მე მომაკვდავ ბებერ ყვავილს რა დამაჭკნობს, ხელახლა იბადება სიცოცხლე.
გულის საყრდელს ვერ ავცდი ამიყოლია შენი გულის ცქერამ.
ოჰ ,როგორ იფანტება ეს ნოტები, ხმას ვერ ვაწვდენ ვარსკვლავებს .
რამდენჯერ დავითვლიდი ცაზე მოხდენილ ნისლს ,და მოგიძღვნიდი ამღერებულ ნოტებს.
უსასრულოდ ვუვლი გარშემო ადამიანებს და ' რა მახარებს მარტოდ" თუ არა ადამიანი ღიმილით სავსე იერით.
ერთხელ მაინც მახარეთ მიწაზე, არარაობათ მაქციეთ დაბლა მიწაზე.
წამომაყენე , ფეხსზე მე შენი მეგობარი ვარ იცოდე.
ნუ შეგაშინებს სიცივე ისევ მოვალ გაზაფხულზე მარტოდ.
აი მაშინ ვიხარებ ქვეყნად ,წყალს რომ მომაწვდით.. და გამახარებთ .