რატო მოუნდა დედაჩემს ანის ოჯახთან გასვა?! რა ჯანდაბა უნდა? ყველა ჩემს წინაშე როგორ დგას... მარის დავპირდი დაგელოდებითქო,ეგაა დალოდება?! ღმერთო რეებს ვაკეთებ
-თორნიკეე მალეე!!-მიყვირის დედა და თან დიდ ტორტს იღებს
-ახლავე-დედამ კარი გააღო, ანის კარზე ზარი დარეკა და მამისმა გააღო კარი...
-გამარჯობა ბატობო დავით-უთხრა დედაჩემმა ანის მამას
-გამარჯობათ ქალბატონო ნინი, მობრძანდით-ანის მამა გაიწია და მე და დედა შევედით, იქ კიდე 2 ბიჭი იდგა...
-ეს ლამაზი ბიჭები ვინები არიან-თქვა დედაჩემმა და ანის მამას შეხედა
-ჩემი ვაჟები
-კიდე გყავთ შვილი?
-კი გოგო
-მერე სადაა?
-თავის ოთახშია ახლავე დავუძახებ-ცოტა ხნის მერე გამოდის ბატონი დავითი და წყალი შეაქ ანის ოთახში, ერთ-ხუთ წუთში უკვე ანიც გამოდის.. ღმეერთო რა ლამაზია, მოკლე კაბა, გამომწვეი მაიკა, თავდახრილი, მორცხვი, ქერა დიდი ცისფერი თვალებით, ქათქათა თეთრი კანით, ანის შემხედვარეს მარი სულ დამავიწყდა... თავი ვეღარ შევიკავე და ანის ხელი ჩემოვართვი, ანი მომესალმა, თავისი ცისფერი ნათელი თვალიბით, აჩეჩილი თმით და დაბნეული სახით შემომხედა, ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს ჩემი ერიდებოდა...
-აბა მოგვიყევი შენს თავზე, გიო და ბაჩი უკვე გავიცანი და შენი თავიც გამაცანი-დედაჩემმა ჩემი ფიქრები დარღვია ანიმ უცებ დედაჩემს გახედა, გაუღიმა და დაიბანა, იქვე სკამზე ჩამოჩდა ჩემს გვერდძე
-გიო და ბაჩო ვინები არიან-დედაჩემს გაკვირვებულმა ვკითხე
-მე გიო ვარ ეს ბაჩოა, ანის ძმები ვართ-ცინიკურად მითხრა ანის ძმამ
-სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც-თქვა ბაჩომ
-ვაიმე თორნიკე გაჩუმდი ანის მინდა მოვუსმინო-თქვა დედაჩემმა, ანის მამაც მოვიდა და ღვინო მოიტანა
-ანი თქვი რამე შვილო-უთხრა მამამისმა
-მივხვდი რო ანის საშინლად სრცხვენოდა, მაგრამ ხმა მაინც ამოიღო...
-17 წლის ვარ...-უცებ გაჩუმდა ღრმად სუნთქავდა...არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა მის ტანჯვას ვეღარ ვუყურებდი...
-მე და ანი კლასელები ვართ-ვვთქვი მე და ანიმ შემომხედა მის თვალებშ მადლობა ამოვიკითხე და გავაგრძელე საუბარი-სხვათაშორის ხშრად მეხმარება დავალებებში, და ძალიან საყვარელია გაკვეთილებზე
-ანი და საყვარელი?-დაიწყო სიცილი გიორგიმ
-გიო გაჩუმდი-ანიმ ძმას უთხრა
-ანი ბიოლოგია დაწერე?-ვკითხე მე
-კი...-მიყურებდა გაოცებული თვალებით
-დამაწერინე რა-ვუთხარი მე
-ბავშვებო ოთახში შედით-თქვა ანის მამამ და დედაჩემმა ერთდროულად
-აუ კაი მე მეგობრებთან უნდა გავიდე-თქვა გიომ-მეც მოგყვები-დაუმატა ბაჩომ და სახლიდან გავიდნენ, ბატონმა დავითმა კი თავის მეგიბრებს დაურეკა...
-თორნიკე შვილო ჩვენთან გადით, აქ შეწუხდებით-თქვა დედაჩემმა0კაი დე-ვუპასუხე მე და ანი ჩემს სახლში გავიყვანე, კარები ჩავკეტე
-იქით გადი...-ვუთხარი ანის
-კაი...
-ისე შენზე არაფერი არ ვიცი მომიყევი რამე...
-მე 17 წლის ვარ
-ვიცი რო 17-ის ხარ მაგრამ რამე ისეთი მომიყევი რაც არ ვიცი-დავიწყე სიცილი
-კკკაი, 3 წლის რო ვიყავი დედა მაშინ გარდამეცვალა, მიყვარს ხატვა, საყვარელი ფერი ლურჯი და იასამნისფერია, არ მიყვარს ხმაური..
ანის აღარ დავაცადე გაგრძელება და მისი თავი ჩემს ხელებში მოვათავსე და თვალებში ჩავხედე და ტუცებში ვაკოცე... ანი გაშეშებული იჯდა, ვერაფრს აკეთებდა... თვალები დახუჭული გვქონდა და როცა გავახილე მის თვალებშ დაბნეულობა ამოვიკითხე, თითქოს შერცხვა, გავჩერდი ხელი გავუშვი ...
-ეს რატო ქენი-მკითხა შეშინებულმა
-თავადაც არ ვიცი...-ამ დროს კარზე ზარის ხმა გავიგონე...