იმედის შუქი / light of hope თავი 10
ნუთუ რაც მოხდა რეალობა იყო?ვერც ცუდს ვამბობ ვერც კარგს არვიცი რა მოვიმოქმედო მის წინ იატაკზე ვზივარ და მის უძირო თვალებში ვიკარგები თვალები რომლებშიც ვნება კიაფობს,თითქოს ცდილობდა ამ კოცნით მისი გრძნობები მთლიანად გადმოეტანა ჩემში - მაარ ისე მესიამოვნა არადა აქამდე ვერვიტანდი შემოკლებულ სახელებს -ეს რატომ გააკეთე? -მხოლოდ მე? არმითხრა რომ არგინდოდა - შეცდომა იყო ვამბობ თითქოს ტუჩებით გული და გონება კი სრულ ნეტარებას განიცდიდა - ამას მართლა ამბობ? ეს უბრალოდ შეცდომა იყო? - კი. ვამბობ და ჩემს თავზე ვმწარდები, მაგრამ ორივე ვხვდებით რომ არასწორად მოვიქეცით დგება ცალფეხზე ეყრდნობა და ხელებს საწოლზე ადებს მერე წვება და ზურგს მაქცევს მე ჯერ კიდევ იატაკზე ვზივარ უკვე ვგრძნობ ტანჯვით სავსე დღეებს წინ რომ მელის,გული მიღონდება, ხელს ტუჩებზე ვიდებ ჯერ კიდევ მიხურს,ისევ ვგრძნობ მისი ტუჩების გემოს,ეს ხომ ჩემთვის პირველი იყო მახსენდება მონაყოლი ამბები, სტადიები ჩანახატები პირველ კოცნაზე რას წარმოვიდგენდი ასეთი საოცარი თუ იქნებოდა ვუყურებ ბექას და რატომ მაინც და მაინც ის? ადამიანები სატანჯველს ჩვენ თვითონ ვიქმნით ამდენი ბიჭია ირგვლივ და მე მანდამაინც ის შემიყვარდა ვისთან ერთადაც ვერასდროს ვიქნები, ბექა შეცდომა?როგორშეიძლება შეცდომა მოგივიდეს და ასეთი გრძნობით კოცნიდე, თითქოს მთელი სიყვარული მაგრძნობინა,მერე კი ერთი სიტყვით ყველაფერს გადაუსვა ხაზი შეცდომა! ნეტავ მერამდენე შეცდომას?როგორ მეგონა რომ განსხვავებული იყო კარგი რა ბექა რას ელოდი? მითუმეტეს გოგოსგან რომელიც ვერგიტანს ზოგჯერ ზედმეტად ფანტაზიორივარ,მისგან ზურგით ვწევარ არმინდა ჩემი წუხილი დავანახო,ხმა არ ისმის, ნეტავ რას აკეთებს,ალბათ დამცინის როგორ ველოდი...როგორ მჯეროდა რომ ისიც იგივეს გრძმობდა საშინელ იმედგაცრუებას ვგრძნობ ჩემმა ერთადეერთმა შანსმა არგაამართლა ხოდა ბექა შენს გონებაში შეგიძლია ზღაპრები გაანადგურო,ეს რეალური ცხოვრებაა და ჩვენ არვართ დისნეის გმირები ვგრძნობ როგორ დგება და სულივით მიიძურწებს ოთახიდან, ამდროს ისიც მეცოდება მისი განცდებიც მტკივა და მაინც არ არსებობს სიყვარული ტკივილის გარეშე მაგრამ მთელი ცხოვრება რომ ვიტანჯო ღირს ამ კოცნისთვის,მაგიჟებს,ამ გოგომ მთლიანად გამომიყვანა მწყობრიდან მარიამი ოთახიდან თითქოსდა ჩვენს შორის გამეფებულ ვნებას გამოვეპარე ეს რაიყო? გონს ვერ მოვდივარ,რას მიკეთებს ეს ბიჭი? არა მაინც როგორ მივეცი უფლება ეკოცნა?პირველი ასე დაუფიქრებლად ვაჩუქე,თუმცა ალბათ გულის სიღრმეში მეც მინდოდა არ შეეძლო როგორც ცივილიზებულ ადამიანს შეეფერება მორმალურად აეხსნა? უაზროდ მეღიმება ჩემს ფიქრებზე,მიუხედავად იმისა რომ წერტილი მედავსვი და დავასრულე ჯერ არდაწყებული ურთიერთობა ბედნიერებას მაინც ვერ ვმალავდი ჩემი უაზრო სახე რომ არ შეემჩნიათ, პალტო ჩავიცვი ქუდი დავიხურე და გარეთ გავედი,ჩვენს სახლთან ახლოს პარკია მეც იქ ვიჯექი ჩემთვის განცალკევებით და ვუყურებდი შორს მდგარ შეყვაღებულ წყვილს ვაღიაღებ ძალიან საყვარლები იყვნენ ბიჭმა გოგოს რაღაც გადაუჩურჩულა,გოგო მორცხვად შეიშმუშნა და გაიღიმა მასთან ერთად მეც, გოგო კისერზე ხელებს ხვევს და მთელი ტანით ეკვრის,მათგან დადებითად ვიმუხტები, მერე მზერა ორ ცელქ ბავშვზე გადამაქვს სადღაც ჯერ კიდევ შემორჩენილი თოვლით გუნდაობენ,პატარა გოგონას კისკისი ყველას გვაცოცხლებს ცივა ქარი ქრის...თმის ღერები სახეზე მეფინება და თითებით ვცდილობ მოგერიებას მივუყვები ბილიკს და მთელი გზაა ვფიქრობ, გაუთავებლად ის შენი ოჯახის წევრია მეუბნება შინაგანი ხმა' უცნაური ახალი ოჯახის მაგრამ მაინც ნუ აძლევ გულს უფლებას ცივა ხელები მეყიბება მაგრამ მომხდარი რომ მახსენდება სულიმითბება ცოტა ხანს ასე უაზროდ ვსეირნობდი,მაგრამ სიცივისგან კანკალი რომ დამაწყებინა სახლში დავბრუნდი ნინას დივანზე ჩასძინებია,ირაკლი კი კალათბურთის მატჩს უყურებს, ისე ავიარე კიბეები არც გაუგიათ კარი ფრთხილად შევაღე ალბათ ძინავს, არც შევმცდარვარ,სწრრაფად გამოვიცვალე და ჩავწექი,ალბათ რთული მისახვედრი არაა რომ არდამძინებია მთელი ღამე ვუყურებდი და მშურდა ასე ტკბილად რომ შეეძლო ძილი, დილით ადრე ავდექი მოვწესრიგდი, გავემზადე და სკოლაში წავედი უჩვეულოდ კარგ ხასიათზე ვიყავი - გამახარე რომმოხვედი ოთახთან შემომეგება ეკა - როგორ ხარ? - როგორ ვიქნები. თვალით მანიშნა გიორგიზე და ამსამყაროს გამოეთიშა არვიცი ასე ბედნიერი რატომ ვიყავი მაგრამ ყველას ძალიან იკვირდათ მათ მზერას ოსტადურად ვაიგნორებდი.დღეს ვერაფერი შემიცვლის განწყობას - რახდება ამიხსნი? - სხვა დროს ეკუ ლოყაზე ვაკოცე ჩანთას ხელი დავავლე და ოთხიდან გამოვედი ჰოპ ვიღაცას ვეჯახები თან ისე რომ მგონია თავი მომძვრება - ბოდიში მარიამ მესმის ნაცნობი ხმა, ახლაღა ვახელ თვალებს, ერეკლე - არაუშავს. ნაძალადევად ვუღიმი - როგორ ხარ? იმდღის მერე არგვისაუბრია - ჰო ცოტა უკეთ ცოტა დაბნეული ვარ ვერაფერს რომ ვერ ვგრძნობ თითქოს ეს ის ერეკლე არაა ვის დანახვაზეც გონსვკარგავდი - მეჩქარება დროებით მოხერხებულად ვარიდებ საუბარს თავს და გვერდს ვუვლი ქუჩაში დავდივარ,გადავწყვიტე სახლში ფეხით წავიდე,ხალხზე დაკვირვება მიყვარს ბრბო რომელსაც მხოლოდ თავის დაქნევა ასწავლეს, არავინ იღიმის დღეს მგონი ჩემს გარდა.წითელთმიანი ქალი მცირეწლოვან შვილს მიათრევს სახლში დრო და დრო გადმოხედავს და უბღვერს - მიგიყვან სახლში ჯერ დამაცადე ბავშვი ისღერიკებში ვარდება დედამისს კი უფრო ეშლება ნერვები მამაკაცი კენგოლით,გაჩეღებაზე დგას და სიგარეტს ეწევა, შეწუხებული ჩანს ,დაღლილი, წამით შემომხედა გაკვირვებულმა,ალბათ ფიქრობს რაუხარია ამ დამპალ ცხოვრებაშიო ჩემს მოპირდაპირე მხრიდან მომავალი ბიჭები,რომლებიც იტალიელი მაფიოზების მეზობლად მცხოვრების ძაღლებს გვანან უბრალოდ საცოდაობაა და მეტი არაფერი, ნეტავ რატომ ძველბიჭობენ? ასე გადის დრო და სახლსაც ვუახლოვდები,ამჯერად შიგნით შესვლა კიდევ უფრო კარგ განწყობაზე მაყენებს,ძალიან სასიამოვნო სურნელი ტრიალებს, და ავტომატიურად სამზარეულოში გავდივარ, - ოო ნინა რასაკეთებ ვამბობ და ჩანთას იქვე ვაგდებ - პირველი.ეგ ჩვევა მოიშალე ამბობს მეტად მკაცრად და ძირს დაგდებულ ჩანთაზე მიმითითებს ამ მწტლახს ძალიან უხდება მიკვირს ხელივანი ქალი რომ იწუნებს,რა გაეწყობა ვიღებ და სკამზე ვდებ ღმერთო ეს ნაღდად ეტლის ხმააა?ვიბნევი ადგილს ვერ ვპოულობ ხელებს ნერვიიულად შარვალზე ვისმევ,ჰაერი არმყოფნის,ვინმემ ფანჯარა გააღოოს და აი ისიც ჩემი ემოციების მმართველი შემოაგორეს - ეს პიცის სუნია? კითხულობს გაღიმებული, ოჰ ჯერ არიცის მეცაქ რომ ვდგავარ,მე რატომ ვერმივხვდი პიცის სუნი რომიყო? - კიი მალეიქნება მოემზადეთ სამივე დაჟექით მაგიდასთან დავჭრი და მოგიტანთ - სამივე? გაკვირვებული კითხულობს' - ჰააიი .ვესალმები დაახლოებით ჰარლი ქვინის ხმით აი ამას ერქვა სახის ალეწვა, მისაღებში გავდივარ ბექა და ირაკლიც მომყვებიან და მაგიდასთან ვსხდებით პიცანამდვილად გემრიელი იყო,მაგრამ ბექას შეწუხებული სახის ყურებისას მეც შემეცვალა განწყობა,ასე დაბღვერილი რატომაა? მისი ყურება უკვე ნერვებს მიშლის და ოთახში ავდივარ ბექა რომ ვგრძნობ როგორ ახლოსაა მითუფრო მტკივნეულია ჩემთვის,როცა ვიცი წინმიზის და არშემიძლია ჩავწხუტო,არშემიძლია ვიბრძოლო იმ ორი ადამიანის გამო ვინც ჩვენთან ერთად ზის,დიახ მე ვნებდები,ფარცმალი დავყარე,ის მართალია ჩვენ შეცდომა დავუშვით,არგვაქვს უფლება სხვას ბედნიერება წავართვათ,მორჩა მასზე აღარ ვიფიქრებ ვეცდები მაინც,ამთავრებს თუარა ოთახში ადის ვიცი ამას იმიტომ აკეთებს რომ თავი ამარიფოს და სწორადაც იქცევა,ცოტახანს ვიცდი რომ ჩაეძინოს მერე კი მამას ვთხოვრომ ზემოთ ასვლაში დამეხმაროს, კარებს ვაღებ ისკი ნინასთან ბრუნდება სწრაფი ნაბიჯების ხმა მესმის ალბათ იმდენად გავაღიზიანე რომ ოთახიდან გადის სანამ მე ვფიქრობ ვგრძნობ როგორ ეხება ჩვენი ტუჩები ერთმანეთს კისერზე ხელებს მხვევს და მუხლებში მიჯდება |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
