ერთხელ წვიმაში ( პირველი თავი )
***
ძალიან ადრე მეგონა რომ სიყვარული ძალიან მარტივი იყო უბრალოდ ერთმანეთი შეუყვარდებოდათ მერე ცოლ-ქმარი გახდებოდნენ და იცხოვრებდნენ დიდხანს და ბედნიერად. მაგრამ ჩემს შემთხვევაში სულ სხვანაირად იყო ყველაფერი.ჩემს შემთხვევაში ისე იყო ყველაფერი რთული რომ ხანდახან სიცოცხლეც არ მინდოდა.
-ნინი სად ხარ (მითხრა სალომ და სადარბაზოდან გამოვიდა )
-ხუთ წუთში ბარში ვიქნები შენ ანის და ნუცას დაურეკე რა
-კაი იცოდე მალე მოდი!!
-კაიი
ტელეფონი გავთიშე და სიარულს ავუჩქარე. ბარში მივედი ანის, ნუცას, და სალოს ძებნა დავიწყე, ისინი დავინახე და მათთან ერთად დავჯექი.
-შეიძლება სულ გაგიჟდე რასაც გეტყვი მე ჭკუიდან გადავედი ( მითხრა ნუცამ ) ამ დროს სამივე ისე მიყურებდა გულმა მიგრძნო რომ კარგი სათქმელი არ ჰქონდათ და მერე შემეშინდა არცერთი ხმას არ იღებდა და მერე მე ვუთხარი
-ჰაა ეხლა არ იტყვით რა ხდება??
-მოკლედ( ნუცას ეტყობოდა რომ ამ ამბის მოყოლა არ უნდოდა და თავს იკავებდა ) კაკი ჩამოდის რაა...
აი აქ უკვე ცუდად გავხდი ახლა მივხვდი რატომ იკავებდნენ თავს ამ ამბის სათქმელად არ ვიცი რა მეთქვა საერთოდ არ ვიცი
-აუ მარი თქვი რა რამე ( მითხრა ანიმ )
-...
-კი მაგრამ რანაირად როგორ?? ოთხი წელი გავიდა ოთხიი !! (ძლივს ვთქვი მე! )
-ხოო მაგრამ რა ვქნათ ჩამოდის...ვიცი როგორი რეაქციაც გექნებოდა მარა რო არ გვეთქვა არ გამოვიდოდაა...
-არა რა სისულელეა როგორ არ უნდა გეთქვა
მე ვერ ვიჯერებდი შემდეგ კაკის მეგობრები ნიკა და საბა მოვიდნენ
-ვაა გოგოებო რას შვრებით ? ( იკითხა ნიკუშამ )
-რავი არაფერს თქვენ? (უთხრა სალომ )
-რავი კარგად,მოკლედ ერთი ამბავი გვაქ რაა...კაკი ჩამოდის.( თქვა ნიკამ )
-რაა მართლა (ნუცამ ისე გაიკვირვა თითქოს არ ცოდნოდა )მეე... მე არაფერი არ მითქვამს, მაშინ როდესაც ნიკუშამ თქვა ჩამოდისო მაშინ დავრწმუნდი რომ კაკი მართლა ჩამოდიოდა.
მე და გოგოები სახში ავედით და ამაზე ლაპარაკი დავიწყეთ
-არაა რა სიგიჟეა სიგიჟე-იძახდა ნუცა
-მე მართლა არ მჯერა-თქვა ანიმ და მე გადმომხედეს
-თქვი ეხხლა რამეე!!-მე ვერაფერს ვამბობდი საშინლად ვიყავი მეგონა უცებ მოვკვდებოდი და დავისვენებდი!..
-რა ვთქვა არ ვიცი ნეტავ ცოტა ხნით ჩამოვიდეს რა და მალევე წავიდეს...
-რა მალე წავიდეს გოგო შენ მაინც ხო იცი მაგის ხასიათი? (თქვა სალომ)
-კაი რაა ასეთი ამბების მერე დიდი-დიდი ერთი-ორი კვირა დარჩეს(ჩაერია ანი)
-რა ერთი-ორი კვირა დაგავიწყდათ ვინაა ?? შენ ამბობ რო კაკი ზამთარაძე რომელიც ოთხო წელია სამშობლოში არ ყოფილა ორი კვირით დარჩეს შანსი არაა არანაირიი...(შეწუხდა სალომე)
ცოტა ხანი სიჩუმე იყო და მერე ნუცამ თქვა
-აუ გახსოვთ ბიჭები რო გავიცანით რა კაი დროო იყოო?
-აუუ ხოო მაგ პერიოდს რა დამავიწყებს (თქვა ანიმ)
-ხოო კარგი დრო იყო რეებს აღარ აკეთებდა კაკი რო თავიშეეყვარებინა ნინისთვის
-ხოდა გამოუვიდა (ჩავიჩურჩულე მედა ამ ამბების გახსენება დავიწყეთ)
***
(ჩვენი გაცნობის პერიოდი)
9 საათი იყო(ჩვენ მაშინ მე-8კლასში ვიყავით)მედა ჩემი მეგობრები დავსეირნებდით ქუჩებში, გოგოები ჩემი სახლის ასახვევამდე წამომყვნენ და სახლსში წავიდნენ ამასობაში კი მეც ავუყევი სახლის გზას, და უცებ ვიღაც ბიჭმა ჩამიარა, ტელეფონზე ლაპარაკობდა და წამიერად გამოიხედა უცებ თავ-ბრუ დამეხვა არ ვიცი რატომ მაგრამ ძალიან სასიამოვნო იყოეს ყველაფერი რაც მოხვდა მაგრამ ყურადღება არ მივაქციე რადგან ვიცოდი რომ ეს პირველი და უკანასკნელი შეხვედრა იყო მაგრამ სადღაც გულში მაინც ვფიქრობდი მასზე...
დილის 9საათი იყო მეკი ავიღე ჩანთა და სკოლაში წავედი გოგოებს რათქმაუნდა მოვუყევი რა მოხვდა იმ ღამეს, მაგრამ ისე გაგიჟებით არაა...ჩვენ რამოდენიმე დღეში სალომეს ძმისგან ლევანისგან გავიგეთ რომ სამი ბიჭი გადმოდიოდა ჩვენ სკოლაში მე-10 კლასელები კაკი, საბა და ნიკუშა ლევანი მათთან დაძმაკაცდა შემდეგ სალომემ გაიცნო ისინე და ჩვენც გაგვაცნო მათთან ძალიან კარგად ვიყავით ჩვენი ძმებივით იყვნენ ყოველ დასვენებაზე მე ანი, ნუცა, სალო, ლევანი და ბიჭები ჩვენ სულ ერთად დავდიოდით სალოს ძმას ლევანს ჩვენი ანი მოწონდა და ეს ამბავი მაშინ გაირკვა ჩვენ მე-9 კლასში რომ ვიყავით და ისინი მე-11ში ლევანმა ანის სიყვარული აუხსნა და ანიც გამოტყდა ამ ამბის ახსაღნიშნავდა მიუხედავად იმისა რომ გოგოები პატერები ვიყავით წყნეთში საბას აგარაკზე ავედით და კარგი დრო ვატარეთ. მე-10 კლასის ბოლოს რა თქმა უნდა ბიჭებს წინ გამოცდა ელოდებოდათ ჩვენ ვგულშევმატკივრობდით ვლოცულობდით რო მათ ჩაებარებინათ როგორც იქნა ისინი გამოვიდნენ ჯერ საბ ამერე ნიკუშა მერე კაკი და ლევანი, ისეთი სახეები ჰქონდათ ოთხივეს რომ შეგვეშინდა ანიმ სახეზე ხელი აიფარა უკვე პასუხი ვიცოდით მაგრამ რო დაიყვირეს ჩავაბარეთო ამოვისუნთქეთ მერე ანი ლევანთან მივიდა და უთხრა
-ასე ოდესმე იხუმრებთ და გული ამომივარდებაო!
ლევანს გაეცინა და ანი მიიხუტა...
ჩვენ ბიჭებს მივულოცეთ ჩავეხუტეთ და ერთ ამბავში ვიყავით შემდეგ იყო ბოლო ზარი როგორც ყველამ ჩვენც წავაწერეთ თეთრ საროჩკებძ
გილოცავთ
მიყვარხარ
მომენატრები
და ასე შემდეგ
ჩვენ ჯერ კიდევ ორი წელი გველოდებოდა წინ მაგრამ როგორ უნდა გავეძლო მათ გარეშე არ ვიცოდით მე-11 კლასში ისინი მოვიდნენ სკოლაში, დახვეწილები უფრო დიდები ძალიან შეცვლილები იყვნენ მთელმა სკოლამ დაჭყიტა თვალები, ჩვენ გაგიჟებულები გავქანდით და ჩავეხუტეთ მერე ჩვენ დავუწყეთ
-ერთხელ არ მოხვიდეთ და არ მოგვიკითხითო (გაბრაზდა ანი)
-ოჰჰ თქვენ რატო არ გვირეკავთ არასდროს? (თქვა საბამ)
-ჩვენ არ გვცალია ვერ ხედავთ გამოცდები გვაქვს ჩასაბარებელი (თავი გაიმართლა ნუცამ)
კაკი და ნიკუშა რაღაც უფო სერიოზულები და დასტოინები იყვნენ მერე ჩვენ ისინი გავაცილეთ დასახლში წავედით.
ჩვენ უკვე მე-12ში ვიყავით და წინ გამოცდა გველოდებოდა ძალიან ვნერვიულობდით რათქმა უნდა ბიჭებიც იქ იყვნენ, ჩვენმა ამდენმა ნერვიულობამ გაჭრა და როგორც იქნა სტუდენტები გავხდით გოგოებს ძალიან გვიხაროდა გარეთ გავეგით და და ბიჭებთან გაგიჟებულები ვყვიროდით სტუდენთები ვართ სტუდენტებიო შემდეგ მე კაკის ჩავეხუთე გოგოები კი ბიჭებს კაკის ძალიან გაუხარდა და ჩახუტებულმა ხელში ამიყვანა და დამატრიალა ძალიან ბედნიერები ვიყავით იმ ღამეს ყველაფერი თავზე დავიმხეთ და აი აქედან დაიწყო ჩემი ცხოვრების რთული და სასიამოვნო ნაწილები ამ დღიდან შეიცვალა ყველაერი.