მე ვარ ნიტა არველაძე, ცნობილი ბიზნესმენის ქალიშვილი, ვარ 19 წლის როგორც ამბობენ პუტკუნა მაგრამ მე ვთვლი რომ მსუქანი, ძალიან ჩვეულებრივი გოგო ვარ მყავს ორი ბავშვობის დაქალი მარი და ნატაშკა. აი ახლაც მე მარი და ნატაშკა ვზივართ და ვლაპარაკობთ, უი მთავარი არ მითქვამს მამას სამსახურის გამო ამერიკაში მოგვიწია წასვლა როდესაც 7 წლის ვიყავი.ძალიან არმინდოდა წასვლა მაგრამ მაინც მომიწია.. მე მარიმ და ნატაშკამ ძალიან ბევრი ვილაპარაკეთ ბოლოს კი იმ თემამდე მივედით რომ საქართველო გვენატრებოდა მე იდია წამვოაყენე რომ მამას ვეტყოდი იქნებ გავეშვით.. საქართველოზე მაშინვე საბა გამხსენდა. ეხლაც როგორ მიყვარს.. დავბრუნდეთ ძველ დროში სადაც ჩემი ბავშვობის სიყვარული დავტოვე..
4 წლის ვიყავი საბა რომ გავიცანი მამაჩემის ძმაკაცის შვილი იყო მერე მამას დანარჩენი ძმაკაცის შვილები გავიცანი მარიამი, ნატაშკა, გიგი და რომა.. ჩვენ ექვსნი სულ ერთად ვატარებდით დროს პატარაობიდან, მაშინ როდესაც 6 წლისები გავხდით სკოლაში შევედით აქაც მე მარიამი და ნატაშკა კლასელები ვიყავით ბიჭები მეორე კლასში იყვნენ.. როგორც კი ვინმე გაგვაბრაზებდა ბიჭები მაშინვე იქ ჩნდებოდნენ და ეჩხუბებოდნენ, მერე მე და საბას ერთმანეთი შეგვიყვარდა და იყო უამრავი საჩუქრები, ჩუმად მოცემული ვარდები, შოკოლადები, და აი ამ ყველაფერს იმ ფულით ყიდულობდა მშობლები "ბუფეტისთვის" რომ აძლევდნენ.. მერე იყო მოპარული კოცნა და ყველაზე გულწრფელი სიყვარული, ამდენს რომ მჩუქნიდა საბა მეც მინდოდა რაიმე მეჩუქებინა მისთვის და საამაჯური ვაჩუქე რომელსაც ჩვენი ინიცილაები ეწერა "სანი" ძალიან გაუხარდა და არ იხსნიდა არასდროს მე კი ეს ძალიან მიხაროდა.. ივნისიი იწურებოდა და ივლისი მოდიოდა რაც ძალიან მიხაროდა იის გამო რომ 13 ივლის ჩემი დაბადების დღე იყო. გათენდა ჩემი დაბადების დღის დღეც ძალიან ვწუხდი იმაზე რომ საბას არ მოულოცავს , ბოლო წუთამდე ველოდი დააი მაშინ როდესაც ჩემი დაბადების დღის დასრულებამდე 9 წუთი იყო დარჩენილი საბა მოვიდა ჩემთან და პატარა სამაჯური მაჩუქა რომელსა ც ისევ "სანი" ეწერა. ძალიან გამიხარდა და საბას მთელი ძალით მოვეხვიე.. მან კი ყურში ჩამჩურჩულა
- ეს სამაჯური გეკეთოს მანამდე სანამ გემახსოვრები, არ მოიხსნა მანამდე სანამ გეყვარებიო..
მერე უცებ გავიგეთ რომ მთელი ოჯახი ამერიკაში მივდიოდით ეს ჩემთვის შოკი იყო საბას დატოვება არ მინდოდა, რათქმაუნდა ეს ამბავი საბამაც იცოდა ბატონი ირაკლისგან (საბასმამა) ამერიკაში კი სამი ოჯახი მივდიოდით ჩემი, მარიამისი და ნატაშკასი. მე მეგონა რომ საბამ ეს ამბავი არ იცოდა და ძალიან მეშინოდა თქმა, ერთ დღეს ძლივს მოვაბი თავი და დავიწყე..
- საბა
- ჰო ნიტა
- იცი რაღაც უნდა გითხრა
- გისმენ
- იცი მივდივართ..
- არაუშავს მალე დაბრუნდებით
- არა ვერ გამიგე დიდი ხნით მივდივართ
- აა ამერიკაში? ვიცი ეგ..
- ესე წყნარად ხვდები ამ ამბავს ?
- მგონია რომ არ წახვალ
- მივყავარ
- როგორ დათანხმდი,
- ვისთან დაგტოვოთო
- ბებია ხომ გყავს დარჩენილიყავი იმასთან
- არ მტოვებენ
- დამივიწყე
- საბაა
- არავითარი საბა..
აი ასე წავიდა საბა და მერე უკვე ნიტა მაგ ღამეს ორივე ტიროდა ორივე ასველებდა ბალიშს იმის მიუხედავად რომ პატარები იყვნენ ერთმანეთი სიგიჯემდე უყვარრდათ ყველაფერს გააკეთებდნენ ერთმანეთისთვის .. აეროპორტში ყველა ამ სამ ოჯახს აცილებდა იყო ბევრი ცრემლი ჩახუტება , ასევე იყო მოლოდინი იმისა რომ სადმე საბას მოკრავდა თვალს, რას აკეთებდა ამ დროს საბა? ტაქსის მძღოლს სთხოვდა რომ რაც შეიძლება სწრაფად ევლო.. საბა რომ მივიდა ნიტა უკვე ექსკალატორზე იდგა და მიდიოდა ერთხელ უკან მოიხედა და საბა რომ დაინახა ძალიან გუახარდა უკან გამოიქცა მაგრად ჩაეხუტა და ყურში ჩარსჩურჩულა რომ სულ ეყვარებოდა მერე გზას გაუდგა, თვითმფრინავი აფრინდა და საბას ობოლი ცრემლი გადმოუგორდა.. ირაკლი ყველაფერს მიუხვდა თავის შვილს და თავზე ხელი გადაუსვა.. გადიოდა დღეები, კვირებიი,თვებიი, და წლები მაგრამ არც ერთს არც საბას და არც ნიტას არც ერთ ღამეს ისე არ დაუძინიათ რომ ერთმანეთზე არ ეფიქრათ, ასე გავიდა 12 წელი.. 19 ის რომ გავხდი მამას ვთხოვე საქართველოში დავებრუნებინეთ მე მარი და ნატაშკა, მაშინ მამას არაფერი უპასუხია მხოლოდ გამიღიმა მეც ვიფიქრე რომ უარს მეტყოდა და ამაზე ფიქრიც კი შევწყვიტე, ამის შემდეგ ზუსტად 10 თვე იყო გასული 2 თვეში ჩემი დაბადების დღე იყო და საერთოდ არ მქონდა ხალისი, უბრალოდ მინდოდა საქართველოში შევხვედრილიყავი. ზუსტად ივლისის პირველი რიცხვი იყო მამამ 3 ბილეთი რომ მომცა 12ივლისს იყო ფრენა ზუსტად ჩემს დაბადების დღეზე და მე მარიამი და ნატაშკა მიივფრინავდით საქართველოში.. ხო ხო არ მოგესმათ მივფრინავდით საქართველოში , გოგოებს ეს ამბავი რომ გავაგებინე ხტუნაობა დავიწყეთ სამივემ ისე გაგვიხარდა და აი ჩამოვედით საქარტველოში ისე მოგვენატრა ჰაერი რომ ჩავისუნთქეთ გვეგონა სხვა პლანეტაზე მოვხვდით.. ბინების საკითხი მოგვარებული იყო ჩემს ძველ სახლში ვიქნებოდით რომელიც ყველაფერს მახსენებდა, ეს უბანი ეს სახლი ჩემთვის ყველაფერი იყო რომლის გაყიდვის უფლებაც არავის მივეცი.. სახლამდე ტაქსით მივედით სადარბაზოსთან რამდენიმე ბიჭი იყო.. მოხმარება შემოგვთავაზეს ბაგის ატანაში ჩვენც უარი აღარ გვითქვამს , ბიჭები სანამ ბარგს აიტანდნენ მე იქვე მაღაზიაში ყავა და შაქარი ვიყიდე პატარა რულეტიც ვიყიდე რომელიც საბას ძალიან უყვარდა. ეს ყველაფერი რომ ავიტანე ბიჭებიც იქ დამხვდენნ ყავაზე დავპატიჯე ყავა და რულეტი რომ გავიტანე, ერთ-ერთმა მათგანმა ვახ ჩემი საყვარელი რულეტი როგორ მიყვარს შენ საიდან იცოდიო და რავი აბა თქო გულმა მიგრძნო ეტყობა თქო.. უკვე გვიანი იყო 12 ს წუთები ეკლდა და ჩემი დაბადების დღე მთავრდებოდა ამაზე გოგოებს არაფერი არ უთქვამთ მე ვთხოვე.. ბავშვებმა ერთმანეთი უკეთ გაივცანით მაგრამ ყველას გადაგვავიწყდა ერთმანეტის სახელების გაგება ამიტომ ბიჭებმა დაიწყეს ბიჭებმა დაიწყეს ..
- მე გიგი ვარ, ეს რომა ეს კი საბა .. ზუსტად ამ დროს საბამ რულეტის ასაღებად ხელი გამოიშვირა მე ტელეფონს ვუყურებდი 10 წუთი აკლდა 12 ს უცებ ამოვიხედე და იმხელა ვიკივლე ყველა გაოცებული მიყურებდა ვერავინ ვერაფერს მიხვდა.. მხოლოდ მე ვიგრძენი სხვა რაღაც წამებში მაშინ როდესაც ჩემი ნაჩუქარი სამაჯური საბას ხელზე დავინახე.. მაშინვე საბას მივვარდი და ძალიან მაგრად ჩავეხუტე ყველა გაკვირვებული გვიყურებდა საბა ყველაფერს რომ მიმხვდარიყო ყურში ჩუმად ჩავჩურჩულე "სანი სულ მეყვარები" ამის გაგებაზე მანაც ძლიერად ჩამიხუტა , ვტიროდი ძალიან დიდხანს მერე ბავშვების ხმამ გამოგვაფხიზლა და მოვშორდით ერთმანეთს.. უკვე 12 სრულდებოდა 2 წუთი ეკლდა რომ ბიჭებს მივუბრუნდი და ვუთხარი
- დღეს თქვენი საყვარელი მეგობრის დაბადების დღე იყო არ უნდა მიგელოცათ თქო და აი მაშინ ყველა ყველაფერს მიხვდა.. ახლაც 9 წუთი ეკლდა ჩემი დაბადების დღის დასრულებას საბას რომ ჩავეხუტე და მაშინაც.. ჩემზე ბედნიერი არავინ იყო .. გადიოდა დრო უფრო და უფრო ბედნიერი ვიყავი მშობლებიც ჩამოვიდნენ და გავაგრძელეთ ცხოვრება თბილიში მე და საბა შევუღლდით პატარასაც ველოდებით უკვე. ახლა კი გიგისა და მარიამის ქორწილში ვდგავართ და ვცეკვავთ.. შემოდგომა იწურებოდა უკვე , 28 ნოემბერი იყო მამაჩემის დაბადების დგე იქ მივდიოდით საჩუქარიც ნაყიდი გვქონდა.. ძალიან კარგად ვერთობოდით ვიხსნეებდით ძველ დროს როცა უცებ მუცელი ამტკივდა და ყველა დაახლოებით ნახევარ საათში საავადმყოფოში აღმოვჩნდით.. ბავშვის სქესი არ ვიცოდით ამიტომ სულ მოუთმენლად ველოდით მის დაბადებას და აი დაიბადა ჩემი პატარა ვაჟკაცი ნიკოლოზი.. იგივე ნიკა .. დამავიწყდა მეთქვა რომა და ნატაშკაც ერთად იყვნენ .. ასე გრძელდებოდა ცხოვრება 6 წლის შემდეგ.. მე საბა მარიამი გიგი ნატაშკა და რომა ვუყურებდით ჩვენ შვილებს როგორ თამაშობდნენ ერთად.. დასააასრუულიიი ..


მადლობა ვინც წაიკითხეთ, გთხოვთ თქვენი აზრი კომენტარებში დატოვოტთ.. აქვე გილოცავთ ახალ წელს ყველაფერს კარგს გისურვებთ...