გაშტერებული უყურებს უზარმაზარ სასახლეს და თან გულში განუწყვეტლივ იმეორებ: "ჯანდაბა რამხელა დაა ამ სასახლის მფლობელი ჩემი ძმაა, სისასტიკეა დარწმუნებული ვარ ამ ერთ წელიწადში ყველაფერი შეიცვლებოდა".

დიახ დიახ ამ უზარმაზარი სასახლის მფლობელი და არა მარტო სასახლის, გახლდათ ლაილა ვიბლიანი.
მას, რომ ჰკითხოთ ის რა შუაშია თვითონ კი არა თავისი ძმა არის მდიდარი და ის ისევ ჩვეულებრივი გოგოა როგორც წლების წლინ.

წლინახევრის წინ, ლაილას ძმამ ნოემ ძალიან ბევრს მიაღწია, წლლებია დაუღალავად მუშაობდა და პატარა ბიზნესით ახლა უზარმაზარ ბიზნესმენად იქცა, რაც მთავარია ყოველივე ეს სუფთად მოპოვებული იყი და სწორედ ეს აბედნიერებდა ლაილას.
გინდ დაიჯერეთ და გინდ არა, მაგრამ ლაილას სასტიკად არ მოსწონდა "მილიონერობა"
ჰო და ადგა და ზემოსვანეთში მამაპაპურ სახლში გადასახლდა, დიახ დიახ 17წლის იყო ბებოსთან, რომ წავიდა და 100%გრაანტით ერთი წლის შემდეგ ჯავახიშვილში ჩაირიცხა იურიდიულზე.
ეს, რომ არა არც ჩამოვიდოდა ქალაქში და არც ბებოს დატოვებდა მარტოს, თუმცა გადაწყვეტილი ჰქონდა ისიც მალევე ჩამოეყვანა ქალაქში.
ჰო და რას ვამბობდი გაფართოებული თვალებით აკვირდება სასახლეს და ჭიშკრის გაღებას ცდილობს, თუმცა ამაოდ.
ნერვებმოშლილი ფეხს ურტყამს და ჰოპ სიგნალიზაცია,
სიცილს ძლივს იკავებს ვიღააც გორილას დაანახვისას და ერთი ნაბიჯით უკან იხევს.

-რამე გნებავთ?
ოჰ რა მკაცრი ხარ პუპსიკ, გულში იცინის და თან ბრაზდება დაჟე დაცვაც გვყოლია დონე ნუუ
-უკაცრავად, ვერ გავაღე ჭიშკარი.
ეზოში შესვლა დააპირა გორილა, რომ გადაეღობა და წარვებშეკურულმა შეუღრინა.
-მისამართი შეგეშალა პატარა ქალბატონო
-სისულელეა ჩემი ოჯახი აქ ცხოვრობს და გამატარე შენი ჭირიმე რაა.
ამის თქმა და გორილას როხროხი ერთი იყო, მართლაც ძნელი დასაჯერებელია, ეს პატარა ალქაჯი, რომელიც კაიბიჭივით აარის ჩაცმული ჩაჩაჩული შარვალი, ორი ზომით დიდი სამხედრო მაიკა და ბოტასები, უწესრიგოდ შეკრული კოსა და სპორტული ჩანთა.
ახლა ადექი და წარმოიდგინე, რომ ეს გოგი საყოველთაოდ ცნობილი დახვეწილი ოჯახის წევრია.
გამწარებილი იღებს ხელში ტელეფონს და ძმას ურეკავს.
-გისმენ ჩემო ეკალო
-ბატონო ნოე იქნებ შემომიშვათ სახლში, თუ უკვე ამომშალეთ ოჯახისწევრების სიიდან!
-ვუიმეე მართლაც, რომ ყველაზე მწარე დაა წვეტიანი ეკალი ხა..
რაა რა თქვი გოგო რა სახლი,სვანეთში არ ხაარ
-ჩამოვედი ქალაქსა შინა და თუ შემომიშვებთ სახლში მადლიბელი ვიქნები.


გიჟივით გამოვარდა ნოე გარეთ და გაწრიპული მაიმუნი მთელი ძალით ჩაიკრა გულში, მსოფლიოში ყველაზე სერიოზული ბიზნესმენი ამ გოგოსთან პატარა ბავშვი ხდება და მის ხუშტურებზე დადის.
დიდი ხვევნა პროშნის შემდეგ როგირც იქნა სახლში შესვლასაც იწამებენ.
-ბატონო ნოე ბოდიშით არ ვიცოდი მართლა თქვენი და თუ იყო.
-ბატონო აარა ის არაუშავს შენ კი არა მე ვერ ვიჯერებ ამ ვაჟბატონის და, რომ ვარ!
-არაუშავს დიმიტრი უბრალოდ დაიმახსოვრეთ ეს ქალბატონი შეფია ოჯახში და ამიერიდან მის თხოვნასაც შეასრულებთ.
-დიახ ბატონო ნოე!

-ბატონი ნოე ბატონო ნოე კარგიიით რაა ღადაობ ტოო
-ტოს მოგცემ მე შენ სულ გაველურდი იქ, არ უნდა მომეცა წასვლის უფლება.
-იცოდე ვინმემ რომ თქვენობით მომმართოს ავკუწავ.
ნოე მონატრებული დაიკოს ტიტინს უსმენდა და უზომოდ ბედნიერი იყო, რადგან ლაილა განსაკუთრებული იყო, რადგან ლაილას ფული ფეხებზე ეკიდა, რადგან ლაილა ერთადერთი იყო ვისაც ბედნიერებისთვის ძმიშვილების და დიშვილების დაძახებული მამიდა და დეიდა ჰყოფნიდა, რადგან ლაილა იყო ის გოგო რომელიც თითქმის მან გაზარდა და ძალიანაც ეამაყებოდა, რადგან ლაილაზე მართლაც შეიძლება ითქვას, რომ პირველ რიგში ადამიანი იყო და დანარჩენი სისულელები მისგან შორს იყო.


სახლში შესვლა და დედამისის კივილი ერთი იყო, ერთი წელია პატარაა შვილი თვალით რომარ უნახაავს და ეს მონატრება სწორედ ამ წამს მოაწვა ყველა იქ მყოფს გულზე.
უზომოდ ბედნიერი დები მეუღლეებთან და შვილებთან ერთად უზომოდ ბედნიერი ძმა ოჯახითურთ და უზომოდ ბედნიერი დედა.
მართლაც ძალიან მონატრებია ოჯაახი და თითქმის ინანა ერთი წლის წინ მიღებული გადაწყვეტილება, თუმცა ახლა არაფერზე ფიქრის თავი არ ჰქონდა გარდა საყვარელი ხალხისა და მაინც იყო ვიღაც ვინც ამ ყველაფერს აკლდადა ეს ვიღაც ბატონი ლექსო იყო, რომელმაც 2წლის წინ დატოვა ოჯახი და იქ წავიდა საიდანაც არ ბრუნდებიან.
მე თუ მკითხავთ ლაილას ქალაქიდან წასვლის ერთ-ერთი მიზეზი ეს იყო, ვერ გააუძლო საყვარელი მამიკოს სიკვდილს თუმცა არც იმის ჩიტი იყო ვინმესთვის ტკივილი დაენახებია ჰო და ადგა და წავიდა ბებოსთან, ქალთან ვისაც აარაფერს უმმალავდა და ყველაზე მეტად ენდობოდა.
ოჯახს, რომ მოესიყვარულა ოთახში ავიდა დასასვენევლად დაა უზომოდ ესიამოვნა, ყველაფერი თავისი გემოვნებით რომ დაახვდა მოწყობილი.
ნოე იყო ამ ყველაფრის თავი და თავი.
იცოდა დის გემოვნება და თქვენ წარმოიდგინეთ ოთახის ერთი კუთხე ინიესტასა და ბარსელონას ფეხბურთელების ფოთოებით იყო გაფორმებული, შემდეგ ბორჯღალოსნები ძიუდოუსტეები და ასე შემდეგ.
ვერავინ ვერ იფიქრებს, ეს ოთახი, რომ 18წლის გოგოს ეკუთნის დაა თან მომავალ პროკურორორს.

გამოიძინა თუ არა პატარა დიშვილ-ძმიშვილებთან ერთად ეზოში სირბილი და თამაში დააიწყო, ვერც დაცვის წევრები და ვერც სხვა მოსამსახურეები სიცილს ვერ იკავებდნენ ლაილას ყურებისას, ყველას წამებში შეუყვარდა ეს ველური და ამ ველურმაც იმდენი ქნა წრეშიბურთი მოსამსახურეებთან ერთად ითამაშა და თან ყველაზე კარგი ის იყო, რომ არცერთ მათგანს არ თავი მოახლედ არ უგრძნია ლაილასთან ურთიერთობისას.