-მამი, უნდა წავიდეთ_აღელვებული ჩახტა მანქანაში მაღაზიიდან გამოსული მამაჩემი.
-მამიკო,რათქმაუნდა დღეს ჩემი ზეიმია,მაგრამ ასე ძალიან შენ არ უნდა ღელავდე.
-არა მა, დღეს ვერ წაგიყვან ზეიმზე, ბოდიში_უკვე დაქოქილი მანქანა საშინელი სისწრაფით მიქროდა, ცანკარაშვილების სახლისკენ.
ახლაც მახსოვს,როგორი გულნატკენი ვიყავი 6 წლის ბავშვი
ჩემი ბოლო ზეიმი იყო, ბოლო დღე ბაღში
დედა ცუდად იყო იმ დღეს და ვერ წამიყვანდა, ვეღარც მამა იმიტომ რომ დაჭრილი 11 წლის ბავშვისკენ მიაქანებდა მანქანას,რომელშიც მეც ვიჯექი.
მამაჩემის ძმაკაცი იყო, ბექა ცანკარაშვილი
ტრუსიკის მეგობრები
 აი ეგეთი მეგობრები ? რავიცი აბა...
 
ბექა კაი ტიპი იყო, რაც მაგაზე და მარიამ ჯორჯიკიაზე დადიოდა ლეგენდები, დამიჯერეთ ყველას მოგინდებოდათ გიჟური სიყვარული

და იმ დღეს მათი შვილის, 11 წლის მათესთვის გამოვტოვე ჩემი ბოლო დღე ბაღში
მამაჩემი, უტა ექიმი იყო, ვინც კი მაგათ სასტავშია ყველა ამის ნამკურნალებია
მათეც თავის გვარს კარგად მორგებია და პირველი ჩხუბის მკურნალიც მამაჩემი გახდა
მაშინ პირველად ვნახე
გალურჯებული დივანზე იყო მისვენებული
მუცლის მარცხენა მხარეს სისხლი სდიოდა
ისე მტკიოდა ყველაფერი ამის ყურებისას 6 წლის ბავშვს ვერ აგიღწერთ
მერე უუტაც მორჩა მუშაობას და სამზარეულოში გავიდნენ უფროსები.
მე არ გავყევი, პატარა პუფი მივაჩოჩე და ვუყურებდი
-რა სულელი ბიჭი ხარ, ყოველთვის რაღაც გემართება, შენ ორივე მშობელი გყავს და ორივე ერთად, მე შენნაირი არ ვარ,მაგრამ დაშორებულები არიან, გაუფრთხილდი რა ორივეს ერთად, რას ანერვიულებ მარი დეიდას ?! შენს გამო დღეს ვერ წავედი ზეიმზე, ვერ შევასრულე ბალერინას როლი, ალბათ ჩაიშალა ყველაფერი ან კუხიანიძემ ჩამანაცვლა, ღმერთო რა საშინელება იქნებოდა,აი შენს გამო ხედავ რა მოხდა ?! სულელი ბიჭი ხარ,სულელი!
ამოვანთხიე ყველაფერი, გაღვიძებას რომ აღარ აპირებდა პუფიდან ავდექი და შევბრუნდი.
-რა გქვია ?
ელექტრო დენმა დამარტყა, ხომ ეძინა !?!
-ნია
უკან შევბრუნდი, ლურჯ ტუჩებზე ენა გადაისვა, მივხვდი წყალი უნდოდა
ძლივს დავალევინე
-ახლავე დავუძახებ
-არა,იყავი რა
-კარგი
-ბალერინას მართლა თამაშობდდი ?
-კი, სხვათაშორის უნდა მეთამაშა! იქნებ იკადრო და ბოდიში მომიხადოთ ?!
იმ დროს აშკარად ჩამერთო წითელი ღილაკის სიგნალი
-ბოდიშს არ ვიხდი, ნიაკო!
მერე უფროსებიც გამოვიდნენ
ლანძღა ჯიში ქალბატონმა ჯორჯიკიამ ცანკარაშვილების
-რაღას მომყვებოდი თუ არ მოგწონდი ?
-მქონდა სხვა არჩევანი ?
-არა
  
აი ასე გავიცანი მათე ცანკარაშვილი, იგივე ცანკა
წლები გავიდა, მე ვიზრდებოდი
მასწავლებლებში ვიყავი გაჩხერილი
კაპიშონში და კედებში გამოწყობილო აქეთ-იქით დავბანცალობდი წიგნებით ხელში
ცანკაშვილზე ისევ ჩემი სკოლის გოგოებიდან ვიცოდი რაღაცეები, ერთიორჯერ მოვკარი თვალი
კიდევ კარგი თვითონ ვერ დამინახა
ანდა რას დაგინახავდა ნია ?! ორმეტრიანი ნაშა ყავდა კისერზე ჩამოკიდებული.

დედა და მამა ისევ გაშორდნენ, უკვე მეორედ :))
ხან უტასთან ვარ, ხან ვანდასთან
დედას კიდევ უყვარს
მამასაც
უბრალოდ ვერ ეწყობიან, ან რაღაც სჭირთ...

***
სახლში დაღლილი, მკვდარი,ტანკგადავლილი ავრბივარ
-დედააა, მოვედიი_ გავძახი სამზარეულოში ვანდას
-ნია, დე ნახე ვინაა ჩვენთან
შევდივარ სამზარეულოში და ბრაკბრუკ
ჯორჯიკია გვყოლია სტუმრად.
ნეტავ, ისიც აქაა ?
- გამარჯობა, ნია რალამაზი გოგო გამხდარხარ, არა პატარაობაშიც ულამაზესი იყავი მაგრამ ახლა რავიცი აბა_მომეალერსა მარიამი.
-მადლობა
-დედი, არ შეჭამ ?
-არა დე, მე და ეკა შევხვდით და კაფეში ვჭამე
სწრაფად გამოვვარდი და ოთახში შევიკეტე
ტელეფონზე ეკას ვურეკავ
-დედამისია მოსული
-ვინ დედამისი ?
მობეზრებულად მპასუხობს ეკა
-დებილო, ცანკასი
- მერე ? ეგეც მანდაა?
-არა, ღმერთმა დამიფაროს
-უნდა წავიდე, აკომ მომაკითხა და მერე დაგელაპარაკები ნიაო.
მითიშავს
რატომ ხარ ნია აფორიაქებული ?!
დაწყარდი, უბრალოდ არაფერი ხდება
ღმერთო, რა დებილი ვარ!

-ნიაა
მეძახის ვანდა
გავიდვარ, ღმერთო ის არ იყოს ახლა
გთხოვ!
-მარიამი მიდის
გადავკოცნე, კარებამდე გავაცილე და ფანჯარას მივაწყდი
ფარდა გამოვწიე
 სიბნელეში მაინც კარგად გავარჩიე როგორ იდგა
მანქანაზე მიყუდებული, სიგარეტს ეწეოდა
ზუსტად ვიცოდი ის იყო!
მერე ალბათ შუქმა თუ ინსტიქტმა მაღლა ამოახედინა, ელვის სისწრაფით მოვშორდი ფანჯარას
ისე სწრაფად,რომ დავეცი
მგონი დამინახა!