-როგორ ხარ ნატა?
-კარგად გიორგი შენ როგორ ხარ? რამ შეგაწუხა?
-რავიცი მე კარგად ვარ არაფერმა რას უნდა შევეწუხებინე უბრალოდ მოგიკითხე.
-აჰამ გასაგებია, მადლობა
-რა სიტყვა ძუნწიხარ რა არის ასე ვერ გათხოვდები
-ბევრს თუ ვილაქლაქებ გავთხოვდები?
-შენს ხასიათს თუ გავითვალისწინებთ გათხოვებაში ლაქლაქი არ შეგიწყობს ხელს .
-ჯერ კარგად გამიოცანი გაიგე ჩემი ხასითი და მერე ისაუბრე! ახლა კი კარგად იყავი
პასუხს არც დავლოდებივარ მომეშალა ნერვები და დავხურე ლეპტოპი. როგორ შეიძლება ადამიანმა ასე ისაუბროს გოგოზე რომელსაც არ იცნობს. არა იმას ვერ გეტყვით რომ გადასარევი გოგო ვიყავი, მაგრამ არც ცუდი ვიყავი რო ესე ეთქვა ზოგადად გულთან ახლოს მიმაქვს ყველაფერი და ადვილად მწყინს. უბრალოდ ვერ ვხვდებოდი ჩემთვის უცნობი ადაამიანისგან რატომ უნდა მწყენოდა ეს...ცოტახანში ისევ შევედი ინტერნეტში და შეტყობინება მხვდება გიორგისგან.
-ხო მართალი ხარ მაგრამ მე ერთი შეხედვით ვცნობ ყველას )) მოკლედ რატომ მოგწერე იცი ზეგ თამაში გვაქვს იქნებ მოხვიდე და თამაშზე თუ არა ჩემს დაბადების დღეზე მაინც მოდი.
-მე ერთი შეხედვით ვერ გამომიცნობ ჩემო კარგო ამას დროის სვლასთან ერთად მიხვდები. რაც შეეხება თამაშს ვერ მოვალ რადგან კალათბურთი არ მაინტერესებს არც წესები ვიცი არც არაფერი. დაბადების დღეზე კი არ გამომიშვებენ მადლობა დაპატიჟებისთვის.
რაღა დაგიმალოთ და გამიკვირდა ერთი დღის გაცნობილი ადამიანი დაბადების დღეზე რატომ მეპატიჟებათქო. ჩემი მშობლები მართლაც არ გამიშვებდნენ ვიცოდი ამიტომაც წინასწარ განვაცხადე უარი წასვლაზე, მაგრამ ანნას შემხედვარე მაინც მომიწია წასვლა იძულებული გავხდი ტყუილი მეთქვა და წავედი დაბადების დღეზე ამასაცც თუ წასვლა ერქვა ზუსტად 15 წუთი ვიყავი არც სიტუაცია მომწონდა და არც მათი ლაზღანდარობა.
-გიორგი მაპატიე, მე უნდა წავიდე
-კაი ღადაობ ძლივს მოხვედი თან ახლახანს და უკვე მიდიხარ?
-ხომ იცი რომ შორს ვარ წასასვლელი ამიტომ...
-კარგი, კარგი გაგაცილებ.
თავი დავუქნიე და წავედით. ტაქსში ჩავჯექით და ავტობუსის გაჩერებამდე მიმიყვანა მალევე დავემშვიდობე, გზაშიც არაფერი გვითქვამს ერთმანეთისთვის. ჩემდა გასაკვირად ხშირად მიწევდა ამ ადამიანებთან შეხვედრა, რამდენჯერაც ვხდეავდი ვრწმუნდებოდი რომ მართალი ვიყავი ჩემს ფიქრებში იმ ფიქრებში, რომ ესენი თავში ავარდნილი აყლაყუდა ბიჭები იყვნენ რომლებიც გართობის მეტზე არაფერზე ფიქრობდნენ, მხოლოდ ის აინტერესებდათ ვის რამდენი საშუალება ქონდათ ვისი მამა რას წარმოადგენდა და ვისთვის დაეცინათ. საკვირველი ჩემთვის ის იყო, მხოლოდ გიორგიში ვცდებოდი იმ წამს შეიძლებოდა მასაც უყვარდა დასიცვა და აგდება ადამიანების მაგრამ იმდენად სერიოზულ შეხედულებას ტოვებდა რომ არვიცი როგორ გითხრათ. თითქმის ყოველდღე მწერდა გიორგი ხშირად Skype-შიც კი ვლაპარაკობდით ერთმანეთი იმაზე უკეთ გავიცანით ვიდრე ველოდი. მასთან მეგობრობისს მეტს არაფერს ვგეგმავდი და მემგონი არც თვითონ გეგმავდა. სურვილიც არ მქონდა იმის, რომ შეყვარებული მყოლოდა მე ხომ გიჟი და თავქარიანი ვიყავი ვის ეცალა სერიოზულობისთვის. როგორც ყოველთვის ისევ ზარი სკაიპში
-ნატუკას სალამიი
-პრივეტები გიო როგორ ხარ?
-მაგრად შენ?
-მე რავი აბა ვარ რა ცოტა გაციებული
-უი, ძაან ცივა ხო კოჯორში
-აუ კი თან რამხელა თოვლია უნდა განახო. მთელი ღამე თოვდა ისეთ ლამაზი იყო მისი ყურებით ვტკბებოდი.
-აუ რამაგარია რა მაგარ ადგილას ცხოვრობ. მანდ პატარა ქოხი საყვარელ ადამიანთან ერთად როგორ გამისწორდებოდაა
-ხო კარგია
-კი ნამდვილად, კაი ნატუკ წავედი მე ვარჯიშზე
-აბა დროებით
ასე ვსაუბრობდით ყოველ დღე სადაცაა ახალი 2014 წელიც მოვა, არვიცი არსებობს თ არა ადამიანი ვისაც ჩემზე მეტად უყვარს ახალი წლის დადგომა და მისი დაბადების დღე. სიხარულით სულ დაღრეჭილი დავდიოდი. მშობლები მეუბნებოდნენ რა დებილივით იცინი ამხელა გოგო რაიყოოო, რა მექნა მიყვარდა სიგიჟემდე ეს ყველაფერი.
31 დეკემბერი (ზარი ტელეფონზე გიორგისგან)
-ნატუკ რას შვრები ხარ მზადებაში?
-გიოო აუ კიი შეენ?
-მე რა მომზადება მინდა გოგო გადაირიე?
-ჰოომ ეგეც მართალი, რასაპირებ დღეს?
-რავი როგორც ყოველთვის სახლში და მერე ბიჭებთან გავიდივარ, კარგი იქნებოდა თუ ჩამოხვიდოდი.
-ხო კარგი იქნებოდა, მაგრამ ხომ იცი ჩემი სიტუაცია.
-ხო მესმის, არააუშავს კაი ამ საღამოს დაგირეკავ მოგილოცავ და ხვალ დილით ყაზბეგშ მივდივართ ბიჭები მონასტერში.
-აუ რაკარგიაა.. კარგი გიო მიდი დროებით
მზადებში ვიყავი ხან რას ვაკეთებდი ხან რას, როგორც ყოველთვის დედას ვეხმარებოდი საჭმლების კეთებაში, დალაგებაში და ასე შემდეგ. რგორც იქნა დადგა ნანატრი დრო შესრულდა თორმეტი საათი და შემობრძანდა ახალი 2014 წლის 1 იანვარი. არ დააყოვნა გიორგის ზარმაც მთელი გულით მომილოცა ასევე მეც ცაკლე კი სოციალურ ქსელში ბიჭებიც მილოცავდნენ, მიხაროდა მათი ყურადღება ჩემდამი. ამ ზარის შემდეგ გიორგი კარგა ხანს არ შემხმიანებია არც მწერდა, არც მირეკავდა, რაღაცნაირად გული მტკიოდა მაგრამ არ ვიმჩნევდი არც მე ვწერდი თითქოს მერიდებოდა უხეშად რო ვთქვათ მიტყდებოდა მიწერა ასე გაგრძელდა 4 დღე.
5 იანვარი (გიორგის მესიჯი)
-ნატუკა ცოცხალი ხარ?
ისე გამიხარდა ეს მესიჯი სიხარულისგან ცას ვეწიე
-გიო კიი ცოცხალი ვარ და შენ?
-მეც რაარი რო არ მოგიწერია? მე არ მქონდა მოსაწერი არც დასარეკი თან აქ ტელეფონს ვერ ვიყენებ თუ იცი მონასტერში როგორი სიტუაციაცაა ესეც გეცოდინება..
-ხოო არ ვიცოდი, მე იცი ვერ მოვახერხე მოწერა უბრალოდ
-კარგი არაუშავს მოიცა ნიკას უნდა შენთან ლაპრაკი
ამ დროს ჩემს მეორე დაქალთან მარისთან ვიყავი ისე გავფითრდი გეგონებოდა მკვდარი გაცოცხლდა და მას ესაუბრებაო
-მოიცა რაა? ნიკას იცი არ გინდა გიო არა
-უკვე გვიანია მომცა ტელეფონი, როგორ ხარ?
-უი ნიკა, ჰომ რავიცი აბა კარგად შენ?
-მეც, იცი ჩვენ სალაპარაკო გვაქვს.
-ტელეფონიდან უნდა ვისაუბროთ ნიკოლოზ?
-არმინდოდა მაგრამასე გამოდის მერე ამ ყველაფერს ვერ გეტყვი
-კარგი გისმენ
-მოკლედ ნატა მაპატიე რა იმედები რომ გაგიცრუე, კარგი გოგო ხარ მართლა მომწონდი ვიზუალურად, მაგრამ შენ ის არ ხარ ვინც ჩემთან უნდა იყოს. იმდენად კარგი ხარ, რომ ჩემთვის ვერ გიმეტებ. მაპატიე რა ვიყოთ ძაან მაგარი მეგობრები რას იტყვი?
-ნიკა მოიცა რა რა გაქვს საპატიებელი, ხომ იცი რომ მე შენ ისე არ გიყურებდი როგორც შეყვარებულს და არც ის მომენტი მწყენია. ვიყოთ მეგობრებად რაუშლის ხელს არც არაფერი
-რა მაგარი გოგო ხარ რა რო ჩამოვალ კაი მეგობრული ხელი უნდა ჩამოგართვა
-ჰაჰა აბა შენ იცი, რას შვრებით მანდ? რავი აბა გარეთ ვართ ცხვრებს ვწყემსავთ (იცინის) გიორგის ვუყურებ და იცი რას შვრება?
-რას ააბა?
-პატარა თოვლი იპოვა და შენს სახელს წერს
-მაგას ხომ ტვინი არააქვს თავში, რამ გადარია (ცოტა კი გამიკვირდა მაგრამ არ შევიმჩნიე)
-რავიცი, ვიცი? არვიცი
ამაზე ორივეს გაგვეცინა
-კარგი ნიკა ახლა წავედი თორემ მარიამტან ვარ და სირცხვილია.
-მიდი მიდი გკოცნით მე და გიო
-ჰაჰა ჰოო მეც.. :