სკოლის პირველი დღეც. როგორ ყოველთვის ჯერ მარჯვენა ფეხი შევდგი მაგრამ ვაი ამ მარჯვენა ფეხს. აქ ყველა გოგოს ფუშფუშა კაბები ვარდისფერი ან იასამნისფერი ელასტიკი და მაისურები აცვიათ. მგონი მთელ სკოლაში მარტო მე მაცვია შავი მოტკეცილი ჯინსი ნაცრისფერი ტოპი და ALL star-ების კედები. რათქმაუნდა ყურადღების მიპყრობა არ გამჭირვებია. არ შევიმჩნიე და გზა გავაგრძელე. კლასში ავედი და ჩემი ადგილი ვიპოვე. მალე ზარიც დაირეკა და მასწავლებელიც შემოვიდა. კლასს წარმომადგინა. გაკვეთილმა უაზროდ ჩაიარა ყველა ყვებოდა თუ როგორ ისვენებდნენ ზღვაზე ან მთაში მეკი ამ წელს ვერსად ვერ წავედი რადგან დედაჩემი და მამაჩემი დაშორდნენ და ახლა ბებიასთან ვცხოვრობდი. დასვენების ზარიც დაირეკა. არავინ არ მოდიოდა ჩემთან სიმართლე რომ გითხრათ დიდად არც მინდოდა რომ მათგან რომელიმე ჩემთან მოსულიყო. მეორე გაკვეთილზე ვიღაც ბიჭი დაგვიანებით მოვიდა და გვერდით მომიჯდა.
- გამარჯობა შეიძლება აქ დავჯდე?
- კი რათქმაუნდა
- ახალ გადმსული ხარ?
- კი
- აამ მე გიო მქვია
- მე ანა
- სასიამოვნოა
- ჩემთვისაც
მე და გიო მთელი გაკვეთილი ვლაპარაკობდით. გოგოები კი ისეთი მზერით მაშტერდებოდნენ თითქოს მათ საკუთრებას შევეხე.
მეორე დღეს მთელი კლასის ბიჭები გავიცანი. საკმაოდ დავმეგობრდი. შემდეგ დასვენებებზე კი სხვაკლასის ბიჭბიც გაივცანი. ყველა გოგოს შურდა ჩემი. მეოთხე გაკვეთილზე კლასში ავედი და ვხედავ რომ....


ეს ჩემი პირველი მოთხრობაა აქამდე მე არ გამომიქვეყნებია ჩემი ნამუშევარი იმედია მოგეწონებათ და გთხოვთ მკაცრად ნუ შემაფასებთ