-კარგი
სახლში მივედით,ამჯერად ყველა შეკრებილი დამხვდა,გაღიმებული სახით წავედი მათკენ..
-აბაა რას ვშვრებით?
-რავი ვერაფერი მოვიფიქრეთ- ლილე
-სამაგიეროდ მე და ვაჩემ მოვიფიქრეთ
-აბა გაგვანდეთ თქვენი ჩანაფიქრი თქვა დამიანემ და თან თვალი ჩაგვიკრა
-ვიფიქრეთ,რომ კარგი იქნებოდა გვეგუნდავა დამასწრო თქმა ვაჩემ
-ოო ძალიან კარგი აზრია,აბაა ჰეე ჩავიცვით ყველამ დროზე,დროზე,დროზე გაიძახოდა დამი სიცილით და თან გოგოებს კურტკებით დაზდევდა
-არ გამიცივდეთ ანგელოზებო თორე უთქვენოთ რა მეშველებაო სიცილით ამბობდა..
როცა ჩვენს შეფუთვას მორჩა თვითონ მოინცვა მოსანცმელი და გარეთ გავედით..ოო ახლა დაიწყო მეორე მსოფლიო ომი,ვინ ვის დაზდევდა არავინ იცოდა,ბოლო ხმაზე ვკიოდით გოგოები აბა რაგვექნა ეს ველურები და ვირები ისე სწრაფად აკეთებდნენ ამ მწარე გუნდებს,რომ მოხედვასაც ვერ ვასწრებდით..
-სტოპ სტოპ დავიყვირე ბოლო ხმაზე და თან ვკისკისობდი..მოიცადეთ ერთი წუთით,ყველა გაჩერდა ნეტა გენახათ რა სანახავები იყვნენ,დამიანეს ლილე და ელენე მომწყვდეული ყავდა და გუნდებს თავში ესროდა,ვაჩე კი ჩემსკენ მორბოდა გიჟივით და დიიიდი გუნდით ხელშიიი..იფ რაკაი დროს გავაჩერე სუყველააა ჩემი ქცევით კმაყოფილი ვიყავი..ფიქრებიდან ბიჭების ხმამ გამომიყვნა
-ჰე იტყვი ახლა რაგინდაა-დამიანე
-მოკლედ ასე არ გამოვა,გავიყოთ და ისე ვქნათ,რომ ბიჭები ერთ მხარეს არ იყოთ,თანახმა ხართ?
-მე ძალები ამომეწურა თქვა ლილემ თქვენ განაგრძეთ კარგი?
-კარგი კარგი
-კითხვა გაგიმეოროთ ბიჭებო?
-არა თანახმა ვართ
-კარგი მაშინ მე და ლილე ერთად ვიქნებით თქვა ვაჩემ
-კარგიი გადმო დამი ჩემთან
-კარგი ჩემო პრინცესავ
-კაი გაჩე ნუ გამაწითლე შე ოხერო გადავიკისკისე გემრიელად
-ხელი გადამხვია და გეგმა გამაცნო,მოკლედ შენ ჩემს უკან იდგები და გუნდებს იქედან ისვრი რაც შეგიზლია ძლიერად მოისროლე და კარგად დაუმიზნე კაიი?
-აუფ რა გეგმააა უეჭველუ მოვივებთ ვუთხარი ირონიით,მერე შევუყვირე ვერხარ ბიჭო შენ რათუნდა გუნდაობს გეგმა თუძმახარ მითხარი,ბოლო ხმაზე ავტეხე სიცილი და ძირს გავწექი..მისი მკაცრი სახის დანახვისას დაცსერიოზულდი არადა ისე მინდოდა სიცილი სახეზე გაწითლებული ვიყავი..
-მზად ხართ?
-კიი დავუყვირეთ აქედან
15 წუთის შემდეგ
-ვაჩე გამიშვი
-სად გეჩქარება
-ბავშვებთან უნდა დავბრუნდე თან მძიმე ხარ და თუ შეიძლება ადექი ვუთხარი მკაცრი სახით
-მე ასე უფრო მომწონს მითხრა მაგრამ ცოტათი მაინც წამოიწია
-არ არის ლამაზი ასე ყოფნა გამიშვი ვაჩე
-არა
-გამიშვი თორე ხმას აღარ გაგცემ ვუთხარი პატარა ბავშვივით
-ვაიმეე ჩემი პატარა მიბრაზდება?
-არც შენი ვარ და არც პატარა
-კაი ჩემო პატარა
-ვაჩე
-ხო ლიზ
-გამიშვი რა გთხოვ
-ჯერ ბოდიში მომიხადე იმისთვის,რომ სახეში ქვა მომარტყი
-კარგი რა არვიცოდი ქვა თუ იყო თოვლი ფარავდა
-ოო შე პატარა ეშმაკუნა ასე მარტივად ვერ დამიძვრები ხელიდან
-ვაჩეე გამიშვი რაა
-მაშინ ერთ სურვილს შემისრულებ
-დიდი ხნის ფიქრის შემდეგ დავთანხმდი
15 წუთით ადრე
გამწარებული ვისვრი გუნდებს უკვე ძალაც მეცლება ამდროს ეს ამხელა ვირი ზემოდან მექცევა და თოვლის გუნდებს პირში მატენის ბოლო ხმაზე ვყვირი დამიანე მოდის და გვერდით აქდებს ვაჩეს ის კი სიცილ ხარხალით აგრძელებს გუნდების სროლას,გვბრზდი და თან სახეც მეწვოდა გულში ვფიქრობ ,,დამაცადე ვაჩე დევდარიანო განახებ როგორ უნდა ელიზაბეტ წერეთელის გაბრაზება"ფეხზე რაღაც უხეშად მომედო,ეშმაკურად დავიხედე ქვემოთ და საშუალო ქვა ხელში დავიკავე მერე თოვლით დავფარე და მთელი ძალით ვესროლე ვაჩეს,მხარზე მინდოდა მომერტყა მაგრამ სახეში მოხვდა და ბოლო ხმაზე დაიღრიალა და ძირს დავარდა,საერთოდ არ გამეცინა უგონოდ ეგდო უცებ მივვარდი ბავშვებს ვუთხარი პირვწლადი დახმარების ყუთი მოეტანათ სახლიდან ისინი წავიდნენ
-ვაჩე ვაჩე გონს მოდი გთხოვ არ დამტოვო რააა თან ხელებს ვურტყამდი სახეზე უცებ სიცილი აუვარდა და დანარჩენი თქვენც იცით
ახლანდელ დროში
ელე და დამიც მოვიდნენ მეკიდე გაბრაზებული წავედი სახლში,მეშინოდა ღამე მარტო სიარულის და ვკანკალობდი,სახლიც გამოჩნა უცებ შევვარდი სახლში და ოთახში ავედი,გამოვიცვალე და ქვემოთ ჩავედი.. ყველა იქ იყო მეც მათ შევუერთდი ვაჩეს სახე ჩალურჯებოდა,თვალებზე ცრემლი მომადგა და ცოტახანში ტირილსაც დავიწყებდი, არმინდოდა ეს მათ ენახათ ამიტომ სასწრაფოდ წამოვიჭერი ფეხზე და ოთახში ავვარდი კარები გადავკეტე და აივანზე გავედი..ვიღაც აკაკუნებდა ხა არ გავეცი,ოთახში დავბრუნდი და ჩემს ლოგინზე კომფორტულად მოვთავსდი,უცებ აივნის კარის ხმა გავიგონე და იმ ხარეს შევბრუნდი
-ვაჩე აქ შენ როგორო..რანაირად ვბუტბუტებდი სისულელებს
-მე დ შენს ოთახს ერთი აივანი აქვს
-მარტო დამტოვე და მეორეთ არ გაბედო ჩემს ოთახში დაუკითხავად შემოსვლა
-კარგი და მოქუფრული სახით შებრუნდა
-ვააჩე გავაჩერე მე
-რაიყო მკაცრად მიპასუხა
-ცრემლები ვეღარ შევიკავე და ტირილი დავიწყე,ბოდიში არმინდოდა
-არაუშავს ჩემო პატარა
-სახე ჩალურჯებული გაქვს, ძაან გტკივა?ამოვისლუკუნე მე მან კი გულში ჩამიკრა
-მაკოცე და მომირჩება
-წამოვენთე,როგორ ბედავ
-მე მტკინვეულ აფგილზე გითხარი ტუჩებში კიარა მითხრა სიცილით
-თავხედო გადი ჩემი ოთახიდან
-სანამ არ მაკოცებ იქამდე არ გავავალ
-არა წადი
-სურვილი ელიზა სურვილიიი შემახსენა
-ფუ დამპალო
-მიდი გელოდები
-სახე მივწიე და ნაზად შევახე ჩემი ბაგეები მის ჩალურჯებულ სახეს


მოგესალმებით ჩემო საყვარლებო❤ პირველ რიგში მინდა ბოდიში მოგიხადოთ შეცდომებისთვის,ტექსტის რედაქტირებას ვერ ვასწრებ❤ ასევე მინდა გითხრათ რომ შეიძლება ხვალ ახალი თავი ვერ დავდო :(((მაგრამ თუ მოვახერხე რამენაირად აუცილებლად დავამატებ კიდევ ერთ თავს..