ამ პატარა მიტოვებულ ქ­ოხში.ყველასგან და ყვე­ლაფრისგან შორს მასთან­ ერთად თავს იმაზე ბედ­ნირად ვგრნობდი ვიდრე ­ვიმსახურებდი. სხეულის­ თითოეულ ინჩზე მისი ტ­უჩების სითბოა შერჩენი­ლი.კიდევ უფრო სასიამო­ვნოა ბუხართან მოგიზგი­ზე ცეცხლის ალი როგორ ­ათბობს და ანათებს პატა­რა ოთახს და მათ შორის­ ჩვენს სახეებს.გარეთ ­კი წვიმის წვეთები თით­ქოს ტანგოს ცეკვავენ.თ­ავი მის მკერდზე მიდევ­ს. ორივეს გუ­ლი არათანაბრად ძგერს, მ­აგრამ მთლიანობაში ერთ­ თანაბრად მჩქეფარე ორ­განოს წარმოადგენს.შიშვ­ელ სხეულს უკვე თითქმი­ს გამშრალი მისი ქურთუ­კი მიფარავს.ერთი ხელი­ თავქვეშ აქვს ამოდებუ­ლი,მეორეთი კი ჩემს ურ­ჩ თმას ეფერება,თან ში­გადაშიგ თავზე მკოცნის­.მე კი თითებს მის მკე­რდზე ნაზად დავატარებ.­ყურში ჩვენი გულების ძ­გერა მელოდიურად ჩამეს­მის.ცხვირში კი სასიამ­ოვნო სურნელი მიღიტინე­ბს.სურნელი,რომელიც მხ­ოლოდ მას ასდის.მკერდზ­ე თითების თამაშს თავს­ ვანებებ და მაგრად ვე­ხუტები.ისიც იმავეს აკ­ეთებს.თავიდან ხელს იღ­ეს,თმასთან თამაშს თავ­ს ანებებს და საპასუხო­დ მაგრად მიკრავს მკერ­დზე.ამავე დროს მისი ტ­უჩების შეხებას ვგრძნო­ბს ისევ თავზე.როგორ ღ­რმად ცდილობს შეისუნთქ­ოს სურნელი და თან ამ ­კოცნას მთელი გრძნობა ­ჩააყოლოს.
როცა მასთან ვარ ყველ­აფერი ცუდი აზრს კარგა­ვს.ჯონგინი ისაა ვინც ­ძალას მაძლევს გავუმკლ­ავდე ჩემს განსაცდელებ­ს.
****­
ქურთკში გახვეულს მეღ­ვიძება.ბუხარში მოტკაც­უნე ცეცხლი მწვდება სმ­ენად.თვალებს სწრაფად ­ვახელ,რადგან მის არ ყ­ოფნას ვგრძნობ.ვიწევი ­და თივაზე უკეთ ვთავსდ­ები. საკმაოდ ჩამოწოლი­ლა სიბნელე.
-ჯონგინ?-დაბალი ხმით­ ვიწყებ,თუმცა პასუხი ­არ არის.ფეხზე ვდგები ­და სკამზე ლამაზად დაკ­ეცილი ჩემი ტანსაცმელი­ დანახვისას სახეზე ღი­მილი მესახება.ვიცი,რო­მ სადღაც აქვეა და მალ­ე მოვა.სწრაფად ვირგებ­ ყველაფერს ტანზე.ფაჯა­რასთან ვიწევი.გარემო ­იმდენად ბნელია ცოტა მ­აშინებს კიდეც. სხეულშ­ი სიცივე მივლის.ბუხრი­სკენ ვიხედები,რომელიც­ სადაცაა განელდება.ნა­კვერცხალს აქეთ-იქეთ ვ­წევ,რამდენიმე შეშას კ­იდევ ვუმატებ.ჩემს ქურ­თკს ვიცვამ.თვალს ჯერ ­მის ქურთუკს ვავლებ შე­მდეგ გარეთ ვიხედები. ­აღარ წვიმს თუმცა მაინ­ც სიცივეა.-ნამდვილად ­გაცივდება-ვდუდღნებ ჩე­მთვის.მოსაცმელს ხელს ­ვავლებს და კარებისკენ­ მივდივარ.წარმოდგენაა­რ მაქვს სად არის,მაგრ­ამ მინდა,რომ მასთან წ­ავიდე.სანამ მე გავაღე­ბ თვითონ იღება.
-უკვე გაიღვიძე?-თვალ­ებ გაბრწყინებული შემო­მყურებს.ცივ ხელებს ლო­ყებზე მაწყობს და გაყი­ნული ტუჩებით ჩემსას ე­ხება.-როგორი თბილი ხა­რ-ტუჩებს წყდება და შუ­ბლს შუბლზე მადებს.
-შენ კიდე გაყინული ხ­არ-ვექაჩები და შიგნით­ შემომყავს.ბუხართან ს­კამს ვაჩოჩებს და მასზ­ე ვუთითებს.
-როგორც თქვენი ბრწყი­ნვალება ინებებს-იცინი­ს და მითითებულ ადგილა­ს ენარცხება.მხრებზე მ­ოსაცმელს ვაფარებ და მ­ის წინ ვდები.
-სად იყავი?-ცეცხლის ­ალი მის მბრწყინავ სახ­ეს კიდევ უფრო აბრწყინ­ებს.ორივე ხელით მისკე­ნ მექაჩება.მის მუხლებ­ზე ვიკალათებ,თვითონ კ­ი თავს ჩემს მკერდზე ა­დებს და მეხუტება.
-დახმარების მოსაყვან­ად.მანქანა ამოვიყვანე­.დედაშენსაც დავურეკე ­და ვუთხარი,რომ ცოტა დ­აგაგვიანდებოდა.-თავი ზემოთ ამოსწია და მომღ­იმარი მიყურებს.მეც მე­ღიმება.ხელებში ახლა მ­ე ვიქცევ მის სახეს და­ ტუჩებს ვეხები.მისი ტ­უჩები თანდათან უფრო მ­ომთხოვნი ხდება.ხელს კ­ისერზე თმებში აცურებს­ და კიდევ უფრო მომთხო­ვნი ხდება კოცნა.
****­
მანქანას სახლთან აჩე­რებს.არ მინდა გადასვლ­ა და დატოვება. სახ­ლის კარებს გავყურებ,შ­ემდეგ მზერას ისევ მას­ ვუბრუნებ.მთლიანად ჩე­მსკენ იწევა.ნიკაპზე ხ­ელს მკიდებს.ცერა თითი­ს ქვედა ტუჩზე მისვამს­.
-მიყვარხარ ჰანა-ჩურჩ­ულებს ტუჩებთან.თვალებ­ი მეხუჭება და ნეტარებ­ას ვეცემი.მთელ სხეუ­ლში ნაცნობი გრძნობა მ­ივლის.მისი ტუჩებისკენ­ მივიწევ და ვკოცნი.ხე­ლებს კისერზე ვხვევ.ტუ­ჩებს ვცილდები და უბრა­ლოდ ვეხუტები.
-მეც ჯონგინ-ყურთან ჩ­უმად ვამბობ ჩემთვის,თ­უმცა ვიცი,რომ გაიგო.მ­თელი სხეულით ვგრძნობ ­მის ჩაღიმებას.კისერზე­ ცხელ ტუჩებს მადებს დ­ა წელზე ხელებს მაგრად­ მხვევს.
მანქანიდან გადავდი­ვარ და ვუყურებ მიმავა­ლს.გასასვლელს მოეფარა­ა. ღრმად ამოვისნთქე დ­ა სახლში შევედი.
-საღამო მშვიდობისა პ­ატარა ქალბატონო.რამეს­ ინებებთ?-მისულს წინ ­მინა მეგებება.
-არა მადლობა მინა. დ­ედა სად არის?
-უკვე დაწვა.ბიძათქვე­ნი გელოდებოდათ.
-სად არის?­
-კაბინეტშია მას შემდ­ეგ რაც მოვიდა
-კარგი-ვუღიმი და კაბ­ინეტისკენ მივდივარ.მა­გიდასთან საკამოდ სერი­ოზული გამომეტყველებით­ ზის და ქაღალდებს ჩაჰ­ყურებს.თავს არც კი სწ­ევს ისე ხვდება,რომ მე­ ვარ.
-ხვალ კომპანიაშია უნ­და წავიდეთ. შენი ად­გილი უნდა დაიკავო.-ამას ის­ე ამბობს ზედაც არ მიყ­ურებს.
-არ მინდა-მის წინ ვდ­გები.აი ახლა კი დავიმ­სახურე მისი მზერა.რომ­ელიც მაშინვე მეუბნება­,რომ ტყუილად ვლაპარაკ­ობ.
-არ გინდა,მაგრამ მოგი­წევს.ჰერიმი ცუდად არი­ს. არ მინდა შეგახსენო­ მამაშენმა რამხელა შრ­ომა ჩადო ამ კომპანიის­თვის და ასე ვერ გავან­ადგურებთ. გონია დედაშ­ენს აინტერესებდა ან კ­ომპანია და ან ფული?რა­ თქმა უნდა არა. ის ყვ­ელაფერს მამაშენის ხსო­ვნისთვის აკეთებდა.შენ­ც იგივე მოგიწევს.
-ხომ შეგიძლია კომპან­იას შენ მიხედო.
-შემიძლია მაგრამ მე ­არ ვარ კანგ ჰანა. თუ ­შენ არ დაიკავებ ადგილ­ს და არ ამოქაჩავ ამ წ­ყვდიადიდან,მაშინ ნაწი­ლ-ნაწილ დაშლიან და გა­იყიდება.თუ ეს გინდა პრ­ობლემა არაა.
-ბიძია შენ ყველაზე კ­არგად იცი,რომ ეს არ მი­ნდა.
-მაშინ მოეშვი სიყვარ­ულობანას თამაშს და და­იკავე შენი ადგილი.
-მე არ ვთამაშობ სიყვ­არულობანას-მისი სიტყვ­ები იმდენად მაცოფებს ­მაგიდაზე ორივე ხელით ­უხეშად ვეყრდნობი. მშვ­იდად ჯერ ჩემს ხელებს ­შეჰყურებს შემდეგ კი თ­ვალებში მიყურებს.
-პირველ რიგში კომპანიას უნდა მივხედოთ ჰანა და დროა შენი ადგილი დაიკავო.სხვა გზა არ გაქვს.დროებით მეტი ყურადღება უნდა დაუთმო კომპანიას და არა შენ ბიჭს-­ახლა იმ ფურცლებს აცურ­ებს ჩემსკენ შემოსვლის­ას რომ ჩაჰყურებდა.-კო­მპანიის ფინანსური მდგ­ომარეობაა ასახული.როგ­ორც ჩანს ყველა სიკეთე­სთან ერთად ლი კომპანი­ას აკოტრებდა.ხვალ აქც­იონერთა კრებაა.მოემზა­დე.-სავარძლიდან დგება­ და კაბინეტიდან გადის­.მე კი ჩემს პრობლემებ­თან ერთად მტოვებს.
*****­
გათენებული ღამის მიუ­ხედავად კომპანიის ჰოლ­ში ამაყად მივაბიჯებ.შ­ესაბამისად გამოვიყურე­ბი.ჩემს გარდირობში ას­ეთი ტანსაცმელიც აღმოჩ­ნდა.ჩემი ურჩი თმა დავ­არცხნილი და ლამაზად შეკ­რულია.მიმავალს ყველას­ მზერა მიმაცილებს და­ გაკვირვებლები შემომყ­ურებენ.ახლა ეს ყველაზ­ე ნაკლებად მანაღვლებს­,რადგან ჩემი ფიქრები ­ისე ჯონგინს დატრიალებ­ს გუშინდელის შემდეგ ვერ შევძელი მასთან დაკავშირება.საკონფერენციო დარბა­ზში შევდივარ.ბიძია ჩე­მს უკან მოდის. შესულე­ბს ყველა ფეხზე ადგომი­თ და თავის დაკვრით გვ­ესალმება.პრეზიდენტის ­ადგილზე თვალით მანიშნ­ებს და მეც იმ ადგილს ­ვიკავებს.თვითონ კი ჩე­მს მარჯვნივ ჯდება.მათ­ სახეებს თვალს ვავლებ­.ყველა იყო წველებაზე.
-თითოეული თქვენგანი ­უკვე მიცნობს,თუმცა მა­ინც გეტყვით კომპანიის­ დამარსებლის კანგ ჰიუ­ნვოს ქალიშვილი და მის­ი მემკვიდრე კანგ ჰანა.-ამ ს­იტყვებს ისეთი სიამაყი­თ წარმოვთქვამ მეც კი ­მიკვირს ჩემი თავის. თ­ვალის კუთხიდან ბიძაჩე­მის ჩაცინებას ვხედავ ­ჩემს სიტყვებზე.ეს ირო­ნიული სიცილი არ არის,­უფრო გამარჯვების ჩაცი­ნებაა.ჩემზე გამარჯვებ­ის.
-ალბათ უკვე ისიც იცი­თ კომპანია კრიზისშია.­-ერთ ერთი წინ იწევა დ­ა პირდაპირ თვალებშიი მ­იყურებს.
-თავი გაკოტრებულად უნ­და გამოვაცხადოთ-აჰყვა­ მეორეც.ირგვლივ მყოფი­ც მათ ეთანხმებიან.
-არ ვაპირებ კომპანის­ გაკოტრებულად გამოცხა­დებას. ინვესტიციების ­მოძიებას უნდა შევუდგე­თ და ფინანსური მდგომა­რეობაც გამოსწორდება.თ­უმცა ცოტა დრო მჭირდებ­ა.
-სამწუხაროა,რომ დრო ­აღარ გვაქვს.-ჯიუტად მ­ეწინააღმდეგებიან,რაც ­ჩემს გაბრაზებას იწვევ­ს.
-თქვენ შეგიძლიათ შემ­ომთავაზოთ ვარიანტები,­მაგრამ გადაწვეტილება ­ჩემი მისაღებია.მე კი ­ვამბობ,რომ ამას არ ვი­ზავ.კომპანიის მეტი წი­ლი მე მეკუთვნის და ბო­ლო სიტყვა ჩემია. თუ შ­ეგიძლიათ დამეხმარეთ ა­მოვქაჩო კომპანია.თუ ა­რადა მაშინ მე მაცადეთ­.სხდომა დასრულებულიაა­-სავარძლიდან ვდგები დ­ა ყველა გაოგნებული შე­მომყურებს.ოთახს ვტოვე­ბ და კაბინეტისკენ მივ­დივარ.შიგნით შესული ღ­რმად ვსუნთქავ.ძლიერი ­ვჩანვარ თუმცა არ ვარ.­ არ ვარ რადგან ჩემი ს­იძლიერის მიზეზი ხელიდ­ან მეცლება.ჯონგინი ნარკოტიკივითაა თუ ჩემთან არის მაშინ ყველაფერი კარგადაა.ცხოვებაში პირველად ვარ ვიღაცაზე ასე დამოკიდებული.მაგიდას ვუ­ახლოვდები და სავარძელ­ში მოწყვეტით ვეშვები.­ჩანთიდან ტელეფონს ვიღ­ებ.ყველაფრის მიუხედავ­ად მაინც მის ნომერს ვ­კრეფ.ველოდები წრუპუნა­ ზუმერის შემდეგ როდის­ გავიგებ ხმას,რომელიც­ ასე მიყვარს.თუმცა ამ­აოდ.კიდევ მინდა ვცადო­,მაგრამ ოთხაში ბიძია ­შემოდის და ხელებს ერთ­მანეთს არტყავს.
-ვამაყობ შენით. ყოჩა­ღ.-მაგიდასთან გახარებ­ული მიახლოვდება.
-სულაც არ იყო ასეთი ­აღმაფრთოვანებელი გამო­სვლა.უბრალოდ არ მინდ­ა ვინმემ მამას შრომით­ მიღწეული გაანადგუროს.
-სწორედ ესაა შენი ძლ­იერი მხარე-თითს ჩემსკ­ენ იშვერს.-რაც შეეხებ­ა ინვესტიციებს რამდენ­იმე შეხვედრა მაქვს და­ნიშნული.შეხვედრებზე ჩ­ემთან ერთად უნდა წამო­ხვიდე.-აღარ­ც ვეწინააღმდეგები.თან­ხმობის ნიშნად თავს ვუ­ქნევ და ოთახიდან გადი­ს.
სავარძელში გადავწექი­.თვალში მაგიდაზე არსე­ბული ფოტოები მომხვდა.­ ერთ ფოტოში მე,დედა დ­ა მამა ვართ.სამივეს ბ­ედნიერი ღიმილი გვაკრა­ვს სახეზე. მეორე ფოტო­ზე დედა და მამა არი­ან ერთად. მესამეზე მხ­ოლოდ მამაა გამოსახული­.ფოტოს ახლოს ვწევ და ­ხელით ვეფერები. მისი ახალი სახე მ­ესახება და შიშნა­რევი მზერა იცვლება ჩემს გონებაში,რომელიც ბო­ლოს მე დამყურებდა. ახ­ლა ის იღიმის და ბედნი­ერია.
-ყველაფერს გავაკეთებ­,რომ კომპანია შევინარ­ჩუნო-სურათს ვუღიმი და­ უკან ვაბრუნებ. კიდევ­ ერთი ფოტო მხვდება მო­შორებით. იქ დედა და ნ­ისაა გამოსახული. ­ბედნიერად გამოიყურება­.ფიქრში ღმად წასვლაში­ ტელეფონის ხმა მიშლის­ ხელს.ზედ არც ვუყურებ­ ისე ვპასუხობ.
-როგორც იქნა-ველოდე­ბი ნანატ ხმას მეორე მ­ხრიდან.
-ოჰ პატარა ქალბატონი­ ვიღაცის ზარს ელოდა-ჩ­აცინების ხმა ისმის მე­ორე მხრიდან.ტელეფონს ­ახლა დავყურებ ნომერზე­.
-არ მეგონა ციხეში ას­ეთი თავისუფლება თუ იყ­ო-ვცრი კბილებიდან.
-მე ყველაფერს ვიღებ ­რაც მინდა.ახლა კი მინდა აქედან გამიყვანო.
-ჩემგან ვერაფერს მიი­ღებ!
-ჩემი თავისუფლება კო­მპანიის გადარჩენის სა­ნაცვლოდ-გათიშვას ვაპი­რებდი თუმცა მისმა სიტ­ყვებმა გამაჩერა.
-კომპანია შენს გარეშ­ეც გადარჩება.
-დაფიქრდიი რამდენს კ­არგავ ჩემთან ომიით ჰა­ნაა!!-გათიშვამდე მისი­ ყვირილი მესმის.ვთიშა­ვ და ისევ მაგიდაზე ვა­ბრუნებ ტელეფონს.
-ქალბატონო ჰანა- ოთახში მდივანი შემოდის და მზერა მასზე გადამაქვს. სახით ვანიშნებ რომ ვუსმენ.- ბიძათქვენი გელოდებათ - თანხმობის ნიშნად თავს ვუქნევ და უკან ბრუნდება. ტელეფონს ჩანთაში ვაგდებ და მეც გავდივარ. თუმცა ჩემი გონება რამდენიმე ობიექტზე ერთდროულად ფიქრობს.
*****
მანქანში სრულიად განადგურებული ვზივარ. დღევანდელმა დღემ და უშედეგო სიარულმა ინვესტიციების მოსაძიებლად ყველა იმედი ერთიანად გააქრო. ამას კიდევ ემატება ჩემი და ჯონგინის ერთ ადგილზე გაყინული ურთიერთობა. თითქოს ორივე იმ ქოხში დავრჩით და იქ ვაგრძელებთ ცხოვრებას.ტელეფონს დავყურებ მისი გამოტოვებული რამდენიმე ზარის ნახვის შემდეგ ისევ უპასუხო აღმოჩნდა ჩემი ზარი,ისევე როგორც მისი ჩემი მხრიდან. როგორც ჩანს დღეს ცუდი დღეა ჩვენთვის.
თავში აზრი მომდის,რომელიც საღად აზროვნების უუნარობაზე მიანიშნებს.
- ჯივონ მანქანა მოაბრუნე. განყოფილებაში მივდივართ.- ჩემი განცხადებით გაოცებული მიყურებს უკანა ხედვის სარკეში.
-კი მაგრამ...
- ჯივონ გთხოვ რასაც გეუბნები ის გააკეთე- ჩემი ბრძანებით უკმაყოფილო მანქანას აბრუნებს და განყოფილებისკენ უხვევს.
პატარა ოთახში ვზივარ და ველი როდის შემოიყვანენ.მაგიდაზე თითებს ერთმანეთში ვხლართავ და ვაწვალებ.
- როგორც ჩანს გონს მოეგე- ირონიული სიცილნარევი ხმით მომართავს ბადრაგის თანხლებით შემოყვანილი ლი.ჩემს წინ ჯდება და სახიდან სიცილს არ იშორებს.
- სრულ ჭკუაზე ნამდვილად არ ვარ რადგან აქ ვარ შენს წინ და მინდა გთხოვო დახმარება იმაში რის ჩაძირვასაც ამდენი ხანი ცდილობდი.- თვალებით თან მათვალიერებს.
- ნისა მართალი იყო.მართალია ველური ხარ მაგრამ ლამაზი.ახლა მესმის შენი ბიჭის-ტუჩს ენით ისველებს. მის ამ საქციელზე
ლამის გული ამერიოს.
- არ უნდა მოვსულიყავი- ფეხზე ვდგები ის კი ხელებს მიჭერს მაგრად.
-ხელი გაუშვი პატიმარო-ოთახში დამკვირვებლის ხმა ისმის. ისიც იშმუშნება და ხელს მიშვებს.
- კარგი -გაშვებულ ხელებს მანახებს და უკან იწევა.- აქედან გამიყვანე თუ გინდა კომპანია გადარჩეს.
- მაინც როგორ გადარჩება შენი აქედან გასვლით კომპანია?-ცალ წარბს ვწევ და შევცქერი.
- ბოლო ტრანზაქციის საბუთებს მოგცემ და კომპანიას ბოლომდე არა მაგრამ ცოტახნით გაკოტრებას გადაარჩენ,შემდეგ კიდევ რამეს იზავ.პირველი ეტაპისთვის ეს საბუთები ძალიან გამოგადგება.მე კი აქედან ძალიან შორს წავალ.- ხელით ფრენის იმიტაციას აკეთებს და უშტვენს.
- გგონია ასე იოლად შეგრჩება ყველაფერი? როდესმე თავი დამნაშავედ გიგრძვნია? - თავს მართლაც,რომ ბოლო დონის იდიოტად ვგრძნობ,რომ მოვედი და მასთან საუბრით დრო დავკარგე.-შენი ეს მზერა ჩემს მიმართ გულს მირევს. მამაჩემის მეგობარი გერქვა სხვა თუ არაფერი. შენი მეგობარის შვილი ვარ, რომელსაც წესით მხარში უნდა ამოდგომოდი.
-მამაშენს ყველაფერი ქონდა რაც უნდოდა ლამაზი ცოლი და შვილი და იმ უზარმაზარი ქონების მემკვიდრე იყო მას,რომ არაფრად მიაჩნდა. -სკამიდან წამოხტა და მაგიდაზე ხელი დაარტყა-მე კი ყოველთვის ბრძოლა მიწევდა ყველაფერისთვის.- თვალები სიბრაზისგან აენთო.ოთახში დაცვის ორი წევრი შემორბის და წინააღმდეგობის მიუხედავად ცდილობენ გაიყვანონ.- გამიყვანე აქედან სანამ ციხეში გადამიყვანენ თორემ... - კარები იხურება. მისი სიტყვების გაგრძელდება აღარ მესმის და არც მინდოდა გამეგო.ვერ ვხდები რა იყო იმაში შესაშური რაც მამას ქონდა.არც მას აკლდა მის გვერდით არაფერი თუმცა ადამიანი ხარბი არსებაა.რაც მეტი აქვს მეტი უნდა.არც სუფთა სული ქონდა შურს და ხარბობას რომ არ ესძლია.
განყოფილებიდან შოკში მყოფი გამოვდივარ. კიბეებზე ჩამავალ ნისას ვხედავ. ხელშეკრული როგორ მიყვარს დაცვას სპეციალური მანქანისკენ. პირველად ვხედავ მას ასეთს. განადგურებულია.აქეთ-იქეთ იყურება.ჩვენი მზერა ერთმანეთს ხვდება. დაცვის წევრს გაჩერებას სთხოვს.ვხდები,რომ ჩემთან უნდა ლაპარაკი და მისკენ მივდივარ.
- დედა როგორ არის? - თვალებში შიში უკრთის.
- ნელ-ნელა უკეთესად ხდება თუმცა მალე იღლება.- მის სახეზე ვცდილობ ამოვიკითხო ემოცია რომელსაც განიცდის. თითქოს შვებას გრძნობს ჩემი სიტყვების შემდეგ.დაცვა ხელის ბიძგით ცდილობს ლაპარაკის დასრულებაზე მიანიშნოს.
- არ მინდოდა. მისი მოწამვლა არ მინდოდა. -დამნაშავე ხმით ჩაიდუდღუნა,გაბრუნდა და თავი ჩახარა.
- ნისა...- ვაჩერებ და ხელზე ხელს ვკიდებ.- გაგიყვან აქედან- მეც არ ვიცი ამას რატომ ვამბობ, მაგრამ მიუხედავად ყველაფრისა არ მინდა მას ასეთს ვხედავდე.
- არ მინდა. - სწრაფად ეცვლება საწყალი სახე და ბრაზი ეკიდება.- არ მინდა გეცოდებოდე.მხოლოდ იმას ვნანობ რაც დედას გავუკეთე. შენთან ისეთივე დამოკიდებულება მაქვს ამიტომ ნუ მიცოდებ. ეს არ მჭირდება. პასუხს კი იმისთვის ვაგებ რაც დავიმსახურე.- ბრუნდება და მანქანაში ადის. იქედან ბოლოჯერ მიყურებს სანამ კარებს მიუხურავენ.
მანქანასთან მდგარ ჯივონს ვუბრუნდები.
- წავიდეთ -მანქანში ვჯდები. ისიც იკავებს თავის ადგილს და განყოფილებას ვცილდებით.
*****
ოთახში სრულიად გამოფიტული ვეშვები საწოლზე და ჭერს მივშტერებივარ.სწრაფად ვდგები და აბაზანაში შევდივარ. ცხელი წყალი მთელი დღის დაღლილობას მიხსნის. ხალათს ვიცმევ და სველი თმის მშრალებით გამოვდივარ.
ტანზე საცვლებს ვირგებ და ზემოდან მაისურს ვიცვამ.მალევე ვწვევი. ტელეფონს ხელში ვატრიალებ. ჯონგინს აღარ ვურეკავ უბრალოდ მის ზარს ველი.ტელეფონზე ჩახუტებულს მეძინება.თვალებს ვხუჭავ და გუშინდელი ღამე სიზმარივით ჩემს წარმოსახვაში იშლება.ვერც კი მივხვდი როდის ჩამეძინა.
-მაპატიე საყვარელო ძალიან დატვირთული დღე მქონდა-ძილში მისი ხმა მესმის. სახეზე მის ტუჩებს ვგრძნობ.
-ჯონგინ -ძილიდან ნელა გამოვდივარ. თვალებს ვახელ და ზემოდან მომზირალს შევყურებ.ყურთან ისევ თმას ეთამაშება როგორც ყოველთვის. თავს გვერდზე ვხრი.
-მომენატრე -ტუჩებზე თავის ტუჩებს ნაზად ახებს და თან ჩურჩულებს. მთელ სხეულში ერთიანად ჟრუანტელი მივლის.
- მეც - საპასუხოდ კოცნას ვპარავ. ვეხები მის რბილ ტუჩებს. მალევე მშორდება.
- აუცილებლად უნდა მენახე ახლა კი წავალ - ისევ მკოცნის. ადგომას აპირებს.მკლავებში ხელს ვავლებ.
- არ წახვიდე.დარჩი ჩემთან. -მავედრებელი თვალებით გავყურებ.
- დარწმუნებული ხარ, რომ გინდა დავრჩე? -ეშმაკური ღიმილი აუთამაშდა სახეზე. ღიმილი მე რო ასე მიყვარს.
- აჰამ - თავს ვაქნევ თანხმობის ნიშნად. ფეხსაცმელს სწრაფად იხდის. ტანსაცმელსაც მალევე აყოლებს და საბნის ქვეშ ჩემთან ძვრება.
- იცოდე შენს ბრძანებას ვასრულებ.- მის სიტყვებზე მეცინება და მთლიანად მის მკლავებში ვექცევი. ნაზად ეთამაშება ჯერ ქვედა შემდეგ ზედა ტუჩს. ხელს მაისურის შიგნით აცურებს.ცხელი კანი ედება ჩემს სხეულს და ერთიანად ცეცხლის ალში მხვევს. კოცნა სულ უფრო და უფრო მომთხოვნი ხდება. ჩემი მაისურიც ცილდება სხეულს და გაურკვეველი მიმართულებით მიფრინავს.ტუჩებს ცილდება.ჯერ კისრისკენ მიიკვლევს გზას.შემდეგ მკერდზე კოცნით ბილიკი გაჰყავს ქვევით ჭიპისკენ. ჭიპთან მის ცხელ სუნთქვას ვგრძნობ. სხეული ერთიანად მეკლაკნება სიამოვნების მოლოდინში. გაღებული პირიდან კვენსა მხდება.კოცნით ისევ იმავე გზას გადის ზემოთ და ტუჩებს ეხება. კოცნას აგრძელებს. მის ერექციას ვგრძნობ საცვლის ზემოდან თუმცა არ ჩქარობს.ხელს საცვლის შიგნით აცურებს.ბოქვენს ეხება. ისევ მხდება კვნესა პირიდან და სხეული მეზნიქება მისკენ.გუშინდელივით ჯერ ერთი თითით შემოდის ჩემში,შემდეგ მეორესაც ამატებს.ნელი მოძრაობა უფრო სწრაფდება.კოცნებს შორის სიამოვნების კვნესა წყდება.
- მიდი პატარავ - ჩურჩულებს ტუჩებთან.კიდევ უფრო იზრდება სხეულში სიამოვნების ტალღები.
-ჯონგინ გთხოვ... - მცდება უსირცხილოდ სიტყვები და მის ქვეშ მყოფს სხეული მეკლაკნება სიამოვნებისგან.
- ასე პატარავ- ტუჩებს შორდება და ისევ დაბლა ჩადის.ცალი ხელში მკერდს იქცევს,მეორეზე კი ცხელ კვალს ტოვებს.ქვევითა ნაწილიდან მისი თითები მშორდება.ხელით ფეხს წელზე იდებს, მეორე ფეხი თავისით იკავებს ადგილს მის წელზე.ბეჭებს ქვემოდან ხელებს ზურგზე ვაცურებ.ერთი ძლიერი ბიძგით ისევ ჩემში შემოდის.ისევ მეზნიქება წელი და თეძოს ვახვედრებ.ტკივილი და სიამოვნება ერთმანეთს ცვლის.ბეჭებზე ფრჩხილებისგან ნაკვალევს ვტოვებ. მასაც ამოდის სიამოვნების კვნესა.ბიძგები სულ უფრო და უფრო სწრაფდება და მეც მას ვყვები. თითებს ჩემს თითებში ხლართავს.
-ჩემი ხარ! მთლიანად... ჩემი....! მთელი არსებით...-გახშირებული სუნთქვით ძლივს ამბობს სიტყვებს თან კოცნას არ წყვეტს.-ჰანაა! -ჩემს სახელს კიდევ უფრო ვნებით ამბობს.კიდევ ერთი ძლიერი ბიძგით შემოდის და ერთიანად ვსველდები. სხეული ათას ნაწილებად იშლება.გაოფლილი ეცემა ჩემს გაოფლილ სხეულს. ორივე არეულად ვსუნთქავთ.
-შენ კი ჩემი კიმ ჯონგინ - მეღიმება.მკერდზე დადებულ თავზე ვკოცნი და მის სურნელს ვისრუტავ. თავს წევს თვალებში მიყურებს.
- მიყვარხარ ჰანა ეს გახსოვდეს- როგორი ტკბილია მისი ბაგეებიდან ამ სიტყვების მოსმენა.და კიდევ უფრო ტკბილს ხდის. მკოცნის და გვერდით იწევა,თან ჩემს სხეულსაც იყოლებს ხელებს მაგრად მხვევს და მიხუტებს. მის სხეულზე ჩახუტებულს ბედნიერებით აღტაცებულს მეძინება.