ლუკა რატომ მიდიხარ, ლუკა გაჩერდი, ლუკა... ბოლო ხმაზე ვყვიროდი, მას კი არ ესმოდა. მიდიოდა სიბნელეში და არ ჩერდებოდა, ვცდილობდი დავწეოდი ,მაგრამ ვერ ვახერხებდი.
გავრბოდი , მივსდევდი, მაგრამ ვერ ვეწეოდი, ლუკა წყვდიადში ჩაიძირა და მეც იქით მივდიოდი, მაგრამ გიორგიმ ხელი ჩამჭიდა და თავისკენ გამომქაჩა.. ლუკა ! ბოლო ხმაზე ვყვიროდი მას კი კვლავ არ ესმოდა
ანკა , ანკა , გაიღვიძე ჩამესმა გიორგის ხმა შეშინებული წამოვხტიი და გიორგი, რომ დავინახე მხოლოდ მაშინ გავიაზრე რომ ეს ყველაფერი სიზმარი იყო
გიორგის მკერდზე მივეკარი და ავტირდი ის თავზე ხელს მისმევდა და მამშვიდებდა : დამშვიდდი საყვარელო ეს მხოლოდ სიზმარია , სიზმარი !
- გიო გთხოვ ჩემთან იყავი არ წახვიდე რა
- არსად არ მივდივარ პატარავ სამუდამოდ შენთან ვიქნები
- სამუდამოდ ?
- სამუდამოდ !
კარგი ახლა ჩამეხუტე და დავიძინებ . გიორგიმ ხელები მომხვია მე მკერდზე თავი დავადე და ჩამეძინა
გაიღვიძე პრინცესა .. გიოს ხმამ გამაღვიძა ჩემთვის საუზმე მოემზადებინა
- გიხდება დიასახლისობა ..თავი ვეღარ შევიკავე და გამეცინა
- რა გაცინებს ? (მკითხა გაკვირვებულვა)
- არაფერი უბრალოდ გამეცინა ასეთ ფორმაში, რომ დაგინახე
- გაჩუმდი უბრალოდ მოდი და მაკოცე .. ის მომიახლოვდა მისი ტუჩები ჩემსას შეერწყა, თითქოს დრო გაჩერდა, მეე სხვა ვეღარაფერზე ვფიქრობდი .მინდოდა ეს მომენტი სამუდამოდ გაგრძელებულიყო
თავდავიწყებით ვიყავი შეყვარებული
კაი გავიქეცი . მითხრა და შუბლზე მაკოცა . მიყვარხარ !
სად მიდიხარ ? უშენოდ მოვიწყენ
- მალე მოვალ
ავდექი თავი მოვიწესრიგე სახლის დალაგება დავიწყე მაგრამ ვერ ვისვენებდი ისევ გუშინდელ სიზმარზე ვფიქრობდი ვერაფრით მოვისვენე. მუსიკები ჩავრთე და ფიქრებში ჩავიძირე ..ტელეფონის ხმამ გამომაფხიზლა მარიამი მირეკავდა
- ანკაა სასწრაფოდ ჩემთან ჩამოდი რა გთხოვ
- რა ხდება მარიამ ?
- უბრალოდ ჩემთან ჩამოდი გელოდები !
ტელეფონი გამითიშა . ვერ მივხდი ეს უცნაური ზარი რას უკავშირდებოდა, სასწრაფოდ ჩავიცვი და გარეთ გავარდი. კარებთან ვარდი ეგდო , ვარდი ავიღე და კარგად შევათვლლიერე წერილიც იდო მასში . " ვარდებს გამოყევი "
ყოველ ფეხის ნაბიჯზე ვარდები მხვდებოდა .. როგორც წერილში ეწერა ვარდებს გავყევი .. თითო ვარდში თითო წერილი იდო .. მეც დებილივით მივყებოდი და ვარდებს ვაგროვებდი თან წერილებს ვკითხულობდი ..
გზა უსაშველოდოდ გაიწელა აღარც მარიამის თხოვნა მახსოვდა უბრალოდ ვარდებს მივყვებოდი საშინლად დავინტრიგდი .. მაინტერსებდა ვინ მიგზავნიდა ან რას ნიშნავდა ყოველივე ეს .
ვარდებს მივყვებოდი და წერილების კითხვას განვაგრძობდი . ერთი ვარდი განსხვავებული ფერის იყო ავიღე და წერილი გავხსენი .. მანქანაში ჩაჯექი ჩემამდე მოგიყვანს . იმწამსვე მანქანა გაჩერდა მეც დებილივით ჩავუჯექი .. და იდუმალ თაყვანისმცემელზე ვფიქრობდი
დაახლოებით 10 წუთში გავჩერდით მანქანიდან გადმოვედი ირგვლივ არავინ იყო.. უცბად მარიამის ხმა მომესმა .
-მემგონი ჩემი სახლის გზა აგერია . მითხრა სიცილით.
- მარიამ ! რას ნიშნავს ყოველივე ეს ?
იმწამს ბავშვებიც გამოჩნდნენ .
- ნუ ნერვიულობ ანკა უბრალოდ დამშვიდდი ..
ხეებიდან გიორგი გამოჩნდა ხელში ლიზიკო ეჭირა . ლიზიკო მარიამთანა მიიყვანა ჩემთან მოვიდა .. გამიღიმა . მუხლებზე დამიჩოქა და ვარდი გამომიწოდა . ვარდი გამოვათვი და წერილი გავხსენი ..
" ცოლად გამომყვები ? " გიორგი მომღიმარი სახით მუხლებზე დაჩოქილი იდგა ჩემს ფეხებთან ხელში ბეჭედი ეჭირა და ჩემს პასუხს ელოდა . დებილი ბავშვიივით ტირილი დავიწყე და დაუფიქრებლად ვიყვირე ჰო გიო გამოგყვები
მაშინვე ხელში ამიტაცა და ნაზად მაკოცა . შენ მითხარი სამუდამოდ შენთან მინდა ვიყოო, ახლა კი ამის საშვალება გვაქვს . მიყვარხარ !
ბავშვები მოგვცვივდნენ ყველა გვეხუტებოდა, გვილოცავდა . ბედნიერებას გვისურვებდნემ .
მარიამი მანქანაზე ავიდა და იქიდან იყვირა ეხლა ყველანი მივდივართ ჩემთან ეს ამბავი უნდა ავღნიშნოთ . ყველას მოეწონა ეს იდეა ..
გიო - კარგი თქვენ წადით რამდენიმე წუთი დამაგვიანდება
- სად მიდიხარ ვკითხე გაკვირვებულმა
- არსად პატარავ რაღაცეებს ვიყიდი და მალე მოვალ . და ისევ ჩემს ტუჩებს დაეკონა .
რამდენიმე საათში ყველანი მარიამის სახლში ვიყავით ასული .. ბიჭები მარკეტში გავიდნენ საყიდლებზე .. ყველანი ერთად ვიყავით და გიორგის ველოდებოდით
კარებზე ზარი იყო მაშინვე გავარდი კარები გავაღე და გიორგის ჩავეხუტე
- ნელა პატარავ ნელა ასე გამჭყლიტავ. მეუბნებოდა სიცილით
- სად იყავი ? ძაან მომენატრე
- სულ რაღაც 2-3 საათი დაგტოვე . მეუბნებოდა მომღიმარი
- ხომ მაგრამ ეს 2-3 საათი საუკუნედ მომეჩვენა
- კარგი არაუშავს ეხლა ყველა ერთად ვართ
სუფრას მივუჯექით მარიამი წამოხტა სადღეგრძელო უნდა ვთქვაო .. კარებზე კვლავ კაკუნი გაისმა ..
- კარები გაიღო . მემგონი ვიღაც დაგავიწყდათ . კარების ზღურბლზე ლუკა იდგა !

წამიერად გავიყინე ხმას ვერ ვიღებდი არვიცოდი სად წავსულიყავი ლუკა ეტლში, რომ დავინახე თავზე ერთი ღერი თმაც აღარ ქონდა შერჩენილი, თვალები ჩაწითლებული ჰქონდ,ა საშინლად გამოიყურებოდა მაგრამ მაინც იცინოდა ამდროს გიორგი გამოვიდა
- ანკა საყვარელო ვინარის ?
გიორგისს თვალები ლუკაზე შერჩაა ვერ გააცნობიერა იმ მომენტში რა ხდებოდა მე თითქოოს თვალლებში დამიბნელდა სუნთქვა გამიხშირდა და გონება დავკარგე თვალები რომ გავახილე ყველანი შიგნით იყვნენ ლუკაც შემოსული იყო და ჩემს წინ იჯდა ჩემი ხელი ეჭირა აზრზე, რომ მოვედი ხელი სწრაფად გამოვართვი ყველანი თვალცრემლიანი შემოგვცქეროდა თვალები ბავშვებს გადავავლე და გიორგის ვეძებდი
- სად არის ?
- არვიცი თქვა მალე მოვალო და გარეთ გავიდა - მარიამს ხმა უკანკალებდა ...
დაჩიმ თავი ვეღარ შეიკავა და ლუკას კითხა რა სჭირდა ასე რატომ იყო ლუკამ ყველაფერი მოგვიყვა ეს პერიოდი სულ ქიმიებს იკეთებდა ლეიკემია დაუდგინეს მეოთხე სტადიაში ჰქონია გადასული ექიმები ვეღარაფერს შველოდნენ დონორსაც ვერ პოულობდნენ რომ სისხლი გადაესხათ ლუკასთვის ძვლის ტვინიც საჭირო იყო მისთვის მაგრამ დონორს ამ პერიოდის განმავლობაში თურმე უშედეგოდ ეძებდნენ
- არვარ მართალი ასე რომ მიგატოვეთ არამარტო შენ ანკა არამედ ლიზიკოც და ყველა მაგრამ სხვა გზა ვერ ვიპოვე და ამიტომ გავიქეცი არა მარტო ლეიკემია გულზეც პრობლემები მაქვს და ახლო მომავალში ამის დონორიც თუ არგამოჩნდა არვიცი რა როგორ იქნება. ბოლოჯერ მინდოდა მენახეთ და დავრწმუნებულიყავი რომ ჩემზე ნაწყენი არ ხართ, მაგრამ ამის იმედი არ მაქვს ვიცი, რომ ძალიან ცუდად მოგექეცით ყველას და პატიება მინდა გთხოვოთ, ყველას, განსაკუთრებით შენ ანკა, ვიცი ეს პერიოდი რა ცუდად იყავი მე მაშინაც კი შენთან ვიყავი როცა შენ ვერ მხედავდი ყოველთვის ვიცოდი სადიყავით და რასაკეთებდით მაგრამ იმაზე მაინც არ გიფიქრია რომ მეც ძალიან ვიტანჯებოდი უშენოდ ? შენ და ლიზიკო ჩემთვის ყველაფერი იყავით მაგრამ დაგკარგეთ
ხმას ვერავინ იღებდა ყველას ცრემლები მოსდიოდა მარიამმა თავი ვერ შეიკავა და ლუკასთან მივარდა ჩაეხუტა და უთხრა, რომ ჩვენ არასდროს მივატოვებდით
წამიერად მთელმა ცხოვრებამ წინ ჩამიარა თავი ხელებში ჩავრგე და იმაზე ფიქრი დავიწყე აწინ რაუნდა მექნე როგორ უნდა მოვქცეულიყავი, მეპატიებინა თუარა ლუკასთვის...
ლუკა - ანკა გთხოვ უბრალოდ მაპატიე მეტს არაფერს გთხოვ ორ დღეში ჩემს მშობლებთან მივფრინავ ეს არ შეიძლება მაგრამ მინდა სანამ ცოცხალი ვარ ისინიც მოვინახულო და მათთან ვიყო, მკურნალობა შევწყვიტე, ამას აზრი არ აქვს ტყუილად ვიტანჯებოდი ამდენი ხანი და ვწვალობდი, ვიცი შენ და გიორგი მალე დაქორწინდებით და ისიც ვიცი რომ მასთან ბედნიერი იქნები, ეს გულწრფელად მიხარია მართლა
- სხვა ქვეყნებში გადააგზავნეთ დონორის შესახებ მოოთხოვნა ? მარიამი საშინლად ნერვიულობდა და პასუხს სულმოუთქმელად ელოდებოდა
- კი მაგრამ უშედეგოდ...
- ლუკა შეიძლება ცალკე დაგელაპარაკო ?
მარიამმა ბავშვებს დაუძახა და ზემოთ ავიდნენ თახში მედა ლუკა მარტონი დავრჩით
- რატომ წახვედი ? არ შეგეძლო ეს ყვეალფერი მოგეყოლა ჩემთვის და ერთად გადაგვეტანა ყველაფერი ?
- ვიცი ვიცი მაპატიე უნად მეთქვა მაგრამ ამხელა დარტყმას ვერ მოგაყენებდი, ლიზიკოც მისახედი გყავდა და ამას ვერ გავუკეთებდი მას, მთელ ყურადღებას მერე ჩემზე გადმოიტანდი და ლიზიკო სულ დაგავიწყდებოდა
- მისმინე დაივიწყე ეგ ყველაფერი დღესვე ყველანი წავიდეთ საავადმყოფოში და სისხლის ანალიზი ავიღოთ იქნებ ჩვენი რომელიმეს სისხლის ჯგუფი დაემთხვავს შენსას და გამოდგეს ასე უაზროდ სიკვდილის უფლებას ვერ მოგცემ ასე არ შეიძლება შენ მე ისე გამამწარე პასუხი უნდა აგო ამ ყველაფერზე
არც კი ვიცოდი ამ ყველაფერს რატომ ვეუბნებოდი ლუკას მაგრამ რაც პირველიმომაფიქრდა ეს იყო
- არა ანკა არა მე მკურნალობას თავი დავანებე და გაგრძელებას არ ვაპირებ ეს უბრალოდ სისულელეა
-არარი სისულელე ეხლავე დავუძახებ მე ბავშვებს და ყველანი ერთად წავალთ საავადმყოფოში სადაც მკურნალობდი იქ
- (ლუკას ჩაეცინა ) ანკა მისმინე, ერთხელ უკვე გითხარი მკურნალობას შევეშვითქო ორ დღეში მივფრინავ მშობლებთან და ამით დამთავრდება ყველაფერი, ვითომ არც გამოვჩენილვარ ასე ჩათვალე
ლუკასთან მივედი და მის წინ ჩავიმუხლე
- ხო მაგრამ შენ გამოჩნდი! (ვიყვირე) ტვალებიდან ცრემლები წამსკდა ლუკას ასეთს რომ ვუყურებდი გული მტკიოდა და სუნთქვაც მიჭირდა
ლუკამ ხეელი კისერზე მომხვია და შუბლზე მაკოცა
- მე არ ვიმსახურებ შენს ცრემლებს პატაავ ისედაც ბევრი გატირე უკვე საკმარისია
- გთხოვ უბრალოდ საავადმყოფოში წავიდეთ
- კარგიი მაგრამ არცერთი რომ არ აღმოჩნდეთ ისეთი ვინც ჩემს დახმარებას შეძლებს მპირდები რომ ამ ყველაფერს დაივიწყებ ?
- ვერ დავივიწყებ! ამას ნუ მთხოვ

გიორგი ხედავდა ლუკას პალატაში ღამეებს როგორ ვათენებდი, მაგრამ უშედეგოდ ლუკას მდგომარეობა ნელნელა უარესდებოდა სულ უფრო და უფრო მძიმედ ხდებოდა, ბოლო 4 დღე საჭმელსაც საერთოდ ვერ ჭამდა, წყალსაც ვეღარ სვადა ,სულ გულიერეოდა, სუნთქვაც კი უჭირდა. მის ტანჯვას ვეღარ ვუყურებდი, მაგრამ მარტო მაინც არ ვტოვებდი. სამი დღე ისე გავიდა მხოლოდ წყალს ვსვავდი და ვერც ვამჩნევდი, ნელნელა მეც ძალა მეკარგებოდა, მარიამიც და ბავშვებიც ყველანი აქ იყვნენ, არავინარ გვტოვებდა, მაგრამ ერთ ღამეს როცა ყველანი სახლში წავიდნენ გამოსაცვლელად მე მასთან დავრჩი ღამის 4 საათი იყო საწოლის გვერდით სკამზე ვიჯექი თვალები მეხუჭებოდა ვეღაღ ვუძლებდი უძილობას უკვე, თავი ლუკას მკლავზე დავადე, თვალებიდავხუჭე თუარა, მაშინვე ყველაფერი გაქრა სიმშვიდემ დაისადგურა... ლუკამ თვალები გაახილა და ხელი თავზე დამადო, თმებზე მეფერებოდა მაშინვე გამეღვიძა ლუკას სახე, რომ დავიანხე გული მომიკვდა, სუნთქვა შემეკვრა და ცრემლები წამსკდა. თავი ვერ შევიკავე,ლუკამ თითი ლოყაზე ჩამომიცურა და ცრემლები მომწმინდა
- მე კარგად ვიქნები პატარავ (გაიღიმა)
სიტყვებს ვერ ვპოულობდი, რამეთქვა უკვე აღარ ვიცოდი
- ვიცი რომ კარგად იქნები იქ ყველაფერი ძალიან ლამაზია დარწმუნებულივარ ( ისღა დამრჩენოდა რომ ლუკა გამემხნევებინა )
- შეგიძლია ჩემს გვერდით წამოწვე ? ( ხმა უკანკალებდა სიტყვებს ძვლივს აბამდა ერთმანეთს)
- ლუკა ეს არ შეიძლება
- გთხოვ...
ლუკა ოდნავ გვერდით ჩაიჩოჩა და მეც მივუწექი თვალებში ვერ ვუყურებდი არმინდოდა ლუკას ასეთი უბედური დავმახსოვრებოდი...
- მომიყევი იქ როგორი იქნება გთხოვ....
(გამეღიმა,არვიცოდი რამეთქვა მაგრამ სხვა გზა არმქონდა რამე უნდა მომეგოიონებინა რომ ლუკა დამემშვიდებინა)
- იქ ყველაფერი ფერადია,გაჭირვება,ტკივილი და ავადმყოფობა იქ არ არსებობს, თბილ ნიავს ყვავილების ტკბილი და სასიამოვნო სურნელი დაჰკრავს...მხოლოდ ჩიტების ჭიკჭიკის ხმა ისმის (უცებ შემაწყვეტინა)
- საერთოდ არ მეშინია სიკვდილის უბრალოდ ზედმეტად ადრე გტოვებ ჩვენკიდე სულ გვინდოდა მთელ ცხოვრებას ისე ჩაევლო რომ ყოველწამს ერთდ ვყოფილიყავით მაგრამ მე გტოვებ სამუდამოდ გტოვებ
- არა ლუკა არა შენ მე სამუდამოდ არ მტოვებ უბრალოდ ცოტახნით მიდიხარ ჩემიდროც მოვა ოდესმე და მეც ისევ შენთან ვიქნები
- არა ანკა არა შენ აქ ცხორვება უნდა გააგრძელო ლიზიკო გყავს რომელსაც შენს გარდა არავინყავს და შენს იმედზეა გიორგი რომელსაც უყვარხარ და ის ნამდვილად არასდროს მიგატოვებს მეგობრები რომლებსაც შენი სჯერათ
- კარგი გთხოვ ეხლა დახუჭე თვალები და დაიძინე არ გადაიღალო მე შენთან ვარ არსად მივდივარ
ლუკამ თვალები დახუჭა და მალევე ჩაეეძინა მეც ვეღარ გავძელი და ლუკას საწოლზევე ჩამეძინა დილით ექიმები შემოვარდნენ პალატაში ამ ხმაურმა გამაღვიძა უცებ წამოვხტი და ვიკითხე რა ხდება თქო მაგრამ არავინგამცა პასუხი ყველა ლუკასთან მივარდა ექიმს რაგაც დანადგარი ეჭირა ხელში ძალიან შემეშინდა და გარეთ გავედი გიორგი დავინახე მასთან მივარდი და ვკითხე რა ხდება თქო თვალები დახარა და ვერაფერი მითხრა, მარიამს და ბავშვებს გავხედე ყველა თავჩაღუნული ტიროდა აი მაგდროს მივხვდი რომ ლუკა წამება მორჩა ,მაგრამ ჩემი დაიწყო...სუნთქვა შემეკვრა ჩავიკეცე და თვალებიდან ცრემლები წამსკდა არვიცი ეს პერიოდი როგორ გადავიტანე მთელი 1 წელი ტირილშიგავატარე მაგრამ გიორგი გვერდიდანა რ მომშორებია 3 წლის მერე მე და გიორგიმ გადავწყვიტეთ და ჯვარი დავიწერეთ და ყველაზე საინტერესო მაშინ მოხდა როცა ლიზიკო 6 წლის გახდა ზუსტად მის დაბადების დღეზე კარებზე ზარია, მივედი გავაღე და კურიერი დამხვდა ხელში დიდი შეფუთული რაღაც ეკავა
- ხელი აქ მომიწერეთ ეს თქვენია
- კიმაგრამ ვისგანაა ?
- არვიცი მაგრამ მითხრეს რომძალიან მნიშვნელოვანი ამანათია
სახლში შემოვიდანე მაგიდაზე დავდე და გავხსენი პორტრეტი იყო მაშინვე ვიცანი რომეს ლუკას ნახატი იყო ფოტოზე მედა ლიზიკო ვიყავით ნახატი რომ ამოვიღე ცრემლებს ძვლივს ვიკავებდი მაგრამ თან მეღიმებოდა პატარა ფურცელი გადმოვარდა ავიღე და კიტხვა დავიწყე
"ლიზიკოს და ანკას სიყვარულით ლუკასგან"